ΜΕΡΕΣ 1985

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009


Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο



Αναδημοσιεύουμε το εξαιρετικό άρθρο του Χρύσανθου Χρυσάνθου από το Φιλελεύθερο (7/5/2009) , το οποίο αποκαλύπτει ότι ζούμε ή ξαναζούμε μέρες 1985.


ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ - ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

του Χρύσανθου Χρυσάνθου


Κάποιοι ενοχλήθηκαν για το πέναλτι που μάς δόθηκε

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ποδοσφαιρόφιλο η αντιμετώπιση της οποίας έτυχε η απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την εξής φάση: Η ομάδα μας κέρδισε πέναλτι, ύστερα από υπόδειξη ενός από τους βοηθούς διαιτητές, ο οποίος δεν είναι απροκάλυπτα μεροληπτικός, όπως οι βασικοί διαιτητές. Το πέναλτι ήταν από αυτά που βγάζουν μάτια, όπως λένε στην ποδοσφαιρική αργκό, διότι οι αντίπαλοί μας μάς παίζουν σκληρά, βάναυσα, με τη χρήση όπλων. Μερικοί πανηγύρισαν σαν να κερδίσαμε το παιχνίδι, πράγμα που ασφαλώς δεν συνέβη. Μερικοί άλλοι ενοχλήθηκαν περισσότερο και από τους αντιπάλους μας, γιατί το Δικαστήριο έβαλε τέτοιο μπελά στο κεφάλι τους.

Το πιο περίεργο όμως είναι η συμπεριφορά του αρχηγού της ομάδας. Πήγε και κτύπησε το πέναλτι χλιαρά, στέλλοντας την μπάλα στην αγκαλιά του αντίπαλου τερματοφύλακα. Είδε κάτω από τα δοκάρια ένα φίλο απ’ τα παλιά και συγχύστηκε; Δεν πρόσεξε ότι ο παλιός σύντροφος φορούσε τη φανέλλα της αντίπαλης ομάδας, ότι έχει πάρει από καιρό μετεγγραφή;

Σε τι αποσκοπούσε η δήλωση του προέδρου Χριστόφια ότι το κυπριακό πρόβλημα είναι πολιτικό και ότι δεν μπορεί να λυθεί με δικαστικές αποφάσεις; Τι μήνυμα προσπαθούσε να δώσει στους Τουρκοκύπριους και δη στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ; Να μην ανησυχούν, διότι μπορεί να γίνει αποδεκτή λύση, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και των ευρωπαϊκών αρχών, που τεκμηριώνονται και με δικαστικές αποφάσεις;

Ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν πρόκειται να αποδεχτεί μια κακή λύση. Εξαρτάται τώρα τι εννοεί κανείς «κακή λύση». Για τους ΕΔΗ, για παράδειγμα, όπως επίσης για την ηγεσία του ΔΗΣΥ, που στηρίζουν τον πρόεδρο Χριστόφια, το Σχέδιο Ανάν δεν ήταν κακή λύση. Ήταν όμως για τον λαό, που το απέρριψε.

Μέρες του 1985 μυρίζει η ατμόσφαιρα. Παρασκευή, δύο μέρες πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών, ο τότε γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, Εζεκίας Παπαϊωάννου, από την εξέδρα της τελευταίας συγκέντρωσης στην ομιλία του τόνισε ότι πρέπει επιτέλους να πούμε την αλήθεια στον λαό: δεν πρόκειται να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους! Πάγωσε το πλήθος, σώπασαν οι νέοι της προεκλογικής χορωδίας. Τι σύνθημα φωνάζουμε τώρα; «Όχι όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους»; Αν έχει πραγματικά διολισθήσει προς εκείνη την πολιτική του κληριδικού παρεξηγημένου ρεαλισμού η ηγεσία του ΑΚΕΛ, κάποια στιγμή θα πέσει πάλι λαϊκή σφαλιάρα, όπως τότε.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΠΡΑΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH