Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ!

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

ΕΧΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. ΕΝΩΜΕΝΟΙ!


Έχουμε αυτές τις μέρες, με μεγάλη μας λύπη, εισπράξει στο facebook την οργή και την αγανάκτιση κάποιων κομματικών στελεχών του ΔΗΚΟ, που είτε από μικροκομματισμό και παλαιοκομματισμό είτε ακολουθώντας τη γραμμή Κάρογιαν-Μάρκου, εμποδίζουν τη συνένωση, χάριν προφανώς της συνεργασίας του Ευέλικτου με τα δύο αυτά βολεμένα πολιτικά αφεντικά τους .

Δε θα μας εμποδίσουν όμως και δε θα μας σταματήσουν. Ήδη λάβαμε πολλά μηνύματα συμπαράστασης και υποστήριξης αυτού του στόχου. Η συνένωση του κεντρώου/ενδιάμεσου χώρου είναι ιστορική αναγκαιότητα και θα αγωνιστούμε γι'αυτήν. Τα χριστοφάκια, αν δε θέλουν να συμμετέχουν, ας ενταχθούν στο χώρο που τους εκφράζει, δηλαδή το ΔΗΣΑΚΕΛ. Επί του θέματος θα επανέλθουμε με την πρώτη ευκαιρία.



Προς το παρόν, δημοσιεύουμε κείμενο εκλεκτού συνεργάτη. Ο φίλος της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο, Φάληρος Κυπριώτης, με αφορμή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, μας απέστειλε το πιο κάτω κείμενο:



Η ώρα, είναι τώρα!


Θα αποφύγω να επαναλάβω γνωστά γεγονότα των οποίων οι πηγές βρίσκονται στο ίντερνετ , στις εφημερίδες, σε δηλώσεις και συνεντεύξεις πολιτικών προσώπων και θα επιχειρήσω να μείνω στην ουσία.

Το 2008 αν ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε περάσει στο δεύτερο γύρο θα είχε επανεκλεγεί; Η απάντηση είναι Ναι, αλλά με ένα μάλλον μπροστά. Αν είχε να παίξει με τον ΔΗΣΥ απέναντί του, τότε είναι πολύ πιθανό να είχε επανεκλεγεί με μια ουδέτερη στάση του ΑΚΕΛ που θα απελευθέρωνε πολλούς ψηφοφόρους της Αριστεράς που τάχθηκαν αναφανδόν κατά του σχεδίου ΑΝΑΝ και οποιουδήποτε σχεδίου «τύπου» ΑΝΑΝ.

Αν απέναντι του ήταν το ΑΚΕΛ τα πράγματα θα ήταν πιο περίπλοκα γιατί το ΔΗΣΥ ήταν έτοιμο να παίξει σε όλα τα ταμπλό προκειμένου να εξασφαλίσει μερίδιο στην εξουσία και να οργανώσει από μια τέτοια θέση το κόμμα για τις επόμενες Προεδρικές τις οποίες και θέλει με κάθε τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση, οι δυνάμεις που επ’ ουδενί δεν ήθελαν την επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου, βρίσκονταν και βρίσκονται διασκορπισμένες σε όλο το πολιτικό φάσμα κυρίως σε επίπεδο στελεχών του βαθέως μηχανισμού όλων των κομμάτων.

Είναι γνωστό πως ο αείμνηστος Παπαδόπουλος δεν ήταν ικανοποιημένος ούτε από τον τρόπο που λειτουργούσε το ΔΗΚΟ ούτε από την συνολική εικόνα που παρουσίαζε ο Μεσαίος χώρος που μπορεί να ξεκινά από την μετριοπαθή δεξιά και να φτάνει μέχρι την αντίστοιχη αριστερή.

Είναι επίσης γνωστό πως μία έντονη συζήτηση που γινόντανε πριν τις τελευταίες Προεδρικές αφορούσε στην πλήρη αναδιάρθρωση του Μεσαίου χώρου, την συνένωση όλων των κομμάτων σε έναν καινούργιο ενιαίο φορέα με κεντρώο Σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα που θα εστιάζει στο Κοινωνικό Κράτος, στην Παιδεία και στην Υγεία από τη μια και, σε μία ευρέως Πατριωτική αντίληψη για το Κυπριακό με γνώμονα την ίδια την ιστορία του τόπου.

Σε ότι αφορά στα πρώτα, τα όνειρα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου για μια Κύπρο πρωταγωνίστρια στην περιοχή στις αγορές Παιδείας και Υγείας , είναι γνωστά, τα είχε δηλώσει ο ίδιος σε συνεντεύξεις αλλά, κυρίως ήταν ευδιάκριτα από την ίδια την Πολιτική πρακτική του ανδρός.

Τεράστια σημασία επίσης έδιδε ο Τάσσος Παπαδόπουλος στον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Κύπρος ως Πολιτιστικό σημείο αναφοράς για όλη την Μεσογειακή λεκάνη και για αυτό έσπρωξε με κάθε τρόπο τη δημιουργία του Ιδρύματος Πολιτισμού το οποίο με τη σειρά του προώθησε και προωθεί την επικείμενη ανέγερση του σημαντικότατου Μεγάρου Πολιτισμού.

Σε γενικές γραμμές, ο Τάσσος Παπαδόπουλος εργάστηκε άοκνα μέχρι την τελευταία στιγμή για να δημιουργήσει προϋποθέσεις για μια πραγματικά και όχι ρητορικά Ευρωπαϊκή Κύπρο εξοπλισμένη με Θεσμούς και Υποδομές.

Παράλληλα, ο Τάσσος, ήξερε πως δεν θα είναι μεταξύ μας για πάντα, ούτε τον ενδιέφερε να γαντζωθεί από την εξουσία.

Εξουσιολάγνος, αυτός ο άνδρας με την χαρακτηριστική συστολή, δεν υπήρξε ποτέ.

