Ο ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ!

Τρίτη 5 Μαΐου 2009


Η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο, αναδημοσιεύει την ομιλία του Γιώργου Λιλλήκα, πρώην Βουλευτή ΑΚΕΛ και πρώην ΥΠΕΞ του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος ακόμη αντιστέκεται στον Οδοστρωτήρα και μένει πιστός στον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και στις παρακαταθήκες του.


Η Επιτροπή, αφιερώνει την ομιλία, η οποία είναι καταπέλτης ενάντια στο καθεστώς, στην Επαγρύπνηση και της εύχεται καλή συνέχιση της αναζήτησής μας. Επίσης η ομιλία αφιερώνεται στον κάθε κουτοπόνηρο που αναμασά ότι δήθεν δεν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις και ρωτά χωρίς δήθεν να γνωρίζει " Και εσείς τι προτείνετε;"



ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΛΛΗΚΑ
ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑΣΣΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ


«ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Σ΄ ΕΝΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΜΦΙΤΑΛΑΝΤΕΥΣΕΩΝ»


ΑΘΗΝΑ, 4 ΜΑΙΟΥ 2009




Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα η πρόσκληση, που είναι συνάμα και πρόκληση να μιλήσω σε εκδήλωση τιμής για τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο.


Είχα τη ξεχωριστή τιμή να συνεργαστώ στενά με τον Τάσσο Παπαδόπουλο στις πιο κρίσιμες στιγμές της πρόσφατης Κυπριακής ιστορίας. Να μοιραστώ την αγωνία του για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού. Τον πόθο του για απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου. Το όραμά του για μια Κύπρο ελεύθερη, επανενωμένη στην οποία Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με πνεύμα αλληλοσεβασμού, θα μπορούν, σε συνθήκες ασφάλειας και δημοκρατίας, να απολαμβάνουν την ευημερία και τα αγαθά ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κράτους.


Γι΄ αυτό του το όραμα αγωνίστηκε και αφιέρωσε όλη του τη ζωή. Γι΄ αυτό το όραμα εξάντλησε κάθε πιθανότητα για ένα αξιοπρεπή συμβιβασμό, παραμερίζοντας σε κάποιες περιπτώσεις ρεαλιστικές εκτιμήσεις του. Και όταν οι περιστάσεις το απαίτησαν, πρόθυμα δέχθηκε να πληρώσει οδυνηρό προσωπικό πολιτικό κόστος.


Η σημερινή εκδήλωση σκοπό έχει να τιμήσει τον αγωνιστή ηγέτη, τον αγνό πατριώτη Τάσσο Παπαδόπουλο για τη μεγάλη του προσφορά στο σύνολο του Ελληνισμού. Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ γιατί το Κυπριακό πρόβλημα και η διάσωση της Κύπρου δεν είναι πρόβλημα του Κυπριακού Ελληνισμού. Είναι εθνικό ζήτημα που αφορά ολόκληρο τον Ελληνισμό.


Το μέλλον της Κύπρου και της Ελλάδας είναι αλληλένδετο. Αν η Τουρκία πετύχει μέσα από μία συμφωνία λύσης να περάσει υπό τον έλεγχό της την Κύπρο, αυτό δεν θα είναι παρά το πρώτο βήμα στις επεκτατικές της βλέψεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Θράκη. Ο τρόπος ρύθμισης του Κυπριακού θα αποτελέσει το πρότυπο για τη ρύθμιση και των άλλων εθνικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και ο Ελληνισμός.


Τι αξιοπιστία θα έχει ο Ελληνισμός στον αγώνα προάσπισης των εθνικών του συμφερόντων, αν δεν μπορέσει να προασπίσει αποτελεσματικά την Κύπρο και το κομμάτι του Ελληνισμού που για τόσες χιλιάδες χρόνια δημιουργεί στο νησί;


Ο αγώνας είναι κοινός γιατί από τις δυνάμεις που προέρχονται οι επιβουλές κατά της Ελλάδας προέρχονται και οι επιβουλές κατά της Κύπρου.


Γνωρίζω ότι κάποιοι πιστεύουν πως το Κυπριακό αποτελεί πονοκέφαλο για την Ελλάδα και ότι η διαιώνιση του την εμποδίζει από του να κάνει κάποια άλλη εξωτερική πολιτική. Αδυνατώ να φανταστώ σε ποιο τομέα και με ποιες χώρες θα έκανε διαφορετική πολιτική η Ελλάδα, αφού αυτοί που επιβουλεύονται τα Ελληνικά συμφέροντα στην Κύπρο, την ίδια στάση τηρούν απέναντι και στα άλλα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα. Πιστεύουν ειλικρινά πώς αν η Τουρκία πετύχει τους στόχους της στην Κύπρο θα εγκαταλείψει τις βλέψεις της στο Αιγαίο και στη Θράκη; Πώς οι Αγγλο-Αμερικανοί θα διαφοροποιήσουν την πολιτική τους έναντι της Τουρκίας και της Ελλάδας, επειδή ο Ελληνισμός θάχει δεχθεί τη μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο; Με τη λίγη εμπειρία και πολιτική κρίση που διαθέτω, έχω την άποψη πως ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί.

Αντί του εξευμενισμού θα έχουμε τον περαιτέρω εκτραχηλισμό της Τουρκίας και των συμμάχων της. Θα ήταν χρήσιμο οι εκφραστές αυτής της σχολής σκέψης να αναλογιστούν το μέγεθος και τις διαστάσεις των προβλημάτων που θα προκύψουν και που η Ελλάδα θα κληθεί να διαχειριστεί από μία κακή λύση του Κυπριακού η οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε νέα πολιτική κρίση. Το μόνο που πετυχαίνει αυτή η εσφαλμένη και ανιστόρητη αντίληψη είναι να δημιουργεί αισθήματα ενοχής του Κυπριακού Ελληνισμού έναντι της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο, που ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατ΄ επανάληψη δήλωσε δημόσια πως η Κύπρος δεν θέλει να είναι βάρος στην Ελλάδα ούτε και να της δημιουργεί προβλήματα. Γι΄ αυτό και με ειλικρίνεια επεδίωκε τον πλήρη συντονισμό και κοινό σχεδιασμό της δράσης των δύο χωρών μέσα από μία κοινή στρατηγική.


Αξιολογώντας με ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα την πολιτική και τη στρατηγική που ακολουθήσαμε στα 35 χρόνια που πέρασαν από την τουρκική εισβολή, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσουμε πως αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι η εθνική αμφιταλάντευση που οφείλεται στο διαιωνιζόμενο φοβικό σύνδρομο της ήττας.


