Συνέντευξη Χρίστου Σιοπαχά - Μέρος 7ο

Εμείς είμαστε κόκκινοι, όχι ροζ!

Αυτό είναι το τελευταίο μέρος μίας εξαιρετικής συνέντευξης. Ευχαριστούμε το Χρίστο Σιοπαχά που τίμησε το ιστολόγιό μας με τη σοφία του και τη βαθιά πολιτική του σκέψη.

Ίσως τώρα, με το πέρας της συνέντευξης, ο κ. Χριστόφιας να μπορεί να αρχίσει να κοιμάται ήσυχα, αν κι εμείς στη θέση του, με τόσο βάρος στη συνείδησή μας για τέτοιες ακατανόμαστες και αντιδημοκρατικές πράξεις, δε θα μπορούσαμε να κοιμόμαστε ήσυχα και να μη μας πνίγουν οι τύψεις και να μη μας ενοχλούν οι Ερινύες.

"Ποιά σχέση μπορούν να έχει το εντόπιο χιλτονικό “αριστερό” λάϊφ στάϊλ και οι περιφερόμενες κοιλιές, με αγωνιστές σαν τον Φλωράκη και τους συντρόφους του; Καμία! Γι ‘αυτό και οι ακελικοί, δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις με το ΚΚΕ. Γι’ αυτό και στις ιδιωτικές τους κουβέντες, το απαξιώνουν με κάθε ευκαιρία."

Το 1989, μετά από πρόταση του Συνασπισμού της Αριστεράς, σκηνοθετήσατε μέσα στα πλαίσια της προεκλογικής κάλυψης της ΕΡΤ, το πορτραίτο του Χαρίλαου Φλωράκη. Θα σκηνοθετούσατε ένα πορτραίτο του Δημήτρη Χριστόφια;

Ένα πορτραίτο υπέρ του Χριστόφια, όχι! Πρώτα απ’ όλα, γιατί δεν θα με καλούσαν ποτέ οι ίδιοι! Και γιατί, μας χωρίζει πολιτική άβυσσος. Ο Φλωράκης, ήταν ένας μεγάλος λαϊκός ηγέτης. Με ισχυρή θέληση, σίγουρος για τον εαυτό του, ένας άνθρωπος που θυσίασε τα πάντα για τα πιστεύω του. Γι’ αυτό και εξέπεμπε προς τον συνομιλητή του, αυτήν την απεριόριστη απλότητα, που συνορεύει με την αγάπη. Ούτε παιδιά δεν κατάφερε να κάνει, έτσι μισή ζωή στην παρανομία και την άλλη μισή, 18 ολόκληρα χρόνια στις φυλακές και στις εξορίες. Νιώθω εξαιρετική τιμή που τον γνώρισα, τόσο αυτόν όσο και τους καπεταναίους συναγωνιστές του. Χωνεμένες προσωπικότητες, βαθιές, γήινες. Υπολείμματα ενός ηττημένου στρατού, αλλά αξιοπρεπείς κι αγωνιστές, μέχρι το τέλος. Η βραδιά με τα γυρίσματα στο μικρό διαμέρισμα του Ρίτσου στην Αχαρνών, απετέλεσε για μένα εξαιρετική συναισθηματική και νοητική εμπειρία. Ποιά σχέση μπορούν να έχει το εντόπιο χιλτονικό “αριστερό” λάϊφ στάϊλ και οι περιφερόμενες κοιλιές, με αγωνιστές σαν τον Φλωράκη και τους συντρόφους του; Καμία! Γι ‘αυτό και οι ακελικοί, δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις με το ΚΚΕ. Γι’ αυτό και στις ιδιωτικές τους κουβέντες, το απαξιώνουν με κάθε ευκαιρία. Για τα λάθη που έκανε και που έμεινε, εξ αυτού, κολλημένο στα ποσοστά του. Οι αλάνθαστοι! Γι’ αυτό και τα ελλαδικά “αριστερά” τους μπράβο, προέρχονται μόνον απ’ τη λεγόμενη ανανική “ανανεωτική αριστερά” και το εκσυγχρονιστικό νεοταξικό Πασόκ. Τάλε κουάλε των ιδίων.

Για τον Χριστόφια, θα μπορούσα να κάνω, ένα πολιτικό ντοκιμαντέρ για την πορεία του προς την εξουσία. Οι ώρες της σιωπής που θα ακολουθήσουν την πτώση του, ίσως έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Αλλά κι αυτό, τί να το κάνεις; Ως ήρωας δραματουργίας, είναι βαρετός. Μόλις αποχωρήσει από την εξουσία, δεν θα ενδιαφέρει κανέναν.

Έχετε σκηνοθετήσει και την τελευταία εκδήλωση του Ελληνοσοβιετικού για την Επανάσταση του Οκτώβρη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας;

Σκηνοθετική επιμέλεια. Το 1989. Όπως είχα και τη σκηνοθετική επιμέλεια του 8ου, αν θυμάμαι καλά, Φεστιβάλ Νεολαίας της Εδόν το 1978 στη Λεμεσό. Με πρόεδρο τον Μ. Παπαπέτρου και γραμματέα τον Δ. Χριστόφια.

Πώς κρίνετε την πολιτική δίωξη τον Ξενή Ξενοφώντος;

Μικροπρέπειες μικρών ανθρώπων. Και πολιτικά λάθη με κόστος. Ακόμη κι αν κάποιοι από τους παρατρεχάμενους του καθεστώτος, ήθελαν να “πουλήσουν” υπηρεσίες στον Χριστόφια, έπρεπε να τους σταματήσει, ως μη σοβαρούς και επικίνδυνους, ο ίδιος. Οι άνθρωποι ζουν σε επικοινωνιακό μεσαίωνα. Είναι ανίκανοι να χειριστούν, ο,τιδήποτε.

Πώς σχολιάζετε την υποστολή της ελληνικής σημαίας στο Ρικ;

Έγινε, γιατί έπρεπε να γίνει! Γιατί είναι πίστη των ακελικών καθοδηγητών, πως τα σύμβολα του ελληνισμού, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται απ’ τους ελληνοκυπρίους. Και γιατί, ήταν μάλλον απαίτηση των τούρκων, που γέμισαν το Ρικ, για να μάς αλλάξουν, επ’ αμοιβή, τα φώτα! Προβλέπω πως σύντομα θα επιστρέψουν στις εκπομπές του Καρεκλά και οι καθηγητάδες του ΕΛΙΑΜΕΠ (με τους φοβερούς διεθνείς χορηγούς), οι οποίοι μας ύμνησαν, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα και εργολαβικά το σχέδιο Ανάν.

Έστω ήθελαν, να υποστείλουν πάση θυσία την ελληνική σημαία απ’ τον ιστό του προσκυνημένου ιδρύματος προπαγάνδας. Δεν θα μπορούσαν, να εντάξουν την υποστολή σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο “υποστολών” με “αντισταθμιστικά” προπαγανδιστικά οφέλη, όπως για παράδειγμα, την αποκαθήλωση του μισητού θυρεού της αποικιοκρατίας, απ’ την κεντρική πύλη του Κυβερνείου;!

“Η προίκα της γεναίκας, γιέ μου”, είπεν μου η μάνα μου, “εσσάν την β.... κρεμμασμένην πάσ’ την πόρταν· μπαίνει ο άντρας μέσα, φακκά πάνω· φκαίνει, πάλε φακκά”!

Η μάνα μου, ούτε για τα σημαινόμενα των σημαίων γνώριζε, ούτε των θυρεών. Απλώς, όταν μπήκα στην ηλικία των υποψηφίων γαμπρών, έγινα αποδέκτης στοχευμένων σπαθισμών λαϊκής σοφίας, για τα συμπαραμαρτούντα των προικώων! Αυτοί, πενήντα χρόνια, πρόεδροι της Δημοκρατίας, υπουργοί, εθνικά συμβούλια, βουλευτές, κομματάρχες, κανείς δεν ενοχλήθηκε που φακκά η τζιεφαλή του πάσ’ την μαυρογέριμην την εγγλέζικην τζιαι που μπαίνει τζιαι που φκαίνει, να δώσει διαταγήν να την φαραγγίσουν;! Πώς όμως; Το “κυβερνείον ουκ ελάττω παραδώσω”;!

Γκουγκλάροντας για περισσότερες πληροφορίες, διάβασα στην Βικιπαίδεια, πως η προίκα της αποικιοκρατίας, σε ολοκληρωμένη μορφή, έχει και δύο ρητά βρετανών μοναρχών, στα γαλλικά! Το πρώτο αναφέρεται στον θεό και στο Δίκαιο. Κάνω “κόπι πέϊστ” στο δεύτερο και παραθέτω το αγγλικό ρητό στα γαλλικά και τη μετάφραση: “Honi soit qui mal y pense (Να ντρέπεται αυτός που σκέφτεται άσχημα)”.

Να ντρέπεται άραγε κι αυτός που σκέφτεται άσχημα για τα έργα και τις ημέρες του προέδρου;!

Επιμέλεια: Αλωεύς για το christofias-watch

Παραπολιτικά ανάλεκτα στην τύχη (7)

Ιτζίνον το πόλιν που ιφαίνεται που το Τζελλάτζιν, είναι πολλά ωραίον. Έσιει χάλασσαν, , ξενοδοχεία ωραία, βασιλιάν καρνάβαλλον, Αντρέαν Χρίστου και Αχινάν Κυριακίδου. Ιχέλω το τζιαι τζείνον. Άτε ρε Γρουστόφκιαν ανοικτοσιέριν, δώκε μας το τζιαι τζείνον ως γενναιόδωρον προσφορά τζιαι γιω ιδώκει σου, όπως έκαμνεν του ιθαγενή το κονκισταδόρες, έναν καθρεφτούιν να ιβλέπει την φάτσαν του, το "Πρόεδρον της Ρουμ Γκιαούρ Δημοκρατίας".

* ‘Αντε, ο κακός ‘Ερογλου θα ανεβεί και στο Κελλάκι. Οι «δυο ηγέτες» θα έχουν κοινό δείπνο στο εξοχικό του προέδρου Χριστόφια. Δεν φοβάται ο πρόεδρος, πως όταν το βράδυ ο ‘Ερογλου δει από ψηλά τη Λεμεσό, θα του ανοίξει η όρεξη και θα θέλει και άλλες παραχωρήσεις;

* Ο πρόεδρος Χριστόφιας, για πρώτη φορά βεβαίως, κατόρθωσε να τερματίσει και τον εποικισμό και να εξαφανίσει τους εποίκους. Δεν υπάρχει πια θέμα εποικισμού. Τώρα υπάρχει θέμα μεταναστών και ιθαγένειας. Είδατε μαεστρία και ευελιξία ο πρόεδρος; ‘Ετσι απέσυρε και την πρόταση για παραμονή εποίκων, αφού δεν υπάρχουν πια έποικοι.

* Ο δρόμος της λύσης περνά από τη Κερύνεια, δήλωσε κάποτε ο πρόεδρος Χριστόφιας. Τώρα άρχισε να λοξοδρομεί. Πάει προς την Αμμόχωστο, όπου έκαμε τόσα, όσα δεν έκαμε κανένας πρόεδρος. Είναι τόσα πολλά που έκαμε για την Αμμόχωστο, που δεν θέλει να τα σχολιάσει. «Γιατί να τα σχολιάσει; Σχολιάζουν άλλοι. Για κείνον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είναι θέμα γεγονότων». Και όσοι δεν βλέπετε τα γεγονότα, είναι επειδή δεν είδατε ούτε τα γεγονότα της υπόσκαψης του προέδρου.

* ‘Ακου να λέει ο Λευτέρης ότι ο πρόεδρος έχει παραμελήσει την Αμμόχωστο. Μα καλά δεν άκουσε το πρόεδρο που δήλωσε με όλη του τη σοβαρότητα, ότι όσα έκαμε ο ίδιος για την Αμμόχωστο, «δεν τα έκαμαν όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι μαζί». Ποιος άλλος πρόεδρος μετέφερε όλες τις υπηρεσίες από το Παραλίμνι στη Δερύνεια. Εκεί που θα κτίσει και το κολυμβητήριο. Την μόνη κοινότητα της Κύπρου που πλειοψήφισε το ΝΑΙ.

* Στο συνέδριο των Αποδήμων έμειναν μόνοι τους ο Χριστόφιας, ο ‘Αντρος και η διακομματική πλατφόρμα του ΝΑΙ. Τρεις κι ο κούκος. Αλλά μόνο αυτοί είναι οι αλάνθαστοι. Εμείς οι άλλοι «δεν θέλουμε λύση, αλλά διχοτόμηση». Και περιμένουμε από τον πρόεδρο «να κηρύξει επίθεση κατά της ‘Αγκυρας». Ε! Πε αλλόναν , κύριε πρόεδρε.

* Μη φοβάσαι, κύριε πρόεδρε. Ο Αναστασιάδης σου κάνει αντιπολίτευση για τα μάτια του κόσμου. ‘Αμα φέρεις το σχέδιο της «επανένωσης», που θα είναι «ανάχωμα κατά της διχοτόμησης» θα βγει ανοικτά μαζί σου. Θα σε υποστηρίξει με πάθος. Και θα εμφανιστεί και ο Πουργουρίδης με τα είκοσι του γαμψά νύχια για τις υπογραφές.

* Καλά, κύριε ‘Αντρο. Το εμπεδώσαμε. Την εκ περιτροπής την δέχτηκε ο Τάσσος, τη διζωνική ο Μακάριος, την παραμονή των εποίκων πάλι ο Τάσσος. Ο Χριστόφιας δυο χρόνια τώρα όλο και απορρίπτει. Δεν κάνει καμιά υποχώρηση. Στο τέλος θα μας τον βγάλεις και απορριπτικό.

Το παρδαλό κατσίκι, για το Christofias-watch

ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟ ΕΝΙΚΟ!

Σύντροφον Χριστόφκια εν υιοθέτησεν μόνον το θέσεις μου. Έπιαεν τζιαι που ιμέναν το τρίτον ενικόν! Εγκιώ θέλει ευκαριστήσει τον!

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου από το Φιλελεύθερο, το οποίο και μας εξέπληξε ευχάριστα. Αναφέρεται στη (ναρκισσιστική όπως ορθά την εντόπισε ο Χρίστος Σιοπαχάς) συνήθεια του Δ. Χριστόφια να αναφέρεται στον εαυτό του σε 3ο ενικό.

Κάτι δεν πάει καλά με το Δημήτρη Χριστόφια. Κι αν κάποτε εντόπιζαν τα μειονεκτήματα του Δ.Χριστόφια κάποια έντυπα και κάποια blogs, σήμερα, τα βλέπει όλη η Κύπρος. Εκτός βέβαια από κάποιους που η εξουσία, τους έκανε να βγάλουν τον παπασαββικό "χρυσοφόρο σκασμό".


"Δοξάστε με"
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου, Φιλελεύθερος 30/8/2010

ΕΙΝΑΙ κι αυτό ένα φαινόμενο. Η ερμηνεία του οποίου χρειάζεται γνώσεις ψυχολογίας. Τις οποίες δεν διαθέτουμε. «Κάποια στιγμή θα δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των συναντήσεων με τον Ταλάτ και τον Έρογλου για να δούμε αν ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερασπίζεται το θέμα μας, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής... Πιστεύω, αν θα υπάρχει Κύπρος τότε, η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας». Δεν μιλά κάποιος τρίτος αλλά ο ίδιος ο πρόεδρος Χριστόφιας για τον πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά καταφεύγει στη χρήση τρίτου προσώπου για να αποδώσει τα εύσημα στον εαυτό του ως ο μεγαλύτερος οπαδός της πολιτικής που ακολουθεί και του εαυτού του γενικότερα. Όχι ως υπερφίαλος Ναπολέοντας, αλλά πάντα με σεμνότητα.