Εργασιομανής και με πάθος να πετυχαίνει το καλύτερο σε κάθε πόστο που του τύχαινε, ναι.

Όλα αυτά, δυστυχώς είναι πολλοί που δεν τα καλόβλεπαν.

Δεν τα καλόβλεπαν διόλου μάλιστα γιατί θα σήμαιναν σταδιακά το απόλυτο ξεβόλεμα πολλών «κουμπάρων» που δεν θα είχαν πια θέση σε μια τέτοια Κύπρο.

Η δημιουργία ενός νέου ενιαίου Πολιτικού φορέα με τα χαρακτηριστικά που ανάφερα πιο πάνω χαλούσε τη σούπα σε πολλούς. Σε όλα τα κόμματα. Από το ΑΚΕΛ μέχρι το Συναγερμό και από το ΔΗΚΟ μέχρι το ΕΥΡΩΚΟ θα βρεις μιας στρατιά που δρα υπογείως υπό όλες τις συνθήκες χρησιμοποιώντας μεν διαφορετική συνθηματολογία αλλά με την ίδια σιωπηρή επωδό: «μη μου τους κύκλους τάραττε».

Άλλως πως, το βαθύ Κυπριακό κατεστημένο που ρημάζει τον τόπο με την αναξιοκρατία, την περιφρόνηση των Θεσμών, την κουμπαριά ως πολιτικό όπλο και την βαθιά αμορφωσιά. Διαθέτουν όμως όλοι αυτοί, χρήμα. Χρήμα και επιχειρήσεις που με τη σειρά τους δημιουργούν μια σειρά πολιτικών και κοινωνικών εξαρτήσεων σε σημαντικές μερίδες του πληθυσμού.

Όλοι αυτοί, κατά την προεκλογική εκστρατεία του Τάσσου Παπαδόπουλου πονηρά, διακριτικά, με ανασηκωμένα τα μανίκια από την δουλειά που δήθεν προσέφεραν λειτούργησαν σαν τροχοπέδη.

Δημιούργησαν ένα επίπλαστο κλίμα βεβαιότητας σιγουριάς και αλαζονείας, μετέδωσαν στη βάση αδράνεια και μπλόκαραν ουσιαστικά την πανστρατιά που θα έπρεπε να είχε λειτουργήσει.

Ο στενός κύκλος των εξ απορρήτων συνεργατών του Προέδρου , μέσα στο εκλογικό επιτελείο, έφτασε συχνά να νιώθει στο περιθώριο αδυνατώντας μερικές φορές να παρέμβει σε επικοινωνιακές αποφάσεις που φαίνονταν από την αρχή πως θα ήταν από αδιάφορες έως μοιραίες.

Το τελευταίο σποτάκι της καμπάνιας με τον Πρόεδρο να περιφέρεται μάλλον αμήχανος και σχεδόν παγωμένος στο Προεδρικό, σχεδιάστηκε από ανθρώπους που δεν είχαν καμία ουσιαστική γνώση της Κυπριακής Πραγματικότητας και κυρίως της σχέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας με τους Πολίτες.

Το γεγονός πως ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν για όλους «ο Τάσσος» παραμερίστηκε. Τα επιτεύγματα , τα μοναδικά επιτεύγματα της πιο χρυσής πενταετίας για την εσωτερική διακυβέρνηση της Κύπρου πήγαν σε δεύτερη μοίρα.

Ένας επικοινωνιακός αχταρμάς προερχόμενος αποκλειστικά από τους εξ Αθηνών «ειδικούς» σε συνδυασμό με την αδράνεια πολλών στελεχών ακύρωσε την σχεδόν βέβαιη είσοδο στον δεύτερο γύρο και την επανεκλογή.

Γιατί, αν το σκεφτεί κανείς, αυτό που συνέβη , ήταν το απολύτως αδιανόητο.

Ο πιο πετυχημένος Πρόεδρος , ο πιο παραγωγικός και αποτελεσματικός ηγέτης που είχε ποτέ η Κύπρος κατά ομολογία γενική και υπερκομματική, δεν τιμήθηκε επαρκώς με την ψήφο των Πολιτών ώστε να περάσει στον δεύτερο γύρο.

Ο Χ.Μ (υπαρκτό πρόσωπο) δεν πήγε καν να ψηφίσει γιατί είχε μια πιεστική δουλίτσα-έτσι μου είπε, κατά λέξη, αλλά, θα πήγαινε να ψηφίσει τον Πρόεδρο στον δεύτερο γύρο. Είχε και αυτός βεβαιωθεί από κάποιους «κύκλους» πως ο Πρόεδρος έβγαινε με περίπατο… Όταν τον είδα, λίγο μετά τις εκλογές, δεν μπορούσε να μιλήσει από την οδύνη του. Όταν τον ξαναείδα στην κήδευση του Προέδρου για δύο ώρες κούναγε το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά. Αναλογιζόντανε άραγες αυτούς που τον διαβεβαίωσαν;

Ναι, το αποτέλεσμα των Προεδρικών του 2008 δεν ήταν το αφελές «ψηφίζουμε Πρόεδρο λύσης».

Ήταν το πικρό «ακυρώνουμε το μέλλον του τόπου» «δυναμιτίζουμε την ωρίμανση του πολιτικού βίου» «μπλοκάρουμε τους καινούργιους που πάνε να μπουν στο γήπεδο».

Η παρουσία του Γιώργου Λιλλήκα, είχε εκνευρίσει πολλούς από δαύτους. Τι θέλει τώρα αυτός; Η στοργή και η εκτίμηση με την οποία επίσης τον είχε περιβάλλει ο αείμνηστος Πρόεδρος τους είχε πικάρει.

