Το προστιθέμενο θράσος

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Εγώ πάντως Πρόεδρε, είμαι ο τελευταίος που θα σε κατηγορήσω για θράσος

Δημοσιεύουμε άρθρο του συναγωνιστή Γιώργου Ηλιάδη

Το προστιθέμενο θράσος

Σύμφωνα με την θερμοδυναμική υπάρχουν δύο κατηγορίες αξιών και μεγεθών. Εκείνα που προστίθενται και εκείνα που δεν προστίθενται.

Για παράδειγμα:

Το βάρος δύο ατόμων προστίθεται και είναι το άθροισμα του βάρους του καθενός.

Η θερμοκρασία, όμως, δύο ατόμων δεν προστίθεται όσο κι αν πλησιάσει ο ένας τον άλλο.

Κατά τον ίδιο τρόπο θα ’λεγε κανείς πως το θράσος, η αδιαντροπιά και η αλαζονεία προστίθενται, ενώ η αξιοπρέπεια, η σοβαρότητα και η συνέπεια δεν δείχνουν τάσεις ενοποιητικές και αναζητούν δικούς τους δρόμους.

Στον τόπο μας σήμερα, έχουμε έμπρακτη απόδειξη αυτής της θεωρίας. Το προστιθέμενο θράσος των κυβερνώντων τείνει όχι απλώς να υποτιμήσει τη νοημοσύνη ενός λαού, αλλά και να εξελιχθεί σε ύβρη κατά του λαού.

Διότι, τι άλλο από θράσος και ύβρη ήταν η δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΑΚΕΛ κ. Σταύρου Ευαγόρου, ότι «ο Πρόεδρος Χριστόφιας έβγαλε την Κύπρο από το τέλμα στο οποίο βρισκόταν», εννοώντας προφανώς ότι σε τέλμα το παρέλαβε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο;

Ας δούμε το «τέλμα» που παρέλαβε ο νυν από τον τέως Πρόεδρο.

Κατ’ αρχάς παρέλαβε την 8η Ιουλίου, η οποία με την επιστολή Γκαμπάρι, ξεκαθάριζε ότι η βάση της λύσης θα προερχόταν από την προετοιμασία των συνομιλιών και αποσαφίνιζε ότι οι απευθείας συνομιλίες θα άρχιζαν μόνο αν και εφόσον γινόταν η αναγκαία προετοιμασία σε όλα τα Κεφάλαια. Έτσι, το σχέδιο Ανάν δεν ήταν απλώς νεκρό, ενταφιαζόταν κιόλας μετά βαΐων και κλάδων.

Αντ’ αυτού, ο κ. Χριστόφιας έθαψε την συμφωνία της 8ης Ιουλίου και εξαφάνισε εκείνη του Γκαμπάρι, χωρίς δε ουσιαστική προετοιμασία εσπευσμένα και με την οίηση που τον διακρίνει και θεωρώντας τον εαυτό του δεινότατο διαπραγματευτή, άρχισε ανετοίμως τις διαπραγματεύσεις στις 3 Σεπτεμβρίου του 2008, διακηρύσσοντας ανεντίμως ότι υπήρξε επαρκής προπαρασκευή τους.

Σήμερα, έχουμε χάσει τον λογαριασμό των συναντήσεων μεταξύ των δύο ηγετών, δεν καταμετρούνται καν οι συναντήσεις των βοηθών τους και είναι γενική η πεποίθηση ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση απ’ εκείνη στην οποία βρισκόταν όταν ανερριχάτο στην εξουσία ο κ. Χριστόφιας.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρισκόμαστε και ενώπιον των πιο δυσοίωνων προοπτικών στο Κυπριακό. Στην πέρα των δύο ετών περίοδο Χριστόφια, συζητήθηκε σε βάθος μόνο το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, όπου, ενώ τίποτα δεν κερδίσαμε, μας έμειναν «αγγονί» η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και άλλα επαχθή, όπως η αναδρομική, κατά τη λύση αναγνώριση των νομοθεσιών και διεθνών συμφωνιών του νυν ψευδοκράτους, που θα θεωρείται έτσι ότι θα έχει προϋπάρξει της λύσης και μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία θα έχουν συγκροτήσει τη νέα οντότητα, που το Σχέδιο Ανάν ονόμαζε «Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία» - που ούτε ενωμένη θα ήταν ούτε δημοκρατία.

Πότε, λοιπόν, βρισκόμαστε σε τέλμα, επί Παπαδόπουλου ή επί Χριστόφια;

Αλλά και παραπέρα: Ενώ το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης δεν έκλεισε, τώρα οι δύο ηγέτες συζητούν το Περιουσιακό, όπου πρόοδος δεν σημειώνεται.