Δεν λέει, για παράδειγμα, κατευθείαν «Δοξάστε με», αλλά: «Η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό πρόεδρο (που τυγχάνει να είμαι εγώ).

Αν υπάρχει Κύπρος φυσικά. Αν μη τι άλλο διαβλέπει τον κίνδυνο να μην υπάρχει Κύπρος. Όχι λόγω της αλλαγής του κλίματος όπως προβλέπουν οι επιστήμονες οι οποίοι υποστηρίζουν πως η περιοχή θα ερημοποιηθεί αλλά λόγω της εξέλιξης του κυπριακού προβλήματος. Η τόση βεβαιότητα όμως είναι επικίνδυνη.

Το να μιλάς για τον εαυτό σου σαν τρίτος είναι, φυσικά, ένα άλλο φαινόμενο το οποίο χρειάζεται την επιστήμη της ψυχολογίας να το ερμηνεύσει. Ίσως αυτός που το κάνει, να πιστεύει πως έτσι δημιουργούνται οι αναγκαίες αποστάσεις για να κρίνει αντικειμενικά. Είναι όμως μια ψευδαίσθηση. Η αλήθεια είναι πως ο πρόεδρος δεν είναι κάποιος τρίτος και δεν μπορεί να έχει την αναγκαία απόσταση για να κρίνει τις πράξεις και γενικότερα τον εαυτό του. Αυτός απλά ψηφίστηκε για να πράττει και τις πράξεις του θα τις κρίνουν άλλοι. Κι η ιστορία θα κρίνει όταν έρθει η ώρα.
Χωρίςγνώσεις ιατρικής, απλά σαν θέμα γενικών γνώσεων: Η χρήση τρίτου προσώπου συνηθίζεται στην παιδική ηλικία: «Θέλει παγωτό (αντί θέλω παγωτό)». Παιδιά με φυσιολογική ανάπτυξη, ωστόσο, κάπου στα τρία τους χρόνια εγκαταλείπουν την τακτική αυτή.

Αναδημοσίευση: ΕΥΑΓΟΡΑΣ για το christofias-watch

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΙΟΠΑΧΑ, ΜΕΡΟΣ 6ο

Καθρέφτη καθρεφτάκι του Προέδρου της Δημοκρατίας, υπάρχει πιο άξιος και πιο όμορφος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Συνεχίζουμε με το 6ο μέρος της συνέντευξης του σκηνοθέτη Χρίστου Σιοπαχά, για το Δημήτρη Χριστόφια. Η ανάλυση του Δ.Χριστόφια και του ναρκισσιστικού και ωραιοπαθούς χαρακτήρα του, από τον πολύπειρο σκηνοθέτη, είναι όχι μόνο εύστοχη, αλλά και απολαυστική.

"Νάρκισσος, με τα δήθεν λαϊκά και λοιπά κατά φαντασίαν χαρακτηριστικά και χαρίσματά του, νάρκισσος με το ιδιότυπο χιούμορ του και προπαντός νάρκισσος με την υποτιθέμενη ευφυΐα του, βαθύτατα πεπεισμένος ότι είναι προικισμένος με τη στόφα του μεγάλου ηγέτη, ικανοποιημένος απίστευτα με τον εαυτό του και με ό,τι κατάφερε στη ζωή του, επιζητεί κάθε στιγμή τον έπαινο και τον θαυμασμό, εκλαμβάνει κάθε κριτική προς τις πράξεις του, όχι μόνον ως “υπόσκαψη” προς το άτομό του, αλλά και προς τον θεσμό(!) του προέδρου(!) και επιτρέπει στον εαυτό του επιδείξεις άκρατου εγωκεντρισμού, όπως να κυκλοφορεί, για μέρες, με ξινισμένα μούτρα, σαν παιδί. "

"Πείσμων ως χωριάτης, το μονό σκοινί δεν τον φτάνει, το διπλό φτάνει και περισσεύει, αδιαφορώντας αν τη μια στιγμή λέει κάτι και την αμέσως επομένη, ακριβώς το αντίθετο. Μόνον ο εαυτός του είναι άξιος να συνομιλεί και να διαλογίζεται μαζί του. Στην Αυτού Εξοχότητά του, αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο, με τον ανάλογο σοβαρό τόνο και σεβασμό, όπως θα ήθελε, να ομιλούν και οι άλλοι για τον Πρόεδρο, δηλαδή τον ίδιο! “Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας”, σε λούπα, συνέχεια, να τ’ ακούει συνεχώς και να μην χορταίνει."

"Δεν τον σέβομαι, αλλά τον λυπάμαι ως άνθρωπο. Όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο και για τον ελληνισμό της Κύπρου."

Τί θα μπορούσε να κάνει η ηγεσία του Ακέλ;

Να ζητήσουν συγγνώμη από τον λαό για την καταστροφική τους πορεία στο εθνικό θέμα, να ψάξουν να βρουν μέσα στο κόμμα τους νέους άξιους, έλληνες κυπρίους, αδελφούς των ελλήνων της Κύπρου κι όχι ελληνόφωνους νεοκυπρίους, να τους παραδώσουν το κόμμα και να πάνε σπίτι τους.

Πιστεύετε πως η εποχή Χριστόφια έχει τελειώσει;

Όλο το πολιτικό σύστημα της Κύπρου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, έχει τελειώσει. Μαζί της έχει τελειώσει και το Ακέλ ΑΕ και ο Δήσυ ΑΕ. Όπως και οι υπόλοιπες κομματικές ηγεσίες, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Τα “ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα”, μετράνε ανάποδα και για τους ίδιους πλέον.

Ποιές είναι κατά τη γνώμη σας οι αιτίες της απομόνωσης του Χριστόφια;

Ο εαυτός του. Το 2004, ταπεινώθηκε άσχημα, όταν μέσα σε λίγες μόνο μέρες, αναγκάστηκε, απ’ τις αντιδράσεις των ακελικών ψηφοφόρων και κέντρων εξουσίας μέσα στον κομματικό μηχανισμό, ν’ αλλάξει, εκών άκων, απόφαση και να περάσει απ’ το “ναι”, στο “όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι”! Αντί όμως να κατανοήσει πως δεν μπορείς επ’ άπειρον να αγνοείς τη θέληση του λαού, εκδίωξε όσους τότε του αντιστάθηκαν και συνέχισε ακάθεκτος το γιαλέλι του αράπη, περί “αδελφών τουρκοκυπρίων” και “συντρόφου Ταλάτ”!

Ως σκηνοθέτης, ποιό πιστεύετε ότι είναι το πλέον καταστροφικό στοιχείο του χαρακτήρα του;

Ο ναρκισσισμός του. Νάρκισσος με τα δήθεν λαϊκά και λοιπά κατά φαντασίαν χαρακτηριστικά και χαρίσματά του, νάρκισσος με το ιδιότυπο χιούμορ του και προπαντός νάρκισσος με την υποτιθέμενη ευφυΐα του, βαθύτατα πεπεισμένος ότι είναι προικισμένος με τη στόφα του μεγάλου ηγέτη, ικανοποιημένος απίστευτα με τον εαυτό του και με ό,τι κατάφερε στη ζωή του, επιζητεί κάθε στιγμή τον έπαινο και τον θαυμασμό, εκλαμβάνει κάθε κριτική προς τις πράξεις του, όχι μόνον ως “υπόσκαψη” προς το άτομό του, αλλά και προς τον θεσμό(!) του προέδρου(!) και επιτρέπει στον εαυτό του επιδείξεις άκρατου εγωκεντρισμού, όπως να κυκλοφορεί, για μέρες, με ξινισμένα μούτρα, σαν παιδί.


Πείσμων ως χωριάτης, το μονό σκοινί δεν τον φτάνει, το διπλό φτάνει και περισσεύει, αδιαφορώντας αν τη μια στιγμή λέει κάτι και την αμέσως επομένη, ακριβώς το αντίθετο. Μόνον ο εαυτός του είναι άξιος να συνομιλεί και να διαλογίζεται μαζί του. Στην Αυτού Εξοχότητά του, αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο, με τον ανάλογο σοβαρό τόνο και σεβασμό, όπως θα ήθελε, να ομιλούν και οι άλλοι για τον Πρόεδρο, δηλαδή τον ίδιο! “Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας”, σε λούπα, συνέχεια, να τ’ ακούει συνεχώς και να μην χορταίνει.

Τα φώτα απάνω του, τον απογειώνουν, η εικόνα που εκπέμπει απ’ τις συναντήσεις του με ξένους ηγέτες και τις συνομιλίες, είναι εικόνα ανθρώπου που εκλαμβάνει τη διαδικασία ως σπουδαίο γεγονός, ενώ οι άλλοι, κάνουν απλώς τη δουλειά τους, μεθοδικά, στιγμή προς στιγμή, εισπράττοντας και μεταφέρνοντας τα απρόσμενα δώρα, ακόμη και για τους ίδιους, στο ταμείο της νεοθωμανικής Τουρκίας και των μεγάλων προστατών της, ΗΠΑ και Βρετανίας. Γνωρίζοντας τα πάντα γι’ αυτόν, τον κολακεύουν και τον εκθέτουν ταυτόχρονα, ταΐζοντας συνεχώς τις αδυναμίες του. Ανίκανος για αυτοέλεγχο, δεν έχει πρόβλημα να ονομάσει τον Ταλάτ “σύντροφο”, τον Μπράουν “φίλο” του, τον Αναστασιάδη “Νίκο μου”.

Φανταστείτε να έκανε, έστω και το ένα εκατοστό απ’ αυτά που κάνει ο “κομμουνιστής” πρόεδρος της Κύπρου, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα! Ή φανταστείτε ακόμη, ο “902 Αριστερά στα FM”, να υπέγραφε συμφωνία με το BBC, για αναμετάδοση των ειδήσεων του αγγλικού σταθμού, όπως έκανε η ακελική ραδιοφωνική ναυαρχίδα των ανανικών ΑΣΤΡΑ, με διευθυντή τον σπουδαίο δημοσιογράφο και σπουδαίο πολιτικό Τάκη Χατζηγεωργίου! Τα ίδιά τους τα μέλη, θα τους έπαιρναν στην κυριολεξία με τις πέτρες!..

Τί συναισθήματα σας προκαλεί σήμερα η πολιτική του παλιού σας φίλου;

Ντροπή και λύπη. Δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να δεις το τέλος του ανδρός. Ο Χριστόφιας είναι ένας Φάουστ σε κωμική έκδοση! Πούλησε τη ψυχή του, για να γευθεί τη γλύκα της αναγνωρισιμότητας, που προσφέρει η εξουσία. Είναι ο μικρός μας Γκορμπατσώβ και Γιέλτσιν, δύο σε ένα! Στο τέλος της διαδρομής, αυτό που θα τον περιμένει δεν θα είναι ένα “νόμπελ ειρήνης”, αν αυτό ονειρευόταν, αλλά τραγωδίες για τον λαό, που τον εξέλεξε ως ηγέτη του. Και τότε θα εισπράξει πολύ ανάθεμα, τόσο ο ίδιος, όσο και η ηγετική κλίκα του Ακέλ.

Δεν τον σέβομαι, αλλά τον λυπάμαι ως άνθρωπο. Όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο και για τον ελληνισμό της Κύπρου.

Υπάρχει και μία άλλη λύση: η μόνη που μπορεί να περιορίσει το μέγεθος της ζημιάς, που πρόλαβε να κάνει. Να βγει και να καταγγείλει, απ’ το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, το έγκλημα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, εις βάρος του ελληνισμού της Κύπρου. Απ’ τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα. Και να κατονομάσει τους εγκληματίες. Αγγλία, ΗΠΑ, Τουρκία, ΝΑΤΟ και τις προδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις. Εξάλλου, υπάρχουν σαφείς ομολογίες - δηλώσεις “συγγνώμης” απ’ τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον κι απ’ τον ειδικό συντονιστή για το κυπριακό Ρ. Χόλμπρουκ, για τη συμμετοχή των ΗΠΑ στην τραγωδία του κυπριακού ελληνισμού. Μ’ αυτές ν’ αρχίσει και μ’ αυτές να τελειώσει. Και να παραδώσει ολάνοιχτο τον Φάκελλο Προδοσίας της Κύπρου στον ΟΗΕ, πικρή κατάθεση μικρής καμένης πατρίδας, στους υπόλοιπους λαούς του κόσμου, για τα εγκλήματα τού παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, ενάντια στην ανθρωπότητα.

Επιμέλεια: Αλωεύς για το christofias-watch

30 Αυγούστου- Μνήμη Δώρου Λοΐζου

2 φιλμάκια από του youtube. Για να θυμόμαστε ποιοι αντιστέκονταν, όταν άλλοι όψιμοι "αντιστασιακοί" συνέπλεαν με το μεταπραξικοπηματικό κληριδισμό. Όταν, με πτήσεις στο Λονδίνο, ενώ εμείς μετρούσαμε τους νεκρούς μας, αυτοί προωθούσαν τη διζωνική διχοτόμηση της πατρίδας μας, πιέζοντας το Μακάριο να αποδεχθεί τη διζωνική και να μην επιστρέψει στην Κύπρο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΙΟΠΑΧΑ, ΜΕΡΟΣ 5ο

Ακάθεκτος συνεχίζει ο Χρίστος Σιοπαχάς να ξεσκεπάζει την ψευδοαριστεροσύνη του Δ.Χριστόφια και το νεοταξισμό που τον διακατέχει. Την ταύτιση του με τον Αναστασιάδη. Την καιροσκοπική συνεργασία του με τους Κάρογιαν-Μ.Κυπριανού.

Πληροφορίες που έχουμε λένε, ότι η Επαγρύπνηση έχει ξεκινήσει μια οργανωμένη εκστρατεία λάσπης ενάντια στο Χρ. Σιοπαχά ως αποτέλεσμα της συνέντευξης. Έχουν το θράσος να καταφέρονται αυτοί, ενάντια σε έναν από τους εντιμότερους άνθρωπους στην Κύπρο.

Που σε αντίθεση με τους ίδιους, πέταξε στα μούτρα του κατεστημένου τη θέση Διευθυντή του ΘΟΚ που τον διόρισε, εγκαταλείποντας μία από τις πιο υψηλόμισθες θέσεις στην Κύπρο, γιατί ΑΡΝΕΙΤΟ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΕ ΛΑΜΟΓΙΕΣ. Και έχουν το θράσος να τον κατηγορούν οι ψυθιριστές της Επαγρύπνησης.

Ευτυχώς, οι ίδιοι οι ΑΚΕΛικοί εξοργίστηκαν με τους Επαγρυπνήτες και τους Καθοδηγητές της κακιάς ώρας, που προσπαθούν να παρουσιάσουν το άσπρο ως μαύρο και από ό,τι μάθαμε τους διαολοστέλνουν, πιο έντονα και από το 2004.

Ο Δ. Χριστόφιας μάλιστα, φαίνεται να έχει χάσει τον ύπνο του. Ξυπνά ιδρωμένος κάθε βράδυ, βλέποντας εφιάλτες με τις λέξεις και τις φράσεις του Σιοπαχά να τον κυνηγούν όπως τα φαντασματάκια κυνηγούν τον pac-man! Κουράγιο Δ.Χριστόφια, κουράγιο Καθοδηγητές, Ανεφορίτες και μισθαρνά της Επαγρύπνησης. Έχει κι άλλα μέρη η συνέντευξη Σιοπαχά.