Γνώριζαν πως στους οραματισμούς του Προέδρου για έναν ριζικό εκσυγχρονισμό του Μεσαίου χώρου, ο Λιλλήκας θα είχε να παίξει σημαίνοντα ρόλο. Και για αυτό, μέσα στο ίδιο το εκλογικό επιτελείο, αρκετοί δημιουργούσαν «άβολες καταστάσεις».

Προτίμησαν να δυναμιτίσουν την επανεκλογή παρά να στηρίξουν τις προσωπικές επιλογές του Τάσσου Παπαδόπουλου. Σε τελευταία ανάλυση, προτίμησαν να διακυβεύσουν το μέλλον της Κύπρου παρά να βρεθούν μεθαύριο στα πολιτικά αζήτητα.

Όπως είναι επόμενο, μετά την ήττα και μετά τη συμμετοχή του ΔΗΚΟ στην παρούσα Κυβέρνηση, το κόμμα σπαράσσεται από εμφύλιο. Ψες, το Σάββατο, ένας δημοσιογράφος του Άστρα έλεγε πως το ΔΗΚΟ έχει πλέον υπαρξιακό πρόβλημα.

Θα συμφωνήσω απολύτως με την τελείως ψυχολογική έννοια.


Το ΔΗΚΟ έχει πράγματι υπαρξιακό πρόβλημα. Και θα πρέπει να το λύσει το συντομότερο με την αποχώρησή του από την Κυβέρνηση σε πρώτο στάδιο και σε δεύτερο στάδιο με την αποχώρηση όλων εκείνων των στελεχών του που θεωρούν την πολιτική κληρονομιά του Τάσσου ως Παρακαταθήκη για το μέλλον.

Προσοχή! Η παρακαταθήκη του Τάσσου, δεν είναι το «ΟΧΙ». Το ΌΧΙ, ήταν το απότοκο. Η παρακαταθήκη του Τάσσου Παπαδόπουλου, έχει να κάνει με τον αληθινό εκσυγχρονισμό της Κύπρου, του δημόσιου βίου, και την γνωστική και ρεαλιστική διαχείριση του Κυπριακού με βάση το Εθνικό Συμφέρον στο παρόν και το μέλλον.

Όσοι μεταφράζουν τον Τάσσο σε μια στείρα άρνηση για την άρνηση, δεν τον κατάλαβαν ποτέ τους, απλά τον χρησιμοποιούν και αυτοί για ίδιον όφελος!

Σε αυτή τη φάση ζούμε και μια άλλη πικρή κωμωδία.

Βλέπουμε τα στελέχη του ΔΗΣΑΚΕΛ να θεωρούν το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ως έγκριση των πρακτικών τους στο Κυπριακό. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Αλλά, επίσης, επιδεικνύουν μιαν αβάσταχτη ελαφρότητα στην ανάγνωση του αποτελέσματος και της αποχής.

Δεν αναρωτιούνται, για παράδειγμα διόλου γιατί η ΕΔΕΚ, η ΕΔΕΚ του Γιατρού που τόσο αντιπαθούν, έφερε θετικό αποτέλεσμα.

Ναι, πρέπει τώρα, πρέπει μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου και πάντως αρκετά πριν φτάσουμε στον Δεκέμβριο να δημιουργηθεί και να παρουσιαστεί ο Νέος Πολιτικός Φορέας.

Γενναία, ξεκάθαρα, με Αρετή και Παρρησία.

Με καθαρή πολιτική πλατφόρμα για την Κοινωνία και με αναλυτικές και κατανοητές θέσεις για το Κυπριακό. Όχι κατά τη γνώμη μου ως ένα εκ των προτέρων απορριπτικό σχήμα, γιατί κάτι τέτοιο συνιστά πολιτική αυτοκτονία.

Οι ξεκάθαρες και δικαιολογημένες θέσεις αρκούν και περισσεύουν για να στηρίξουν την οποιαδήποτε αρνητική ή και θετική στάση. Στην Κύπρο, χρειαζόμαστε επιτέλους ένα Καινούργιο Κόμμα με Πολιτική Σκέψη και πρόταση, συνδεμένο άρρηκτα με την Ιστορία μας, ούτε ευρωφοβικό αλλά ούτε και ευρωγλύφτικο.

Με γνώση της Ευρώπης πραγματική, αρκεί. Αύριο, θα είναι πολύ αργά.

Όσοι ανοιχτά έχουν ταχθεί υπέρ της ενοποίησης όπως έγραφε και ο Ρίμαχος ορθά, πρέπει να κινηθούν τάχιστα. Χωρίς μεμψιμοιρίες, αντιζηλίες, και μιζέριες.

Ο τόπος έχει μερικά καλά κεφάλια και τα έχει ανάγκη ενωμένα.

Η ώρα, είναι τώρα!

Φάληρος Κυπριώτης για το christofias-watch

26 Σχόλια:

Lysandros είπε...

to prwto polla sovaro post damesa sto Χριστόφιας Watch.Kai en polla sovaro giati vazei ta pramata sti thesi tous me ti seira kai eksigei.
Makari na to diavsoun sto DHKO klp alla den to pistevkw. Toy kefaliou tous kai tis kareklas tous einai pou tha kamoun opws panda.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος ο Φάληρος. Σίγουρα κάποιο γνωστό πολιτικό πρόσωπο κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο. Μακάρι να εκφράζονταν κι επώνυμα από πολιτικούς μας, τόσο καθαρές θέσεις.

Ας όψεται η πνευματική τρομοκρατία που επιβάλλει το ΑΚΕΛ για δεκαετίες.

Όποιος μιλήσει ελεύθερα είναι ακραίος κλπ κλπ.

Ένα μεγάλο μπράβο Φάληρε Κυπριώτη.

Φ

Λύσανδρος είπε...