Από την αγωνιστική διεκδικητική πολιτική που χαράχθηκε το 1974, σταδιακά περάσαμε σε μία πολιτική μονομερών υποχωρήσεων και εθνικής διολίσθησης που οδήγησε την Τουρκία αλλά και πολλούς άλλους παράγοντες της διεθνούς Κοινότητας στην αντίληψη πως είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε μία οποιαδήποτε λύση, αρκεί να κλείσει το Κυπριακό. Με αυτά τα δεδομένα όλοι οι ξένοι μεσολαβητές, σε κάθε νέα πρωτοβουλία εστίαζαν τις προσπάθειές τους στην ικανοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων για να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση της σ΄ ένα σχέδιο λύσης, αφού η δική μας συναίνεση θεωρείτο δεδομένη. Ως αποτέλεσμα της διαλλακτικής μας στάσης η Τουρκία συνεχώς διευρύνει τις απαράδεκτες επιδιώξεις της, οικοδομώντας πάνω στις δικές μας υποχωρήσεις.


Την αβάσιμη και επιβλαβή αυτή πολιτική τακτική καυστηρίασε πολλές φορές ο Τάσσος Παπαδόπουλος ελπίζοντας να αφυπνίσει την πολιτική ηγεσία από τη μοιρολατρική στάση και την αφελή πολιτική του εξευμενισμού της Τουρκίας που στηριζόταν σε μία ρομαντική ανάγνωση της τουρκικής στρατηγικής. Για τις επισημάνσεις και προειδοποιήσεις του αυτές είχε κατηγορηθεί ως «απορριπτικός και ανένδοτος». Οι εξελίξεις όμως, επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις του αφού προϊόν αυτής της πολιτικής, που εύστοχα χαρακτηρίστηκε «πολιτική του καλού παιδιού» ήταν ο σχεδιασμός και η υποβολή του Σχεδίου Ανάν.


Ένα Σχέδιο που δεν στόχευε στην επανένωση της Κύπρου και στην αποκατάσταση του δικαίου. Αντίθετα, το Σχέδιο Ανάν οδηγούσε στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην ομηρία του Κυπριακού Ελληνισμού μέσα από ένα δυσλειτουργικό σύστημα διακυβέρνησης (που εύλογα χαρακτηρίστηκε ως «συνταγματικό τερατούργημα») και στην παραχώρηση του ελέγχου ολόκληρου του νησιού στην Τουρκία με την προοπτική μέσα από ένα νόμιμο εποικισμό αλλοίωσης της δημογραφικής σύνθεσης της Κύπρου. Το Σχέδιο Ανάν δεν νομιμοποιούσε απλά το αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, προσέφερε στην Τουρκία περισσότερα οφέλη από αυτά που παράνομα κατέκτησε στο στρατιωτικό πεδίο.


Αυτό το απαράδεκτο Σχέδιο κληρονόμησε το 2003 ο Τάσσος Παπαδόπουλος αναλαμβάνοντας την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρά το ότι αναγνώριζε τις δυσκολίες ουσιαστικής τροποποίησης του Σχεδίου αυτού, ώστε να καταστεί ένα αποδεκτό πλαίσιο συμφωνίας, εντούτοις συνέχισε το διάλογο, γιατί πίστευε ακράδαντα πώς η συνέχιση της παρούσας κατάστασης δεν αποτελούσε επιλογή αλλά εγκυμονούσε σοβαρούς κινδύνους για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ήθελε να δώσει στην ελπίδα εξεύρεσης μίας δίκαιης και βιώσιμης λύσης κάθε ευκαιρία εξαντλώντας και την τελευταία πιθανότητα ανατροπής των κατοχικών δεδομένων.


Στις συνομιλίες, που αποδείχθηκαν παρωδία και πρόσχημα, προσήλθε με πολιτική καλή θέληση, λειτούργησε εποικοδομητικά και δημιουργικά καταθέτοντας σωρεία γραπτών συναινετικών προτάσεων που δυστυχώς αγνοήθηκαν παντελώς από τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών.


Έτσι και αφού ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ παραβίασε τη συμφωνία για το πλαίσιο άσκησης της επιδιαιτησίας αλλά και τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού, φτάσαμε στο μη συμφωνηθέν τελικό Σχέδιο Ανάν και στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004.


Το καταστροφικό Σχέδιο που ο Κυπριακός Ελληνισμός καλείτο να υιοθετήσει τύγχανε της υποστήριξης των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της πλειοψηφίας της Διεθνούς Κοινότητας αλλά και των πολιτικών ηγεσιών στην Κύπρο και την Ελλάδα.


Τα διλήμματα, οι απειλές και οι εκβιασμοί που αντιμετώπιζε ο Κυπριακός Ελληνισμός ήταν δυσανάλογα των δικών του μεγεθών και δυνατοτήτων. Όχι όμως της ιστορίας του. Υπό τον εκβιασμό της διχοτόμησης, την απειλή τιμωρητικών μέτρων, την κινδυνολογία για «τελευταία ευκαιρία» κλήθηκε ο Κυπριακός Ελληνισμός να καθορίσει το μέλλον του.


Ο Τάσσος Παπαδόπουλος φυσιολογικά κατέστη ο στόχος των ξένων πιέσεων και των εκβιασμών για να πεισθεί να στηρίξει το Σχέδιο Ανάν. Δεν είναι εύκολο να περιγραφεί η αγωνία του, τα ερωτηματικά που τον βασάνιζαν για την επόμενη μέρα του Δημοψηφίσματος, τα διλήμματα που πεισματικά του έγειρε η ιστορική του συνείδηση. «Όση στήριξη και να έχει ένας Πρόεδρος από τους συνεργάτες του, την ώρα της απόφασης είναι απελπιστικά μόνος», συνήθιζε να λέει ο Τάσσος Παπαδόπουλος.


Ούτε στιγμή δεν αμφέβαλλε για την καταστροφικότητα του Σχεδίου Ανάν. Όφειλε όμως, σωστά να εκτιμήσει και να προσμετρήσει τις πιθανές συνέπειες πάνω στην Κύπρο από την απόρριψη του.


Τους εκβιασμούς, τις απειλές και τις κάθε είδους ξένες παρεμβάσεις πάνω στον Κυπριακό Ελληνισμό, ο Τάσσος Παπαδόπουλος τις βίωνε και τις αντιλαμβανόταν ως προσβολή προς την εθνική μας αξιοπρέπεια. Ως έλλειψη σεβασμού προς την ιστορία και τον πολιτισμό της Κύπρου, την οποία έντονα πίστευε πως όφειλε να υπερασπιστεί. Όσο κι αν ήταν έτοιμος για ένα έντιμο και αξιοπρεπή συμβιβασμό άλλο τόσο αρνείτο την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία.


Το «ηχηρό ΟΧΙ» που κάλεσε τον Κυπριακό Ελληνισμό να πει, ήταν η ιστορική απάντησή του σε όλους εκείνους που πιστεύουν πως η αναπόφευκτη μοίρα των μικρών είναι η υπακοή και η υποταγή στο άδικο και πως κάθε αγώνας είναι μάταιος. Το δικό του «ΟΧΙ» ξύπνησε την εθνική περηφάνια ολόκληρου του Ελληνισμού. Η καταπιεσμένη αξιοπρέπεια του Ελληνισμού βρήκε έκφραση αγώνα κι αντίστασης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο απανταχού Ελληνισμός στο επίπεδο του λαού συσπειρώθηκε γύρω από το «ΟΧΙ» του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο λαός δεν είχε εξαντλήσει τις αντιστάσεις και την αγωνιστικότητα του. Είχε εξαντλήσει την υπομονή του σε πολιτικές που εξευτέλιζαν και κουρέλιαζαν την εθνική του περηφάνια.



Ο Τάσσος Παπαδόπουλος καταξιώθηκε στη συνείδηση των απανταχού Ελλήνων γιατί ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ιστορίας, δίνοντας συνέχεια στους μακραίωνους αγώνες του Ελληνισμού για Ελευθερία και Δημοκρατία.


Γνώριζε ο Τάσσος Παπαδόπουλος πως με τη στάση του θα γινόταν ο στόχος όλων. Όμως δεν είχε την έγνοια νάναι αρεστός και αγαπητός στους ξένους και τους ισχυρούς. Είχε όμως την απαίτηση να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα του λαού του.


Απογοητευμένος γιατί δεν κατέστη δυνατό να επιλυθεί το Κυπριακό, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν τα έβαλε κάτω. Χαράζοντας μία νέα στρατηγική ανέλαβε πρωτοβουλίες για μία νέα πορεία που θα μπορούσε να οδηγήσει στον τερματισμό της κατοχής, μέσα από μία λύση για την οποία δεν τον ενδιέφερε το όνομα που θα φέρει αρκεί, όπως έλεγε, αυτή να έχει το «σωστό περιεχόμενο».


Τερματίζοντας τη μονοπωλιακή διαχείριση του Κυπριακού από τους Αγγλο-Αμερικανούς, κτίζοντας νέες συμμαχίες με τη Γαλλία και τη Ρωσία, πέτυχε τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου η οποία μας επέτρεπε να ενταφιάσουμε το Σχέδιο Ανάν και να ξεφύγουμε από τις διαχρονικά συσσωρευμένες μονομερείς υποχωρήσεις μας. Ως ρεαλιστής που ήταν συνειδητοποίησε ότι έπρεπε μέσα από μια νέα προσέγγιση να βελτιώσει το συσχετισμό δυνάμεων στη Διεθνή Κοινότητα αλλά και να δημιουργήσει κόστος για την Τουρκία και όποια άλλη χώρα ευθύνεται για την Κυπριακή τραγωδία. Έτσι ξεκίνησε η μελέτη για το καθεστώς των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο και προέκυψαν οι πρώτες κυρώσεις κατά της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 2006 όπως και το ραντεβού επαναξιολόγησης της ενταξιακής της πορείας το Δεκέμβριο του 2009.


Δυστυχώς, όμως, η διεκδικητική και αγωνιστική αυτή στρατηγική δεν είχε συνέχεια. Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών το Φεβρουάριο του 2008 ανέτρεψε τα πολιτικά δεδομένα στην Κύπρο. Η Συμφωνία της 8ης Ιουλίου του 2006 βεβιασμένα εγκαταλείφθηκε και αντικαταστάθηκε από τη συμφωνία Χριστόφια-Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008 για «νέο συνεταιρισμό από δύο συνιστώντα Κράτη με μία κοινή Κυβέρνηση».


Ο νέος Πρόεδρος επανάφερε το Κυπριακό στα πλοκάμια των Βρετανών και των ΗΠΑ. Οι σταθεροί φίλοι της Κύπρου εγκαταλείφθηκαν επενδύοντας και πάλι στους Βρετανούς οι οποίοι μέχρι πρόσφατα θεωρούντο ως «ο κακός δαίμονας της Κύπρου».

Μέσα από πολιτικές ψευδαισθήσεις επιστρέψαμε στην «πολιτική του καλού παιδιού». Παραγνωρίζοντας τα γεωστρατηγικά συμφέροντα που επηρεάζουν το Κυπριακό, επενδύσαμε στην αφελή πολιτική της ιδεολογικής συγγένειας με τον κ. Ταλάτ και στην προσωπική χημεία με το Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Επενδύσαμε στην προοπτική μιας «επανάστασης των Τουρκοκυπρίων κατά της Τουρκίας».


Προβάλλοντας τη θέση «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους» μετατρέψαμε το Κυπριακό σε διακοινοτική διαφορά και την Τουρκία από ένοχο εισβολέα σε ουδέτερο παρατηρητή.


Αντί να καταγγέλλουμε τις προκλητικά ακραίες και αδιάλλακτες θέσεις που καταθέτει στο τραπέζι των συνομιλιών ο κ. Ταλάτ, στεναχωριόμαστε για την ήττα του Κόμματος του και ανησυχούμε μήπως δεν επανεκλεγεί στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων. Προσπαθούμε να πείσουμε τον Κυπριακό Ελληνισμό πώς αν δεν λύσουμε τώρα το Κυπριακό, θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλα προβλήματα στη συνέχεια.


Χωρίς στρατηγική και τακτική και ως ανεπίδεκτοι μαθήσεως από τις εμπειρίες του 2004, εγκλωβιστήκαμε σε μία επικίνδυνη διαδικασία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα χρονοδιαγράμματα και συγκεκαλυμμένη επιδιαιτησία. Οι στόχοι και η στρατηγική της Τουρκίας και των συμμάχων είναι οι ίδιοι με αυτούς του 2004: είτε να κλείσει το Κυπριακό σύμφωνα με τις τουρκικές αξιώσεις, είτε να βοηθηθεί η Άγκυρα να ξεπεράσει αλώβητη την αξιολόγηση της από την Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 2009.


Ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν ζητούσε τη ψήφο του λαού, δεσμεύτηκε να μη διαπραγματευθεί και να μην επαναφέρει το Σχέδιο Ανάν, σεβόμενος τη λαϊκή βούληση όπως αυτή εκφράστηκε στο Δημοψήφισμα, σήμερα οι διαπραγματεύσεις γίνονται επί του Σχεδίου Ανάν με την τουρκική πλευρά να εγείρει ακόμη πιο ακραίες απαιτήσεις.


Οι μέρες που έρχονται θάναι και πάλι κρίσιμες για το μέλλον του Ελληνισμού. Με τα όσα ο Πρόεδρος έχει ήδη δεχθεί στις συνομιλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, έχουμε παραβιάσει βασικές κόκκινες γραμμές. Έχουμε ήδη παραβιάσει τις γραμμές ασφάλειας του Κυπριακού Ελληνισμού.


Αλόγιστα και ακατανόητα δεχθήκαμε αναγνώριση νομιμότητας του ψευδοκράτους και των αποφάσεων του, πράγμα που οδηγεί όχι σε μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά σε κατάλυσή της και στη δημιουργία ενός νέου συνεταιριστικού Κράτους. Έχουμε δεχθεί την εκ περιτροπής προεδρία ενώ οι ίδιοι προτείναμε και την εκ περιτροπής πλειοψηφία, καταργώντας κάθε αρχή της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.


Ενώ σε στιγμές απόγνωσης αναγνωρίζουμε ότι η Τουρκία επιδιώκει συγκεκαλυμμένη συνομοσπονδία, που θα είναι το μεταβατικό στάδιο δύο χωριστών Κρατών, εντούτοις συνεχίζουμε να δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουμε τις συνομιλίες, πως δεν έχουμε Σχέδιο Β και δεν πρόκειται να έχει κυρώσεις η Τουρκία στην ενταξιακή της αξιολόγηση στο τέλος του έτους.


Με αυτή τη δεδηλωμένη υποχωρητική πολιτική που αφαιρεί κάθε κόστος από την Τουρκία γιατί αυτή να μην αναβαθμίσει τις επιδιώξεις της; Γιατί να δείξει πνεύμα συναίνεσης; Από ηθική υποχρέωση; Από πότε τα Κράτη λειτουργούν με βάση ηθικούς κανόνες και όχι την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους;


Όλα αυτά τα χρόνια θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί ότι όσο εμείς υποχωρούμε τόσο η Τουρκία αποθρασύνεται. Είναι μεγάλη και ισχυρή χώρα η Τουρκία. Αλλά δεν είναι άτρωτη. Όπως δεν πρέπει να την υποτιμούμε άλλο τόσο δεν πρέπει να την υπερεκτιμούμε. Δυστυχώς, όμως, συνεχίζουμε να κάνουμε πολιτική στο μέγα αυτό εθνικό ζήτημα με πνεύμα φοβίας και μοιρολατρίας. Συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε με απίστευτη αφέλεια αυτούς που ευθύνονται για την κυπριακή τραγωδία. Με τέτοια πολιτική συμπεριφορά μόνο νέες εθνικές περιπέτειες μπορεί να προκύψουν.


Τιμώντας σήμερα τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος από το 1955 μετείχε σε όλους τους αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού, καλούμαστε να διδαχθούμε από τη ρεαλιστική του σκέψη, το αγωνιστικό του φρόνημα, το πάθος του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Καλούμαστε να απαλλαγούμε από το φοβικό σύνδρομο της ήττας και να απορρίψουμε το ψεύτικο δίλημμα «ή λύση τώρα ή διχοτόμηση». Το Σχέδιο Ανάν μας απέδειξε ότι υπάρχουν και χειρότερες λύσεις από τη διχοτόμηση. Σ΄ εμάς εναπόκειται να ορίσουμε τη μοίρα του Ελληνισμού και όχι στους ξένους. Ο Κυπριακός Ελληνισμός όπως και ο Ελληνικός λαός στο σύνολό του απέδειξε ότι δεν τον φοβίζουν οι αγώνες. Τον απογοητεύει η αυτοεγκατάλειψη και η εθνική ταπείνωση. Ο αγώνας του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν έχει ακόμη ευοδωθεί. Η Κύπρος και ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν έχουν δικαιωθεί. Συνεπείς και πιστοί στην Λαϊκή βούληση και στο ιστορικό «ΌΧΙ» του Τάσσου Παπαδόπουλου, καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε ξανά την εθνική μας αξιοπρέπεια και τα εθνικά μας συμφέροντα όπως ακριβώς πριν από 5 χρόνια. Μόνο έτσι εκπληρώνουμε το χρέος μας στον Τάσσο Παπαδόπουλο και σε όλους όσους αγωνίστηκαν για την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.


ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ: ΡΙΜΑΧΟΣ

18 Σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Mpravo tou dioti opos ipe den ehi anagi tin poltiki gia na zisi opos ekaman kapii alli pou en mporoun na zisoun makria kai epistrefoun ston topo tou eglimatos.
O lilikas ine klassika akelikos.Sovaros ,me ipio logo ,metriopathis ,den anevazi ton tono tis fonis tou kai otan mila kseri na vazi telia.

Φάληρος Κυπριώτης είπε...

Ο Λιλλήκας υπήρξε ο εξ απορρήτων του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου.
Ο Λιλλήκας, όταν προτάθηκε ο Τάσσος αρχικά ως υποψήφιος του ΑΚΕΛ αντέδρασε.
Εύλογο. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από έναν εξαιρετικά ανήσυχο και νέο πολιτικό που οι ευρωπαϊκές του σπουδές-επιρροές και προδιαγραφές τον δίδαξαν να εκφράζει τις σκέψεις τους ως προβληματισμούς και όχι ως δόγματα.

Για αυτό ακριβώς, όταν, πριν ακόμα εκλεγεί ο Τάσσος, είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει καλύτερα, γοητεύτηκε από το ανάστημα που εξέπεμπε ο Πρόεδρος.

Ο Λιλλήκας, έγινε σταδιακά το πνευματικό και πολιτικό τέκνο του.

Ο φορέας της κληρονομιάς του και της πολιτικής παρακαταθήκης.

Μία ανάγνωση του βιβλίου του το αποκαλύπτει αυτό. Γιατί, δίπλα στον Τάσσο ο Λιλλήκας «κάηκε» ωραία από την Ιστορικότητα που διαπερνούσε τον τελευταίο ιστορικό ηγέτη της Κύπρου.

Ο Λιλλήκας έχει κατηγορηθεί για «αντιφάσεις» και παλινδρομήσεις.

Τόσο λίγοι είναι αυτοί που τον κατηγορούν που δεν έχουν καν μελετήσει τις ουκ ολίγες διαδρομές σε σχολές πολιτικής σκέψης που έχουν κάνει πλείστοι επιφανέστατοι πολιτικοί άνδρες στην Ευρώπη.

Τόσο λίγοι είναι όλοι αυτοί, οι απαίδευτοι που απλώς δεν εννοούν να χωνέψουν τις προδιαγραφές που απέκτησε στον βίο του ο εκ Πάφου Γιώργος Λιλλήκας.

Αλάθητος; Όχι βέβαια, δεν διεκδικεί άλλωστε κάποια θέση στο Βατικανό.

Αφήστε που οι…. «αλάθητοι» πολιτικοί είναι επικίνδυνοι…Τους έζησε η ανθρωπότητα όταν την πανσοφία τους την πλήρωναν οι διαφωνούντες στα κάθε είδους στρατόπεδα συγκεντρώσεων , μαύρα, κόκκινα κ.α.

Όμως, αυτή τη στιγμή ο Λιλλήκας είναι ο ηγέτης που αναζητά η Πολιτική Σκηνή στην Κύπρο.

Είναι ο Πολιτικός που μπορεί να συγκεντρώσει όλους όσους σκέπτονται και νιώθουν πατριωτικά και ιστορικά. Από την Αριστερά μέχρι τη δεξιά.

Ο τόπος είναι μικρός για να υπάρχουν κόμματα με πραγματικά τεράστιες ιδεολογικές αποκλίσεις.

Το μοντέλο της οικονομίας που με συνέπεια έχει ακολουθηθεί χωράει σε όλα τα ρεύματα.

Ο Πολιτισμός μας η Εθνική μας Καταγωγή, η Ιστορία μας και η ανάγκη για μία Ιστορικά Δίκαιη Λύση του Κυπριακού που να αγγίζει ισότιμα όλους τους Κυπρίους μπορεί να ενώσει.

Στο ΑΚΕΛ από το οποίο έλκει την καταγωγή του ο Λιλλήκας υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις του ΟΧΙ κάτω στη βάση. Και δεν είναι όλοι πρόβατα.