"Οι ψευδοαριστερές κορώνες, που πετάει χωρίς λόγο και αιτία ο Χριστόφιας, αποτελούν το “αριστερό” και “λαϊκό” του άλλοθι και απευθύνονται αποκλειστικά σ’ ένα ακροατήριο που έμαθε να αυτοπροσδιορίζεται ως “αριστερό”. Ο διεθνισμός του, είναι διεθνισμός νεοταξίτικος, ίδιος κι απαράλλαχτος με τον νεοταξίτικο διεθνισμό του Αναστασιάδη."

"Η ολέθρια σχέση συναλλαγής, με το επίσημο Δήκο του Κάρογιαν, φθείρει και διαφθείρει και τους δύο, ακόμη πιο πολύ."

"Όταν εκλήθη ν’ αντιμετωπίσει, ως ηγέτης λαού κι όχι ως ιδιώτης, τη διπλωματία των ΗΠΑ, Βρετανίας και Τουρκίας, με ό,τι έμαθε στο κομματικό πεζοδρόμιο της Λευκωσίας, δηλαδή με κυπριακές πονηριές, κουτσαβακισμούς και κωλοτούμπες και με τον ολίγιστο Μ. Κυπριανού ως Υπουργό Εξωτερικών δίπλα του, έμεινε χάσκοντας!"

Πολλοί αρθρογράφοι και πολιτικοί σχολιαστές, ερμηνεύουν τη στάση του Χριστόφια στο εθνικό θέμα, ως απόρροια του κομμουνιστικού του παρελθόντος. Ποιά είναι η γνώμη σας;

Είναι σχεδόν σκανδαλώδες! Κάθε φορά, που ο Χριστόφιας αποκαλύπτεται πολιτικά χωρίς φύλλο συκής και με τους οπαδούς του παγωμένους, ένας όψιμος αντικομμουνισμός της συμφοράς, βγάζει κεφάλι μέσα απ’ την την αρθρογραφία των εφημερίδων και τις δηλώσεις ιδεολογικών(!) πολιτικών(!) του αντιπάλων(!) και του πετάει σωσίβια “αριστεροσύνης”, χρεώνοντας την καταστροφική του πολιτική στην “κομμουνιστική” του ιδεολογία!

Αυτό δεν είναι κριτική, είναι ο από μηχανής θεός του καθεστώτος, ο φύλακας άγγελoς και προστάτης του! Αν η συλλογιστική του επιχειρήματος στηρίζεται, έστω κατ’ ελάχιστον, στην πραγματικότητα, όπου, αίτια, η κομμουνιστική ιδεολογία του προέδρου και αιτιατά, τα προεδρικά λάθη, τότε οι αρχιανανιστές Κληρίδης, Αναστασιάδης, Βασιλείου, Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής – Ντόρα, Παπανδρέου - Δρούτσας - Πάγκαλος, οι οποίοι απαιτούν ακόμη πιο οδυνηρές υποχωρήσεις στο εθνικό θέμα, είναι κομμουνιστικότεροι και μαρξιστικότεροι του Χριστόφια.


Οι διάφοροι λάτρεις της αγγλικής και αμερικάνικης δημοκρατίας, καμώνονται πως δεν γνωρίζουν, ότι στην Κύπρο δεν διεξάγεται, ιδεολογικός – ταξικός αγώνας. Για να μην εμποδίζει, δήθεν, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ο οποίος επίσης δεν διεξάγεται! Οι ψευδοαριστερές κορώνες, που πετάει χωρίς λόγο και αιτία ο Χριστόφιας, αποτελούν το “αριστερό” και “λαϊκό” του άλλοθι και απευθύνονται αποκλειστικά σ’ ένα ακροατήριο που έμαθε να αυτοπροσδιορίζεται ως “αριστερό”. Ο διεθνισμός του, είναι διεθνισμός νεοταξίτικος, ίδιος κι απαράλλαχτος με τον νεοταξίτικο διεθνισμό του Αναστασιάδη.

Τα σημαινόμενα απ’ την παρουσία ή μη της ελληνικής σημαίας, στο φόντο των ανανικών ηγεσιών Ακέλ και Δήσυ, κατά την εκφώνηση των συνθημάτων υπέρ “επανένωσης της πατρίδας”, έχουν αποκλειστικό στόχο την εθνική τύφλωση των ψηφοφόρων. Δέστε τις φωτογραφίες απ’ τις μάχες της κερκίδας ανάμεσα στους οπαδούς Αποέλ και Ομόνοιας. Ελληνικές σημαίες απ’ τη μια, κυπριακές απ’ την άλλη, σ’ έναν αγώνα εξόντωσης και μίσους. Αλλά οι κομμουνιστικοφάγοι(!), αντί να δείξουν τους μασκοφόρους ηγέτες των μασκοφόρων εννοιών και ν’ αποκαλύψουν τη σχιζοφρένεια του “ελληνοφρόνων” και “κυπριοφρόνων”, που σκοτώνονται στα γήπεδα για τις “σημαίες” τους, αλλά μαζί υμνούν τις ανανικές ηγεσίες και μαζί ψηφίζουν τα ανανικά σχέδια, που αυτές τους υποδεικνύουν, σηκώνουν το χέρι και δείχνουν το φάντασμα του κομμουνισμού, που πλανάται πάνω απ’ την Κύπρο!

Εξορκισμό δεν χρειάζεται ο εγκέφαλος του Χριστόφια, που αρνείται, δήθεν, να αποτάξει την κομμουνιστική ιδεολογία, αλλά οι βρικόλακες του αντικομουνισμού και της ιδεολογικής ναφθαλίνης του “ελευθέρου κόσμου”! Πήραν είδηση, ότι το πτώμα έχει ακόμη ψαχνό για φάγωμα και πλακώσαν και διάφορες αγγλοβυζαγμένες ύαινες.

Αντί να βγάλουν τον ωφέλιμο, από κάθε άποψη, σκασμό, αντί να προσέχουν ως κόρην οφθαλμού τον πρόεδρο, που τούς κάνει τη δουλειά τους και να τον λιβανίζουν πρωί μεσημέρι και βράδυ, του κάνουν και κριτική! Αρχίζουν να ξεχνάνε φαίνεται, πως, ό,τι έχουν, απ’ τις καριέρες, το βιός και την ίδιά τους την ύπαρξη, το χρωστάν στις ηγεσίες των ιθαγενών “κομμουνιστών”, που αντί να πολεμήσουν, με νύχια και με δόντια, το πραξικόπημα, ώστε να σταματήσουν την προδοσία, έτρεξαν να κρυφτούν στις πρεσβείες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών.

Ποιό κομμουνιστικό παρελθόν;! Οι ηγεσίες του “μικροαστικού” Ακέλ, όπως το χαρακτήρισαν οι αμερικάνοι, αποτελούν τους μεγαλύτερους ευεργέτες της κυπριακής προδοτικής δεξιάς. Ένοχες οι ίδιες, για τη μεγάλη τους απουσία απ’ τα χαρακώματα της Δημοκρατίας, αντί να δώσουν, έστω, έναν πολιτικό αγώνα κάθαρσης και μετά να αυτοδιαλυθούν, προτίμησαν, για την πολιτική επιβίωση των ιδίων και των λατρεμένων τους πριγκηπόπουλων, να αμνηστεύσουν τη δεξιά και να την ανακηρύξουν σε στρατηγικό τους σύμμαχο. Κι αυτή, σε αντάλλαγμα, τους επέτρεψε να συμπλεύσουν μαζί της και να βουτάνε το δάχτυλο, αυτό που κουνάν, καθημερινά, στα μούτρα του λαού, στο μέλι της εξουσίας.

Υπήρξατε φίλος με τον Δημήτρη Χριστόφια;

Για μια περίοδο, τέλος δεκαετίας του ’70, αρχές δεκαετίας του ’80. Έτσι πίστευα. Βέβαια, άλλον άνθρωπο γνώρισα εγώ, όπως κι αυτός άλλον, ίσως, άνθρωπο γνώρισε στο πρόσωπό μου. Κι άλλη πορεία πήρε ο καθένας. Η εξουσία είναι απ’ τη φύση της άφιλη και τα χαντάκια όπου κυλούν τα εξουσιαστικά απόνερα, είναι γεμάτα με “φίλους” παρά με “εχθρούς”.

Όπως και να τον κρίνει κανείς, η πορεία του δεν παύει να είναι εκπληκτική. Αυτός, ένα φτωχό παιδί που πουλούσε εφημερίδες, κατάφερε να φτάσει στο ανώτατο αξίωμα ενός, έστω μικρού κράτους. Ποιά πιστεύετε πως είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του ανδρός;

Τί έδειξε μέχρι σήμερα η βάσανος της εξουσίας; Με την εκλογή του στην προεδρία, προωθήθηκε σαν σφαίρα στη θαλάμη, δεν είναι του παρόντος πώς και γιατί, να συναντηθεί με την Ιστορία, να την ακούσει και να διαλογισθεί μαζί της, για την τύχη του λαού του. Με την προϋπόθεση, ότι αυτός πιστεύει στην ύπαρξη της, ότι πράγματι υπάρχει μια συλλογική εθνική συνείδηση, βασισμένη στις πράξεις, στις επιλογές και στη διαρκή και διαχρονική συνομιλία ενός λαού με τον εαυτό του. Και της οποίας, συνομιλίας, παράγωγο, είναι το αξιακό σύστημα που τον βοήθησε να επιβιώσει μέσα στο χρόνο, ως ξεχωριστό σύνολο με ιδιαίτερα εθνικά, πολιτιστικά και λοιπά χαρακτηριστικά. Αυτό, παραμένει πάντα το μέγα ζητούμενο απ’ τους ηγέτες.

Όταν, όμως, ακούς επί δεκαετίες ακατάπαυστα το σειρήνιο τραγούδι της εξουσίας και κάνεις τα πάντα για ν’ ανέβεις τα σκαλοπάτια που σε οδηγούν σ’ αυτήν, τα “λαϊκά” και τα “εθνικά” σου αυτιά έχουν βουλώσει. Γι’ αυτό και δεν εμφανίσθηκε στο ραντεβού του. Παρ’ ό,τι στο βιογραφικό του δηλώνει ιστορικός, μάλλον θέλησε ν’ αγνοήσει επιδεικτικά την κυρία, ίσως γιατί, ως “αδελφός των τουρκοκυπρίων”, αυτή είναι η Ελληνική Ιστορία και δεν θέλει ν’ αφήσει τ’ “αδέλφια” του απέξω. Ανίκανος να κατανοήσει μέχρι μυελού οστέων, το βάρος της ευθύνης απέναντι στις προηγούμενες και στις επόμενες γενεές αυτών που τον επέλεξαν ως ηγέτη τους, προχώρησε σε σχέδιο επιβολής λύσης αποδεκτό απ’ τις φανατικές ανανικές κομματικές κλίκες Ακέλ – Δήσυ και των παραφυάδων τους, φέρνοντας τον κυπριακό λαό, ένα βήμα πριν τον εθνικό αφανισμό.

Μόλις κάθισε ο κουρνιαχτός απ’ τις ανοησίες της προπαγάνδας, τα “γωνιάσματα” της Τουρκίας, απεδείχθησαν επαρμένες μαγκιές, κουβέντες του καφενέ, φουμίσια ανάξια προσοχής και λόγου. Απεδείχθη ανάξιος, δημαγωγός και τυχοδιώκτης. Αυταρχικός, πείσμων, αλαζών και υπερόπτης, εζυγίσθη και ευρέθη λιποβαρής. Έγραψε στα υποδήματά του τη λαϊκή εντολή και πέρασε τον χαλκά της εκ περιτροπής προεδρίας και λοιπών ρατσιστικών διατάξεων στον κυπριακό ελληνισμό και τον περιφέρει, ως γύφτικη αρκούδα, στο στρατόπεδο του εχθρού.

Κι όταν ο “διεθνής παράγων”, φτύνει την άμοιρη και τις πετάει πέτρες στα σαλόνια και στις ζωοπανηγύρεις της αγγλοσαξονικής αυτοκρατορίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ, αντί να συνειδητοποιήσει επιτέλους τα τραγικά αποτελέσματα των πράξεών του, να βάλει το κορμί του μπροστά και να την προστατέψει, ενώνει τη φωνή του με τους άλλους και της αγριοφωνάζει πως το φταίξιμο είναι όλο δικό της, αυτή φταίει για όλα! Ο “κομμουνιστής” πρόεδρος! Ο νέος Κάστρο της Μεσογείου! Ο Ούγκο Τσάβες! Η προσωποποίηση της αντίστασης ενάντια στον ιμπεριαλισμό!

Εσείς τί καταλαβαίνετε και τί δεν καταλαβαίνετε απ’ την συμπεριφορά του προέδρου;

Καταλαβαίνω ότι κάθε άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του ανάλογα με τη συνείδηση και το μυαλό του. Τους δικούς του προσωπικούς στόχους τους υπηρέτησε άψογα. Σ’ αυτό το καθημερινό αλισβερίσι του παζαριού, σ’ αυτήν τη ψυχοκτόνο, μέχρι αυτοκτονίας, πορεία του χαμού προς την εξουσία, έχοντας απέναντί του όμοιους κι απαράλλαχτους τύπους, σαν τον ίδιο, ναι, και “ευελιξίες” επιστράτευσε και “αριστοτεχνικούς χειρισμούς” χρησιμοποίησε. Και η τρύπα του βελονιού τον χώρεσε και κατάφερε να γλυστρήσει ανάμεσα σε αντιφάσεις σαν χέλι.

Ως μισθωμένος “υπουργός” του λαού, έχει καταφέρει κάτι άξιον αναφοράς; Έστω μισή σελίδα πρωτότυπης πολιτικής ανάλυσης; Τί θα μείνει απ’ αυτόν; Ποιά είναι η πολιτική του διαθήκη;

Τί γέννησε το μυαλό του, πώς το διετύπωσε και πώς το μετέφερε στην πράξη; Για ποιό συγκεκριμένο έργο θα πρέπει να τον θυμούνται οι πολίτες, όταν με το καλό κατηφορίσει στους πρόποδες τους λόφου και χαθεί μέσα στη βουή της καθημερινότητας; Ανήγγειλε στον λαό μια καινούργια ιδέα για το πρόβλημά του; Πέτυχε, μια μικρή, συμβολική, έστω, νίκη, ενάντια στον εχθρό; Τίποτα.

Όταν εκλήθη ν’ αντιμετωπίσει, ως ηγέτης λαού κι όχι ως ιδιώτης, τη διπλωματία των ΗΠΑ, Βρετανίας και Τουρκίας, με ό,τι έμαθε στο κομματικό πεζοδρόμιο της Λευκωσίας, δηλαδή με κυπριακές πονηριές, κουτσαβακισμούς και κωλοτούμπες και με τον ολίγιστο Μ. Κυπριανού ως Υπουργό Εξωτερικών δίπλα του, έμεινε χάσκοντας! Το μόνο που κατάφερε, ήταν να πετύχει το ακατόρθωτο και να μείνει “εις και μόνος”. Απ’ την ανάποδη(!) όμως, με τον λαό απέναντί του. Εξ ού και τα κοπέλια του καθεστώτος, βλέποντας ότι χάνουν και τ’ αυγά και τα πασχάλια, χάνουν και τη ψυχραιμία τους!

Η ολέθρια σχέση συναλλαγής, με το επίσημο Δήκο του Κάρογιαν, φθείρει και διαφθείρει και τους δύο, ακόμη πιο πολύ.

Συνεχίζεται...

Επιμέλεια: Αλκίνοος-Θεόφιλος-Πράξανδρος για το christofias-watch

ΧΤΥΠΗΣΕ ΡΕΣΤΑ Ο "ΠΟΛΙΤΗΣ"

Στη φωτογραφία, ο προμιγκρίλ Γ.Κασκάνης, παρατηρεί εκ του μακρόθεν, τις μουσειακές εμμονές των κακών Ελληνοκυπρίων, που επιμένουν (αν είναι δυνατόν!) να αποκαλούν την κατοχή-κατοχή!