Τωρα που το ξαναδιάβασα:

Διαδώστε το!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

{“ Ας όψεται η πνευματική τρομοκρατία που επιβάλλει το ΑΚΕΛ για δεκαετίες.”}
To DHKO kyvernouse gia dekaeties kai epevalle pnevmatiki tromokratia to AKEL. Ma oti theloume laloumen?

Ρήγας είπε...

Φάληρε, πολύ καλό το κείμενο και συγχαρητήρια.

Να είσαι έτοιμος να δεκτείς μεγάλης κλίμακας επίθεση από τα Ορκς του Κόμματος.


Ρήγας

Ανώνυμος είπε...

Rrrrrrrrrrrrr

Ανώνυμος είπε...

επίεση δεν θα δεχτεί γιατί δεν εχουν τι να πουν. Απλως δεν σχολιάζουν και ειναι χαρακτηριστικο που ενα κειμενο σαν αυτό μενει ασχολίαστο!

Ε.

Φάληρος Κυπριώτης είπε...

Λύσανδρε, ευχαριστώ, αλλά αδικείς έντονα όλους όσους γράφουν. Θα το διαβάσουν, να είσαι σίγουρος. Όλοι παρακολουθούν το Παρατηρητήριο και ας σφυρίζουν δήθεν αδιάφορα.


Ανώνυμε "Φ"11:06 πμ.Δεν είμαι ούτε γνωστό ούτε πολιτικό πρόσωπο όπως το θέτεις. Πολιτικά πρόσωπα , είμαστε όλοι!


Ανώνυμε 5:20 μμ η τρομοκρατία της Σταλινικής αριστεράς είναι κάτι που πρώτοι έχουν γευθεί οι ίδιοι οι σύντροφοι που τόλμησαν να διαφοροποιηθούν στις εκάστοτε αποφάσεις του ανώντατου "Σοβιέτ".

Τώρα ο εξΑΚΕΛισμός των πάντων πάει σύννεφο, ακόμα και το ΔΗΣΥ το ψελλίζει για τους τύπους.

Φάληρος Κυπριώτης είπε...

Ρήγα, τα Ορκς έχουν λουφάξει για λίγο. Και να βγουν να πουν τι; Δεν έγραψα τίποτα το μη γνωστό, προσπάθησα λίγο να τα βάλω σε μια σειρά!

Ρήγας είπε...

Είναι ΠΑΓΙΑ τακτική των κομμουνιστών του ΑΚΕΛ και όλων των φασιστών γενικώς, όταν αντιμετωπίζουν ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ να κάνουν επίθεση για να ΜΕΙΩΣΟΥΝ τον αρθρογράφο και συγκεκριμένα να μειώσουν την /αξιοπιστία/ του. Επίσης και για να δώσουν διαφορετική κατεύθυνση σε μια συζήτηση.

Δεν έχεις ακούσει ποτέ τις πιο κάτω κουβέντες;

* Έλα σιόρ, ακούς τί λέει αυτός ο φασίστας;

* Μα το τάδε είναι σούπερ εθνικιστής.

* Καλά, λαμβάνεις και τον τάδε στα σοβαρά τώρα;

* Μα για "Ελληνισμό" μιλά και η Χρυσή Αυγή που είναι φασίστες, επομένως είσαι κι'εσύ φασίστας.

* κ.ά.



Ρήγας

Ανώνυμος είπε...

"Καλά, λαμβάνεις και τον τάδε στα σοβαρά τώρα;"

"Έλα σιόρ, ακούς τί λέει αυτός ο φασίστας;"

Πόσες μα πόσες φορές τα άκουσα;;;

Δεν είναι τακτική μόνο των κουμμουνιστών αλλά όλων όσων δεν έχουν κρίση και όλη τους η ζωή είναι αφιερωμένη για το ευλοημένο το κόμμα.

Ανώνυμος είπε...

Esy Riga poses fores ekrines tis 8eseis allwn me paromoio tropo, oti ekporevontai apo tin Epagripnisi I tin EDON? Ta dika mas tou geitonou mas!

Κούσπος είπε...

Πρώτ’ απ’ όλα να σημειώσω ότι, ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί με το περιεχόμενο του κειμένου και τις απόψεις που εκφράζει μέσα απ’ αυτό ο Φάληρος Κυπριώτης, τούτο αποτελεί μια προσπάθεια για νηφάλια προσέγγιση (διανθισμένη με στοιχεία αυτοκριτικής αλλά και λιβανίσματα για τον Παπαδόπουλο) των προβλημάτων αλλά και του μέλλοντος του (λεγόμενου) ενδιάμεσου (πολιτικού) χώρου – του χώρου που ως συνήθως οριοθετείται ανάμεσα σε ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ ... Ο πολυτεμαχισμός αυτός στην ουσία αντανακλά και το συνονθύλευμα των απόψεων και διαφορετικών τοποθετήσεων που επικρατούν στο χώρο (και που δεν αφορούν μόνο το κυπριακό). Κατα τη ταπεινή μου γνώμη δεν είναι καθόλου εύκολο όλες αυτές οι διαφορετικές και ποικίλες απόψεις και θέσεις να συγκεραστούν για να επιτευχθεί η πολυ-ποθούμενη (από κάποιους) συνένωση του χώρου ...
Επίσης θα ήθελα να σημειώσω την προσπάθεια του αρθρογράφου να αποφύγει τη χρήση χαρακτηρισμών στο κείμενο του (αν και τα χάλασε στα σχόλια του) κατα των αντιπάλων χώρων, όπως “Ευέλικτος” “χριστοφάκια”, “ΔΗΣΑΚΕΛ” (τούτο το ‘πε αλλά μόνο μια φορά) που υπάρχουν στην εισαγωγή της ανάρτησης (που έγινε από τη διαχειριστική Επιτροπή).