Όμως, από τις διαδικαστικές συμφωνίες των ηγετών, έχει γίνει φανερό ότι κι εδώ θα δώσουμε χωρίς να πάρουμε· κι αυτό όχι μόνο λόγω της τουρκικής απληστίας, αλλά κυρίως λόγω της διαπραγματευτικής ατζαμοσύνης του κ. Χριστόφια, η οποία πηγάζει τόσο από την επιφανειακή, όπως αποδεικνύεται, γνώση των επί μέρους πτυχών του Κυπριακού όσο και από τον σοβιετικού τύπου αυταρχισμό του.

Να πάμε όμως και παρακάτω.

Λίγο μετά το δημοψήφισμα, έρευνες γνώμης έδειχναν πως οι ρυθμίσεις του Σχεδίου Ανάν για την Ασφάλεια ήταν ο κύριος λόγος που οι Ελληνοκύπριοι το απέρριψαν.

Πλησιάζουμε «αισίως» δύο χρόνια διαπραγματεύσεων. Ούτε η Ασφάλεια, ούτε τα ζωτικά ζητήματα των εποίκων και του εδαφικού δεν συζητήθηκαν. Και όλοι συμφωνούν ότι κατά τον επερχόμενο χειμώνα οι πιέσεις πάνω στη δική μας πλευρά θα είναι αφόρητες για να τελειώνει πια και να κλείνει το Κυπριακό, ανεξαρτήτως της πορείας των διαπραγματεύσεων. Για τους Τούρκους και τους διεθνείς μεσολαβητές, αυτά που εμάς ενδιαφέρουν έχουν λυθεί στο Σχέδιο Ανάν και θα παραμείνουν, όπως ασφάλεια, εδαφικό, έποικοι. Γι’ αυτό συζητούνται μόνο τα Κεφάλαια στα οποία θα δώσουμε, δηλαδή, η Διακυβέρνηση και οι Περιουσίες.

Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων του Κυπριακού επί Χριστόφια υπήρξε μια πορεία προς το κέντρο του τέλματος. Η λάσπη ευρίσκεται ήδη στο ύψος της κάτω γνάθου του Κυπριακού Ελληνισμού.

Τελικά, το Κυπριακό θα χαθεί διαδικαστικά μέσα στο τέλμα, τη δυσωδία του οποίου πολλοί ευτυχώς άρχισαν να οσμίζονται.
Επιμέλεια: Αριστοφάνης για το Christofias-Watch

3 Σχόλια:

ΚΗΡΥΚΑΣ είπε...