Στο Κέντρο! Που ασφυκτιά κάτω από την αφόρητα ανίκανη ηγεσία του.

Στην ΕΔΕΚ που με εξαίρεση τον αειθαλή γιατρό…η τρέχουσα ηγεσία είναι απλώς τρέχουσα πίσω από τον κο Χριστόφια…

Σε δυνάμεις ελεύθερες στην Κοινωνία.

Ο Γιώργος Λιλλήκας, δεν πρέπει να «περιμένει να δει πως θα πάνε τα πράγματα».

Οι ποικίλες δυνάμεις και πρόσωπα που ανέφερα πιο πάνω ΟΦΕΙΛΟΥΝ να κάνουν πίσω και να δημιουργήσουν χώρο και σχήμα για μία νέα ηγεσία.

Ο Γ. Λιλλήκας οφείλει να μπει μπροστά μαζί με όσους επιλέξει και να συνενώσει τον κεντρώο σε έναν φορέα που μπορεί να αγκαλιάζει περίπου τα πάντα και να τα ενώνει.

Η Κύπρος, δεν μπορεί να περιμένει.
Αύριο δεν θα είναι αργά, θα είναι όλα τελειωμένα.

Ανώνυμος είπε...

Efharisto gia tin epiveveosi gia ton lillika alla kai gia to oti to Akel itan ipermaho tou OHI.

Φάληρος Κυπριώτης είπε...

@ Ανωνυμε, δεν έχω καταλάβει ακριβώς το πνεύμα σου, τ' ομολογώ, αλλά τα όσα λες μίαν ερμηνεία έχουν.

Το ΑΚΕΛ (λες) ήταν υπέρμαχο του ΟΧΙ.

ΑΡΑ:
Ότι έρθει ως σχέδιο Λύσης του Κυπριακού από τον κο Χριστόφια και τις συνομιλίες, θα πρέπει όπωσδήποτε, να είναι χαρακτηριστικά πολύ καλύτερο από το ΑΝΑΝ που απέρριψε το σύνολο του λαού συντριπτικά.

Σωστά;

ΡΗΓΑΣ είπε...

Οι δυνάμεις που αντιδρούν στο ξεπούλημα προέρχονται από όλο το πολιτικό και κομματικό φάσμα, κυρίως από τον χώρο που αποκαλούμε "κέντρο." Οι ηγεσίες του κέντρου (με εξαίρεση κάποιους λίγους) είναι πουλημένες, όπως και η ηγεσία του ΔΗΣΑΚΕΛ.

"O lilikas ine klassika akelikos.Sovaros ,me ipio logo ,metriopathis ,den anevazi ton tono tis fonis tou kai otan mila kseri na vazi telia."

Επομένως ΔΕΝ είναι "κλασσικά Ακελικός." Διότι αν ήταν κλασσικά Ακελικός θα θεωρούσε όσους διαφωνούν μαζί του ως "φασίστες", "εθνικιστές" και "σωβινιστές", θα δίωκε με όλες του τις δυνάμεις όσους θεωρούσε "δικούς" του που διαφώνησαν μαζί του (ακριβώς δηλαδή όπως κάνει με τον ίδιο το ΑΚΕΛ) και πολλά πολλά άλλα.

Ο Λιλλήκας είναι όπως θα θέλαμε αρκετούς Ακελικούς (κυρίως αξωματούχους) να είναι αλλά που ΔΕΝ τους αφήνει το μυαλό τους και η νοοτροπία τους να είναι.

Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι η βάση όλων των κομμάτων (και του ΑΚΕΛ βεβαίως) αποτελείται από Έλληνες πατριώτες, μετριοπαθείς, όπως δηλαδή είναι ο μέσος Κύπριος. Η διαφωνία μου είναι με τα καθεστώτα, τους αξιωματούχους, των κομμάτων και με όσους στηρίζουν αυτά τα καθεστώτα, κάθε λογής γουσουφάκια, κουλτουροψώνια κλπ. που μετατράπηκαν σε άρχουσα τάξη το 1960 και από τότε τους έχουμε πάνω στην ράχη μας.

Είναι μια παλιά φράση που λέει: "Δώσε στον Έλληνα ένα τραπέζι και θα δεις μπροστά σου τον Αλί Πασά."



Ρήγας

Ανώνυμος είπε...

sostos politikos o lilikas...

oso gia to xristofia mia xara akelikos einai..thelei na mirazete ta panda h akoma kalitera na dini xoris na perni adalagmata

Ανώνυμος είπε...

1ον Δεν έχω κανένα χρέος απέναντι στον Τ. Παπαδόπουλο. Ούτε νιώθω ότι έχει προσφέρει στον ελληνισμό τίποτα για το οποίο πρέπει να τον εξυμνώ και το ΟΧΙ του δεν μου ξύπνησε καμιά περηφάνια.

2ον Το σχέδιο Ανάν που κληρονόμησε TAXAο τάσσος και η διαπραγματεύσεις παρωδία ήταν αποτέλεσμα της επαναφοράς του σχεδίου Ανάν στο τραπέζι τον διαπραγματεύσεων από τον Τ. Παπαδοπουλο. Ο Ντεκτάς είχε απορρίψει το σχέδιο στη Χάγη τα Η.Ε και η διεθνής κοινότητα του είχαν φόρτωση την ευθύνη απόρριψης του και ο πασh πολιτικός έπεμπε επιστολές τον Δεκέμβρη για επαναφορά του.

3ον ο λιλλικας παίρνει καθαρή Θέση (τζαι μπράβο του). Το τι συμφώνησε ο πρόεδρος είναι παράβαση των κόκκινων γραμμών μας οπόταν αυτός κατέληξε στο ΟΧΙ. Από την άλλη η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ είναι ακόμα στην κυβέρνηση. Με δεδομένο ότι και τα δύο κόμματα έχουν δήλωση ότι θα αποχωρήσουν αν παραβιαστούν οι κόκκινες γραμμές τους μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία που αποδέχτηκε ο Χριστόφιας π.χ εκ περιτροπής προεδρία, 50,000 έποικοι δεν αποτελούν κόκκινες γραμμές για το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ . ( BTW την αποδοχή των 50000 εποίκων ο Χριστόφιας την έκανε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2004 ΠΡΙΝ να εκλέγει πρόεδρος μέσα στα πλαίσια προεκλογικής τηλεοπτικής εκπομπής. )

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει κάποια στιγμή να τεθούν και ζητήματα όπως το ποια θα πρέπει να είναι η υγιής σχέση της Κύπρου με την Ελλάδα. Όπως και ποιες είναι οι ευθύνες του Μακαρίου για το ζήτημα αυτό, ζήτημα συναφές με το κατάντημα του να είναι σήμερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Χριστόφιας.

Το ΑΚΕΛ ανδρώθηκε πάνω στη συκοφάντηση της Ελλάδας, μια συκοφάντηση που ξεκίνησε υπόγεια από τον ίδιο το Μακάριο. Με νηφαλιότητα 30 και πλέον ετών από το θάνατο του Μακάριου, θα πρέπει σήμερα να αναγνωρίσουμε ότι ο Μακάριος ήταν αυτός που πρώτος δημιούργησε ψυχική απόσταση μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και ότι δεν ήταν το αθώο θύμα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, ενός πραξικοπήματος το οποίο δεν έκανε τίποτε για να το προλάβει.