Επί της ουσίας (και του περιεχομένου του άρθρου) θα ήθελα να κάνω τα πιο κάτω σχόλια (αν και σε κάποιο βαθμό με κάλυψε ο Προμηθέας με τα σχόλια του στο προηγούμενο post, που λίγο πού πραγματευόταν το ίδιο θέμα):

1. Ο ενδιάμεσος χώρος (δηλ. ο πολιτικός χώρος ανάμεσα στο ΑΚΕΛ και τον “Συναγερμό”), όπως είπα (με καλώς διαφορετικά λόγια – εκεί μίλησα για “συνονθύλευμα”) πιο πάνω δεν αποτελεί ένα ενιαίο ιδεολογικοπολιτικό χώρο (το ΔΗΚΟ, λόγου χάριν, μόλις πρόσφατα ενεδύθει κι ένα σοσιαλιστικό προσωπείο). Ο χώρος αυτός δεν είναι κάτι ουρανοκατέβατο για τα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου, κύριο διαχρονικό του χαρακτηριστικό μάλιστα είναι οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διασπάσεις που έχουν ως βάση προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες (τα προσωποπαγή κομματίδια αποτελούν σύνηθες φαινόμενο του χώρου) και άλλα συμφέροντα (μικρά ή μεγάλα, οικονομικά και πολιτικά) που συνήθως καμουφλάρονται με πατριωτικές μεγαλοστομίες.

2. Η κοινή συνιστάμενη του χώρου (και μοχλός πίεσης για συνένωση του) αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Εξ ου και η συνεχής κι ασταμάτητη προσπάθεια διαφόρων κυλλών του χώρου να ΤΟ σφετεριστούν (ο χώρος αυτός σε καλούς καιρούς συγκεντρώνει ποσοστά γύρω στο 30% του εκλογικού σώματος ενώ το ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα υπερψηφίστηκε περίπου από το 76% ) ή/και να το πιστώσουν ΜΟΝΟ στον Τάσσο Παπαδόπουλο (γι’ αυτό και υπάρχει και η τάση για θεοποίηση του ή/και συμβολοποίηση του σε εθνάρχη – ως μια κίνηση για να αναδειχτεί σε συνεκτικό κρίκο για ενοποίηση του χώρου). Αν παρατηρήσετε μάλιστα τα κόμματα και κομματίδια του “ενδιάμεσου” χώρου είναι και τα ΜΟΝΑ που συχνά πυκνά αναφέρονται στο Σχέδιο Ανάν – είναι και τρόπος για να πετύχουν μεγαλύτερες συσπειρώσεις συνομοσιολογώντας και ενσπείροντας φοβίες).

3. Με βάση όλ’ αυτά (αλλά και πολλά άλλα) προσωπικά δεν πιστεύω ότι η συνένωση του ενδιάμεσου χώρου είναι εφικτή, αλλά ούτε και νομίζω ότι θα εξυπηρετήσει οτιδήποτε. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο χώρος περιλαμβάνει άτομα και καταστάσεις από την εθνικιστική δεξιά (που κλίνουν προς τι ΕΥΡΟΚΟ) μέχρι και τη συντηρητική αριστερά με τους τελευταίους να κοιτάζουν όλο και πιο πολύ προς ΑΚΕΛ μεριά καθώς το κόμμα αυτό όλο και πιο πολύ (με τις πολιτικές του πρακτικές) καλύπτει το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Με δυο λόγια η πολυφωνία του ενδιάμεσο χώρο, τον διατήρησε και στη ζωή.

(Έπεται συνέχεια για το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και την πολιτική κληρονομιά του Τάσσου Παπαδόπουλου) ...

Κούσπος είπε...

(Η συνέχεια) ...


1. Το υπαρξιακό πρόβλημα του ΔΗΚΟ δεν θα λυθεί με τη αποχώρηση του από την Κυβέρνηση (όπως κάπου λεει ο Φάληρος). Το ΔΗΚΟ πάντα ήταν μέσα, πλησίον, ή πέριξ των κυβερνήσεων και τυχόν αποχώρηση του θα δημιουργήσει άλλου είδους υπαρξιακά προβλήματα - δίκοπο μαχαίρι η υπόθεση. Όμως δεν βλέπω και τα πράγματα να εξομαλύνονται και η όποια εκεχειρία θα είναι προσωρινή. Προσωπικά μυρίζομαι διάσπαση!

2. Εσύ Φάληρε δεν αναρωτιέσαι γιατί η ΕΔΕΚ έφερε θετικό αποτέλεσμα. Σκέφτηκες ότι μεταξύ άλλων ήταν και γιατί ο λόγος των στελεχών της ΕΔΕΚ δεν ήταν τόσο επιθετικός κατα της Κυβέρνησης ούτε και αντιφατικός (παραμέρισαν και λίγο τον Βαρνάβα) και κατάφεραν τελικά να πετύχουν και καλύτερες συσπειρώσεις …

3. Δκυό λόγια και για τη πολιτική κληρονομιά του Τάσου (λίγο αιρετικά, το διακινδυνεύω όμως – το πολύ αν με αφορίσετε):

a. Πρώτον, να πω ότι η τάση να υπερπροβάλλονται τα πρόσωπα (οι ηγέτες) ως οι βασικοί και κύριοι φορείς των εξελίξεων (είτε θετικών, είτε αρνητικών) και της όποιας προόδου, υποβαθμίζει τη συμβολή των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων και την επίδραση που τούτος ο κόσμος αντανακλά (με τις διεκδικήσεις, τους προσανατολισμούς και τις κινητοποιήσεις του) πάνω στις εκάστοτε ηγεσίες. Παράλληλα τούτο (η προβολή των προσώπων) λειτουργεί και σε βάρος της συλλογικότητας (που κατα τεκμήριο είναι πιο κοντά στην αντικειμενικότητα) καθώς μ’ αυτό τον τρόπο προλειαίνεται το έδαφος για μετεξέλιξη τέτοιων ηγετών σε εθνάρχες και πάπες αλάνθαστους.

