"ΜΟΝΟΝ Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΕΙ" σύντροβον Χρουστόφκια. Γι' αυτόν που αγάπην δώσεις μας ούλην την Κύπρον, ταμάμ; Αναδημοσιεύουμε άρθρο του καλού μας φίλου Γ. Ηλιάδη. Διαβάστε για να δείτε πως διαπραγματεύονται οι Τούρκοι. Ιδίως να το διαβάσουν οι αστοιχείωτοι ημιμαθείς που νομίζουν περίπου ότι κατέχουν και κανένα δοκτορά σε διεθνείς σχέσεις, ενώ με τον τρόπο που διαπραγματεύονται, είναι ευλογία και ευτύχημα που η Κυπριακή Δημοκρατία υπάρχει ακόμη.
Η θεωρία του τωρινού εφικτού στόχου
του Γιώργου Ηλιάδη (Καθημερινή 18/12/09)
Όπως είναι γνωστό, πολύ πρόσφατα, Τουρκία και Αρμενία υπέγραψαν πρωτόκολλο ομαλοποίησης των μεταξύ τους σχέσεων. Οι Αρμένιοι σύρθηκαν στην υπογραφή κάτω από την αφόρητη πίεση των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ε.Ε. Προτού όμως στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών, η Τουρκία, κατά την πάγια τακτική της, κρατεί από το πρωτόκολλο μόνο ό,τι την εξυπηρετεί και τα υπόλοιπα… βλέπουμε όταν έλθει η κατάλληλη ευκαιρία.
Αυτό εξάγεται από την δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών ότι «η Τουρκία δεν μπορεί να υιοθετήσει μια θετική στάση αν η Αρμενία δεν αποσυρθεί από τα εδάφη του Αζερμπαϊτζάν».
Αυτή είναι η Τουρκία και αυτή είναι η τακτική που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες: Να αθετεί χωρίς καμιά δυσκολία την υπογραφή της και να απιστεί σε συμφωνίες, συνθήκες και πρωτόκολλα που υπέγραψε.
Και διερωτάται κανείς: Δεδομένης αυτής της προδιάθεσης της, πόση αξία μπορεί να έχει η υπογραφή της σε μια λύση του Κυπριακού, που δεν θα την ικανοποιούσε απόλυτα; Και εδώ θα πρέπει να αποφασίσουμε όλοι εδώ στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, ποιοί είναι οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί της Τουρκίας.
Κατά τη γνώμη μου είναι:
Πρώτον, να έχει μόνιμη στρατιωτική και πολιτική παρουσία στα κατεχόμενα και, δεύτερον, να αποκτήσει λόγο και έλεγχο για το τι γίνεται στις ελεύθερες περιοχές.
Εφόσον, λοιπόν, η «λύση» που θα δοθεί θα ικανοποιεί ή δεν θα αποκλείει οποιοδήποτε από τους πιό πάνω στόχους, η Τουρκία θα δεχτεί τη «λύση» και, μέχρις ότου παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία για να αποκτήσει πλήρη έλεγχο της Κύπρου, θα παρουσιάζεται ότι, τάχα, τιμά την υπογραφή της.
Αυτή είναι η τουρκική στρατηγική και τακτική, μια πολιτική προσαρμοσμένη στη θεωρία αποδοχής του τωρινού εφικτού στόχου, χωρίς να εγκαταλείπει τους μακροχρόνιους στόχους της.
Η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει να επιδείξει θαυμαστά έργα, αλλά και πλήρη ανηθικότητα και ατιμία. Η αποτελεσματικότητα της βασίζεται στον χωρίς αναστολές ρεαλισμό και την εκμετάλλευση των ευκαιριών – και όχι στις αρχές της ηθικής.
Ανάγλυφη την Τουρκική διπλωματική αντίληψη δίνει ο Frank Weber στο αξιόλογο βιβλίο του « Ο επιτήδειος ουδέτερος », όταν περιγράφει την Τουρκική στάση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και που κλείνει με την ακόλουθη παράγραφο:
« Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η τουρκική διπλωματία υπήρξε ένα λαμπρό επίτευγμα με όλα τα μέτρα, εκτός εκείνων της εντιμότητας και της ηθικής ακεραιότητας».
Και θα’ θελα να κλείσω αυτό το άρθρο με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του πρώην πρέσβη της Ελλάδας στην Άγκυρα, Δημήτρη Κοσμαδόπουλου, που καλά κάνει ο κ. Χριστόφιας να το διαβάσει προσεκτικά και με περίσκεψη και να μην αγχώνεται αν ο επόμενος Τουρκοκύπριος ηγέτης, θα είναι ο Ταλάτ ή ο Έρογλου.
« Μια διαπραγμάτευση με τους Τούρκους ακολουθεί τα εξής στάδια: Πριν κάτσουν στο τραπέζι έχουν φροντίσει να προκαλέσουν είτε στο προς συζήτηση ζήτημα είτε σε άλλο άσχετο, κάποια δυσάρεστη για σένα κατάσταση. Αν δεν έχεις αμέσως – μαθημένος στη μέθοδο – αξιώσει την επαναφορά των πραγμάτων στα πρότερα, πριν αρχίσει κάθε συζήτηση πάνω σε TABULA RASA*, την έχεις κιόλας πάθει. Διότι αλλιώς, ο Τούρκος διαπραγματευτής, με χίλιες δυο δυστροπίες θα παραιτούνταν, γογγύζοντας, από το νεοφανές εμπόδιο, σαν μεγάλη του θυσία, για την οποία φυσικά θα σου ζητούσε αδρή αντιπαροχή. Αυτή θα την εισέπραττε για να σου κάνει μεγαλόψυχα το χατίρι. Σε τέτοια χνάρια πάνω, μια διαπραγμάτευση έχει στραβώσει, από αμέλεια σου, εξ’ αρχής ή – ακριβέστερα – έγινε προκαταβολικά ανισοσκελής εις βάρος σου και θα παραμείνει ανισοσκελής σ’ όλα τα τυχόν μεταγενέστερα σκαλοπάτια. Διότι στις επόμενες συναντήσεις θα σε ρωτάει τι οφειλόμενες παραχωρήσεις θα του κάμεις για να προχωρήσει η δουλειά. Τα αιτήματα σου θα τα βρίσκει υπερβολικά, τις δε προτάσεις σου πάντα ανεπαρκείς αλλά και συγχρόνως θα τις πρωτοκολλεί ως δεδομένες, ως κεκτημένο του και θα τις τσεπώνει ».
Πρόεδρε Χριστόφια, σου θυμίζει κάτι αυτό το απόσπασμα; Έχεις κάποια εμπειρία; Αν όχι, αλίμονο στην Κύπρο.
* Tabula Rasa: λατινική έκφραση που σημαίνει Λευκός Πίνακας και σε ελεύθερη μετάφραση, Μηδενική Βάση.
Υ.Γ: Χριστόφιας – Παπανδρέου – Κυβερνήτες
Αναστασιάδης – Μπακογιάννη – « Αντιπολίτευση»
Εφιάλτης!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΑΛΩΕΥΣ ΓΙΑ ΤΟ EVELIKTOS-WATCH
58 Σχόλια:
Ως που σκέφτομαι ότι ότι κοκούι με τόση γνώση ελληνικών όπως φαίνεται στο άρθρο, εκαθόταν 10 χρόνια στο υπουργείο εξωτερικών χωρίς κανένα προσόν με μισθό 3.000 λίρες το μήνα χωρίς να κάμνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ μου έρχεται να ξεράσω.