Από την άλλη, είναι δυστύχημα που η ανάδειξη του σοβαρού αυτού θέματος κομματικοποιήθηκε και έγινε σημαία μιας μόνον παράταξης, της παράταξης του Δη.Συ. Πρέπει να το δούμε καθαρά ότι η ελληνική σημαία σήμερα στην Κύπρο και οι διαβαθμίσεις του "Έλληνα" είναι ζήτημα σχεδόν κομματικό. Από τη μια οι συναγερμικοί που δηλώνουν "καθαροί Έλληνες", οι ΑΚΕΛικοί που το έχουν για Politically correct να δηλώνουν "Κύπριοι και όχι Έλληνες" - άλλο ότι κατά βάθος ούτε νιώθουν έτσι, ούτε το λένε αυτό και πάρα πολύ προς τα έξω, και τέλος οι δυνάμεις του "κέντρου", ας πούμε, που δηλώνουν μεν Έλληνες, αλλά σταθερά μέσα στα πλαίσια του μακαριακού-κυπριακού κράτους, χωρίς ιδιαίτερη νοσταλγία του αγώνα για την Ένωση.

Είναι καιρός όμως να ξεπεραστούν τόσο οι ΑΚΕΛικές ιδεοληψίες, τόσο οι προσωποκεντρικές μακαριακές-κυπριοκεντρικές αντιλήψεις, όσο και οι πατριδοκαπηλικές και ελλαδοκαπηλικές συναγερμικές θέσεις. Ο Τάσσος είχε την ευκαιρία να το κάνει, αυτονομούμενος στην πράξη από τη μακαριακή πολιτική - άλλο ότι είναι γνήσιο πολιτικό τέκνο του Μακάριου. Δεν το έκανε και ήταν κρίμα. Θα είχε την ευκαιρία να ξεμπροστιάσει τον Δη.Συ., να ακυρώσει τις ΑΚΕΛικές ιδεοληψίες και να εμπεδώσει μια νέα σχέση Ελλάδας - Κύπρου, μια σχέση στην οποία η Κύπρος θα έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και θα είναι ψυχολογικά ισότιμο τμήμα του Ελληνισμού, ισότιμο με τη μητροπολιτική Ελλάδα.

Ήδη το γεγονός ότι ο Τάσσος αναγνωρίστηκε παντού στην Ελλάδα - εκτός βέβαια από τα ελλαδικά πολιτικά κόμματα - ως πανελλήνιος ηγέτης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη της Κύπρου σε ρόλο ισότιμο με το μητροπολιτικό κέντρο. Χαρακτηριστικότερη και από το σχέδιο Ανάν (όπου είχε την υπόγεια συμπαράσταση Καραμανλή) ήταν η στάση του στο θέμα των πετρελαίων, όπου ο Τάσσος τράβηξε μπροστά μόνος του, χωρίς τη συμπαράσταση της Ελλάδας, σε συμμαχία με τρίτα κράτη.

Σήμερα στην Ελλάδα λείπει το εθνικό φρόνημα. Ο Τάσσος έδωσε ελπίδα και εθνικό φρόνημα όχι μόνον στην Κύπρο, αλλά και στον Ελληνισμό και της Ελλάδας. Περισσότερο ίσως στους Ελλαδίτες από ό,τι στους Κύπριους, γιατί οι Ελλαδίτες δεν είχαν και τα κομματικά κολλήματα της Κύπρου. Δεν τους ένοιαζε αν ήταν μακαριακός ή ο,τιδήποτε άλλο. Η αγάπη του ελλαδικού Ελληνισμού για τον Τάσσο - σε αντίθεση με την απόρριψη ή, έστω, τη συγκατάβαση για το Μακάριο - δείχνει και το μέγεθος του ανδρός. Και είναι πια καιρός νομίζω να αποκαθηλωθεί ο Μακάριος. Ας μην ξεχνούμε ότι ο Μακάριος ήταν αυτός που έδωσε την πολιτική νομιμοποίηση στο ΑΚΕΛ να γίνει αυτό που έγινε. Στην πραγματικότητα, σήμερα με το Χριστόφια πληρώνουμε τις συνέπειες των μακαριακών αντιελλαδικών ψυχώσεων.

Ανώνυμος είπε...

o xorikos allos grafikos, spatalise o distixos ton xrono tou gia na mas ph ti? oti den niothi oti xrosta tou Tassou gia to oxi? ke pos an to niosi san kalssikos nenekos (ne re nenekos ise etsi legese ) pou profanos opos ke oi mastoroi tou perimeni sintaksi apo thn usaid..den tha perasete ke pali re poulimen nenekia ...sthn kipro oi ellines den dexonte ksepou-lisi...mono sosti lisi..OXI MEXRI NA SA APOLISI H USAID POULIMENA NENEKIA..xorike, ka-tina ke alla emmistha kommatoskila

Ανώνυμος είπε...

E pe mas kirie anonime pia einai i sosti lisi gia enan ellina tis kiprou na 3eroume kai emis oi nenedes. Efikti lisi lamvanontas ipopsi to parelthon kai to mellon tou nisiou.Epidi akoume gia sosti lisi alla mono sto sosti lisi miniskete

E.C

Ανώνυμος είπε...

anonime ref sosti lisi..an exis katevi apo ta spilea simera opou den ixes epafi me mesa enimerosis ktlp dikeologise..alios ise aplos allos enas fanatikos mpeees (arni) pou akouh mono to akel...opotan sou eksigo mpeee
sosti lisi proton dne apodexete a priori 45,000 epikous doron syn olous toys allous ke min mou pis to psevdos otit axa mou tous edextiken imish o Tassos, afta ta ilithia paramithakia ston antro mpeee kyprianou..
dyo..proedrika simvoulia ine frouta tou xristofia h mallon twn aggloamerikanwn afentikwn tou
tria...ek peritropis proedrias tou 18% pou eksisonete oxi oson afora dikeomata alla eklogika me to 82% ke touton ine xristof-talat ruit...
afta gia arxi mpeee

ΡΗΓΑΣ είπε...

Τί λύση θέλουμε:


1. ΟΛΟΙ οι έποικοι να φύγουν.
2. ΟΛΑ τα Τούρκικα στρατεύματα να φύγουν.
3. ΟΛΟΙ οι πρόσφυγες να επιστρέψουν στις εστίες τους.
4. Ένας πολίτης = μία ψήφος.
5. Τρεις θεμελιώδεις ελευθερίες για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, εναξάρτητα από εθνική καταγωγή: Εγκατάστασης, ιδιοκτησίας, διακίνησης.
6. Οι Τούρκοι της Κύπρου να έχουν ΟΛΑ τα διεθνώς ανεγνωρισμένα δικαιώματα ως ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ, αλλά όχι ως /πολιτικά ισότιμη/ κοινότητα (δές 4 πιο πάνω), i.e. δεν γίνεται η απόφαση του 82% να είναι ίση με αυτή του 18% για οποιοδήποτε θέμα.
7. Ποτέ ξανά "εγγυήτριες δυνάμεις" η Τουρκία και η Βρεττανία.
8. Να φύγουν οι Βρεττανικές βάσεις. Πώς γίνεται χώρα μέλος της ΕΕ να κατέχει έδαφος άλλης χώρας μέλους της ΕΕ; Δεν γίνεται να δεχόμαστε τις συμφωνίες της Ζυρίχης/Λονδίνου επιλεκτικά και ΜΟΝΟΝ όταν βολεύουν την Τουρκία και την Βρεττανία.