b. Δεύτερο και για να ‘μαι και ειλικρινής δεν κατάλαβα ποια είναι η πολιτική κληρονομιά του και παρακαταθήκη του Τάσσου για το μέλλον. Ο Τάσσος λειτουργούσε μια ζωή στο παρασκήνιο και σε ρόλους τρίτους και τέταρτους (την εποχή της ΕΟΚΑ, πίσω από το Μακάριο στα χρόνια της Ανεξαρτησίας, στην λιλιπούτεια ένωση Κέντρου) ... Βγήκε από αυτή τη αφάνεια όταν ανάλαβε Πρόεδρος του ΔΗΚΟ και ακολούθως όταν το ΑΚΕΛ τον επέβαλε στον κόσμο της Αριστεράς ως υποψήφιο για την Προεδρία και εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πέραν από το ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα (στάση που κάποιος μπορεί να την κρίνει και θετικά κι αρνητικά – αρνητικά πιο πολύ γιατί δεν κατάφερε να διαχειριστεί το ΟΧΙ) για τι άλλο μπορεί να τον θυμόμαστε;

7. Εβκαλεν απόφαση το Εκτελεστικό του ΔΗΚΟ ή ακόμα;

Ρήγας είπε...

Φαινομενικά αθώα πλην ύποπτη ερώτηση: Για τί άλλο θα τον θυμόμαστε τον Παπαδόπουλο;

Ρωτήστε τους πιο παλιούς, ή αν υπάρχει κανένας με αξιοπρέπεια και αντικειμενικότητα μέσα σε κάποια συντεχνία (π.χ. την ΠΕΟ) να σας πουν για το τί κατάφερε ο Παπαδόπουλος όταν ήταν υπουργός εργασίας.

Και αν επιθυμείτε, και αν μπορείτε, συγκρίνετε το με το τί προσέφερε το Κόμμα στην εργατική τάξη να δούμε.

Όσον δε το σχέδιο Ανάν, ο Τάσος παίρνει τα εύσημα διότι α) Το έθεσε σε δημοψήφισμα (οι εξουσίες που του παρέχει το Σύνταγμα δεν τον υποχρεώνουν να το είχε κάνει) και ότι β) κράτησε αξιοπρεπή στάση, όταν η στάση κάποιων άλλων εργατοπατέρων, εθνοκάφρων κ.ά. ήταν (και παραμένει) ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ.

Σιγά και θα πιαστείτε.




Ρήγας

Κούσπος είπε...

[Πάλι υπηρεσία ο Ρήγας]

Από τα τόσα που έγραψα ρε Ρήγα κόλλησες σ’ αυτά (για τον Τάσσο Παπαδόπουλο);

1. Στο σημείο 3a. πιο πάνω είχα γράψει: {“...η τάση να υπερπροβάλλονται τα πρόσωπα (οι ηγέτες) ως οι βασικοί και κύριοι φορείς των εξελίξεων (είτε θετικών, είτε αρνητικών) και της όποιας προόδου, υποβαθμίζει τη συμβολή των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων και την επίδραση που τούτος ο κόσμος αντανακλά (με τις διεκδικήσεις, τους προσανατολισμούς και τις κινητοποιήσεις του) πάνω στις εκάστοτε ηγεσίες…”} ...Τούτο περίτρανα αποδεικνύεται με τα όσα γράφεις και υπονοείς ότι έπραξε ως Υπουργός Εργασίας (ως μεμονωμένο άτομο)... Που πήγαν Ρε όλοι εκείνοι οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες (του κυπριακού εργατικού κινήματος) για το 8ωρο, για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, για την ΑΤΑ; Τα ανακάλυψε όλως αιφνιδίως, τα προώθησε και τα καθιέρωσε ο κύριος Υπουργός;
2. Δηλ. χάρη μας έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος που έθεσε το Σχέδιο Ανάν σε Δημοψήφισμα;

Ρήγας είπε...

>2. Δηλ. χάρη μας έκανε ο Τάσσος >Παπαδόπουλος που έθεσε το Σχέδιο >Ανάν σε Δημοψήφισμα;

Δεν είναι θέμα ΧΑΡΗΣ και μην το αλλάζεις. Είχε την εξουσία σύμφωνα με το Σύνταγμα να ΜΗΝ το θέσει σε δημοψήφισμα. Ως εδώ σωστά; Και όμως το έκανε.

Όπως ελπίζω να κάνει και ο Χριστόφιας, άνκαι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ.

Έκανε και ο Μακάριος δημοψήφισμα για τις συμφωνίες κορυφής; Όχι.

Λοιπόν, ο Τάσος για το σχέδιο Ανάν έκανε. Σε αντίθεση με το τί έκαναν άλλοι πρόεδροι και σε αντίθεση με το τί ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΑ ΠΑΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ Ο ΚΛΗΡΙΔΗΣ που μας ζητούσε να τον εκλέξουμε για 16 μήνες...

Το να μηδενίζεις την συνεισφορά του Παπαδόπουλου ως υπουργού εργασίας και ως προέδρου της δημοκρατίας αποτελεί ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ. Για να το συνειδητοποιήσεις όμως δεν πρέπει να σε διακατέχει μικρότητα, όπερ άτοπον.

Η αλαζονεία σας θα σας φάει. Όσα λεφτά και να επενδύσουν πάνω σας οι πρεσβείες.

(Πες μου, τώρα με την οικονιμική κρίση, επενδύονται τα ίδια ποσά, ή έχει πέσει το παζάρι;)

--"The solders are paid to fight, but the rebels aren't.
--What does that tell you?
--They can win!"



Ρήγας

Ανώνυμος είπε...