Ρε ουστ απο ΄δω, τζεγκένι χαρραμοφάη που θα μας πουλήσεις πατριωτισμό
Διάβασα κάτι σενάρια διακυβέρνησης στην περίπτωση λύσης
π.χ
ΑΚΕΛ & Ερογλου
ΔΗΣΥ & Ταλάτ
ΑΚΕΛ & Ταλάτ
κλπ...κλπ...κλπ...κλπ
Ωσάν να πρόκειται ο Ερογλου να ζήσει ακόμα 8000 χρόνια.
Καλά ρε γαμώτο, τόσο ηλίθιοι υπάρχουν σε αυτό το τόπο ???
Αντί να σκέφτονται με προοπτική, σκέφτονται ποιος θα κάτσει πας τις καρέκλες ???
Εκτός από διαπιστώσεις και μαθήματα, ο κ. Ηλιάδης έχει να προτείνει κάτι;
Μάλλον όχι ε;
Ερώτημα προς όλους τους ποιο πάνω:
Διαφωνείτε με τα συμπεράσματα του Ηλιάδη σχετικά με την πάγια τακτική της Τουρκίας;
Η Τουρκία προσπαθεί να μας εξωθήσει στα άκρα.
Επειδή ανοίγει κάποιες φορές την πόρτα του φρενοκομείου, πρέπει εμείς να ακολουθούμε;
Σύνεση, λογική, μέτρο και επιχειρήματα. Σε αυτά πρέπει να επιμένουμε και δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που δοκιμάζουμε αυτή τη μέθοδο, δηλαδή από Προεδρίας Χριστόφια και μετά, έχουμε και απτά αποτελέσματα.
Επιτέλους, δεν είμαστε στη γωνιά του κατηγορουμένου. Επιτέλους δεν είμαστε εμείς οι ακραίοι.
Αναγκάσαμε την άλλη πλευρά να συνομιλά μαζί μας. Και η θέση της Τουρκίας για λύση δύο κρατών δεν έχει πέραση. Αντιλαμβάνεστε ότι ήταν με τη σύνεση του Χριστόφια που το πετύχαμε αυτό;
Ωραίο μανούλι η Μαριώ.
Μμμμμμμμμμμμ
Μαρία, είσαι λίγο εκτός τόπου και χρόνου.
Η Τουρκία έχει όντως ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου. Εισβάλλοντας σε ένα ανεξάρτητο κράτος και κατέχοντας μεγάλο μέρος του για 35 χρόνια.
Το να θέλεις να ζήσεις ελεύθερος, το να θέλεις να συνεχιστεί η αρχή "ένας άνθρωπος μία ψήφος", το να θέλεις να μην έχεις κατοχικά στρατεύματα στην πατρίδα σου, το να θέλεις να πάρεις πίσω το σπίτι και την περιουσία σου, το να θέλεις να αποκατασταθεί η κυπριακή δημογραφία, δεν είναι φρενοβλαβής τοποθέτηση, αλλά κάτι που υπαγορεύει η απλή, κοινή λογική.
Δεν είπαμε να εισβάλουμε εμείς στην Τουρκία, επειδή εισέβαλε αυτή σε εμάς. Δεν είπαμε να σφάξουμε τους Τούρκους, επειδή μας έσφαξαν αυτοί.
Είπαμε να αποκαταστήσουμε έστω στοιχειωδώς τη διεθνή νομιμότητα.
Σύνελθε κορίτσι μου και είναι πραγματικά κρίμα να σκέφτεσαι έτσι.
Μπορεί, κάποιοι κακόβουλοι και μη αντικειμενικοί να μην μας λένε ακραίους όπως μας έλεγαν πριν (πρόσεξε: όχι από ταπεινά ελατήρια). Όμως ήδη έχουμε προβεί σε πρωτοφανείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία, που πραγματικά θυμίζουν φρενοκομείο, όπως η ρατσιστική εκ περιτροπής προεδρία.
Έχουμε, ή μάλλον ο Χριστόφιας, έχει δώσει γη και ύδωρ στην Τουρκία και η Τουρκία ακόμη ζητά και ζητά και ζητά.
Το ξαναλέω: είναι κρίμα που σκέφτεσαι με αυτό τον αφελή τρόπο.
Πήγε και η Αρμενία να κάνει συμφωνία. Οταν υπέγραψε και μετά ο Ερτογάν δήλωσε ότι για να την τηρήσει, η Αρμενία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματα της από το Νακόρνο Καραμπάχ.
Οι πιο ασυνεπέις προς τις συμφωνίες τους είναι οι Τούρκοι. Να ξεκουμπιστούν και να μην έχει απολύτως καμία σχέση η Κύπρος με την Τουρκία.
Αναρωτιέμαι: ο δειλός Anef_Oriwn, γιατί δεν τολμά να έρθει απ' εδώ να πει την άποψή του;
Γιατί δεν έρχεται απ' εδώ εκείνος ο βρώμικος λέτσας;
η τουρκική πολιτική ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ έχει σαν στόχο να επιδιώκει το παράλογο. Εμείς οι ΡΑΓΙΑΔΕΣ μετά από 1000 χρόνια ακόμη δεν το έχουμε καταλάβει. Μια ζωή τα ίδια.
Κι εμείς;
Α ναι, εμείς Γιωργάκηδες, Χριστόφιες, Αναστασιάδηδες και ζειμπεκιές.
Μια ζωή δούλοι. Μια ζωή ραγιάδες.
Εν έτει 2009 είμεθα άξιοι της μοίρας μας. Περαστικά μας.
Τι έχετε πάθει ρε προοδευτικούλια της κακιάς ώρας και του μαύρου κλεισμού; Πως σας φαίνεται η εκ περιτροπής προεδρία και η σταθμισμένη ψήφος; Δημοκρατική; Προοδευτική; Ευέλικτη; Συνάδει με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα; Πάθατε προοδευτική μουγκαμάρα;
Η δασκάλα μου στο δημοτικό δεν ήταν καλή. Με μάθαινε ότι Δημοκρατία ένας άνθρωπος - μία ψήφος και στα μαθηματικά ότι το 82 είναι μεγαλύτερο του 18.
τουτη η μαρια η Μαρία Β εν ωραίο μουνάκι. νάμπου λαλείς εσύ ρε κότσιο?
Ο Κώστας Γκουσγκούνης είναι ένα μεγάλο φαινόμενο του 20ου αιώνα που απασχόλησε πλήθος ανθρώπων κυρίως τις βραδινές ώρες. Ο Γκουσγκούνης δημιούργησε πολλά ερωτηματικά γύρω από τη ζωή και τη δράση του. Όμως δεν έδωσε συνεντεύξεις στα απανταχού παρόντα ΜΜΕ. Από πολύ μικρός ο Γκουσγκούνης κατάλαβε ότι είχε αυξημένα αποθέματα τεστοστερόνης. Στον παιδικό σταθμό έδειξε τον ανδρισμό του για πρώτη φορά στη μικρή Κικίτσα και κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς προχώρησε στη μικρή Ελενίτσα, στη μικρή Αννούλα (που μετά το χωρισμό τους απέκτησε τάσεις αυτοκτονίας, τα αποτελέσματα των οποίων έγιναν γνωστά ανά τον κόσμο με τη μορφή ανεκδότων) και στη δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά καθώς και στον Τοτό. Όλοι οι φίλοι οι γνωστοί και η γειτονιά του ήξεραν για τα ρεκόρ του. Μέχρι και ο Μπάμπης ο Σουγιάς τα ήξερε.