Ό,τιδήποτε άλλο είναι ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΌ είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, είτε σας το έχουν πει στα κομματικά κατηχητικά είτε δεν σας το έχουν πει. Ρατσιστικά καθεστώτα εφαρμόστηκαν με την ΒΙΑ σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νότια Αφρική και ΑΠΕΤΥΧΑΝ και μάλιστα με πολύ-πολύ αίμα.

Και κάτι άλλο: Όταν καταλύεται η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ όπως έγινε με την εισβολή και την κατοχή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ΧΡΕΟΣ να κάνει ό,τι μπορεί να την ΕΠΑΝΑΦΈΡΕΙ.

Όσο για το "σχεδιο Ανάν" και άλλα παρόμοια, ας το εφαρμόσουν πρώτα οι Άγγλοι με τους Πακιστανούς και τους Ινδούς, οι Γάλλοι με τους Άραβες, οι Γερμανοί με τους Τούρκους, οι Τούρκοι με τους Κούρδους, οι Αμερικάνοι με τους Αφροαμερικάνους και τους Ισπανόφωνους, οι Καναδοί με τους Γάλλους του Κεμπέκ κλπ κλπ και αν και όταν δουλέψει εκεί και είναι όλα όμορφα και αρμονικά, τότε και μόνον τότε ίσως αντλήσουμε μαθήματα και να δούμε ποιά στοιχεία μπορούν να εφαρμοστούν και στον τόπο μας.



Ρήγας

Ανώνυμος είπε...

χεχε, Ρήγα τους έχεις σκίσει. κάθε φορά που κάνει ανάρτηση τα επαγρυπνάκια εξαφανίζονται!

ΡΗΓΑΣ είπε...

Ρε παίδες, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΙΟΣΤΡΟΦΙ ΑΠΌ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ **ΑΚΕΛ** ΥΠΑΡΧΕΙ;

Για ζέσταμα:

"Για τον κυπριακό λαό δεν χρειάζονται οι έρευνες και τα αποφθέγματα των αρχαιολόγων και των επιστημόνων (το ΑΚΕΛ παρέθετε απόψεις Άγγλων αρχαιολόγων-ιστορικών, που τεκμηρίωναν την ελληνικότητα της Κύπρου) που πιστοποιούν και την εθνότητά του, για να πεισθεί πως στην τεράστιά του πλειοψηφία είναι λαός ελληνικός. Αυτό το νιώθει με πάθος. Η όλη του ιστορία μιλά περίτρανα για ιστορία ελληνικού λαού. Σ’ όλους τους εθνικο-απελευθερωτικούς αγώνες της Ελλάδας, ο κυπριακός λαός όχι μόνο δεν έμεινε αμέτοχος, αλλά πήρε ενεργό μέρος. Αν χρησιμοποιούμε λοιπόν τα αποφθέγματα αρχαιολόγων, είναι για να δώσουμε και μ’ αυτά απάντηση στους ιμπεριαλιστές, που τολμούν να αμφισβητούν την ελληνικότητα της Κύπρου (…). Η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας. Εθνολογικά, η τεράστια πλειοψηφία του κυπριακού λαού είναι Έλληνες. Το μαρτυρά η ιστορία μας, οι παραδόσεις μας, ο πολιτισμός μας, το μαρτυρά αυτή η ίδια η πραγματικότητα."
--ΑΚΕΛ, «Ο δρόμος προς τη λευτεριά για ένα μίνιμουμ πρόγραμμα του ΑΚΕΛ για τη συγκρότηση του ενιαίου απελευθερωτικού μετώπου πάλης», 28 Ιουνίου, 1952.


Ως εδώ ...στώμεν καλώς. Πάμε λοιπόν με ελαφρό τροχάδιν:


"Θεωρητικός Δημοκράτης"(εκφραστικό όργανο ΑΚΕΛ) (τεύχος 11-12,Δεκέμβριος 1952): "Ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε τον εχθρό στο κόμμα είναι η στάση του απέναντι στη μεγάλη χώρα του Σοσιαλισμού, τη Σοβιετική Ένωση. Ο λαός μας αγαπά την Σοβιετική Ένωση σαν την μεγάλη του πατρίδα."

Η Κεντρική Γραμματεία του ΑΚΕΛ (Σεπτέμβρης 1955) καλεί τους Κυπρίους "να σαμποτάρουν τον έρανον υπέρ των πολιτικών κρατουμένων» και στη συνέχειαν κατεδίκασε: «την εισφοράν, διότι τα χρήματα, προωρίζοντο δια την αγοράν όπλων της εγκληματικής ΕΟΚΑ."

Νέος Δημοκράτης (21 Δεκ., 1954): «Ο αγώνας του Κυπριακού λαού... καμοία σχέση δεν έχει με προβοκάτσιες. Γι’αυτό και ορισμένα έκτροπα που σημειώνονται καμοία σχέση δεν έχουν με τον λαό μας...»

Cyprus Mail (2 Απριλίου, 1955). «Η ηγεσία του ΑΚΕΛ εκφράζει την λύπη της... Το ΑΚΕΛ εντιτίθεται εις την ένοπλον βίαν.. Ο πατριωτικός Κυπριακός λαός δεν έχει καμοία σχέση με αυτές τις τρομοκρατικές πράξεις..»

Αντρέας Ζιαρτίδης (2/3 Απριλίου, 1955). «Οι εργάτες απορρίπτοντεας την τρομοκρατίαν και τους τυχοδιωκτισμούς καλούνται να συνενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα ισχυρό μαζικό πανεργατικό μέτωπο.»

Νέος Δημοκράτης, (6 Απριλίου, 1955): «Δεν υπάρχει καμοία ανάγκη να κρυβόμαστε στο σκοτάδι της νύκτας για να ρίχνουμε δυναμίτες και άλλες εκρηκτικές ύλες...»

Η Κεντρική Γραμματεία του ΑΚΕΛ (Σεπτέμβρης 1955) καλεί τους Κυπρίους «να σαμποτάρουν τον έρανον υπέρ των πολιτικών κρατουμένων» και στη συνέχειαν κατεδίκασε: «την εισφοράν, διότι τα χρήματα, προωρίζοντο δια την αγοράν όπλων της εγκληματικής ΕΟΚΑ».