Ακόμα μια σειρά “ad hominem” επιχειρημάτων. Πάγια σου τακτική όταν δεν ξέρεις τι να πεις - το γύρισες σε λεφτά και εξαγορές ανθρώπων. Εσύ πόσα παίρνεις για να στηρίζεις την πολιτική Παπαδόπουλου; Δεν το καταλάβεις ότι αυτού του είδους οι προσεγγίσεις λειτουργούν σαν μπούμερανγκ; Αλλά τόσο εν ο νους σου ...(Αυτά που γράφεις στα εγγλέζικα εν μπορείς να τα πεις και στα ελληνικά – πιο πολύ σε εκφράζουν στα εγγλέζικα;).
Πόθεν προδικάζεις ότι ο Κληρίδης εν θα έκαμνε Δημοψήφισμα; Ο Χριστόφιας έχει δηλώσει πάντως ότι εν να κάμει! Κανονικά εν πρέπει αν τον πιστέψεις!
Όλες αυτές οι τοποθετήσεις σου δεν είναι αλαζονικές και μικροπρεπείς; Κι εγώ δεν μηδένισα καμιά προσφορά ... Αυτό το κάνεις συστηματικά εσύ ... Στην προκείμενη περίπτωση υπερτονίζεις το ρόλο του Τάσσου Παπαδόπουλου ως Υπουργού Εργασίας και καθόλου αναφορά δεν έκανες στους αγώνες του εργατικού κινήματος ...
Για όλα τ’ άλλα που έγραψα δεν έχεις κάτι να πεις; Εκτός αν συμφωνείς οπότε παω πάσο!

ΚΟΥΣΠΟΣ

Ρήγας είπε...

Κούσπε, ό,τι μπαίνει σε ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ (είπαμε να διαβάζεις προ-σεκ-τι-κά) είναι λόγια /άλλων/ και αφήωνουμε το ξένο κείμενο ως έχει. Ο συγκεκριμένος διάλογος είναι από μια ταινία. Άντε να δούμε αν την βρεις.

Ποιό εργατικό κίνημα; Αυτό που θέλει τους εργάτες και τους αγρότες εγκλωβισμένους μέσα σις κομματικές συντεχνίες και που τους βγάζει έξω στον δρόμο κάθε πρωτομαγιά σαν στρατιωτάκια να παρελεύνουν δίνοντας εύσημα στους εργατοπατέρες για τις κατακτήσεις τους, οι οποίες προέρχονται από ένα κίνημα που ξεκίνησε από τις συντεχνίες του Καναδά και επεκτάθηκε στις βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ (Ιλλινόις και Μίσιγκαν) αλλά καπελώθηκε από το ανατολικό μπλοκ και έχουμε φτάσει στο σημείο να μαθαίνουν τα παιδιά ότι το 8ωρο (για παράδειγμα) είναι ...επίτευγμα του κομμουνισμού και του ΑΚΕΛ; Χα!

Χαϊβάνια, ε χαϊβάνια!

"If the Party could thrust its hand into the past and say this or that even, it never happened—that, surely, was more terrifying than mere torture and death."
- George Orwell, 1984, Book 1, Chapter 3


Ρήγας

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς που υπάρχει και το ξυράφι του Όκκαμ...

Ο Τάσσος στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στην επικοινωνιακή εκμετάλλευση του δημοψηφίσματος. Ηττήθηκε.

Οι Τασσικοί στήριξαν την προεκλογική τους εκστρατεία στην επικοινωνιακή εκμετάλλευση του δημοψηφίσματος. Ηττήθηκαν.

Μακάρι να γίνουν τα πράγματα όπως τα θέλουν οι εδώ παρατηρητές και να πάει το ΔΗΚΟ και στις επόμενες εκλογές με την ίδια επικοινωνιακή στρατηγική. Με συνταγή την αποτυχία.

Ανώνυμος είπε...

Μπορείτε απλά να μου στηρίξετε πώς βγαίνουν αβίαστα αυτά τα συμπεράσματα περί της ήττας παπαδόπουλλου στις προεδρικές και την πρόσφατη του δηκο; (δηλαδή η εδεκ που έπαιζε το ίδιο τροπάριο με το δηκο όσο αφορά το σχέδιο ανάν γιατί εφκήκε κερδισμένη;)

ή εν απλά η υπόθεση που έκαμε κάποιος και δεχόμαστε την ως γεγονός;

η πολιτική μας ωριμότητα στο μεγαλείο της.

Ανώνυμος είπε...

“Μέσ’ τους στραβούς βασιλεύκουν οι μονόφθαλμοι”, κι έτσι το παίζει και ο επί Τύπου Εκπρόσωπος του μπλοκ, ο Professor Ρήγας ... Με εξυπνακισμούς του, τις “βαρέλλες” που πετάσσει, τις μισές αλήθειες που μας σερβίρει και τις παραποιήσεις των γεγονότων που επιχειρεί, προσπαθεί να μας πουλήσει την ημιμάθεια του και τις ελλειμματικές του γνώσεις και να μας πείσει ότι οι ελέφαντες εν πουλιά τζιαι πετούν!