Στη συνέχεια, αφού τέλειωσε το σχολείο, έκανε αρκετές δουλειές για να βγάλει τίμια το ψωμί του. Έκανε διάφορες δουλειές (υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, τουρίστας, ξεναγός, ζιγκολό κτλ.) όμως καμία δεν μπόρεσε να τη σταθεροποιήσει γιατί παραπονιούνταν οι άντρες των γυναικών (ως γνωστόν πίσω από κάθε μεγάλη καταστροφή κρύβεται μια γυναίκα) για την ανάρμοστη συμπεριφορά του.
Εικάζεται ότι ξέρει όλες τις στάσεις του Cama Soutra και κάποιες παραπάνω.
Φήμες που τον θέλουν να είναι μυθικό/ιστορικό πρόσωπο κρίνονται αναληθείς. Το επιβεβαίωσε κι ο Μάκης.
οΪ οϊ εν καλη. Μασσιαλλα. Η ΠΑΟΛΑ να δεις, στην πιππουα εν παιζεται, ΦΤΥΜΜΑΚΩΝΕΙ τον οπως τον δαιμονα.
Γκόμενες (οι)= φυλή του Αμαζονίου. Η λέξη προέρχεται από την αρχαία λέξη "γκο"=go=πηγαίνω και το "μένω", προς επιβεβαίωση του ρητού "οι γκόμενες πάνε κι έρχονται". Η αντίφαση είναι φανερή και αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του είδους. Οι ιστορικοί εικάζουν ότι η φυλή αυτή προήλθε από το μυστηριώδες μέχρι και σήμερα στοιχείο γυναίκα. Η ακριβής ημερομηνία της εμφάνισης αυτού του είδους είναι άγνωστη αλλά υπολογίζεται ότι είναι στις αρχές του 20ου αιώνα. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της φυλής παραμένει στα δάση του Αμαζονίου, γκόμενες μπορούν να βρεθούν σε πολλά μέρη του κόσμου, με εξαίρεση τη Γερμανία όπου η τοπική μετάλαξη του στοιχείου γυναίκα ονομάζεται Γερμανίδα, και έχει αποτρέψει τυχόν γκόμενες να εισέλθουν στην περιοχή της.
Μπραβο ρε φιλε!! Το καλυτερο αρθρο για τον Γκουσγκουνη!!!
5 *
Οι Άθλιοι (Les Misérables) (1862) είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Βίκτορος Ουγκώ και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του δεκάτου ενάτου αιώνα. Ασχολείται με τις ζωές αρκετών Γάλλων χαρακτήρων, οι οποίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, για μια περίοδο άνω των είκοσι ετών στις αρχές του δεκάτου ενάτου αιώνα. Η περίοδος αυτή περιλαμβάνει τους ναπολεόντειους πολέμους και τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Το έργο εστιάζει στις προσπάθειες του πρωταγωνιστή Γιάννη Αγιάννη, ενός πρώην καταδίκου, ο οποίος προσπαθεί να επανεντάξει τον εαυτό του στην κοινωνία, και επιπλέον μελετά την επίδραση των πράξεων του ήρωα για χάρη της κοινωνικής αναγνώρισης. Στο μυθιστόρημα εξετάζεται η φύση του καλού και του κακού και ο νόμος σε μία εκτεταμένη ιστορία που περιλαμβάνει θέματα όπως την ιστορία της Γαλλίας, την αρχιτεκτονική του Παρισιού, την πολιτική, την ηθική φιλοσοφία, το νόμο, τη θρησκεία και τα είδη και τη φύση του έρωτα και της οικογενειακής αγάπης. Ο Ουγκώ εμπνεύστηκε από το υπαρκτό πρόσωπο Φρανσουά Ευγένιο Βιντόσκ, ο οποίος κατείχε την ιδιότητα τόσο του αστυνομικού, όσο και του εγκληματία. Στο μυθιστόρημα κάθε μία από τις δύο αυτές ιδιότητες αποδόθηκε σε ξεχωριστά πρόσωπα. Οι Άθλιοι είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό κυρίως μέσω της πληθώρας των θεατρικών και κινηματογραφικών τους μεταφορών, με διασημότερη το ομώνυμο μιούζικαλ, το οποίο είναι ευρέως γνωστό ως «Λε Μιζ» (Les Miz).
Οι Άθλιοι περιλαμβάνουν μία σειρά ιστοριών, συνδετικός άξονας των οποίων είναι αυτή του πρώην κατάδικου Γιάννη Αγιάννη, γνωστού στη φυλακή με τον αριθμό 24601, ο οποίος γίνεται μία δύναμη του καλού στη γη χωρίς όμως να μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του. Το μυθιστόρημα απαρτίζεται από πέντε μέρη, το καθένα από τα οποία χωρίζεται σε βιβλία, τα οποία με τη σειρά τους χωρίζονται σε κεφάλαια. Κάθε κεφάλαιο είναι σχετικά μικρό, συνήθως απαρτίζεται από μερικές σελίδες. Ωστόσο το βιβλίο στο σύνολο του είναι αρκετά μεγάλο για τα συνήθη δεδομένα, καθώς ξεπερνά τις χίλιες διακόσιες σελίδες στις πλήρεις εκδόσεις του. Στα πλαίσια της κεντρικής ιστορίας, ο Ουγκώ γεμίζει αρκετές σελίδες με τις σκέψεις του σχετικά με τη θρησκεία, την πολιτική και την κοινωνία, περιλαμβάνοντας τρεις εκτεταμένες παρεκβάσεις: μία συζήτηση για τις θρησκευτικές αρχές, μια άλλη για την αργκό, καθώς και τη γνωστή επική εξιστόρηση της μάχης του Βατερλό.
“Σας πάω!”
- Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για τους νέους
“Κι εμείς σε πάμε!”
- Οι 4 που τον πάνε για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο
“Επ! Πού πας;”
- Ο Άγιος Πέτρος για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο
“Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας! ”
- Ο Θεός για στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που πήγαινε να περάσει την πύλη σκαστός
“Βρεε;! Σαν τα χιόνια!”
- Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο
“Άσε να μαντέψω: σου ευχήθηκε ο Μητσοτάκης;”
~ Ο Όσκαρ Ουάιλντ για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο
Επίσημο ανακοινωθέν εκ των Κεντρικών Γραφείων Χριστού Α.Ε.: Από την Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008 και εις τον αιώνα τον άπαντα (αμήν) ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος λαμβάνει προαγωγή στην εταιρία μας και μετατίθεται στα κεντρικά.