Εζεκίας Παπαιωάννου (11 Δεκεβρίου, 1955): «Όχι. Χίλιες φορές όχι. Προς τί οι αγώνες και οι θυσίες του λαού;»

Ζιαρτίδης (25 Ιανουαρίου, 1958): «Όσον αφορά την ομοσπονδίαν μας, επιθυμούμεν να δηλώσουμεν ότι δεν ευνοούμε την ένταση μεταξύ του Κυπριακού λαόυ και της κυβέρνησης.»

...και ένα δωράκι (μπόνους που λέμε στα Κυπριακά):

"Το Π.Γ. του ΑΚΕΛ διακηρύττει: Ένωση Ναι - ΝΑΤΟ Όχι." Χαραυγή, 9.8.1964.


Πάμε τώρα στο ...ιδεολογικό κλού:


"Ασφαλώς, αλοίμονο, τον αγώνα της ΕΟΚΑ θα συνεχίσουμε να τον τιμούμε πάντοτε. Και τους ανθρώπους οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους. Είναι ήρωες αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους για την απελευθέρωση της Κύπρου. Ούτε συζήτηση να μην τιμάται ο αγώνας της ΕΟΚΑ." Δημ. Χριστόφιας, Διακαναλική Συζήτηση με τον Ιωάννη Κασουλίδη στις 21 Φεβρουαρίου 2008.

Και πολλά-πολλά άλλα.

Ρήγας


ΥΓ. Κάπου υπάρχει και μια έκδοση της Χαραυγούλας με πρωτοσέλιδο (κάπου εκεί στο 1964) "Να έρθει ο Γρίβας!", αλλά δεν το έχω (ακόμα).

Ανώνυμος είπε...

Kala 3eroume oti to siggekrimeno blog dimiourgithike gia na pli3i siggekrimeno politiko xwro kai siggekrimenes apopsis alla kamete to se logika plesia epidi geliopiiste.

tze to akel ipe, tze to akel ekame,tze o xristofias o prodotis, tze i xaravgi egrapse, tze oi esiran ton "agonisti" tis eoka kato pou to podilato tou e3o pou tin peo tze tze tze...

Na sas akousi tze kanenas pou eni3eri ennna nomisi pos ekame tze kanena pra3ikopima to akel gia na fki stin e3ousia tze kamni ti kamni.

Lete oti to akel den stiri3e ton erano gia tous politikous kratoumenous tis eoka("sabotaroun" lete kat´akrivia alla pos emporouse na ton sampotari ton erano?Epienne tze eklefke tous koukoumaes pou tous "agonistes"?)afou itan e3 arxis antitheto me ton agwna tha itan logiko na ton xrimatodotisi kiolas.Sto kato kato pws itan dinaton na simmetexi se enan agwna pou apartizotan os epi to pliston apo akrode3ia stixia pou san stoxo eixan kai to idio to akel?

Episis den anafereste katholou sto oti to akel paroles tis proklisis kai dolofonies kommatikwn tou stelexwn kai aplwn ipostiriktwn apo fasistes sinistouse aftosigratisi sto kosmo tou enw mporouse kai eixe tin dinami na antapodosi stin idia klimaka kai odigontas tin kipro se emfilio.

Alla gia to megalitero lathos tou akel oute logos.Eprepe na to proskinate kai na kamnete 3 gargares prin na milisete gia to akel epidi proton efkale Ton Igeti proedro pou xwris tin ipostiri3i tou akel ta pososta tou tha itan ligo megalitera apo afta tou Outopou kai deftero ipe oxi gia na tsimentosi to nai pou an elege nai afti ti stigmi tha isastan aftoe3oristi kapou stin Attiki.

3ekatharizo oti den ime ipostiriktis tou akel kai tis politikis tou. Oso gia ton edekiti, prosoxi epidi o ethnikismos kai o sosialismos mazi den einai i kaliteri ximia.

E.C

ΡΗΓΑΣ είπε...

E. C. έγραψες ένα κατεβατό (σε greeklish μάλιστα που είναι δύσκολο για κάποιον πάνω από 14 χρονών να τα διαβάσει) για να μας πεις τί ακριβώς; Ότι πρέπει να ευχαριστούμε το ΑΚΕΛ διότι ψήφισε Τάσο; Ας ψήφιζε Κληρίδη! Έτσι κι'αλιώς οι θέσεις σας είναι ακριβώς οι ίδιες. Κατά τα άλλα σας φταίει η ..."Εοκα-Β" και το πραξικόπημα... Για ποιόν ακριβώς λόγο δεν έχω καταλάβει ακόμα και ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΚΕΛΙΚΟΣ δεν μας έχει ξεκαθαρίσει τον λόγο.

Εξ'άλλου οι ΜΟΝΟΙ που βολεύτηκαν "ιδεολογικά" και πολιτικά και κομματικά από το πραξικόπημα είναι το ΑΚΕΛ. Τί φωνάζετα λοιπόν ότι τάχα είστε τα θύματα; Μια χαρά σας βόλεψε το πραξικόπημα. Βγήκατε και ήρωες μάλιστα.

Όσο για τους ήρωες της ΕΟΚΑ, είναι αναμενόμενο όταν ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ δικούς σου ήρωες να χλευάζεις και να βρίζεις τους ήρωες των άλλων. Ή μάλλον έχω λάθος. Έχετε τον πρώτο διευθυντή της κεντρικής τράπεζας του δικτατωρικού καθεστώτος της ΚΟΥΒΑΣ. Επιπλέον, στο φόρουμ των οργανωμένων οπαδών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχουμε δει πολλές αναρτήσεις ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ διότι (άκουσον άκουσον) σκότωνε Έλληνες. Ούτε για φτύσιμο δεν είστε.



Ρήγας

ΠΑΛΙΟΣ ΕΔΕΚΚΙΤΗΣ είπε...

ΡΕ ΑΝΩΝΥΜΕ (2,31) Η ΑΛΛΩΣ Ε.C.

- ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙ Ο ΡΗΓΑΣ; ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΠΛΑΣΤΑ;

- ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΖΙΑΙ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΕΙΣ; ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΚΕΛΙΚΩΝ ΠΛΑΣΤΕΣ;

- ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΚΙΑ ΛΕΕΙ "ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ" ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ, ΟΠΩΣ ΛΑΛΕΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ;

- ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΑΚΕΛ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΥΤΕΡΗ ΧΗΜΕΙΑ ΜΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ/ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΟΠΩΣ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ ΚΑΙ ΚΙΜ-ΙΛ-ΣΟΥΝΓΚ;

Α, ΤΖΙΑΙ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΣΟΥ ΕΝ ΑΠΑΝΤΑ, ΑΝ ΗΜΠΟΡΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΕΣΥ:

- ΚΑΤΙ ΚΥΠΡΟΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΕΣ, ΚΑΤΙ ΧΡΙΣΤΟΙ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΕΝ ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ Ή ΕΝ ΤΖΙΑΙ ΤΟΥΤΟΙ ΛΙΟΣΤΡΟΦΚΙΑ;;;

Ανώνυμος είπε...

arxisa na pisteuo oti opios exeis a3ies tha prepi na to katadikazoume..
isos giati fovamaste oti tha fani h asximia/mionektimata merikon pou tous ekanan theous eno oute to xarti pou grafi to onoma tus de tous a3izi

katantia..