Αντί να σχολιάσει τα όσα λεω (στην ψεσινή μου παρέμβαση) για τον ενδιάμεσο χώρο (μια και ο αρθρογράφος του post Φάληρος Κυπριώτης δεν εδέησε να σχολιάσει τα γραφόμενα μας) με τη συνήθη “ad hominem” τακτική του, δεν απαντά ούτε τούτη τη φορά επί της ουσίας. Υπεκφεύγει καταφεύγοντας σε αφορισμούς και χαρακτηρισμούς. Μιλά για “εργατοπατέρες”, “εγκλωβισμένους αγρότες” (υπάρχουν και αγρότες στο εργατικό κίνημα) και για “ανατολικό μπλοκ”, για “στρατιωτάκια” που παρελαύνουν κάθε πρωτομαγιά (θα τον ενοχλούν πολύ οι μαζικές κοινωνικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις – προτιμά αυτές των λίγων και τον εκλεκτών), λες και οι εργατικές διεκδικήσεις κι αγώνες προκύπτουν εκ του μη όντος – ουρανοκατέβατα, ή τις κάνουν οι εργαζόμενοι για την πλάκα ή για να πικκάρουν τους εργοδότες (επειδή οι τελευταίοι παίρνουν περισσότερα τους) ή γιατί εν εβρέθει (ακόμα) κανένας πεφωτισμένος Υπουργός Εργασίας (να πούμεν) που να σκέφτεται (και να πράττει) γι’ αυτούς πριν απ’ αυτούς και στο πι και φι να λύνει τα προβλήματα τους – πριν ακόμα αυτά προκύψουν ... Τώρα γιατί δεν σκέφτηκε, να πούμεν, να εφαρμόσει το αναλογικό σύστημα στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις από τα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας, μια κκελλέ εν τούτη, πόσα να σκεφτεί!
(Τζιαι μιαν τζιαι έφερεν το τζιαι η κουβέντα τζιαι για σωστή ενημέρωση τζιαι γνώση η 1η του Μάη καθιερώθηκε ως Γιορτή των απανταχού Εργαζόμενων το 1889, από το Διεθνές Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού για να τιμήσει τα θύματα της μεγάλης και αιματηρής απεργίας που είχε γίνει στο Σικάγο, 3 χρόνια πριν. Όλα τ’ άλλα που λες Ρήγα είναι απλά μπούρδες!!!)

(Υποθέτω ότι η ταινία από την οποία μας παράθεσες το μικρό διάλογο για τους soldiers και τους rebels θα είχε και ελληνικούς υπότιτλους, για όσους δεν φυσάμε το εγγλέζικο ... Επίσης υποθέτω ότι θα γνωρίζεις ότι η λέξη χαϊβάνι είναι τουρκική όπως και το κιοππέκκης!)

-----------------------------------
Τελευταίε Ανώνυμε,
Λάθος κάνεις ότι η ΕΔΕΚ δεν έψαλλε το ίδιο τροπάρι με το ΔΗΚΟ ... Πέραν του ότι έπιασε τόπο το σύνθημα της για εκλογή σοσιαλιστή ευρωβουλευτή, (όπως αναφέρω και πιο πάνω, σ’ άλλη παρέμβαση μου) ο λόγος των στελεχών της ΕΔΕΚ δεν ήταν τόσο επιθετικός κατα της Κυβέρνησης, αλλά ούτε και αντιφατικός (παραμέρισαν και λίγο τον Βαρνάβα) με αποτέλεσμα να καταφέρουν να πετύχουν καλύτερες συσπειρώσεις …

Kouspos

Πλαστήρας είπε...

Το AKEL μπορεί να έχει κάποιες περγαμηνές για τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Εκεί που δεν νομιμοποιείται καθόλου να μιλά είναι ο δήθεν αντιστασιακός του ρόλος. Υπενθυμίζω ότι επί Χούντας η φωτογραφία του Ασλανίδη ήταν αναρτημένη σε αριστερά σωματεία. Ας μη ξεχνάμε και το γλυκό καρυδάκι που κάποιοι κερνούσαν τους πραξικοπηματίες. Τόσο ελεεινός ήταν ο ρόλος του AKEL.

Ανώνυμος είπε...

Ελεεινό είναι αυτό που προσπαθείς να μεταφέρεις εσύ μέσα από το σχόλιο σου Πλαστήρα ... Να υποβάλεις και να επιβάλεις με γενικεύσεις (σ’ όσους τυχόν δεν γνωρίζουν τα ιστορικά γεγονότα) ότι κάποια μεμονωμένα περιστατικά αποτελούσαν γενικότερη πολιτική του ΑΚΕΛ. Μπορείς να μας πεις έστω 3-4 αριστερά σωματεία όπου ήταν αναρτημένη (επί χούντας) η φωτογραφία του Ασλανίδη (και στο συγκεκριμένο ένα που ήταν αναρτημένη για πόσο καιρό ήταν εκεί); Ή να μας δώσει εσύ πιο πολλές πληροφορίες λεπτομέρειες για τα πάμπολλα περιστατικά με τα γλυκά καρυδάκια ή γλυκά παττίχας; Ήταν κανένα μαζικό φαινόμενο που παρουσιάστηκε μετά από απόφαση της Κκου Έψιλον του ΑΚΕΛ;

Ανώνυμος είπε...

Οι σφαγές, δήθεν, Τ/κ το 1963-64 ήταν οργανωμένες από το Κυπριακό Κράτος ρε Ανώνυμε Άνευ Ορίων;

Γιατί στο θέμα του γλυκού καρυδακιού θέλεις αποδείξεις από την Κ.Ε., και στο θέμα των σφαγών, δήθεν, γενικοποιείς και φταις όλο τον Ε/κ πληθυσμό;

Kouspos είπε...

Πρώτον, εγώ είμαι ο Κούσπος – επελλάνετε μας δαμεσα δα με τούτον τον Άνευ ...
Δεύτερον, εσκέφτεσουν την πολλήν ώρα τούτο το σχόλιο που έκαμες συγκρίνοντας την ιστορία με το “γλυκό καρυδάκι” με τους δολοφονηθέντες (αμάχους) τουρκοκυπρίους το 1963-67, (υπάρχουν και το 1974 δολοφονηθέντες). Που είπα εγώ (με τα όσα έγραψα πιο πάνω) ότι φταίει όλος ο ελληνοκυπριακός πληθυσμός για εκείνες τες δολοφονίες; Κι εγώ δεν ζήτω από καμιά Κ.Ε. να μου φέρει αποδείξεις για καρυδάκια, κκεραζάκια τζιαι παττιχούες ... Από σας που τα γράφετε ζήτησα να μου πείτε κατα πόσο τούτο το φαινόμενο ήταν μαζικό ...