Τελικά, η εφημερίδα "ΓΝΩΜΗ" του Μιχαήλ και της παρέας του, μπορεί να μην είχε κάποιο ιδιαίτερο εφέ στην κοινωνία, αλλά είχε μεγάλη επίδραση στο αδελφό της έντυπο "ΠΟΛΙΤΗΣ".

Οι δύο φυλλάδες, έφτασαν να ανταγωνίζονται η μία την άλλη, στο ποια θα εκφράσει την πιο προκλητική και την πιο ακραία άποψη.

Ποια θα προσβάλει περισσότερο τα θύματα της κατοχής!!!!

Σήμερα, Σάββατο 28/8/2010, ο ΠΟΛΙΤΗΣ χτύπησε ρέστα.

Θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο ο Μιχαήλ και η παρέα του στην περιθωριακή "ΓΝΩΜΗ", γιατί ούτε οι επιθέσεις στην Αδούλωτη Κερύνεια, ούτε οι "αποκαλύψεις για τα κυκλώματα μοναχών", μπορούν πλέον να τους καταστήσουν ανταγωνιστικούς προς την πρωθιέρεια του ανανισμού.

Δίνουμε τρία παραδείγματα ακρότητας και φιλοφασισμού από την εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ". Η συγκάλυψη της κατοχής από αυτούς είναι εμφανέστατη.

(Ρε nekatomenos, όλα κι όλα, αλλά συμφωνείς εσύ με αυτή την ακραία μετάθεση ευθυνών στα θύματα της εισβολής και της κατοχής; Ως πότε θα συγκαλύπτεις τους ακραίους συναδέλφους σου;)

Είναι άλλο από απελπισία να λες "εντάξει δεν μπορούμε να πετύχουμε κάτι. Τουλάχιστον να δεχτούμε κάποια λύση έστω και κακή" και είναι άλλο να αποενοχοποιείς την Τουρκία και να ρίχνεις ευθύνες στους Ελληνοκύπριους.

Πάρα πολλές φορές, οι ακραίοι αρθρογράφοι του ΠΟΛΙΤΗ, υιοθετούν τη δεύτερη προσέγγιση.

Σήμερα 28/8/2010, είδαμε στον ΠΟΛΙΤΗ τα εξής:

1) Ο γελοιογράφος τους, έχει ένα σκίτσο κάποιου με νταμιτζάνα που συμβολίζει τη λύση του Κυπριακού και λέει "για να μπορέσουμε να το πιούμε, πρέπει επιτέλους να βάλουμε νερό στο κρασί μας" (τι λες ρε φίλε; Τι νερό να βάλουμε στο κρασί μας; μήπως έχει υποχώρηση που δεν την κάναμε; Ο λόγος για τον οποίον δεν υπάρχει λύση, δεν είναι η μόνιμη αδιαλλαξία της Τουρκίας, ακόμη και μπροστά στις γενναιόδωρες προσφορές Χριστόφια; Μήπως κατέχουμε εμείς την Τουρκία και πρέπει να βάλουμε και νερό στο κρασί μας;)

2) Κάποιος Κασκάνης (από τους διάφορους κολιούς που δυστυχώς ανάγιωσε ο Β.Λυσσαρίδης και από τους πρόδρομους του μιγκριλισμού που ταλανίζει σήμερα την ΕΔΕΚ* -προμιγκρίλ δηλαδή-) προσπαθεί να μας πείσει ότι επειδή η Τουρκία είναι μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και επειδή έχτισε απ' άκρη σε άκρη τη γη μας, είναι μουσειακή αντίληψη να απαιτούμε "επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως θέματος εισβολής και κατοχής" και πρέπει να ατενίσουμε το μέλλον.

Κι όμως, γράφονται τέτοια πράγματα από Ελληνοκύπριο δημοσιογράφο!!! Μήπως έφυγε ο τουρκικός στρατός από την Κύπρο; Μήπως έπαψε η καταπάτηση των δικαιωμάτων μας; Θα βαφτίσουμε το κρέας ψάρι κ. προμιγκρίλ και θα πάψουμε να λέμε την κατοχή κατοχή, για να ατενίζουμε το μέλλον; Και γιατί είμαστε εμείς με μουσειακές αντιλήψεις και όχι η κατοχική Τουρκία, που επιμένει στον 21ο αιώνα, να κατέχει παράνομα ευρωπαϊκό έδαφος και να καταπατά συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα χιλιάδων ανθρώπων;

3) Το αποκορύφωμα είναι από κάποιον εκδότη περιοδικού(Α.Ιωαννίδη), ο οποίος υμνεί τη φυγοστρατία!!!!

Γράφει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: "Προσωπικά θα πω ότι η φυγοστρατία είναι η επιθυμία των ανθρώπων να ζήσουν ειρηνικά με τους συνανθρώπους τους. Η επιθυμία της ειρηνικής συνύπαρξης παίρνει στη χώρα μας καθημερινά μεγαλύτερες διαστάσεις. Ποιος γονιός αλήθεια θα ήθελε να γίνει σήμερα μια στρατιωτική σύρραξη στην Κύπρο;"

Ήταν από βίτσιο κ. Ιωαννίδη που κάναμε στρατό όσοι κάναμε; Είναι μήπως προοδευτισμός και φιλειρηνισμός η φυγοστρατία και όσοι κάναμε στρατό είμαστε πολεμοκάπηλοι; Αντιλαμβάνεσαι ότι όσο υπάρχει κατοχή και ένας γείτονας που θέλει να καταλάβει όλη την Κύπρο, ουσιαστικά δεν έχουμε επιλογή από το να έχουμε άμυνα;

Αυτός είναι ο ΠΟΛΙΤΗΣ φίλες και φίλοι.

Που συγκαλύπτει συνεχώς την τουρκική κατοχή της πατρίδας μας και που μεταθέτει (ουκ ολίγες φορές) ευθύνες της Τουρκίας στους Ελληνοκύπριους.

Μήπως το ακροδεξιό φιλοδιζωνικό ΦΑΣΙΚΚ πρέπει να την υιοθετήσει ως επισημή του εφημερίδα;

Πράξανδρος για το christofias-watch

*Όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, μιγκριλισμός είναι η ιδεολογία που έχει ως θεμέλιο αποενοχοποίηση της Τουρκίας για την κατοχή, σε μικρή αντιστοιχία της ακραίας συμπεριφοράς των Γκρίζων Λύκων. Βρήκε δυστυχώς έδαφος, στο ιστορικό αγωνιστικό κόμμα της ΕΔΕΚ, όπου υπάρχουν ακόμη τέτοια στοιχεία, ιδίως στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Μπράβο Γιώργο!

Εσένα αντιδραστικέ Κολοκασίδη, δε θα σε δικαιώσει η Ιστορία, όπως εμένα!

Η ομιλία Γ.Κολοκασίδη, Αναπληρωτή Προέδρου του ΔΗΚΟ προς τους αποδήμους μας, υπήρξε υποδειγματική.

Η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο τον συγχαίρει και την αναδημοσιεύει.

Δεν μπορούμε πάντως, να μην συγκρίνουμε την ουσιαστική και μεστή μηνυμάτων ομιλία του Γ.Κολοκασίδη, με τα φληναφήματα του Μ.Κάρογιαν ή με τις μεγαλομανείς και εγωπαθείς δηλώσεις του Δ.Χριστόφια.


ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟΔΗΜΩΝ 2010

Γεώργιου Κολοκασίδη

Αναπληρωτή Προέδρου Δημοκρατικού Κόμματος

Χαιρετίζω από μέρους του Δημοκρατικού Κόμματος αυτό το Συνέδριο των αποδήμων. Ελπίζω η σύναξη να μην είναι τυπικής διαδικασίας. Ο τόπος πρέπει να αποκομίσει οφέλη από τον συντονισμό σας και τη συνεννόηση με το κέντρο. Διότι οι ομογενείς είναι κρισιμότατη συνισταμένη του αγώνα που διεξάγουμε. Προσδοκούμε να ακούσουμε λοιπόν από εσάς όπως και εσείς από εμάς. Ηλθατε από πολύ μακριά και με πολλή, ανιδιοτελή αγάπη για την Κύπρο και σας οφείλουμε ειλικρίνεια. Εχοντας αυτό κατά νού και προς εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης ενημέρωσης θα επιχειρήσω μια σύντομη ανάλυση των σημερινών συνθηκών.

Η παρούσα φάση ξεκίνησε μετά την εκλογή του νυν προέδρου της Δημοκρατίας στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Δυστυχώς η έναρξη της διαπραγμάτευσης δεν έγινε χωρίς απώλειες. Η πρώτη απώλεια ήταν ο παραμερισμός της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Πολλοί αναφέρονται ακόμη σε αυτή τη συμφωνία. Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι αυτή η συμφωνία πέθανε όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έστερξε σε διαπραγμάτευση χωρίς να τηρηθούν προϋποθέσεις προόδου. Η 8η Ιουλίου ήταν προστατευτική διότι υποχρέωνε τους Τούρκους να καταθέσουν τις θέσεις τους προτού μπούμε στην ταχύρρυθμη απευθείας διαπραγμάτευση μεταξύ των ηγετών. Προϋπέθετε η 8η Ιουλίου ύπαρξη κοινής βάσης. Η εγκατάλειψη της 8ης Ιουλίου μας κατατρύχει μέχρι σήμερα. Η απουσία κοινής βάσης αναπληρώθηκε με σειρά ασαφειών που επιτρέπουν στην κάθε πλευρά να ισχυρίζεται αυτά που θέλει. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ασάφεια λειτουργεί υπέρ του ισχυρού. Μόνο αυτός στη δεδομένη στιγμή μπορεί να επιβάλει δια της πυγμής τη δική του ερμηνεία. Επιπρόσθετα η ασάφεια περί κοινής βάσης επέτρεψε στους Τούρκους να καταθέσουν προτάσεις οι οποίες είναι κατά βάση ομοσπο –συνομόσπονδες. Σε αυτό βοήθησε και το ζημιογόνο ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου 2008. Ενδεικτικές είναι οι προτάσεις Ταλάτ που κατατέθησαν στις αρχές αυτού του έτους. Διαμαρτυρήθηκε τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στο τέλος όμως αυτές οι προτάσεις αποτελούν μέρος της διαδικασίας. Οροθετούν το τουρκικό άκρο του διαπραγματευτικού φάσματος. Εμείς συνεχίσαμε να καταθέτουμε προτάσεις εντός του θεωρούμενου πλαισίου. Οι Τούρκοι κατέθεταν προτάσεις εκτός. Αποτέλεσμα; Υπήρξε σιωπηρή μετακίνηση του κέντρου βάρους της διαπραγμάτευσης προς τις τουρκικές θέσεις. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του παραμερισμού της 8ης Ιουλίου.

Γενικότερα όμως που βασίστηκε η δυναμική της νέας διαπραγματευτικής διαδικασίας; Διότι στο δημοψήφισμα οι Ελληνοκύπριοι είπαν όχι στις ύστατες τουρκικές θέσεις όπως πραγματώνονταν στο σχέδιο Ανάν. Για να αρχίσει λοιπόν διαπραγμάτευση έπρεπε να υπάρχουν δείγματα ελάχιστης τουρκικής μετακίνησης. Υπήρξαν; Όχι. Οι Τούρκοι δεν έχουν κάνει καμία μετακίνηση μέχρι στιγμής. Σε κανένα θέμα. Και προκαλώ οποιονδήποτε να καταδείξει το αντίθετο. Και βεβαίως το κυπριακό δεν είναι πρόβλημα παρεξήγησης που μπορεί να λυθεί με μια ειλικρινή συζήτηση. Ούτε βεβαίως είναι πρόβλημα ενός δύστροπου Τάσσου Παπαδόπουλου για να λύνεται με την αποχώρηση του από την πολιτική σκηνή. Είναι πρόβλημα ουσιαστικών διαφορών και παραβίασης του διεθνούς δικαίου. Αρα από πού θα προέκυπτε η εξέλιξη;

Το ανομολόγητο μυστικό είναι ότι οι ξένοι εναπόθεσαν και εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στην μετακίνηση της ελληνικής πλευράς. Υπήρξε τέτοια μετακίνηση; Δυστυχώς υπήρξε. Από το ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου μέχρι την εκ περιτροπής προεδρία και τη στάθμιση, την πρόταση για τους έποικους. Αλλά και σε άλλα, συνταγματικά κυρίως ζητήματα όπως είναι λχ οι μηχανισμοί λήψης αποφάσεων.

Στο θέμα της εκ περιτροπής η διολίσθηση ήταν σοβαρότατη. Εχουμε ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποσύρει την παραχώρηση πλην όμως χωρίς αποτέλεσμα. Παρά το γεγονός ότι αντίθετα δηλώνουν σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα και όχι μόνο. Και ο λαός εκφράζεται αρνητικά όπως εξάγεται σε όλες τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Τίθεται πολλές φορές το ατυχές επιχείρημα ότι η εκ περιτροπής συνιστά βελτίωση της Ζυρίχης. Αν είναι δυνατόν να συνιστά βελτίωση η μειοψηφική επιβολή προέδρου στην πλειοψηφία. Επικαλούνται προς ενίσχυση του επιχειρήματος ότι τώρα θα υπάρχει διασταυρούμενη ψήφος. Ξεχνούν όμως να αναφέρουν ότι η στάθμιση προβλέπει ότι ο κάθε τ/κ θα συμμετέχει με μία ψήφο στην εκλογή ε/κ προέδρου αλλά ο ε/κ θα συμμετέχει με 1/21 της ψήφου. Αυτό είναι βελτίωση της Ζυριχης: αφενός η αντιδημοκρατική επιβολή μειοψηφικού προέδρου και αφετέρου ο ακρωτηριασμός της ψήφου του κάθε ε/κ.

Από τίποτα μέχρι αρνητικό το πρόσημο του μέχρι στιγμής διαπραγματευτικού έργου. Που πάει λοιπόν η διαπραγμάτευση; Οι ξένοι μιλούν για πρόοδο. Πρόοδος όμως στο βαθμό που έχει επιτευχθεί έγινε στη δική μας πλάτη. Διότι συζητήσαμε πρώτα συνταγματικό κατ’ απαίτηση των Τούρκων. Ο πρόεδρος έχει προτείνει προσφάτως κάποια αλλαγή στη θεματολογία. Οι Τούρκοι αρνήθηκαν και ξέρετε τι απάντησαν; Μην σκέφτεστε εσείς δείξτε καλό πρόσωπο και να είστε σίγουροι ότι αυτό θα ληφθεί υπόψη στη συνέχεια όταν θα έλθουν τα άλλα θέματα προς συζήτηση. Αυτή ήταν η απάντηση τους. Σαρκαστική και αυτοκρατορική.

Η παρούσα φάση χαρακτηρίστηκε από κάποια βασικά διαπραγματευτικά ελληνικά σφάλματα. Μερικά από αυτά:

Πρώτο: η πίστωση του κ. Ταλάτ. Αλλά και η εκτίμηση ότι οι τ/κ μπορούν να χαράξουν αυτόνομη πολιτική στο κυπριακό. Αυτή η πλανημένη προσέγγιση κατερρίφθη μέσα από την διαπραγματευτική συμπεριφορά του κ. Ταλάτ. Οι τελικές (ex post) θέσεις του απηχούσαν πλήρως τις τουρκικές επιθυμίες. Αυτά που ακούμε σήμερα να διατυπώνει ο Ερογλου και εξανιστάμεθα προέρχονται κατ’ ουσίαν από κατατεθημένα από τον Ταλάτ έγγραφα. Παρακολουθήσαμε μια ιεροποίηση του κ. Ταλάτ. Τον αναβαθμίσουμε έναντι των ξένων. Δώσαμε στους ξένους την εντύπωση ότι μπορούν οι τ/κ από μόνοι τους να αποφασίζουν. Και τοιουτρόπως βοηθήσαμε την Αγκυρα να πάρει αποστάσεις και να περιβληθεί τον μανδύα του καλόπιστου διαμεσολαβητή. Βοηθήσαμε να κτιστεί η εντύπωση ότι το κυπριακό είναι πρόβλημα εριζουσών κοινοτήτων.