Με την ονομασία Ουγκαριτικά κείμενα, χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους οι γραπτές μαρτυρίες που ήρθαν στο φως από Γάλλους αρχαιολόγους, με ανασκαφές που ξεκίνησαν το 1929 επάνω στο λόφο Ρας Σάμρα (=κεφαλή μαράθου) (Ra’s Shamrah ή Ras Shamra) στη βόρεια Συρία. Όπως αποδείχτηκε, ο λόφος αυτός περιέκλειε τα ερείπια της αρχαίας πόλης Ουγκαρίτ (Ugarit), που βρισκόταν σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βόρεια της αλ Λαντικίγια (Λατάκιας ή Λαοδίκειας). Στα ερείπια της πόλης αυτής, που ήταν ένα σημαντικό εμπορικό και κοσμοπολίτικο κέντρο, κρύβονταν εκτός άλλων, ένας σημαντικός αριθμός κειμένων θρησκευτικών και μη, που χρονολογούνται από το 14ο έως το 12ο αι. π.Χ. και η μελέτη τους μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τη θρησκευτικότητα της Χαναάν καθώς και για το μυθολογικό και ιστορικό πλαίσιο της περιοχής. Είναι βέβαιο ότι ειδικά τα ουγκαριτικά θρησκευτικά κείμενα, μαζί με εκείνα του Ναγκ Χαμαντί και τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, άνοιξαν νέους ορίζοντες στην επιστήμη της Βιβλικής
αρεσκει μου που βρισκω παρεα
χαχαχαχαχαχαχαχα
τασοσ ισ ντεντ
Ένας πεινασμένος νέος άνδρας, ο Γιάννης Αγιάννης, σπάζει τη βιτρίνα ενός αρτοπωλείου για να κλέψει ψωμί με σκοπό να ταΐσει την οικογένειά του που λιμοκτονούσε. Η ποινή γι' αυτή του την κλοπή είναι πέντε χρόνια στα κάτεργα, που γίνονται δεκαεννέα χρόνια ύστερα από τις επανειλημμένες προσπάθειές του να δραπετεύσει.
Βρισκόμαστε στο έτος 1815 στην Τουλόν και ο Γιάννης Αγιάννης αποφυλακίζεται σε ηλικία 46 χρόνων. Ωστόσο είναι αναγκασμένος να κουβαλάει ένα κίτρινο αποφυλακιστήριο, το οποίο τον σημαδεύει σαν κατάδικο. Αντιμετωπίζοντας την απόρριψη των πανδοχέων, που δεν θέλουν να φιλοξενήσουν έναν κατάδικο, αναγκάζεται να κοιμηθεί στο δρόμο. Ο μόνος που τον δέχεται είναι ένας άνθρωπος της εκκλησίας, ο επίσκοπος Μυριήλ, ο οποίος τον περιμαζεύει και του παρέχει στέγη. Το ίδιο βράδυ ο Γιάννης Αγιάννης, ασυνήθιστος στην τόση καλοσύνη, το σκάει παίρνοντας μαζί του τα ασημένια καντηλέρια του οικοδεσπότη του. Δεν προφταίνει να πάει μακριά και συλλαμβάνεται, αλλά ο επίσκοπος τον γλυτώνει λέγοντας ότι ο ίδιος του είχε δωρίσει τα ασημικά και του δίνει μάλιστα και δύο κηροπήγια. Στη συνέχεια του λέει ότι πρέπει να είναι πλέον τίμιος και να κάνει καλές πράξεις για τους άλλους. Ο Γιάννης Αγιάννης είναι ελεύθερος έκπληκτος και συγκινημένος. Για πρώτη φορά ύστερα από 19 ολόκληρα χρόνια δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια του.
Έξι χρόνια αργότερα ο Αγιάννης είναι ένας εργατικός, τίμιος και πλούσιος εργοστασιάρχης και έχει διοριστεί δήμαρχος της πόλης όπου κατοικεί. Έχει καταστρέψει το αποφυλακιστήριό του και έχει υιοθετήσει το ψευδώνυμο Κύριος Μαγδαληνής ώστε να ξεφύγει από τον επιθεωρητή Ιαβέρη, που τον καταδιώκει. Την ίδια περίοδο γνωρίζει μια δυστυχισμένη γυναίκα, την ετοιμοθάνατη Φαντίνα. Η Φαντίνα απολύθηκε από το εργοστάσιό του όταν μαθεύτηκε ότι έχει εξώγαμο παιδί και, μετά από αυτό, δεν έχει άλλη διέξοδο από την πορνεία. Πριν πεθάνει τον παρακαλά να φροντίσει για το παιδί της, τη μικρή Τιτίκα. Η μοίρα παίζει, όμως, περίεργα παιχνίδια και έτσι όταν ένας άλλος άντρας κατηγορείται ότι είναι ο Γιάννης Αγιάννης, η συνείδηση του Κυρίου Μαγδαληνή τον αναγκάζει να αποκαλύψει την ταυτότητά του, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί και πάλι στα κάτεργα. Αυτή τη φορά όμως δραπετεύει γρήγορα.
Πρώτη του δουλειά είναι να βρει τη μικρή Τιτίκα, την οποία η Φαντίνα είχε εμπιστευθεί σε έναν διεφθαρμένο πανδοχέα, τον Θερναδιέρο, και την σκληρόκαρδη και εγωίστρια γυναίκα του. Πληρώνοντας ένα ποσό ο Αγιάννης παίρνει την Τιτίκα από το πανδοχείο των Θερναδιέρων και φεύγει μαζί της για το Παρίσι, όπου βρίσκουν στέγη σε ένα μοναστήρι, μετά από ανελέητο κυνηγητό από τον Ιαβέρη. Η μικρή Τιτίκα βρίσκει στο πρόσωπο του Αγιάννη έναν αληθινό πατέρα, ενώ ο Ιαβέρης συνεχίζει να τον αναζητεί.
Δέκα χρόνια αργότερα, η Τιτίκα και ο Αγιάννης αφήνουν το μοναστήρι. Ένας φοιτητής, ο Μάριος Πομερσί, ο οποίος έχει αποξενωθεί από την οικογένειά του λόγω των δημοκρατικών του απόψεων, ερωτεύεται την Τιτίκα, η οποία είναι πλέον μια πανέμορφη κοπέλα.
Ο Οσάμα Μπιν-Λάντεν είναι μπατζανάκης του κουνιάδου του κουμπάρου της θείας του χαμένου αδερφού της μάνας του Ομπάμα Μπιν-Λάντεν. Είναι επίσης και επίτιμος πρόεδρος της τρομοκρατικής οργάνωσης ΛΑ.Ο.Σ. Αυτή την οργάνωση ίδρυσε ο Καρά-Τζαφέρ, και μέλη της είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κουφός Ντίνας και ο ΄Αδωνης Μπουμπούκος Γεωργιάδης Μανωλίδης [AMGM].
Με τον όρο Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας περιγράφεται μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα και αφορά μια συλλογή περίπου 900 Ιουδαϊκών χειρογράφων σε περγαμηνή και πάπυρο γραμμένα στην εβραϊκή, αραμαϊκή και ελληνική γλώσσα, τα οποία ανακαλύφθηκαν σε σπήλαια και αρχαία ερείπια της ερήμου της Ιουδαίας.
