ΤΑ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΞΑΔΕΛΦΟ Ο ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ!

Έκαμεν μας χώμαν ο ξάδελφος!

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του (ναι, σας λέμε αλήθεια) ξάδελφου του Δ. Χριστόφια, Βασίλη Κωστή, ο οποίος ανήκει στο χώρο της Αριστεράς.

Ο Βασίλης Κωστή, σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε (ναι, σας λέμε αλήθεια)στη Χαραυγή, βάζει στη θέση τους, τους διάφορους ψευδοαριστερούς και άλλους που επιχειρούν να αποενοχοποιήσουν την Τουρκία και να μας υποβάλουν ότι η αγάπη μας προς την πατρίδα μας, είναι εθνικισμός.

κ. Κωστή τα συγχαρητήρια της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο:


Iστορία και ιστορίες για αγρίους

του Βασίλη Κωστή

Περί Ιστορίας ο λόγος, αλλά από την σκοπιά του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού ο περί Ιστορίας λόγος αυτός. Ο εθνισμός, ο γνήσιος πατριωτισμός, η αγάπη για την πατρίδα που γεννήθηκε από τον καπιταλισμό (στο αρχικό, ανοδικό, προοδευτικό του στάδιο) πάνω στα συντρίμμια τού φεουδαρχισμού, δεν αντιστρατεύεται το διεθνισμό. Η σύγχρονη Ιστορία έχει αποδείξει ότι ο διεθνισμός των καταπιεσμένων λαών και εθνών στηρίζεται στον εθνισμό, προϋποθέτει τον εθνισμό.

Ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη λαών και εθνών είναι ο «ακρογωνιαίος λίθος» του διεθνισμού που θέλει πανανθρώπινη τη λευτεριά. Για να διαιωνίζει την κυριαρχία του και να κρατά υποδουλωμένους λαούς και έθνη, ο ιμπεριαλισμός - το τελευταίο στάδιο του ξεπερασμένου σήμερα καπιταλισμού - αντιπαραθέτει τον κοσμοπολιτισμό στον εθνισμό των νεο-αποικιακών και εξαρτημένων χωρών, τον οποίο μάλιστα παρουσιάζει ως προοδευτικό και οικουμενικό, αλλά και ως αντίβαρο του διεθνισμού των «κολασμένων» της γης.

Σε αντίθεση, όμως, με τον κοσμοπολιτισμό του ιμπεριαλισμού, που ισοπεδώνει τα πάντα στο όνομα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, παραχαράσσει την Ιστορία της εθνικής καταγωγής των ανθρώπων και τους αποβλακώνει, ο διεθνισμός σέβεται και υπερασπίζεται τον εθνικό λαϊκό πολιτισμό, την Ιστορία και την εξέλιξη χωρίς ψιμύθια και ενισχύει την ανάπτυξη των εθνικών, λαϊκών και κοινωνικών αγώνων. Χωρίς να κλείνονται στο «καβούκι του εθνισμού» οι αγωνιζόμενοι ενάντια στην καταπίεση λαοί χαράσσουν τη δική τους ιστορική πορεία και πολιτισμό, εθνική στη μορφή και οικουμενική στο περιεχόμενό της.

Η πάλη των λαών για Εθνική Λευτεριά, Δημοκρατία και Πρόοδο παίρνει τις πραγματικές της διαστάσεις μέσα στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης, μέσα στα πλαίσια της διεθνιστικής, ταξικής ενότητας των σύγχρονων δούλων. Η εξυπνάδα, η οξύνοια και οι γνώσεις αποτελούν γερά εφόδια για την ανάπτυξη της αναλυτικής σκέψης.

Ωστόσο, από μόνες τους δεν είναι αρκετές για τη διαμόρφωση ορθής κρίσης και ιδιαίτερα για την «ισοζυγισμένη», επιστημονική ερμηνεία της Ιστορίας. Οπως σωστά παρατήρησε ο Θουκυδίδης, ο ισχυρότερος δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους είναι το συμφέρον και σίγουρα δεν εννοούσε, ο μεγάλος αρχαίος Αθηναίος ιστορικός, το προσωπικό, ατομικό συμφέρον ξεκομμένο από το συλλογικό συμφέρον, το συμφέρον του συνόλου.

Μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες, που βασικά καθορίζονται από το επίπεδο της κοινωνικής εξέλιξης, οι άνθρωποι ερμηνεύουν τα γεγονότα (κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά κ.ά.) ανάλογα με τη μόρφωση, τη φιλοσοφία, την ιδεολογία και την πολιτική τους θέση και τα συμφέροντά τους, γενικά, κύρια ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Γενικά οι άνθρωποι κρίνουν και ερμηνεύουν την Ιστορία, πιστά ή στρεβλά, ανάλογα με τα συμφέροντά τους... Εκπτώσεις σε ζητήματα αρχών και διαστρέβλωση των γεγονότων συνήθως κάνουν όσοι ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με το άδικο, όσοι στην πρόοδο τοποθετούν τροχοπέδη οπισθοδρομικά συμφέροντα και παρωχημένες ιδέες. Οσο κι αν πασχίσουν να «διορθώσουν» την Ιστορία, στην καλύτερη των περιπτώσεων το μόνο που θα πετύχουν, οι διάφοροι στρατολογημένοι «επαΐοντες» του ιμπεριαλισμού, θα είναι η συγγραφή βιβλίων με ιστορίες για αγρίους, γιατί την Ιστορία τη γράφουν οι υπόδουλοι, αλλά ανυπότακτοι, αγωνιζόμενοι λαοί και τα έθνη.

Και δεν τη γράφουν πίσω από πανεπιστημιακές έδρες και μέσα σε κλειστά δωμάτια, αλλά στα ανοικτά πεδία των τίμιων μαχών με ηρωικές πράξεις, θυσίες και αίμα. Αδικος ο κόπος και όλων όσοι προσπαθούν να συσκοτίζουν τα γεγονότα, να αποκρύβουν κύριες αντιθέσεις που συνθέτουν άλυτα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, που χρόνια ταλανίζουν την ανθρωπότητα, να αναδεικνύουν δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα με τα οποία να αντικαθιστούν πρωτεύοντα ζητήματα, να εμφανίζουν πράγματα και θαύματα, αλλά και φαντάσματα, και να παραποιούν, βάναυσα, την αντικειμενική πραγματικότητα.

Η κύρια αντίθεση στην Κύπρο σήμερα είναι από τη μια, η παράνομη τουρκική κατοχή, ο εποικισμός και ο σφετερισμός περιουσιών και από την άλλη, ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής. Το πρόβλημα (και βασικό κλειδί της λύσης) είναι η κατοχική δύναμη, η Τουρκία (η οποία, όπως εκτιμούν οι πιστοί, και όχι μόνο, στο μεγάλο, φωτεινό, όχι σκοτεινό, Ηράκλειτο, δεν θα παραμείνει εσαεί αμετάβλητη) και όχι οι δευτερεύουσας σημασίας διαφορές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι σε ένα τόσο δα μικρό τόπο δεν έχουν και πολλά να μοιράσουν. Ανεπιφυλάκτως και απεριφράστως καταδικάζει, κάθε Κύπριος πατριώτης, τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχουν διαπράξει ξενοκίνητα «κυπριακά» χέρια σε βάρος απλών ανθρώπων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι δεν ευθύνονταν για το οργανωμένο από τα έξω κυπριακό δράμα.

Ωστόσο, η εξίσωση του θύτη (Τουρκία και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της) με το θύμα (κυπριακός λαός στο σύνολό του), που εξυπηρετεί το «μαγείρεμα» κακής λύσης από τους ξένους, υπονομεύει τις προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια. Η εξίσωση του θύτη με το θύμα, από οπουδήποτε και από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται, δικαιώνει την εισβολή και την κατοχή και παρακάμπτει το άγραφο συμβόλαιο του Κυπρίου Προέδρου με το λαό, βάσει του οποίου ο Κύπριος Πρόεδρος δεν πρόκειται να αποδεχθεί λύση στα μέτρα της Τουρκίας, λύση έξω και μακριά από τις συμφωνημένες αρχές μιας λειτουργικής και βιώσιμης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Την ουσία του κυπριακού προβλήματος δεν τη δημιούργησε η εθνική καταγωγή των ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο για αιώνες, όπως λανθασμένα προβάλλουν οι ξένοι για να δικαιολογήσουν τα άνομά τους σχέδια.

Μέχρι σήμερα, ανεπιτυχείς αποδείχθηκαν οι απέλπιδες προσπάθειες, πρώτα της Βρετανίας και ύστερα της Τουρκίας, να παρουσιαστούν οι Ελληνες της Κύπρου ως Φοίνικες, Λεβαντίνοι, Αραβες ή Ετεοκύπριοι και να παραποιηθεί η ιστορική πραγματικότητα. Η εθνική καταγωγή μιας κοινότητας ανθρώπων δεν καθορίζεται στη βάση αυθαίρετων, ανιστόρητων, αντιεπιστημονικών ισχυρισμών και ταχυδακτυλουργών. Δεν μπορεί να σκηνοθετηθεί στη βάση ύποπτων σεναρίων, που ξεκινούν και καταλήγουν σε ξένο, ιμπεριαλιστικό δάκτυλο. Είναι, η εθνική καταγωγή, και ας το πάρουν χαμπάρι οι μη συμφεροντολόγοι, αλλά παρασυρμένοι επαΐοντες της Ιστορίας, αποτέλεσμα ιστορικής διαδικασίας, που εκφράζεται και επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τον πολιτισμό και τα υπόλοιπα συνθετικά στοιχεία μιας κοινότητας ανθρώπων με όμοια, κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και από τους αγώνες της για την εκπλήρωση εθνικών (και άλλων) πόθων και στόχων.

Το παραμύθι της Τουρκίας και των ιμπεριαλιστών, που τη στηρίζουν και την υποστηρίζουν, ότι όσοι υπερασπίζονται την ιστορική αλήθεια γύρω από την εθνική καταγωγή των Κυπρίων, είτε Ελληνες είναι αυτοί είτε Τούρκοι, είναι εθνικιστές, σοβινιστές και δεν θέλουν την ειρηνική συμβίωση (φυσικά, αυτοί αντιλαμβάνονται την ειρήνη κάτω από τα αγάλματα του Κεμάλ Ατατούρκ!), δεν θα πιάσει τόπο σε μια πατρίδα υπό κατοχή και μοιρασμένη στα δύο. Τόπο δεν θα πιάσουν ούτε οι απόψεις, οι ανακαλύψεις και οι αποκαλύψεις όσων έχασαν την ουσία του κυπριακού προβλήματος, όσων εθελοτυφλούν και δεν βλέπουν ότι οι καταπιεσμένοι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας χρησιμοποιούνται ως όχημα για άνομους σκοπούς και όσων «ξέχασαν» την Ιστορία του δύσμοιρου τόπου μας και επιμένουν να γράφουν τη δική τους ιστορία, τις δικές τους ιστορίες για αγρίους.

Κανένας νουνεχής Κύπριος δεν συμφωνεί με τον εθνικισμό-σοβινισμό, δεν ανέχεται τον εθνικισμό-σοβινισμό (όπως και δεν συμφωνεί και δεν ανέχεται όσους προσπαθούν να του αλλάξουν την εθνική του καταγωγή, στο όνομα ή μάλλον με πρόσχημα την καταπολέμηση του εθνικισμού, ο οποίος παρεμπιπτόντως, υποδαυλίζεται, ουκ ολίγες φορές από ξένα κέντρα). Είναι, όμως σήμερα ο εθνικισμός, ο σοβινισμός, ο «υπερπατριωτισμός» και άλλες εκδηλώσεις του ίδιου φαινομένου, η κύρια αντίθεση του κυπριακού προβλήματος, όπως άσκεφτα «τελλαλίζουν» κάποιοι καλοθελητές;

Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του 1963/64 και τη συνέχεια, τα λάθη της επίσημης ελληνοκυπριακής πλευράς, βασικά τα λάθη του νόμιμου Προέδρου Μακαρίου, δεν αλλοιώνουν την ουσία. Ούτε οι δολοφονίες αθώων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από εξτρεμιστικά, εθνικιστικά, σοβινιστικά στοιχεία αλλοιώνουν την ουσία.