Δεύτερο: Προσπαθήσαμε να κερδίσουμε τις εντυπώσεις προβαίνοντας σε παραχωρήσεις. Ολέθριο λάθος το οποίο επαναλαμβάνεται και ιστορικά. Εγινε εκ νέου από τον νυν πρόεδρο. Ο οποίος προέβη σε γενναιόδωρες παραχωρήσεις προσδοκώντας ανταλλάγματα. Τα ανταλλάγματα ουδέποτε ήρθαν. Αντιθέτως οι δικές μου παραχωρήσεις κατεγράφησαν και κατοχυρώθηκαν. Και φθάσαμε στο καταθλιπτικό αποτέλεσμα να κατηγορείται ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατία σε ξένους κύκλους ότι δεν έπραξε αρκετά για να ενισχύσει την εκλογική προσπάθεια Ταλάτ ή ότι δεν έκανε στη διαπραγμάτευση όσα είχε δεσμευθεί να πράξει. Για να αποδειχθεί και πάλι η αδυσώπητη αρχή: τα ξένα εγκώμια για την λεγόμενη καλή συμπεριφορά διαρκούν όσο και οι παραχωρήσεις. Από τη στιγμή που διακόπτεται η ροή των παραχωρήσεων αμέσως τα εγκώμια μετατρέπονται σε μομφές. Διότι με τις παραχωρήσεις μας δεν κλείσαμε στόματα. Ανοίξαμε ορέξεις.

Που οδηγείται λοιπόν η διαπραγμάτευση; Οι ξένοι βλέπουν τον κίνδυνο αδιεξόδου και γιαυτό περιφέρουν πλέον την ιδέα της διεθνούς διάσκεψης. Τι είναι αυτή η ιδέα; Ο Πρόεδρος της περιέγραψε πολύ ορθά. Δεν είναι τίποτα άλλο από μια απόπειρα μετασχηματισμού της υφιστάμενης διαδικασίας και επιβολής προθεσμιών και επιδιαιτησίας. Αυτό το λέν χωρίς περιστροφές οι Τούρκοι: Θέλουν διεθνή διάσκεψη διότι πρέπει να λήξει το ζήτημα. Και το βλέπουν να λήγει με χρονοδιάγραμμα – η διάσκεψη δεν μπορεί να διαρκέσει επάπειρον και θέλουν κάποιους να παρεμβαίνουν με γεφυρωτικές ιδέες. Ήγουν επιδιαιτησία! Συνεπώς το πλαίσιο της διάσκεψης είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και η πλευρά μας δεν πρόκειται να βγεί αλώβητη από κάτι τέτοιο. Θα είναι ένα νέο Ντέϊτον ή Μπούργκενστοκ. Θα είναι μέγα σφάλμα λοιπόν να αποδεχθούμε μια τέτοια διάσκεψη.

Γενικότερα όμως χρειάζεται πλέον μια αναθεώρηση της πολιτικής μας. Μετά το 74 λειτουργούσε υπόγεια το ακόλουθο δίλημμα: επιστροφή γης έναντι χωριστικής λύσης ή συνταγματικές παραχωρήσεις έναντι ενωμένης Κύπρου. Προχωρήσαμε στον δρόμο κάποιων συνταγματικών παραχωρήσεων. Και αυτό προκειμένου να δελεάσουμε τους τ/κ για επάνοδο στην Κυπριακή Δημοκρατία. Υπήρχε λογική. Τελικά όμως υπερβήκαμε τα συνταγματικά εσκαμμένα και δώσαμε πολλά και ούτε ενωμένη Κύπρο πετυχαίνουμε. Η Τουρκία πήρε τις παραχωρήσεις χωρίς καν να ευχαριστήσει. Μήπως έδωσε την ενωμένη Κύπρο; Όχι. Επί του εδάφους ούτε ενότητα χώρου αποδέχεται, ούτε ενότητα κοινωνίας ούτε ενότητα οικονομίας ούτε και αυτονόμηση της Κύπρου με την κατάργηση των εγγυήσεων. Επιμένει σε πλήρη έλεγχο των κατεχομένων. Θέλει όμως ταυτόχρονα ισχυρή τουρκική επιρροή στην κεντρική κυβέρνηση και στη διεθνή προσωπικότητα της Κύπρου. Εν τέλει το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να βαφτιστεί η κατοχή κράτος, τα κατοχικά στρατεύματα εγγυητικά, οι έποικοι νόμιμοι πολίτες, η παράνομη κατοχή περιουσιών σύννομη.

Είναι όμως αυτό για το οποίο αγωνιστήκαμε τόσα χρόνια και σείς και μείς; Αυτή είναι η επιβράβευση τόσων αγώνων και θυσιών; Ειλικρινά πιστεύω πως όχι. Δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να ζητήσουμε από την Τουρκία την τελευταία της προσφορά προκειμένου να την αποδεχθούμε. Διότι αυτό υπονοεί το δίλημμα που κατά καιρούς μπαίνει επιτακτικά ‘Η διχοτόμηση ή λύση’. Και τι αξίζει η λύση αν είναι απλώς νομικό πέπλο εξωραϊσμού της διχοτόμησης. Σε πολύ χειρότερη έκδοση όμως. Δηλαδή διχοτόμηση στο έδαφος και στην κοινωνία με ταυτόχρονη κατοχύρωση τουρκικού λόγου σε όλα τα θεσμικά επίπεδα της ψευδο – ομοσπονδίας; Όχι δεν θέλουμε διχοτόμηση. Αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε οποιαδήποτε λύση. Συνεπώς ναι να μην ξεχνάμε βασικές αρχές: Το κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής μέρους αυτής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παραφράζοντας όμως και την περίφημη ρήση του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου από το διάγγελμα του: ο Τάσσος Παπαδόπουλος μας παρέδωσε κράτος. Δεν μπορούμε να παραδώσουμε στις κατοπινές γενιές μια κοινότητα σε αναζήτηση κηδεμόνα.

Οση κόπωση και να έχει συσσωρευθεί τόσα χρόνια έχουμε την υποχρέωση της διεκδίκησης. Της διεκδίκησης μιας Κύπρου στην οποία να μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι και με αξιοπρέπεια. Και δεν είμαστε απλώς ύλη και σάρκα. Εχουμε πολιτισμό. Και όπως κάθε Τούρκος αλλά και κάθε άλλος έχει το δικαίωμα να βιώνει τον πολιτισμό του. Και εγώ ως Ελλην διεκδικώ το φυσικό μου δικαίωμα να αναπτύσσω την ελληνική μου ταυτότητα. Και αν μια λύση δεν μου το εξασφαλίζει αυτό τότε δεν είναι λύση είναι κατάλυση! Ως έλεγε και ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αγωνιζόμαστε για τη φυσική αλλά και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.

Γίνεται συχνά αναφορά για το πώς φθάσαμε στην κατοχή. Ναι φέρει βαριά, εγκληματική ευθύνη το καθεστώς της φασιστικής χούντας. Όπως και οι εγχώριοι υποστηρικτές τους. Δεν υπάρχει όμως συλλογική εθνική ευθύνη. Δεν μπορούν να κληθούν να πληρώσουν αυτά τα σφάλματα όλοι οι Ελληνες της Κύπρου με μια κακή λύση που θα τους καταδικάζει εσαεί στο περιθώριο της ιστορίας. Μια κακή λύση δεν θα είναι απλώς άδικη. Δεν θα αντέξει. Διότι οι λαοί επιβιώνουν τρεφόμενοι ελευθερία. Πολλώ δεν μάλλον οι Ελληνες που πρώτοι έδωσαν πολιτικό νόημα στην ελευθερία.

Και κάτι τελευταίο. Είμαι σίγουρος ότι σας απασχολεί η απουσία ενότητας. Δεν ξέρω αν μπορεί να επιτευχθεί. Και σίγουρα δεν είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε επώδυνους πολιτικούς συμβιβασμούς προκειμένου να το πετύχουμε. Και αυτό ισχύει για όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Οι θέσεις στο κυπριακό είναι ιερές για πολλούς αν όχι για όλους. Και διαφωνία στο κυπριακό δεν σημαίνει ιδιοτέλεια. Υπό τας συνθήκας όμως μπορούμε να θέσουμε ένα πιο προσιτό στόχο. Ας υπάρξει ένα λειτουργικό πλαίσιο διαλόγου και διαχείρισης της διαφωνίας. Προς αυτή την κατεύθυνση έχει αρκετά περιθώρια να ενεργήσει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ειδικά σε επίπεδο Εθνικό Συμβουλίου.

Στην γενικότερη προσπάθεια μας αναμένουμε και τη δική σας συνδρομή. Να έχετε όμως και επίγνωση του γεγονότος ότι δεν είστε απλοί παθητικοί κομιστές μιας δοτής από την εκάστοτε κυβέρνηση πολιτικής πρότασης. Δικαιούστε να έχετε λόγο. Η σχέση με τους απόδημους πρέπει να είναι διαλεκτική. Οσο και αν δεν ζείτε στην Κύπρο ως πανέλληνες έχετε ρίζες και η ιστορία από μόνη της σας παρέχει λόγο. Καμία κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να σας το στερήσει αυτό. Αναμένω, συνεπώς, με ενδιαφέρον να ακούσω και τις δικές σας πολιτικές προτάσεις.

Γεώργιος Κολοκασίδης
Αναπληρωτής Πρόεδρος Δημοκρατικού Κόμματος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΙΟΠΑΧΑ, ΜΕΡΟΣ 4o

Συνεχίζουμε με το 4ο μέρος της συνέντευξης του Χρίστου Σιοπαχά. Όπως έχουμε πληροφορηθεί, η συνέντευξη Σιοπαχά, κυκλοφορεί ήδη ευρέως ανά το πανελλήνιο, υπό τη μορφή email. Η ακελική ηγεσία δε, είναι σφόδρα ενοχλημένη και πιστεύουμε ότι η έκρηξη θυμού του κ. Χριστόφια στο συνέδριο των αποδήμων, δεν οφείλεται μόνο στη συνηθισμένη του εριστική και κυκλοθυμική ιδιοσυγκρασία, αλλά στα όσα, ο γνήσιος αριστερός και γνωστός του από τη Μόσχα Χρίστος Σιοπαχάς(όταν ο ένας σπούδαζε σκηνοθεσία και ο άλλος "σπούδαζε" σταλινισμό), του καταλογίζει μέσα από τη συνέντευξή του.

Ιδιαίτερα γιατί μέσα από τη συνέντευξη Σιοπαχά, αναδεικνύεται ο αθεράπευτος κληριδισμός του Δ.Χριστόφια. Συνιστούμε ψυχραιμία στο ΑΚΕΛ, γιατί ο Χ.Σιοπαχάς, έχει πολλά να πει ακόμα, όπως φαίνεται και από το 4ο αυτό μέρος της συνέντευξής του.

Συνιστούμε στον κ. Σιοπαχά, αν ακούσει το κουδούνι στις 6:00 το πρωί, να μην ανοίξει, καθότι το καθεστώς Χριστόφια, έχει αποδείξει την απόλυτη αλλεργία του και τη φασιστική του αντίδραση στις όποιες μορφές κριτικής (και μη μας πει κανείς ότι υπερβάλλουμε!).

"Θα μου ήταν αδιανόητο ν’ αλλάξω ξαφνικά ιδεολογία και να χάσω τον τρόπο που κοιτάζω τον κόσμο. Γι’ αυτό και στέκομαι απέναντι απ’ το δεξιό Ακέλ. Στην Αριστερά, του κακού η σκάλα, οδηγεί πάντα δεξιότερα της δεξιάς. "

"Απλώς οι ψηφοφόροι του Ακέλ, δεν ήταν έτοιμοι να συμπλεύσουν με την πολιτική πτέρυγα της εοκαβήτα. Έπρεπε να κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι της αποβλάκωσης, για να τολμήσει ο Α. Κυπριανού, με την περίεργη αριθμητική του, να ισχυρισθεί ότι Ακέλ + Δήσυ = 70% του λαού = υπερψήφιση της λύσης. Χέρι χέρι με τον Αναστασιάδη, όπως προέτρεψε ο σοφός Πουργουρίδης! Για το καλό της πατρίδας!"

"Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς εδώ: στο παραλογισμό να υπόσχεται ο φονιάς κι ο δολοφονημένος, ενώπιον των αντιπροσώπων του ΟΗΕ, άρα ενώπιον ολόκληρης της ανθρωπότητας, ότι δεν θα ξαναπάρουν τα όπλα! Αυτό απεδέχθη ο εκπρόσωπός μας στις διαφημίσεις! Δεν είμαστε θύματα, αλλά θύτες, με ίσες πολιτικές και εθνικές ευθύνες."

"Μπροστά στον εχθρό, η ελεεινή ηγεσία μας, έκανε μεταβολή 360 μοιρών κι έδωσε διαταγή, “μεεεταβολήήή, εμπρόόόςς, μααρς”! Όπως σ’ εκείνο το ανέκδοτο με τον λαϊκό ήρωα της οκτωβριανής επανάστασης Ιβάν Ιβάνοβιτς Τσαπάεβ. “Μπροστά”, δεν υπάρχει στρατός κατοχής και κατοχική Τουρκία, παρά μόνον ένα ευτυχισμένο, διεθνιστικό, πολυπολιτιστικό μέλλον για όλους. Και οι νότιες θάλασσες “μας” για να φουντάρουμε μέσα."

Ως σκηνοθέτης, τί εξήγηση δίνετε για την αλλοπρόσαλλη εικόνα που εκπέμπει ο πρόεδρος μέσα από τα διάφορα δρώμενα εκτός συνομιλιών;

Πίσω απ’ τα δρώμενα με τους τίτλους, “Ειρήνη - οι ηγέτες φυτεύουν ελιές”, “Ειρήνη - οι ηγέτες γιορτάζουν την ημέρα της ειρήνης”, “Ειρήνη - οι ηγέτες εγκαινιάζουν τα έργα οδοποιίας στο Λιμνίτη”, υπάρχουν σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, παραγωγοί. Είναι διαφημιστικά προϊόντα και σαν τέτοια, σχεδιάζονται με όρους διαφήμισης και μόνον, με αποκλειστικό σκοπό να πουλήσουν, μέσα από δυνατά και εύληπτα μηνύματα, προϊόντα που υπόσχονται όφελος στον αγοραστή. Ποιοί είναι οι σεναριογράφοι, σκηνοθέτες και παραγωγοί της διαφήμισης και τί κερδίζουν, γνωρίζουμε. Τί πουλά και τί κερδίζει η Τουρκία, επίσης γνωρίζουμε. Τί πουλάμε, αν πουλάμε και τί κερδίζουμε , αν κερδίζουμε, εμείς, συμμετέχοντας, ως ηθοποιοί, στη μακρά διαφημιστική καμπάνια, βρίσκεται στον πυρήνα του μηνύματος της διαφημιστικής εικόνας, όπου, με την παρουσία εκπροσώπων και των συμβόλων των Ηνωμένων Εθνών, οι δύο ηγέτες διατρανώνουν: Ποτέ πια πόλεμος! Ειρήνη! Συναδέλφωση λαών, ευτυχισμένο μέλλον για όλους, ελληνοκύπριους, τουρκοκύπριους!

Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς εδώ: στο παραλογισμό να υπόσχεται ο φονιάς κι ο δολοφονημένος, ενώπιον των αντιπροσώπων του ΟΗΕ, άρα ενώπιον ολόκληρης της ανθρωπότητας, ότι δεν θα ξαναπάρουν τα όπλα! Αυτό απεδέχθη ο εκπρόσωπός μας στις διαφημίσεις! Δεν είμαστε θύματα, αλλά θύτες, με ίσες πολιτικές και εθνικές ευθύνες. Η διαστρεβλωμένη διαφημιστική πραγματικότητα, έγινε η μόνη επίσημη πραγματικότητα που αφορά στο θύμα. Έτσι αποφάσισε, γιατί έτσι πιστεύει, ή θέλει να πιστεύει, ή τον βολεύει να πιστεύει, ή τον συμφέρει να πιστεύει, ή εξυπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους του κόμματός του να πιστεύει, ο δικός μας πρωταγωνιστής, ο οποίος, αφού υποβίβασε τον εαυτό του σε κομπάρσο, παίζει έναν ρόλο περίεργου εισαγόμενου σκιάχτρου, που δεν έχει συνείδηση τί πραγματικά συνέβη σ’ αυτόν τον τόπο!

Χωρίς αυτήν την ιστορική διαστρέβλωση – απάτη, το σύνολο των προτάσεων, καθορισμού στόχου και στρατηγικής για επίτευξή του, που δέχτηκε η πολιτική μας ηγεσία στα 36 χρόνια κατοχής, σε αγαστή συνεργασία με τις ελλαδικές νατοϊκές κυβερνήσεις και τον ακατονόμαστο “διεθνή παράγοντα”, ανήκει αποκλειστικά στη σφαίρα της εθνικής σχιζοφρένειας. Μαζί και το γλωσσάριο περιτύλιγμα της απάτης.

Έχουμε χάσει και το δίκαιό και την έδρα πάνω στην οποία στηριζόταν η υπόθεσή μας. Από δημιουργική ασάφεια, σε ασάφεια και σε ακόμη μεγαλύτερη και πιο δημιουργική ασάφεια, φτάσαμε στην παραφύσιν έδρα του “διεθνούς παράγοντα”, απέναντι στον οποίον, η ηγεσία μας, χωρίς να μάς ρωτήσει, έλαβε(!) υποχρεώσεις(!), όπως μας θυμίζει καθημερινά ο ακούραστος Γ. Γρ. του Ακέλ. Απέναντι σε ποίους;! Σ’ αυτούς που οργάνωσαν και εκτέλεσαν την καταστροφή μας! Τη Βρετανία(!) τις ΗΠΑ(!) και το ΝΑΤΟ(!). Οι οποίοι, μάλιστα, απαγόρευσαν στις ηγεσίες των δύο μπανανιών Ελλάδας και Κύπρου, να φέρουν στο φως τα αποδεικτικά στοιχεία, όχι μόνον της δικής τους συμμετοχής στο διεθνές έγκλημα, αλλά και των ελληνοφώνων συνεργών τους στην Ελλάδα και στην Κύπρο! Κλάδος ελαίας στους εισβολείς και στους προδότες, λήθη στα θύματα! Απ’ τον Κληρίδη των μεγάλων υποχωρήσεων, στον “εθνάρχη” Μακάριο και στον “αδελφό” των τουρκοκυπρίων Χριστόφια. Απ’ τον φιλόαγγλο “εθνάρχη” Καραμανλή, μέχρι τον ανανιστή, νεοταξίτη και οπαδό της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και των διεθνών τραπεζών, Γ. Α. Παπανδρέου.

Μπροστά στον εχθρό, η ελεεινή ηγεσία μας, έκανε μεταβολή 360 μοιρών κι έδωσε διαταγή, “μεεεταβολήήή, εμπρόόόςς, μααρς”! Όπως σ’ εκείνο το ανέκδοτο με τον λαϊκό ήρωα της οκτωβριανής επανάστασης Ιβάν Ιβάνοβιτς Τσαπάεβ. “Μπροστά”, δεν υπάρχει στρατός κατοχής και κατοχική Τουρκία, παρά μόνον ένα ευτυχισμένο, διεθνιστικό, πολυπολιτιστικό μέλλον για όλους. Και οι νότιες θάλασσες “μας” για να φουντάρουμε μέσα.

Η πολιτική "ενότητας και ανθρωπίας" του Δ.Χριστόφια, μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ακούγεται πια! Όπως λέει και το ρητό "άλλην μας εδείξαν..."

Προέρχεστε από το χώρο της Αριστεράς. Θα λέγατε ότι η σημερινή κυβέρνηση του κ. Χριστόφια είναι αριστερή;

Δεν προσήλθα κάπου αλλού, εκεί που ήμουνα, έμεινα. Θα μου ήταν αδιανόητο ν’ αλλάξω ξαφνικά ιδεολογία και να χάσω τον τρόπο που κοιτάζω τον κόσμο. Γι’ αυτό και στέκομαι απέναντι απ’ το δεξιό Ακέλ. Στην Αριστερά, του κακού η σκάλα, οδηγεί πάντα δεξιότερα της δεξιάς. Οι υποτιθέμενες αρχές, αξίες κι όλα τα υπόλοιπα παχιά λόγια, απευθύνονται σε πρόβατα με το κόκκινο χρώμα της σφαγής ήδη στη ράχη τους. Δεν είναι, εξάλλου, τυχαίο το πολιτικό τέρμα ή τέλμα της περιπέτειας των ζιαρτιδικών επιγόνων. Αφού πήραν το πονηρό το μονοπάτι “που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη”, κατήντησαν να έχουν απολύτως ταυτόσημες πολιτικές απόψεις με τον φιλόαγγλο Κληρίδη, τον πολιτικό που έκανε τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις στο εθνικό θέμα, απ’ την αποδοχή της εθνοκάθαρσης, μέχρι την αποδοχή της Διζωνικής Ομοσπονδίας. Πώς ο Χριστόφιας, μετά των ετέρων παπαϊωαννικών επιγόνων, οδήγησαν το Ακέλ, μέσω Βασιλείου, στην ίδια πολιτική πλατφόρμα Κληρίδη, Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή – Ντόρας, ΓΑΠ και ξανασυναντήθηκαν με τους “εξωμότες” πρώην συντρόφους τους, αυτό αφορά, μάλλον, στο πιο (εκ)κεντρικό επεισόδιο της βρικολακιασμένης πολιτικής σαπουνόπερας ή τραγωδίας της Κύπρου. Τελικά, ο Ζιαρτίδης και νεκρός ενίκα! Η ακελική διάσπαση ήταν μια φούσκα. Κανείς και ποτέ δεν μετακινήθηκε. Ούτε άλλαξαν ιδέες. Κύκλους έκαναν, όπως το γαϊδούρι στ’ αλακάτιν. Οι παρωπίδες στα μάτια των ψηφοφόρων, έδιναν απλώς την αίσθηση της πορείας! Μπέκετ, αλλά σε παρωδία, με τοπικό χρώμα! Όπου Εστραγκόν και Βλαδίμηρος, είναι δύο χαζοκούμπαροι, που, περιμένοντας τον Γκοντό, ψαρεύουν κυπρίνους στον κατάστεγνο Πεδιαίο, καβγαδίζοντας για το αν, ο Κροίσος, που ό,τι αριστερό έπιανε, από αριστεροτίμονα κάρα, μέχρι αριστερά παιδία, το μετέτρεπε σε δεξιό, λεγόταν Ζιαρτίδης, Σέρβας ή Κληρίδης… Πριν (δεν) καταλήξουν στο όνομα, περνάει ένας πλασιέ του Γκοντό…

Πώς κρίνετε το γεγονός ότι και οι δύο ακελικές πολιτικές τάσεις, έχουν σήμερα ταυτόσημες απόψεις;

Πάντα είχαν. Απλώς οι ψηφοφόροι του Ακέλ, δεν ήταν έτοιμοι να συμπλεύσουν με την πολιτική πτέρυγα της εοκαβήτα. Έπρεπε να κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι της αποβλάκωσης, για να τολμήσει ο Α. Κυπριανού, με την περίεργη αριθμητική του, να ισχυρισθεί ότι Ακέλ + Δήσυ = 70% του λαού = υπερψήφιση της λύσης. Χέρι χέρι με τον Αναστασιάδη, όπως προέτρεψε ο σοφός Πουργουρίδης! Για το καλό της πατρίδας!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τον παράγοντα άνθρωπο. Αν ο Παπαϊωάννου, έδειχνε περισσότερο συμπάθεια στον φερέλπιδα Μίχο, απ’ ότι στον φερέλπιδα Δημήτρη, η διάσπαση του κόμματος δεν θα γινόταν ποτέ και το Ακέλ θα είχε καταλάβει, θα του επέτρεπε ο “διεθνής παράγων” να καταλάβει, την εξουσία, τουλάχιστον μια εικοσαετία πριν. Ο Παπαπέτρου υπερτερούσε, καταφανώς, όλων των ακελικών υποψηφιοτήτων για την προεδρία. Και των πολιτικών υβριδίων, Βασιλείου και Ιακώβου και του ιδίου του Χριστόφια. Σε ηγετικά χαρίσματα, μόρφωση, ξένες γλώσσες, ευστροφία, πνευματική συγκρότηση, οξύνοια, ευρυμάθεια, καλλιέργεια, αστική φινέτσα. Και αίσθηση χιούμορ, αν αφήσει κανείς απ’ έξω, τα συχνά του χολερικά σαρκαστικά ξεστρατίσματα, με ό,τι αυτό μαρτυρεί για τον χαρακτήρα και για ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική του πορεία!


Το ερώτημα που τίθεται, είναι άλλο: αφού νυν ακελικοί, πρώην ακελικοί και Δήσυ, έχουν ταυτόσημες “εκσυγχρονιστικές”(!), “παραγωγικές”(!) και “ρεαλιστικές”(!) απόψεις επί του εθνικού θέματος, δεν θα ήταν πιο “παραγωγικό”(!) να είχαμε εξ αρχής ένα ενιαίο κληριδικό κόμμα της δεξιάς, πιστό απ’ την αρχή μέχρι το τέλος στη “συναγερμική ορθοδοξία”, όπως προέτρεψε και ο ευγενικός (σε σφάζει με το γάντι) Κασουλίδης; Και να τουρκεύαμε μια ώρα αρχύτερα;! Τις ίδιες ακριβώς πολιτικές απόψεις δεν έχουν; δεν χρησιμοποιούν το ίδιο, αγγλικής προέλευσης, πολιτικό γλωσσάριο, για να κρύψουν και όχι να αποκαλύψουν τη φύση των πραγμάτων; έχει σημασία αν αυτοί αποκαλούν τους εαυτούς τους, αριστερούς ή δεξιούς κι αν ο Κληρίδης ή ο Βασιλείου, μπορούν να συνεννοηθούν καλύτερα με τους Άγγλους, επειδή μιλούν καλύτερα αγγλικά απ’ τον Χριστόφια; τα ίδια θλιβερά πολιτικά ανέκδοτα δεν λένε και οι τρεις;

Και στο δικό μας, όπως και σε πολλά άλλα ιστολόγια, το Ακέλ και Δήσυ, ονομάζονται Δησακέλ. Γιατί αλήθεια τα δύο κόμματα δεν “έσονται εις σάρκαν μίαν”;

Τα δύο κόμματα δεν μπορούν να ενωθούν, όσο και να το ήθελαν. Ούτε και με την φανερή “συνοδοιπορία”, μπορούν να το παρακάνουν. Υπάρχει κίνδυνος, μπροστά στη θέα τόσων πολλών τσοπανόσκυλων, να αλαφιάσουν τα πρόβατα και να το σκάσουν προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Έτσι, ο καθένας προτιμά να λιβανίζει τους δικούς του “αγίους” στη δική του εκκλησία!

Επιμέλεια συνέντευξης: Ρίμαχος-Αλωεύς-Αγησιστράτη για το christofias-watch

Ο χρόνος δεν μας παίρνει για να περιμένουμε την ιστορία κ Χριστόφια

I am wondering... When will my buddy Mario fulfill his promise to me and make those bloody rejectionists shut up? Why isn't DIKO in the UK controlled by Mario's lackey, Mike the Greek? I am really disappointed.

Όσοι έχουν στο μυαλό τους ως στερεότυπο δηκοϊκού τους διάφορους αισχρούς μαρκοκαρογιανικούς, που το μόνο που επιζητούν είναι το προσωπικό τους βόλεμα και που υιοθετούν τον παπασαββικό "χρυσοφόρο σκασμό" για χάρη ενός αξιώματος ή ενός "κανονίσματος", θα πάθουν την πλάκα τους όταν γνωρίσουν τον ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟ και ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ Σπύρο Παπαχαραλάμπους, μέλος του ΔΗΚΟ Αγγλίας.

Ο κ. Παπαχαραλάμπους, αντιλαμβάνεται το κόμμα του ως έπαλξη αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας του και όχι ως όχημα εξυπηρέτησης φιλοδοξιών. Με συνεχείς παρεμβάσεις στον τύπο, στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στο facebook, δίνει τη μάχη που έπρεπε να δίνει κάθε δηκοϊκός. Τη μάχη για αρχές και αξίες.

Αναδημοσιεύουμε το εξαιρετικό του άρθρο "Ο χρόνος δε μας παίρνει για να περιμένουμε την ιστορία κ. Χριστόφια", το οποίο αποτελεί κόλαφο κατά της επικίνδυνης πολιτικής του (κατά τον στενό του διορισμένο φίλο) "ανομιμοποίητου" Προέδρου της Δημοκρατίας.


Ο χρόνος δεν μας παίρνει για να περιμένουμε την ιστορία κ Χριστόφια

"Θα με δικαιώσει η ιστορία και τα πρακτικά των συνομιλιών, όταν αυτά δοθούν στη δημοσιότητα" τόνισε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στους αποδήμους. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, όση καλή διάθεση και να έχει, αφού όταν ο "φίλος" Ταλάτ ενημέρωνε και απεκάλυπτε στους δικούς του τα διαμειφθέντα στις συνομιλίες και από εκεί τα μαθαίναμε και εμείς οι ελληνοκύπριοι, ο κ Χριστόφιας εξοργιζόταν. Είχε, μάλιστα αποκαλύψει ο "φίλτατος" Ταλάτ ότι ο κ Χριστόφιας δεν ήθελε να αποκαλύπτεται το περιεχόμενο των συνομιλιών τους για να μην δημιουργείται αναστάτωση μεταξύ των ελληνοκυπρίων.

Έχω γράψει πολλές φορές ότι είναι η ιστορία είναι εκείνη που θα κρίνει τον κ Χριστόφια και όχι ο ίδιος τον εαυτό του. Το ζήτημα είναι ότι δεν μας παίρνει ο χρόνος για να περιμένουμε την ιστορία, η οποία θα είναι, όπως πάντα, αμείλικτη. Ένα είναι βέβαιο: Ότι τα όσα πράττει ή παραλείπει να πράξει ο κ. Χριστόφιας και όσα έχουν αποκαλυφθεί με τις διαρροές των εγγράφων του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 2009, κάθε άλλο παρά τον δικαιώνουν ως εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Αφήνω κατά μέρος τη συστηματική αποδόμηση της σοφής και διεκδικητικής στρατηγικής του Τάσσου στο Κυπριακό με αποκορύφωμα την αξιολόγηση του Δεκεμβρίου του 2009, κατά την οποίαν ο κ Χριστόφιας μαζί με τον ΥΠΕΞ κατάφεραν με την πολιτική τους, αντί να κάθεται στο σκαμνί της αξιολόγησης η Τουρκία, έχοντας απέναντί της την Κύπρο μαζί με τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να κάθεται μόνη η Κύπρος, έχοντας απέναντί της τους εταίρους της και την αξιολογούμενη Τουρκία.