Κοντά στο Κιρμπέτ Κουμράν, στη ΝΔ ακτή της Νεκράς Θάλασσας, έντεκα σπήλαια έκρυβαν έναν μεγάλο αριθμό από τέτοια χειρόγραφα, τα οποία στο σύνολο τους, αποτελούν τμήμα της βιβλιοθήκης της εβραϊκής θρησκευτικής κοινότητας των Εσσαίων.
Η μεγάλη σημασία των χειρογράφων αυτών, αφορά στην αναζήτηση του αυθεντικού πρωτότυπου της Παλαιάς Διαθήκης. Η Κριτική του Κειμένου από την άνοιξη του 1947 και μέχρι το μέσο της δεκαετίας του 1960, απόκτησε έναν αριθμό νέων βιβλικών χειρογράφων, τα περισσότερα από τα οποία, χρονολογούμενα τον 2ο και 1ο π.Χ. αι., είναι τουλάχιστο κατά μία χιλιετηρίδα αρχαιότερα από εκείνα, που μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρούνταν ως τα πιο αρχαία.
Τα ανευρεθέντα χειρόγραφα ονομάστηκαν Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας ή Χειρόγραφα του Khirbet Qumran (Κιρμπέτ Κουμράν) ή απλώς Qumran. Η πρώτη ονομασία, που είναι και περιεκτικότερη, σχετίζεται με το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι περιοχές ανεύρεσης των χειρογράφων εντοπίζονται κοντά στα παράλια της Νεκράς Θάλασσας, ενώ η δεύτερη, με την κύρια και σπουδαιότερη περιοχή ανεύρεσης τους, το Κουμράν. Οι ονομασίες αυτές δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα, αφού χειρόγραφα δεν ανακαλύφθηκαν μόνο στο Κουμράν, ούτε αποκλειστικά σε παράκτιες περιοχές της Ν. Θάλασσας, αλλα και σε άλλες, που καλύπτουν ολόκληρη σχεδόν την έκταση της ερήμου της Ιουδαίας ή ερήμου του Ιούδα, όπως είναι γνωστή από την Π. Διαθήκη. Επομένως ορθότερη ίσως θα ήταν η προσωνυμία Χειρόγραφα της ερήμου της Ιουδαίας αλλά οι επικρατούσες σήμερα ονομασίες καθιερώθηκαν εξαρχής ως αντιπροσωπευτικές των πρώτων ανακαλύψεων και παρέμειναν έκτοτε σε ισχύ.
Οι Θεναρδιέροι, τώρα στο Παρίσι επικεφαλής αδίστακτης συμμορίας, ανακαλύπτουν την πραγματική ταυτότητα του Γιάννη Αγιάννη και σχεδιάζουν να τον ληστέψουν. Ο Μάριος μαθαίνει τα σχέδιά τους και καλεί την αστυνομία η οποία συλλαμβάνει τη συμμορία.
Ο Θερναδιέρος, έχοντας αποδράσει από τη φυλακή, ηγείται μιας συμμορίας ληστών με στόχο το σπίτι του Αγιάννη, κατά τη διάρκεια κρυφής συνάντησης εκεί του Μάριου και της Τιτίκας. Ωστόσο η Επονίνα, κόρη του Θερναδιέρου, η οποία είναι επίσης ερωτευμένη με το Μάριο, αναγκάζει τους ληστές να εγκαταλείψουν το σπίτι.
Εξεγερμένοι φοιτητές, υπό την αρχηγεία του Ενζολορά, προετοιμάζουν επανάσταση την παραμονή της εξέγερσης του Παρισιού στις 5-6 Ιουνίου του 1832, μετά από το θάνατο του στρατηγού Λαμάρκ, του μόνου Γάλλου ηγέτη που ενδιαφερόταν για τις λαϊκές τάξεις. Στην επανάσταση συμμετέχουν και οι φτωχοί, συμπεριλαμβανομένου και του μικρού χαμινιού Γραβιά.
Την επόμενη μέρα, οι φοιτητές εξεγείρονται και δημιουργούν οδοφράγματα στα στενά του Παρισιού. Ο Αγιάννης μαθαίνοντας ότι ο αγαπημένος της Τιτίκας συμμετέχει στην εξέγερση, ενώνεται με τους φοιτητές, χωρίς να είναι σίγουρος αν θέλει να τον προστατεύσει ή να τον σκοτώσει. Η Επονίνα, που συμμετέχει στη εξέγερση για να προστατεύσει το Μάριο, καταλήγει να δεχτεί μία σφαίρα που προοριζόταν γι αυτόν και πεθαίνει ευτυχισμένη στα χέρια του. Μέσα στα οδοφράγματα ο Γιάννης Αγιάννης ξανασυναντά τον Ιαβέρη κι ενώ του παρουσιάζεται μοναδική ευκαιρία να τον σκοτώσει και να σωθεί μια για πάντα από το ανελέητο κυνηγητό του, τον αφήνει ελεύθερο και τον σώζει από τα χέρια των φοιτητών που σκόπευαν να τον εκτελέσουν.
Μέσα στη μάχη ο Μάριος τραυματίζεται και χάνει τελείως τις αισθήσεις του. Ο Γιάννης Αγιάννης παίρνει τον Μάριο στους ώμους του διαφεύγοντας μέσω των υπονόμων. Στην έξοδο πέφτει πάνω στον Ιαβέρη, τον οποίο πείθει να του δώσει διορία για να επιστρέψει τον Μάριο στην οικογένειά του. Ο Ιαβέρης δέχεται, ενώ αντιλαμβάνεται ότι είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην πίστη του στο νόμο και στο έλεος που του έδειξε ο Αγιάννης. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το δίλημμά του, αυτοκτονεί πέφτοντας στα νερά του Σηκουάνα και ο Αγιάννης μένει για πάντα ελεύθερος. Σύντομα ο Μάριος και η Τιτίκα παντρεύονται. Ο Αγιάννης χάνει τη θέληση του για τη ζωή, καθώς η Τιτίκα δεν τον χρειάζεται πλέον. Ο Μάριος, μετά και από μια συνάντηση με τον Θεναρδιέρο, είναι πεπεισμένος ότι ο Αγιάννης είναι χαρακτήρας χαμηλού ηθικού αναστήματος και απομακρύνει την Τιτίκα από αυτόν. Μαθαίνει πολύ αργά για τις καλές πράξεις του και σπεύδουν με την Τιτίκα στο σπίτι του, όπου βρίσκεται ετοιμοθάνατος. Ο Αγιάννης αποκαλύπτει το παρελθόν του στο ζευγάρι και στις τελευταίες του στιγμές ανακαλύπτει τελικά την ευτυχία με τη θετή του κόρη και τον γαμπρό του στο πλευρό του. Τους εκφράζει την αγάπη του και πεθαίνει.