Το δικαστήριο του κυπριακού λαού στο σύνολό του και το διεθνές δικαστήριο, αλλά και το δικαστήριο της ανθρώπινης συνείδησης, που παραμένει όξυπνη, βρήκαν την κεμαλική Τουρκία ένοχη για έγκλημα εκ προμελέτης. Πριν την ανακήρυξη της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, η Τουρκία σχεδίασε τη διάλυση της συνεργασίας μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, που υπήρχε στα πλαίσια του ενιαίου κυπριακού κράτους. Με εντολές της Τουρκίας οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν την Κυπριακή Κυβέρνηση, τη Βουλή κ.ά. σώματα. Η «Τουρκοκυπριακή Ανταρσία» σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε από την Τουρκία με στόχο την κατάλυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τα σχέδια της Τουρκίας δεν καθορίστηκαν από λάθη ή ακόμα και ωμότητες που διέπραξε μικρή μειοψηφία Ελληνοκυπρίων και όχι Ελληνοκύπριοι στο σύνολό τους. Ωστόσο, τα λάθη και οι ωμότητες κάποιων ανεγκέφαλων ή και πληρωμένων βοήθησαν την Τουρκία. Η παρουσίαση του πραξικοπήματος της Τουρκίας το 1963 («Τουρκοκυπριακή Ανταρσία») και η αντιμετώπισή του από το νόμιμο νεοσύστατο κυπριακό κράτος με επικεφαλής τον Μακάριο, ως «διακοινοτικές ταραχές», που δήθεν προκάλεσαν οι εθνικές και θρησκευτικές διαφορές των δύο κοινοτήτων, αποτελεί παραχάραξη της Ιστορίας, γιατί αποκρύβει, μεταξύ άλλων, το ρόλο των πραγματικών ενόχων, το ρόλο της Τουρκίας και της Βρετανίας.

Απάντηση στους σημερινούς παραχαράκτες της Ιστορίας έδωσε πριν 44 χρόνια, ο τουρκικής καταγωγής Κύπριος πατριώτης Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, ο οποίος αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση του κυπριακού λαού. Λίγους μόνο μήνες πριν δολοφονηθεί από την τρομοκρατική, φασιστική οργάνωση ΤΜΤ (δημιουργήθηκε στην Κύπρο από το Γραφείο Ειδικού Πολέμου των Ενόπλων Δυνάμεων Τουρκίας, στα μέσα της δεκαετίας του 1950), ο Καβάζογλου, που ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, διακήρυσσε: «Οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους απαίσιους σκοπούς τους, δημιούργησαν το μύθο και το ψέμα πως είναι τάχα αδύνατον να συνυπάρξουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο.

Και με τη βοήθεια των πρακτόρων τους, ξεσπίτωσαν 20 χιλιάδες Τούρκους και τους μάντρωσαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μεθόδους, άρπαξαν την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού».

Σήμερα, 35 χρόνια από το διπλό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, το πραξικόπημα και την εισβολή, τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, το μέλλον του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων, δεν κινδυνεύει τόσο από τον εθνικισμό-σοβινισμό όσο κινδυνεύει από την ξενοδουλεία και την τάση προς τη διαφθορά και τον άκρατο χυδαίο υλισμό (και ψευδοπολιτισμό), που είναι αλληλένδετα. Ας σταλεί προς πάσαν κατεύθυνση το μήνυμα ότι στην Κύπρο δεν είναι όλα για πούληση!