Όταν ρωτήθηκε δημόσια ο κ Χριστόφιας μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ για τις πιλοτικές υποθέσεις τι θα κάνει εάν ο κ Ταλάτ φέρει το θέμα στο τραπέζι των συνομιλιών, ο κ Χριστόφιας εξέφρασε την ευχή να μην το κάνει όπως και ο ίδιος δεν έθεσε την υπόθεση Όραμς στο τραπέζι των συνομιλιών.

Πως άραγε θα δικαιώσει η Ιστορία το Δ.Χριστόφια; Όπως δικαίωσε και το αξεπέραστο κωμικονομικοπολιτικό "δίδυμο των πολιτικών διώξεων";

"Αφελές" ερώτημα: Γιατί ο εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς αρνήθηκε, σύμφωνα με δική του ομολογία, να χρησιμοποιήσει στο τραπέζι των συνομιλιών την ώρα που έπρεπε νομικά επιχειρήματα και αποφάσεις διεθνούς δικαστηρίου (ΔΕΚ) που δικαιώνουν και κατοχυρώνουν τη θέση της πλευράς μας στο περιουσιακό;

Και όταν συνεργάτες του κ Χριστόφια συζητούσαν το θέμα του Λιμνίτη ενώπιόν του με τους εκπροσώπους του ΟΗΕ και υιοθέτησαν την στρατηγική Ντάουνερ –civilianisation- για τα Κόκκινα που στόχευε στην παραπλάνηση των ελληνοκυπρίων για να δεχθούν τους Τουρκικούς όρους, σιώπησε.

Ο κ Χριστόφιας σιώπησε ξανά στην ίδια συζήτηση για τον Λιμνίτη, όταν οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ, ενθαρρυμένοι ασφαλώς από την όλη στάση των εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής πλευράς, δήλωναν ενώπιον του και πάλιν, ότι «η μεταφορά πολιτών» από το οδόφραγμα του Λιμνίτη στα Κόκκινα θα είναι το «φύλλο συκής για την προμήθεια εμπορευμάτων και καυσίμων» .

Αυτά και πολλά άλλα τραγελαφικά και περίεργα έχει ήδη καταγράψει η ιστορία του μαρτυρικού αυτού τόπου για τα έργα και τις ημέρες του κ Χριστόφια, ο οποίος τα δύο τελευταία χρόνια διαχειρίζεται το Κυπριακό. Καλό θα ήταν ο κ Χριστόφιας να πείσει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ τον κυπριακό ελληνισμό και μαζί τους αποδήμους ότι είναι σωστή η πολιτική του και να μη ζητά από τον κυπριακό ελληνισμό λευκή επιταγή και περαιτέρω πίστωση χρόνου.

Σπύρος Παπαχαραλάμπους
Μέλος ΚΕ ΔΗΚΟ Αγγλίας

Επιμέλεια: Ανδροκλής για το christofias-watch

Διαπιστώσεις - συμπεράσματα για το Δ.Χριστόφια

"ΔΙΚΑΙΗ ΛΥΣΗ-ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ"
(Η φωτογραφία του Δ. Χριστόφια λήφθηκε από το ιστολόγιο "Παρμπρίζ")

Σ’ αυτό το άρθρο μου θα καταγράψω μερικές διαπιστώσεις, που προέρχονται από δηλώσεις και ενέργειες του κ. Χριστόφια και ακολούθως θα καταγράψω μερικά προκύπτοντα συμπεράσματα.

Α’ Διαπιστώσεις

1. ‘Οραμα ζωής του κ. Χριστόφια είναι η επίτευξη λύσης του Κυπριακού, για να αποφύγουμε την καταστροφική διχοτόμηση της μη λύσης.

2. Ο κ. Χριστόφιας πιστεύει πως με σκληρή διαπραγμάτευση θα φτάσουμε σε λύση. Για τούτο παρέκαμψε τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, επειδή σύμφωνα με τις πρόνοιές της η τουρκική πλευρά βρισκόταν σε δύσκολη θέση και για τούτο δεν αποδεχόταν μια στερεή βάση, που θα οδηγούσε σε επιτυχία της διαπραγματεύσεις. ‘Ετσι άρχισε αμέσως τις διαπραγματεύσεις, με νέα συμφωνία της 23ης Μαϊου και με «γενναίες παραχωρήσεις», όπως ο ίδιος ονόμασε τις υποχωρήσεις του.

3. Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν και συνεχίζονται, χωρίς ουσιαστική πρόοδο, αλλά μόνο με ανακοινώσεις για πρόοδο, που την βλέπει ο κ. Ντάουνερ και κανένας άλλος.

4. Ο κ. Χριστόφιας δηλώνει ότι υπάρχει ξεκάθαρη βάση για τη μορφή της λύσης, αλλά η τουρκική πλευρά μιλά συνεχώς για δυο κράτη, για νέο συνεταιρισμό και για αποδοχή των πραγματικοτήτων.

5. Ο κ. Χριστόφιας είχε πεισθεί το 2004, ότι σχέδιο Ανάν αποτελούσε λύση για το Κυπριακό. Τελικά το ΑΚΕΛ τάχθηκε με το ΟΧΙ, επειδή δεν ήθελε «να διασπάσει το λαό». Επομένως η αξιολόγηση του σχεδίου Ανάν παραμένει και κατά τον κ. Χριστόφια αποτελεί βιώσιμη λύση και συμβιβασμό.

6. Ο κ. Χριστόφιας δηλώνει ότι οι προτάσεις του αποτελούν βελτίωση των προνοιών του σχεδίου Ανάν.

7. Οι Τούρκοι ως τώρα δεν έκαμαν καμιά υποχώρηση από τις θέσεις τους. Ας μας υποδείξει ένας έστω και μια.

8. Οι Τούρκοι επικαλούνται το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και ζητούν από μας να κάνουμε αναγκαίες προτάσεις, ώστε να εξευρεθεί λύση ως το τέλος του χρόνου.

9. Λύση ως το τέλος του χρόνου, μπορεί να εξευρεθεί, αν και μεις αποδεχθούμε το σχέδιο Ανάν ή παραπλήσιο.

10. Τα Η.Ε. και η Ε.Ε. μεθοδεύουν πιέσεις προς την πλευρά μας για νέες υποχωρήσεις για ικανοποίηση της Τουρκίας και εξεύρεση λύσης. Μας απειλούν με απ’ ευθείας εμπόριο και με απόσυρση της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης, αν δεν εξευρεθεί λύση.

11. ‘Ολοι οι παράγοντες προβλέπουν εντατικοποίηση των πιέσεων μέσω διεθνούς διάσκεψης, επιδιαιτησία και επιβολή ετεροβαρούς λύσης.

Στη φωτογραφία, το ορμητήριο των αγώνων του Δ.Χριστόφια για "δίκαιη λύση-δίκαιη κοινωνία"

Β’ Συμπεράσματα

1. Ο κ. Χριστόφιας θεωρεί ότι η μη λύση είναι πιο καταστροφική από μια ετεροβαρή λύση, γιατί θα είναι ανάχωμα στη διχοτόμηση.

2. Η στάση του το 2004, η παράκαμψη της 8ης Ιουλίου, η νέα συμφωνία της 23ης Μαίου, οι «γενναίες παραχωρήσεις» του, τα πρόσωπα που αποτελούν τη διαπραγματευτική του ομάδα, οι σχέσεις του και η στήριξη που του παρέχει η πλατφόρμα του ΝΑΙ, αποδεικνύουν ότι είναι έτοιμος να αποδεχθεί μια λύση παρόμοια με το σχέδιο Ανάν.

3. Γνωρίζει από τις δημοσκοπήσεις ότι ο κυπριακός λαός δεν πρόκειται να αποδεχθεί τέτοια λύση και μάλιστα με εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφο και παραμονή εποίκων και εγγυήσεων. Για τούτο δεν εμπιστεύεται το δημοψήφισμα, ακόμα κι αν έχει την υποστήριξη του κ. Αναστασιάδη και της ανανικής ηγεσίας του ΔΗ.ΣΥ.

4. Στο δημοψήφισμα πρέπει να ρίξει και άλλες δυνάμεις υπέρ του ΝΑΙ. Για τούτο θα επιστρατεύσει τις διεθνείς πιέσεις, τις απειλές για διχοτόμηση και καταστροφική μη λύση και θα προβάλει οδυνηρά διλήμματα, που θα τεθούν σε μια διεθνή διάσκεψη. Θα πείσει δηλαδή τον κυπριακό λαό ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, για να σωθούμε από τη καταστροφική διχοτόμηση.

5. Οι ενδείξεις για τη μελλοντική του στάση είναι η προσπάθεια του να μας πείσει ότι φταίμε και πρέπει να πληρώσουμε, ότι έχουμε ευθύνη για τη διάλυση του κράτους, ότι κάναμε κι εμείς εγκλήματα εναντίον των Τουρκοκυπρίων. Ακόμα η στάση του να ανέχεται τις απαράδεκτες ενέργειες και συμπεριφορά του κ. Ντάουνερ, η αποδοχή της αναβάθμισης του παράνομου κράτους από το Γ.Γ. του ΟΗΕ και η συνεχής προσπάθειά του να ενσπείρει την ηττοπάθεια και την απογοήτευση στον κυπριακό λαό.

6. Ο κ. Χριστόφιας έχει και την ικανότητα και τη λαϊκή στήριξη να αντισταθεί σε πιέσεις για απαράδεκτη λύση. Αυτή η αντίσταση όμως είναι αντίθετη με τα πιστεύω και τις επιδιώξεις του. Επομένως όχι μόνo δεν θα αλλάξει στάση και να προτάξει αντίσταση στα σχέδια και τις απειλές, αλλά θα χρησιμοποιήσει τις πιέσεις για να πιέσει και να πείσει τον κυπριακό λαό, ότι πρέπει επιτέλους να αποδεχθούμε τη λύση του.

Ο κ. Χριστόφιας μας δείχνει καθαρά το δρόμο που ακολουθήσει. Ας είμαστε έτοιμοι να αντισταθούμε για να σώσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία και να διασφαλίσουμε την επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου. Πλησιάζει και πάλι η ώρα «να υπερασπίσουμε το δίκαιο, την Ιστορία και την αξιοπρέπειά μας». ‘Οσοι πιστοί και με ελεύθερο φρόνημα.

Αλκίνοος για το Christofias-watch

Ένας αδιόρθωτος Ευέλικτος Οδοστρωτήρας!

QUIZ: Στο Κυπριακό Κληριδικός και Ανανικός, στη συμπεριφορά προς τους ιδεολογικούς αντιπάλους του Ντενκτασικός. Ποιος είναι;

Είναι τραγικές οι εικόνες που αναγκάζονται κάθε χρόνο να βλέπουν οι ομογενείς μας. Δηλαδή, να βλέπουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαπληκτίζεται με τον Αρχιεπίσκοπο, με άλλους πολιτικούς ή με τους ίδιους τους αποδήμους.

Ακέραια την ευθύνη για την εξευτελιστική αυτή εικόνα, φέρει για εμάς ο Δημήτρης Χριστόφιας. Κι εξηγούμαστε:

1) Ο Γλαύκος Κληρίδης, πνευματικός πατέρας του Δημήτρη Χριστόφια στο Κυπριακό, παρά τις ταυτόσημες με το Δ.Χριστόφια θέσεις περί "ρεαλισμού" και συνθηκολόγησης με τις τουρκικές απαιτήσεις, φρόντιζε να σέβεται τις θέσεις των άλλων. Έτσι, ποτέ δεν έφταναν οι σχέσεις του με τον προηγούμενο Αρχιεπίσκοπο (που είχε και έντονες αντιομοσπονδιακές θέσεις) στα άκρα, όπως φτάνουν σήμερα.

Είναι ντροπής πράγματα, να παραλείπει σκόπιμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προσφωνήσει τον Αρχιεπίσκοπο μπροστά στους αποδήμους, όπως έκανε ο Δ.Χριστόφιας

Ρε κοπέλια, είπαμεν, είμαι κληριδικός, αλλά μόνο στο Κυπριακό.

2) Το να διαπληκτίζεται με τους αποδήμους και με το όσους διαφωνούν με την πολιτική του στο Κυπριακό, λέγοντας ότι εξυπηρετούν την Τουρκία γιατί δε συμφωνούν μαζί του, δείχνει τόσο περιφρόνηση της γνώμης των απλών πολιτών, όσο και ετσιθελισμό.

Γνωρίζει ο Δ.Χριστόφιας, ότι οι μόνοι που έμειναν να τον χειροκροτούν για τους χειρισμούς του στο Κυπριακό, είναι ο Ντάουνερ, η επί το πλείστον έμμισθη ηγεσία του ΑΚΕΛ, κάποιοι κομματικοί φανατικοί και κάποια ακραία εξτρεμιστικά στοιχεία των εφημερίδων "ΠΟΛΙΤΗ" και "ΓΝΩΜΗ".

Οι πολίτες ζητούν συνεχώς αλλαγή πορείας, αλλά ο Δ.Χριστόφιας τους περιφρονεί. Ως να μην είναι εκπρόσωπος του λαού, αλλά παντοδύναμος Αυτοκράτωρ.
΄
Οι απόδημοί μας, έχουν πολλά να προσφέρουν. Δεν είναι εκτελεστικά όργανα του Δ.Χριστόφια. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υποχρέωση, τόσο να σέβεται τα συνέδριά τους και τους καλεσμένους τους, όσο και να ακούει τις απόψεις τους.

Για ακόμη μια φορά, κατώτερος των περιστάσεων ο Δ.Χριστόφιας. Μπορεί ο Δ.Χριστόφιας, να έμαθε πολλά από το Γλαύκο Κληρίδη, μπορεί να είναι ο καλύτερος μαθητής του κληριδικού ενδοτισμού, αλλά στην ανοχή της διαφορετικής άποψης, παραμένει άριστος Σταλινιστής.

Συνδυάζει δηλαδή άψογα την υποχωρητικότητα και τον αυταρχισμό.

Παραμένει ένας αδιόρθωτος ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑΣ!

Πράξανδρος για το christofias-watch

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΙΟΠΑΧΑΣ ΣΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH: ΜΕΡΟΣ 3ο

Το σκίτσο, είναι από το Blog του Γ.Μιτίδη

"Βεβαίως κι αυτή δεν είναι εικόνα προέδρου κράτους υπό κατοχήν! Κάθε τρεις και λίγο, επειδή κάποιος του είπε ότι η μύξα του είναι στραβή, ή δεν τον κοίταξε όπως αυτός ήθελε να τον κοιτάξει, ανάβει τη φιτιλιά κι όποιον πάρει ο χάρος!"

"Ούτε ο ομοϊδεάτης και σύμμαχος του στη "λύση" Αναστασιάδης, θα τα είχε κάνει χειρότερα. Παραπλανούν όσοι αναφέρονται σε “λάθη” του προέδρου και της ακελικής ηγεσίας στο κυπριακό. Δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για συνειδητές επιλογές, ειλημμένες από καιρό εν κρυπτώ και παραβύστω, επί ενός σχέδιο λύσης, ενάντια στη θέληση του λαού. Όπως συνειδητές ήταν και οι επιλογές του Κληρίδη, του Βασιλείου και των υπολοίπων."