Οι δύο βεδουίνοι, υπολογίζοντας στην αξία των ευρημάτων τους άρχισαν τις πρώτες βολιδοσκοπήσεις και επαφές με γνωστούς εμπόρους της Βηθλεέμ και της Ιερουσαλήμ για την εκτίμηση τους και την εξεύρεση αγοραστών. Μετά από σχετικές διαπραγματεύσεις, που έγιναν με τη μεσολάβηση δύο γνωστών λαθρεμπόρων, πέντε από τους οχτώ κυλίνδρους πουλήθηκαν στο Συρο-ορθόδοξο Μητροπολίτη Αθανάσιο Γιεσουέ Σαμουέλ, στο ποσό των 150 δολλαρίων. Η Μητρόπολη του εδρεύει στην Ι. Μονή του Αγίου Μάρκου, στα Ιεροσόλυμα. Τους υπόλοιπους τρεις κυλίνδρους τους αγόρασε ο Ε. Κ. Sukenik, στρατηγός και καθηγητής στο εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Καθώς ο Μητροπολίτης Αθανάσιος είχε ήδη αναγνωρίσει την εβραϊκή γραφή τους και από την αρχαιότητά τους είχε εκτιμήσει την αξία τους, προσφέρθηκε ν' αγοράσει και άλλα παρόμοια χειρόγραφα, παρακινώντας με το ενδιαφέρον του τους βεδουίνους σε νέες λαθραίες εξερευνήσεις στην περιοχή των σπηλαίων. Έτσι, με την ανεύρεση και την εμπορία των κυλίνδρων σχηματίστηκε ένα σπουδαίο γεωγραφικό τρίγωνο: Κουμράν - Βηθλεέμ - Ιερουσαλήμ.
Στην "αγορά" κατέφθαναν κάθε τόσο νέα αποσπάσματα χειρογράφων. Προσφέρονταν στους αγοραστές και διάφορα άλλα αρχαία αντικείμενα όπως πιθάρια, λύχνοι, στάμνες, πιάτα κ.ά.. Το σπήλαιο, από το οποίο περισυλλέγονταν τα ευρήματα, έμενε γνωστό σε λίγους μόνο "συνεργάτες" που εμπλέκονταν στο εμπόριο αυτό. Οι αγοραστές από την άλλη πλευρά όλο και πλήθαιναν. Ανάμεσα τους συγκαταλέγονταν Πανεπιστήμια, αρχαιολογικές υπηρεσίες, ειδικοί καθηγητές, αρχαιολόγοι, αρχαιοπώλες, αρχαιοκάπηλοι και συλλέκτες. Είχαν διαμορφωθεί και τιμές όπου τα αποσπάσματα από χειρόγραφα αγοράζονταν με τον τετραγωνικό πόντο.
Λίγο μετά την ανακύρυξη του Ισραήλ ως ανεξάρτητου κράτους από τον Μπεν Γκουριόν στις 14 Μαΐου 1948, το έργο των ανασκαφών πέρασε και στα χέρια των ειδικών. Πρώτος από αυτούς ήταν ο G. Lankester Harding, Διευθυντής των Αρχαιολογικών Υπηρεσιών της Ιορδανίας, στην επικράτεια της οποίας ανήκε τότε η περιοχή του Κουμράν και γενικότερα το προαναφερθέν γεωγραφικό τρίγωνο. Μαζί του για πολλά χρόνια ήταν και ο π. Roland de Vaux, Διευθυντής της Γαλλικής Βιβλικής και Αρχαιολογικής Σχολής των Δομινικανών της Ιερουσαλήμ (L’Ecole Biblique et Archeologique Francaise de Jerusalem), με πλήθος συνεργατών καθώς και άλλοι επιστήμονες που αντιπροσώπευαν ερευνητικά κέντρα και χώρες. Παρά όμως την παρουσία των ειδικών, η παράνομη αγοραπωλησία των χειρογράφων εξακολουθούσε και το ανασκαφικό έργο των ιδιωτών δεν περιοριζόταν πια μόνο στην περιοχή του Κουμράν.
Το εμπόριο αυτό ήταν φυσικό να προβληματίσει τις αρμόδιες αρχές και τους ειδικούς επιστήμονες οι οποίοι τελικά κατάφεραν να μάθουν τον τόπο των ανασκαφών όπου ήδη ενεργούσαν ανασκαφές 34 ιδιώτες. Τα χειρόγραφα προέρχονταν από τη Μουραμπάατ μια περιοχή 18 χιλιόμετρα νότια του Κουμράν και χιλιόμετρα δυτικά από τις ακτές της Ν. Θάλασσας. Ο Harding και οι συνεργάτες του έφτασαν εκεί και αποφάσισαν να προτείνουν στους ιδιώτες να προσληφθούν ως εργάτες στις επίσημες ανασκαφές με ικανοποιητική αμοιβή. Εκείνοι δέχτηκαν και τελικά το ανασκαφικό έργο άρχισε στις 21 Ιανουαρίου και τέλειωσε στις 3 Μαρτίου του 1952. Ερευνήθηκαν στην περιοχή Μουραμπάατ τέσσερα σπήλαια και τα εκεί ευρήματα καλύπτουν μια χρονική περίοδο άνω των πέντε χιλιετιών, από την τέταρτη π.Χ. χιλιετία ως και τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας μ.Χ..
Ο Μπομπ ο Μάστορας είναι μια μυθική μορφή. Ανήκει στην φυλή των Βριλ. Αλλάζει μορφές στο πέρασμα των αιώνων, οι οποίες εχουν όλες ένα κοινό: την τάση για δημιουργία. Μια απο τις τελευταίες μορφές του ήταν ως Μπομπ Μάρλεϊ, με έμφαση στην κατασκευή τραγουδιών και μπάφων. Αλλά, ας τα πάρουμε όλα απο την Αρχή της δημιουργίας του. Ο Μπομπ ο Μάστορας ήταν (είναι;) κτίστης και αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε σε ηλικία 5 χρονών στην Άνω Μουσουνίτσα. Εγγονός του σεβάσμιου Μπομπ του Πάστορα (και σύγγαμπρος του Μπομπ του Κάστορα) ο Μπόμπ μεγάλωσε σε κλίμα βαθιάς θρησκευτικότητας και τροπικό. Αργότερα όμως μετακόμισε με την οικογένεια του (την μητέρα του Άννα Βίσση και τον πατέρα του Τάκη) καθώς τον έζωναν οι οικονομικές δυσκολίες. Εκεί (που πήγε, αφού μεγάλωσε) δημιούργησε πολλά κτίσματα, το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν ο Παρθενώνας. Επίσης, έκτισε το Χόγκουαρτς, την σχολή του Χάρι Πότερ, και το παράλληλο Σύμπαν. Στα εγκαίνια όμως οι κακοί από το Σταρ Γουόρς, και συγκεκριμένα ο Darth Sidious, βλέποντας τα σκιλς του και μιας και είχε ένα έργο στα σκαριά τον πιάνει, τον φυλακίζει σε λιωμένο μέταλλο (κρυπτονίτη) και τον τηλεμεταφέρει επιτοπίως στον πλανήτη του.