http://www.sigmalive.com/blogs/tsouroullis

Καταδίκασε την εισβολή στην Ψαρού
Αναρτήθηκε: 17 Ιουλίου 2010 Ανοικτή επιστολή στο Μάριο…
Αξιότιμε κ Πρόεδρε της Βουλής
(ή φίλε Μάριε, όπως μου επιτρέπεις να σου απευθύνομαι)
Επικοινωνώ μαζί σου και νιώθω ότι ζω στιγμές «Back to the future». Τα αισθήματα είναι ακριβώς τα ίδια μ’ εκείνα πριν από ένα χρόνο. Απορία, θλίψη, οργή, τολμώ να πω κι απογοήτευση. Και εξηγούμαι. Πληροφορήθηκα από συναδέλφους Ελλαδικών ΜΜΕ ότι επέλεξες την 15η Ιουλίου για να εξορμήσεις στη Μύκονο. Την αποφράδα μέρα του πραξικοπήματος εσύ Μάριε επέλεξες να ξεδώσεις στο νησί της διασκέδασης και του ξενυχτιού. Την ώρα που ο Πρόεδρος Χριστόφιας μιλούσε στο Προεδρικό, με πόνο ψυχής, για το πραξικόπημα και την εισβολή, εσύ διασκέδαζες σε παραλίες και μπαρ.
Σίγουρα δεν ισχυρίζομαι ότι δεν δικαιούσαι διακοπές και, βέβαια, είναι να επιλέγεις τον προορισμό που γουστάρεις και τη χρονική συγκυρία που σε βολεύει. Αλλά εσύ Μάριε, όπως σου υπενθύμισα με κάθε ταπεινότητα και πέρσι, εξακολουθείς να είσαι ο υπαριθμό δύο θεσμικά πολίτης του τόπου και η 15η Ιουλίου γνωρίζεις καλύτερα από μένα πόσο πόνο και δυστυχία προκαλεί σε κάθε Κύπριο. Την επόμενη φορά που θα απευθυνθείς σε Μακαριακό ή αντιστασιακό ακροατήριο είσαι βέβαιος ότι θα έχεις προσεχτικό κοινό; Πώς θα (ξανα)σηκώσεις τα μανίκια του πουκαμίσου για να μιλήσεις με πάθος γι’ αυτούς που άνοιξαν ορθάνοιχτα τις κερκόπορτες, για τα παιγνίδια των ξένων, τις προκλήσεις των Τούρκων και τη στεντόρεια θέληση μας να σταθούμε όρθιοι στα γη που μας γέννησε; Έρχονται εκλογές και θα φορέσεις τις κονκάρδες του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στο στήθος…
Μάριε και φέτος τα ίδια βασανιστικά σενάρια τριγυρίζουν στο μυαλό μου:
Πρώτο και λιγότερο σημαντικό: Ξέχασες την ημερομηνία και τη σημασία της. Εκτέλεσες στο έπακρο, και τις υποχρεώσεις σου στη Βουλή, τιμώντας τους πεσόντες του πραξικοπήματος και τις εισβολής. Συνεπώς με τόσα τρεχάματα σου ξέφυγε αυτή τη φορά η επέτειος του πραξικοπήματος! Άνθρωποι είμαστε Μάριε, αυτά συμβαίνουν. Οι συνεργάτες σου όμως είναι εκνευριστικά αδιόρθωτοι! Μα να μην σε προφυλάσσουν από τέτοιες κακοτοπιές!
Δεύτερο σενάριο: Όλα αυτά σε κουράζουν. Οι ομιλίες είναι οι ίδιες κάθε χρόνο και οι εκδηλώσεις το ίδιο. Οι κήποι του προεδρικού δεν έχουν τη χάρη της Ψαρούς ή τη διασκέδαση του SEASATIN… Εάν όμως έτσι έχουν τα πράγματα δεν θα έπρεπε να μας το πεις. Σου το είπα και πέρυσι. Ανήκεις στη νέα γενιά των πολιτικών. Απαιτούμε από σένα ειλικρίνεια. Βγες και πες: «Παιδιά 36 χρόνια είναι αρκετά. Αλλάξτε τροπάριο. Φτάνει με το κλάμα. Περασμένα ξεχασμένα …»
Τρίτο και πιο σοβαρό: Ηθελημένα έφυγες για να αποφύγεις τις δημόσιες δηλώσεις γνωρίζοντας ότι ο Πρόεδρος θα εξάγγειλε τη νέα του πρωτοβουλία στο Κυπριακό. Που να ακούς τώρα τις γνωστές… μουρμούρες του Κολοκασσίδη, του Νικόλα και του Κενεβέζου… Πώς να τους συγκρατήσεις και να τους κατευνάσεις όπως υποσχέθηκες στο Δημήτρη όταν για άλλη μια φορά τους κράτησες όλους(ακόμη και το Φώτη) στο σκοτάδι;
Τι να πω Μάριε πραγματικά λυπάμαι απίστευτα πολύ. Το δις εξαμαρτείν…
ΥΓ: Είμαι βέβαιος ότι κανένας λόγος υγείας ή εθνικού συμφέροντος δεν επέβαλλε κάθοδο στη Μύκονο στις 15 Ιουλίου. Όπως επίσης βέβαιος είμαι ότι η Μύκονος δεν είναι στο δρόμο προς τη Γενεύη
(Η επιστολή έχει αποσταλεί στον Πρόεδρο της Βουλής Μάριο Καρογιάν)
Φιλικά, (μετά τιμής)
Χρύσανθος Τσουρούλλης
Δμοσιογράφος

Ανώνυμος είπε...

Νικωλάκης:
Μπράβο ρε Αριστοφάνη! Δείξε τους τι πάει να πει Τάσος Παπαδόπουλος!
Α! Τζιαί καλά κάμνεις τζι' αθθυμίζεις τζιαί τη Σοβιετική νοοτροπίαν του Γριστόφκια. Φέρνουμεν τους δεξιούς πιο κοντά μας. Έβαλα σου τζιαί δκιό ώρες overtime που λλόου μου.
Χαλάλι σου.

Αν έβρεις τρόπον τζιαί κάμεις τον Κρρογιάν τζιαί τον Μάρκον πόξιλλικκιν, εν να σου δώσω διπλόν μεροκάματον, μεν φοάσαι. Δωσ' τους πουπάνω, τζι' έν μπορώ να τους θωρώ!

Στέλλω σου τζιαί 600 ευρώ για τον Τσουρούλλην! Κάμνει καλήν δουλειάν. Διάς του τα αύριον το πρωίν.

ΚΗΡΥΚΑΣ είπε...

ρε Σκατα-μουτρα, εισαι κριμα κορη μου. πολλα κριμα. μανα μου σε κορη.