"Ανάμεσα στην ανανική λύση του Ακέλ και την ανανική λύση του Δήσυ, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά. Και οι δύο ηγεσίες, συνεχίζουν απ’ εκεί που σταμάτησε η εοκαβήτα και μετά η εοκαγάμα, δηλαδή η πολιτική πτέρυγα των “μεταλλαχθέντων” πραξικοπηματιών και του αμετάλλακτου πρόεδρου του πραξικοπήματος Γλαύκου Κληρίδη. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στους δύο στρατηγικούς κομματικούς συμμάχους, είναι η πολιτική τους καταγωγή."

Συνεχίζουμε με τη συνέντευξη του σκηνοθέτη Χ.Σιοπαχά. Έπονται 4ο και 5ο μέρος.


Ποιο προβλέπετε ότι θα είναι το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού; Θα μπορέσει να επιβιώσει;

Λαοί που χάνουν τα εθνικά τους αντανακλαστικά, δεν επιβιώνουν. Η αποχώρηση του ελληνισμού απ’ την Ιστορία, άρχισε εδώ και δεκαετίες.

Πως θα αξιολογούσατε συνολικά την πολιτική του κ. Χριστόφια στο Κυπριακό;

Ούτε ο ομοϊδεάτης και σύμμαχος του στη "λύση" Αναστασιάδης, θα τα είχε κάνει χειρότερα. Παραπλανούν όσοι αναφέρονται σε “λάθη” του προέδρου και της ακελικής ηγεσίας στο κυπριακό. Δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για συνειδητές επιλογές, ειλημμένες από καιρό εν κρυπτώ και παραβύστω, επί ενός σχέδιο λύσης, ενάντια στη θέληση του λαού. Όπως συνειδητές ήταν και οι επιλογές του Κληρίδη, του Βασιλείου και των υπολοίπων. Η αποτυχία είναι συλλογική και η ευθύνη βαραίνει όλους, για εκείνες τις αποφάσεις επί των οποίων συμφώνησαν όλοι και τον κάθε ένα ξεχωριστά, για τα λάθη που έκανε ο ίδιος. Το καινοφανές στις προεδρικές συμπεριφορές Χριστόφια, αποτελεί η προσπάθειά του να φορτώσει τις δικές του απαράδεκτες υποχωρήσεις, στους προηγούμενους. Έλλειψη θάρρους κι ανεπίτρεπτη δειλία.

Πώς χάθηκε κατά τη γνώμη σας το κεκτημένο του “όχι” στο δημοψηφίσματος;

Με την άρνηση της πολιτικής ηγεσίας, σχεδόν στο σύνολό της, να το επιβάλει και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Με τον τρόπο που απενεχοποιήθηκε και με δική μας υπογραφή, η Τουρκία, με την άρνησή μας να υποβάλουμε βέτο στην έναρξη συνομιλιών ένταξής της στην ΕΕ, χωρίς αποχώρηση του Αττίλα, με την ακύρωση της 8ης Ιουλίου, με τον συνεταιρισμό των δύο συνιστώντων στέϊτς κοκ.

Δυστυχώς ο πρόεδρος Παπαδόπουλος, αντί, μετά το δημοψήφισμα να προχωρήσει σε άμεση εφαρμογή της λαϊκής εντολής, συνομιλούσε(!) τρία(!) χρόνια(!) με τις ελληνοκυπριακές ανανικές ηγεσίες, προτάσεις – αλλαγές(!) επί του σχεδίου Ανάν(!).

Εγκληματικό εθνικό λάθος, το οποίο βοήθησε τους απανταχού ανανιστές να νεκραναστήσουν το σχέδιο Ανάν και να πετάξουν στα σκουπίδια την εκπεφρασμένη λαϊκή θέληση των ελληνοκυπρίων. Προϊόν μάλιστα θεσμού άμεσης δημοκρατίας. Και βοήθησε και τις ηττημένες ανανικές κομματικές ηγεσίες, να ανασυνταχθούν και να προετοιμασθούν, με βοήθεια και άλλοθι της ελλαδικής ηγεσίας, για τη νέα τους επίθεση ενάντια στον κυπριακό ελληνισμό.

Ο κ. Χριστόφιας επικαλείται κατά καιρούς το μακαριακό “εφικτό”. Πώς σχολιάζετε το γεγονός;

Ο Μακάριος είναι παράδειγμα προς αποφυγήν κι όχι προς μίμησιν. Οι δικές του υπογραφές και τα δικά του έργα κατέστρεψαν την Κύπρο. Να βγάζεις σήμερα και να “πουλάς Μακάριο στο παζάρι”, αποτελεί πολιτικό καιροσκοπισμό ολκής. Όταν ο Χριστόφιας, πετάει με κάθε ευκαιρία διάφορες παρλαπίπες και περσινά ξινά σταφύλια περί “εφικτού”, το κάνει για λόγους πολιτικής παραπλάνησης, αλλά και για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας. Για να μας θέσει πονηρά δημαγωγικά διλήμματα, για να βαπτίσει, ως πονηροκαλόγερος, το κρέας ψάρι!

Ότι, τάχα μου, “εφικτό”, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι η υπογραφή των τουρκικών, αμερικανικών, αγγλικών και ελλαδικών (από κυβερνήσεις κουίσλιγκς) όρων για εκ περιτροπής προεδρία και σταθμισμένη ψήφο, πολιτική ισότητα και μύρια άλλα όσα εκπηγάζουν απ’ τον “στόχο”(!) της διζωνικής ομοσπονδίας και τις υποχρεώσεις που λάβαμε(!) ενώπιον της διεθνούς(!) κοινότητας! Και να υποβάλει στα πρόβατα – ψηφοφόρους,πως όσοι διαφωνούν με το ρατσιστικό “εφικτό”, θα φέρουν την καταστροφή, όπως έφεραν την ένωση με την Τουρκία οι “ενωτικοί” της γριβικής εοκαβήτα.

Ανάμεσα στην ανανική λύση του Ακέλ και την ανανική λύση του Δήσυ, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά. Και οι δύο ηγεσίες, συνεχίζουν απ’ εκεί που σταμάτησε η εοκαβήτα και μετά η εοκαγάμα, δηλαδή η πολιτική πτέρυγα των “μεταλλαχθέντων” πραξικοπηματιών και του αμετάλλακτου πρόεδρου του πραξικοπήματος Γλαύκου Κληρίδη. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στους δύο στρατηγικούς κομματικούς συμμάχους, είναι η πολιτική τους καταγωγή. Έτσι, οι “μακαριακοί” του Ακέλ, καμώνονται, ότι τάχα μου, το δικό τους “ναι” επί του νέου σχεδίου Ανάν, είναι διαφορετικό από το “ναι” των “γριβικών” του Δήσυ! Είναι θέμα πασπαλίσματος και μόνον. Πώς και πόση ζάχαρη άχνη, να ρίξεις πάνω στο κέικ δηλητήριο. Και πόση στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων. Οι προτεινόμενες ανανικές λύσεις, είναι όπως τα ποντικοφάρμακα. Επειδή τα ποντίκια μαθαίνουν απ’ τα θανατηφόρα παθήματα των συνποντικών τους, οι βιομηχανίες αλλάζουν συνεχώς τις γεύσεις των δηλητηρίων. Η “εκ περιτροπής προεδρία” με γεύση σιάμαλι, ως αποτέλεσμα “λύσης από τους κυπρίους, για τους κυπρίους”, σε τί διαφέρει από μια “εκ περιτροπής προεδρία” με γεύση κρέμας γάλακτος και παστουρμά ως αποτέλεσμα “λύσης από τους ξένους, για τους κυπρίους”;!

Πιστεύετε ότι σε παρόμοια λύση με το σχέδιο Ανάν, ο λαός θα ξαναπεί “όχι;

Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Κανείς όμως δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Εξάλλου, στην ιστορία του ελληνισμού, οι μεγάλες προδοσίες και αμέτρητες είναι και σχεδόν, πάντα, πετυχημένες. Αν η νέα γενιά, δεν μπει μπροστάρης στον αγώνα, είμαστε όλοι χαμένοι. Καιρός δεν είναι;! Δηλαδή, αν αύριο επέλθει το εθνικώς μοιραίον, τί θα λέμε; Ότι η ελπίδα τού, τότε, μέλλοντός μας, δεν πήρε είδηση τον επελαύνοντα εκτουρκισμό, γιατί σφαζόταν στα γήπεδα, στα καζίνα του Αττίλα, στη μαστούρα και στην αποτρίχωση;!



Ο Χριστόφιας παρουσιάζεται ως αναβάτης του Γολγοθά. Πως το σχολιάζετε;

Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος! Σας θυμίζω: ο “ανώνυμος αλκοολικός”, “ξαναγεννημένος χριστιανός” και πρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους, ισχυρίστηκε πως ο θεός(!) του ζήτησε να εισβάλει στο Ιράκ! Κρετίνος ή σχιζοφρενής! Δεν υπάρχουν άλλες διαγνώσεις για έναν άνθρωπο που ισχυρίζεται πως μίλησε με τον θεό! Κατευθείαν ζουρλομανδύας και εγκλεισμός σε ψυχιατρείο. Μπορούμε εμείς να επιτρέψουμε στον εαυτό μας παρόμοιες αυτοκρατορικές πολυτέλειες; Δυστυχώς, η αυτού μακαριότης κύπριος υπήκοος, τα επιτρέπει όλα και σε όλους! Διαβάστε, όση και όσο αντέχετε, την αρθρογραφία των επωνύμων.

Οι ιουδαιοχριστιανικές αναφορές είναι και συχνές και στα όρια της θρησκευτικής παράκρουσης. Η αγαπημένη τους φράση είναι το “πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”! Τη συνάντησα μέχρι και σε άρθρο του Π. Δημητρίου (Φιλελεύθερος 30/01/2010), τέως ευρωβουλευτή, τέως βουλευτή, τέως αντιπροέδρου του Δήσυ και τέως υπουργού της πραξικοπηματικής κυβέρνησης Σαμψών! “Ου γαρ οίδαμε τι ποιούμε..” . Το εννοούμενο “πάτερ άφες αυτοίς…”, είναι βέβαιον πως αναφέρεται στον πολιτικό θεό της δεξιάς Κληρίδη.

Σε ότι αφορά τον νυν πρόεδρο: υπάρχει κανείς που μπορεί να διαβεβαιώσει, ότι αυτός(!), ο άνθρωπος(!), αυτός(!), που θεωρεί εντελώς φυσιολογικό, να φυτεύει “ελιές ειρήνης” με τον εκπρόσωπο του Αττίλα που εξολόθρευσε το 1% της φυλής του (ή των υπηκόων του, αν δεν του αρέσει η λέξη “φυλή”), δεν θα βγει αύριο να ισχυριστεί πως ο θεός(!) του ζήτησε να κάνει δώρα στην Τουρκία την εκ περιτροπής προεδρία και τους πενήντα χιλιάδες έποικους;! Άρα και “Jesus Christofias superstar” που κουβαλάει τον σταυρό του, τον οποίον έλαχε να του φορτώσει ο κυπριακός λαός, μπορεί να είναι και ό,τι άλλο του καπνίσει! Επέλεξε να γιορτάσει την “ημέρα της ειρήνης” μαζί με τον ηγέτη της κατοχής της πατρίδας του, με τον οποίο ενώνει και σηκώνει ψηλά τα χέρια σε αγωνιστικές γροθιές(!) Αν έγινε ειρήνη και τέλειωσε ο πόλεμος, γιατί δεν έφυγε ο τουρκικός στρατός κατοχής; Οι ενωμένες “συντροφικές” γροθιές, του εντολοδόχου των θυμάτων και του εντολοδόχου των θυτών, ποιόν άραγε έχουν στόχο; Και ποιόν άραγε έχουν στόχο, οι ενωμένες υψωμένες γροθιές της πρώτης κυρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και της πρώτης κυρίας του Αττίλα;

Μόνοι τους τα σκέφτονται ή υπάρχει κάποιος σεναριοσκηνοθέτης παρασκηνίων που τους συμβουλεύει;! Τους πληρώνει (κι) από πάνω ή τον πληρώνουν (κι) από κάτω; Καλά, δεν ντρέπονται τον ίδιο τους τον εαυτό· δεν ντρέπονται τον λαό τους· δεν ντρέπονται την ιστορία του λαού τους· δεν ντρέπονται την καταγωγή τους· τα παιδιά(!) τους, δεν(!) τα ντρέπονται;! Και καλά αυτός! η μάνα που τ’ ανάστησε, δεν μπορούσε να εξηγήσει στον άντρα της πως ό,τι κάνει ξεβάφει κι απάνω τους;! Και το καλό και το κακό και το γελοίο;!

Φαίνεται πως το ρεπερτόριο του προέδρου είναι ανεξάντλητο και πως έχουμε πολλά επεισόδια ακόμη να δούμε! Πιστεύετε πως η εικόνα που εκπέμπει ο πρόεδρος μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στους πολίτες και σεβασμό στο εξωτερικό;


Βεβαίως κι αυτή δεν είναι εικόνα προέδρου κράτους υπό κατοχήν! Κάθε τρεις και λίγο, επειδή κάποιος του είπε ότι η μύξα του είναι στραβή, ή δεν τον κοίταξε όπως αυτός ήθελε να τον κοιτάξει, ανάβει τη φιτιλιά κι όποιον πάρει ο χάρος! Κι αν δεν το κάνει αυτός, θα το κάνει ο διάδοχός του στο Ακέλ κι αν δεν το κάνει ούτε αυτός, θα βγουν οι εκπρόσωποι και οι βουλευταράδες και θα ρίξουν τις δικές τους πολιτικές μολότωφ.

Φανταστείτε, αν στις επιθεωρησιακές του διακαναλικές συνεντεύξεις – παραστάσεις, όταν πελαγοδρομεί αυτοθαυμαζόμενος, όταν ακκίζεται με τη φωνή του, με τις βαρύγδουπες παύσεις του, τις μούτες και τις ανοικονόμητες χειρονομίες σπαθισμούς, τα μάγκικα καρφώματα δια του βλέμματος, τις νοηματικές τρίπλες εκτός θέματος, τις βιρτουοζιτέ μουσολινικές επιδείξεις φατσών σοβαρού, πολύ σοβαρού, σκληρού, ακόμη πιο σκληρού, λαϊκού, βαρύ λαϊκού και λάιτ μετά ασπαρτάμης, του ανάλαφρα λαϊκού, του μια ιδέα λαϊκού, του έξυπνου, του ωραίου, του καρφωτή, του πιάνειν πουλιά στον αέρα, του καλού, του προστάτη, του συγκαταβατικού, του χιουμορίστα, αλλά και του ‘πρόσεξε καλά να δεις’, του ‘πρόσεξε μιλάς στον πρόεδρο’, όλες φάτσες και όψεις ενός αυθεντίκ γητευτή του λαού, αν λοιπόν σ’ αυτές τις συνεντεύξεις - παραστάσεις, είχε απέναντί του, όχι χορό πασαδόρων αποκριτών, αλλά μαχόμενους δημοσιογράφους, αληθινούς αντιπροσώπους ενός νικημένου λαού, που ψάχνει υπολείμματα εθνικής αξιοπρέπειας, να κοντοσταθεί και να πάρει ανάσα!

Θα πάθαινε χειρότερα απ’ ό,τι έπαθε το πρωτοπαλίκαρό του, ο πολύς Τσιελεπής των σεμιναρίων, στη συζήτηση με τους νομικούς στον Αντένα, που μόλις τα βρήκε σκούρα τράπηκε εις άτακτον φυγήν!

Επιμέλεια: Αλκίνοος-Θεόφιλος-Αγησιστράτη