Δεν είναι ένας, είναι τρεις. Επίσης δεν ξέρω αν είναι με τη σωστή σειρά. Ο Χιούι ο Λιούι κι ο Ντιούι ήτανε φίλοι του Χάρι Πότερ, αλλά αυτός παρεξηγήθηκε γιατί του κλέψανε τη φιλοσοφική λίθο. Είναι όλοι Βριλ, αλλά ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουνε. Έχουνε επίτιμο πρόεδρο το πλάσμα Μ2 [Κυριάκος Μητσοτάκης]. Δεν έχουνε γεννητικά όργανα, γιατί δεν τα χρειάζονται, αφού δεν μπορούνε να γονιμοποιήσουνε από τότε που μπλέξανε με την οικογένεια Μητσοτάκη. Τρώνε αυγόφετες, προφιτερόλ [γι΄ αυτούς δεν ισχύει η Nuclear Non Profiterolation Treaty] και παστέλια Τζανής [ενίοτε και Τζαννής]. Ο Χιούι ο Λιούι κι ο Ντιούι έχουνε εξυμνηθεί από την Αννούλα [αγάπη από νάιλον, το νάιλον είναι το κύριο συστατικό του Χιούι του Λιούι και του Ντιούι]. Μην ψάξετε να τους βρείτε αλλού.
Η Κωνσταντινούπολη, διεθνώς γνωστή ως Ιστανμπούλ (τουρκ. İstanbul, IPA: [isˈtambul]), είναι η μεγαλύτερη πόλη και λιμάνι της Τουρκίας. Συνιστά ταυτόχρονα κύριο πολιτισμικό, οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Με πληθυσμό περίπου 12 εκατομμύρια κατοίκων, αποτελεί μια από τις πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου. Η σημερινή τοποθεσία της Κωνσταντινούπολης κείται επί της αρχαίας πόλης Βυζάντιο, που έλκει την ονομασία της από τον Βύζαντα των Μεγάρων, ιδρυτή της πόλης το 667 π.Χ.. Είναι κτισμένη στις δύο πλευρές του Κερατίου Κόλπου (τουρκ. Haliç) στη νότια είσοδο του στενού πορθμού του Βοσπόρου που με μήκος περίπου 35 χλμ. συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα (τουρκ. Karadeniz) στο βορρά με τη θάλασσα του Μαρμαρά στο νότο. Αποτελεί κατά αυτό τον τρόπο τη μοναδική πόλη στον κόσμο που βρίσκεται σε δύο ηπείρους, την Ευρώπη και την Ασία[2]. Η σύγχρονη πόλη χωρίζεται σε τρεις κύριες ζώνες που περιλαμβάνουν την παλαιά Κωνσταντινούπολη (τουρκ. Eminönü και Fatih), την περιοχή του Μπέηογλου (τουρκ. Beyoğlu) με τη συνοικία του Γαλατά και τον ομώνυμο πύργο, καθώς και το Σκούταρι (τουρκ. Üsküdar) μαζί με άλλα προάστια που βρίσκονται στην απέναντι ασιατική πλευρά του Βοσπόρου.
Στη μακραίωνη ιστορία της, υπήρξε πρωτεύουσα τριών διαδοχικών αυτοκρατοριών: της Ρωμαϊκής (324-395), Βυζαντινής (395 -1453), και Οθωμανικής (1453-1922) με συνέπεια την ανάδειξη αλλά και τη γεφύρωση των τριών πολιτισμών σε μια σύμμεικτη σήμερα παρουσία. Ως πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπήρξε κέντρο του ελληνικού στοιχείου για περισσότερο από χίλια χρόνια. Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου το ελληνικό στοιχείο ανθούσε υπό την προστασία της αυτοκρατορίας και η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ανάπτυξής του. Μετά από την κατάληψη από τους Ρωμαίους της Αθήνας, ο ελληνισμός βρέθηκε μέσω διάνθισης αργότερα στην Κωνσταντινούπολη. Οι ιστορικές περιοχές της πόλης, με σημαντικά μνημεία, ανήκουν από το 1985 στον κατάλογο Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ της UNESCO[3]. Στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης ανήκουν η Αγία Σοφία, το ανάκτορο Τοπ Καπί και το τζαμί του Σουλεϊμάν, καθώς και το τζαμί του Σουλτάνου Αχμέτ («Μπλε τζαμί»). Στην πόλη εδρεύει επίσης το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Τουρκίας.
Στην Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία ο κληρικός που διοικεί μία μητροπολιτική περιφέρεια ονομάζεται Μητροπολίτης. Ο βαθμός ιεροσύνης που οφείλει να κατέχει κάποιος ως Μητροπολίτης είναι αυτός του επισκόπου. Κατά τον εκκλησιαστικό συγγραφέα Γαβριήλ Φιλαδελφείας στο έργο του "Περί ιερωσύνης", Μητροπολίτης καλείται ο επίσκοπος "δια τι είναι ως μήτηρ της πόλεώς του". Η μητροπολιτική περιφέρεια ως έδρα του έχει υπόσταση, είναι δηλαδή ποιμαντικά ενεργός σε μία συγκεκριμένη πληθυσμιακή μερίδα.
Εκλέγεται από κανονική Σύνοδο Ιεραρχών τοπικής Εκκλησίας και ενθρονίζεται στην επαρχία του. Κάθε Μητροπολίτης τυγχάνει ισόβιος και αναπληρώνεται μόνο σε περίπτωση έγκυρα διαπιστωμένης ασθένειας, που τον εμποδίζει να ασκεί πλήρως τα καθήκοντά του. Υπόκειται στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη για νομοκανονικά παραπτώματα και δικάζεται από ομοίους του στο βαθμό αρχιερείς. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσφωνείται "Παναγιώτατος", οι άλλοι Πατριάρχες και οι Αρχιεπίσκοποι αρχηγοί των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών "Μακαριώτατος", οι Αρχιεπίσκοποι, που δεν είναι Αρχηγοί Εκκλησιών "Σεβασμιώτατος" και ο επαρχιούχος Μητροπολίτης "Σεβασμιώτατος" εκτός από την περίπτωση όπου τον προσφωνεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης οπότε τον αποκαλεί Ιερώτατο, οι τιτουλάριοι Μητροπολίτες "Πανιερώτατος" και οι Επίσκοποι γενικώς "Θεοφιλέστατος". Επίσης, προσφωνείται μέχρι σήμερα από τα τέλη του ιβ΄ ή τις αρχές του ιγ΄ αιώνα ως "Παναγιώτατος" μέσα στα όρια της Μητρόπολης του ο εκάστοτε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Την αυτήν προσφώνηση είχαν μέσα στην επαρχίαν τους ἀπό το 1204 ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος και ἀπό της εποχής του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ (1282-1328) ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας χωρίς να διατηρείται πλέον το προνόμιο τούτο στους δύο τελευταίους.
Η Δημοκρατία της Τουρκίας (τουρκικά: Türkiye Cumhuriyeti) είναι μια ανεπτυγμένη χώρα που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Ασία με ένα μικρό τμήμα της επικράτειας της (3%) στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Μέχρι το 1922, η χώρα ήταν το κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η χερσόνησος της Ανατολίας, που βρίσκεται ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο Θάλασσα συγκροτεί το βασικό τμήμα της χώρας. Η Τουρκία συνορεύει δυτικά με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, ανατολικά με τη Γεωργία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, νότια με το Ιράκ και τη Συρία.
Στα βόρεια εκτείνονται παράλληλα με την παραλία οι Ποντιακές Άλπεις ή οροσειρά του Πόντου, που αρχίζει από τα σύνορα της Ρωσίας και καταλήγει στα στενά του Βοσπόρου. Δυτικά τα βουνά είναι απόκρημνα και σχηματίζουν απότομες ακτές και ακρωτήρια. Εδώ είναι και τα βουνά Όλυμπος, Ίδη και Τμώλος.
Στα νότια του οροπεδίου εκτείνεται η οροσειρά του Ταύρου, που συνεχίζεται ανατολικά με την οροσειρά του Αντίταυρου. Στον Ταύρο υπάρχει μια χαράδρα, που αποτελεί άνοιγμα προς τα ανατολικά της Τουρκίας. Το άνοιγμα αυτό είναι οι λεγόμενες Πύλες της Κιλικίας, από τις οποίες πέρασε ο Μ. Αλέξανδρος πηγαίνοντας για την Ινδία. Ανατολικά το οροπέδιο κλείνεται από το Χακαρί Νταγλαρί (3.630 μ.), Μεγκενί Νταγλαρί (3.610 μ.) και από το βιβλικό και πάντα χιονισμένο όρος Αραράτ (5.156 μ.), που είναι και το υψηλότερο βουνό της Μικράς Ασίας.
Η Τουρκία είναι χώρα γεωργική που έχει αναπτύξει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο την βιομηχανία όσο και τον κλάδο των υπηρεσιών.
Η παραλία του Αιγαίου υπήρξε πάντοτε η περισσότερο αναπτυγμένη περιοχή της Μικράς Ασίας, γιατί δέχεται την ευεργετική επίδραση των δυτικών ανέμων του Αιγαίου, οι οποίοι διαμορφώνουν κλίμα μεσογειακό, με αρκετές βροχοπτώσεις το χειμώνα και ξηρασία το καλοκαίρι. Στον κόλπο του Αδραμυττίου γίνεται η μεγαλύτερη καλλιέργεια ελαιών ενώ, νοτιότερα, και κατά μήκος όλης της παραλίας μέχρι και τη στενή ζώνη της Καρίας, εκτείνεται ο "Κήπος της Τουρκίας". Οι παραλιακές πεδιάδες και οι κοιλάδες μεταξύ των ενδιάμεσων οροσειρών της Λυδίας, που έχουν κατεύθυνση κάθετη προς τις ακτές, επιτρέπουν στους υγρούς θαλάσσιους ανέμους να εισέρχονται βαθιά στο οροπέδιο και να δημιουργούν περιοχές μεταβατικού κλίματος, από την πλούσια παραλιακή ζώνη προς την περιοχή του οροπεδίου. Εδώ καλλιεργούνται δημητριακά, ρύζι, καπνός, αμπέλια, ιδιαίτερα σταφίδα σουλτανίνα, ελιές, βαμβάκι, καννάβι, ηλιόσπορος, γλυκόριζα και τριανταφυλλιές (ρόδα), από τις οποίες παράγεται ροδέλαιο.
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
Η Τουρκία είχε κατά την απογραφή του 2000 πληθυσμό 67.803.927 κατοίκων, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 ξεπερνούν τα 75.000.000 (76.805.524[2]). Το 2009 ανακοινώθηκε ότι η χώρα είχε 71.517.100 κατοίκους, στα τέλη του 2008[6], σύμφωνα με την τουρκική Στατιστική Υπηρεσία.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,96 χρόνια (70,12 χρόνια οι άνδρες και 73,89 οι γυναίκες).[2]
Πρωτεύουσα της Τουρκίας είναι η Άγκυρα με 3.022.000 κατοίκους. Είναι κτισμένη στο κέντρο του οροπεδίου της Ανατολίας σε μικρή απόσταση από τη θέση της αρχαίας Χετταϊκής Ακρόπολης, όπου ήταν σταυροδρόμι περάσματος καραβανιών.
Η κυρίαρχη θρησκεία στην Τουρκία είναι το Ισλάμ. Το ποσοστό των Μουσουλμάνων φτάνει στο 99% του πληθυσμού [7], από τους οποίους το 70%-80% περίπου είναι Σουνίτες. Το υπόλοιπο 20% - 30% ανήκει στον Αλεβισμό (Σιίτες).[8]. Η κύρια σχολή (τάση) στο χώρο των Σουνιτών, είναι αυτή της Χαναφί (Hanafi). Άλλες θρησκείες που συναντά κανείς στη Τουρκία, είναι ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και η Μπαχάι.
tasos is green
oi pou to kako tou alla pou ta skouloutzia
Αναφερόμαστε στον "Rocky Balboa the Great" ή "Rocky Balboa the III" τον μέγα μπόξερ και 89 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή του ευγενούς αθλήματος μποξ που νίκησε όλους τους αντιπάλους του με σημαντική διαφορά από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο. Είναι 36 ετών και κατάγεται από τoν Κολινδρό Πιερείας. Την πατρότητα του επίσης διεκδικούν το Σαν Μαρίνο, ο Σείριος, η Πάφος, η Σάνγκρι Λα και ο Γιώργος Νταλάρας. Δυστυχώς δεν έχουμε λεπτομέρειες από την παιδική του ηλικία, παρά μόνο το ότι πήγε στο 2ο Λύκειο Θεσσαλονίκης και ότι σπούδασε στο πανεπιστήμιο Columbia της Αμερικής, αλλά επειδή οι υπόλοιποι σπουδαστές τον κορόιδευαν για την εμφάνισή του απόφάσισε να ασχοληθεί με το μποξ και σ' αυτήν την απόφαση, τον βοήθησε ο στενός του φίλος Apollo 13. Κέρδισε πολλούς σοβαρούς αγώνες εναντίον σοβαρών μποξέρ όπως ο Δράκος, ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης, ο Σέρλοκ Χόλμς, η Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια κ.α. Κάποια στιγμή, ο φίλος του ο Apollo πέθανε από καρδιά και ο R. B. the Great λυπήθηκε πολύ επειδή ο Apollo του χρωστούσε 19 τάπες Pokèmon. Θολές ωστόσο παραμένουν οι λεπτομέρειες γύρω από το αν ο R. B. συναντήθηκε με τους Ελ και το Νίκο Καρβέλα πριν ξεκινήσει το μποξ και τη χασούρα.
ωραιοι τυποι
το φρικηπαιδεια εχει πολυ πλακα
Η ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας ξεκινά με την ίδρυση της δημοκρατίας στις 29 Οκτωβρίου 1923 (η Δημοκρατία ανακηρύχθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1921), από τα κατάλοιπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ «Ατατούρκ» ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση δημιουργήθηκε από τα μέλη της επαναστατικής ομάδας της Άγκυρας που είχε αρχηγό τον Ατατούρκ και είχε νικήσει τους Έλληνες στη δυτική Τουρκία (βλέπε Ελληνοτουρκικός Πόλεμος 1919-1922). Η Συνθήκη της Λωζάνης, που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923, και την οποία διαπραγματεύτηκε ο Ισμέτ Ινονού εκ μέρους της κυβέρνησης της Άγκυρας, εδραίωσε την πλειοψηφία των σύγχρονων συνόρων της χώρας (εκτός από την επαρχία Χατάι που παραχωρήθηκε στην Τουρκία από τη Γαλλία το 1939). Ο Κεμάλ εισήγαγε πολλούς νεωτερισμούς στην Τουρκία, ένας από τους οποίους ήταν η αντικατάσταση στην τουρκική γλώσσα του αραβικού αλφαβήτου με το λατινικό.
Ο Νώε ήταν ο τρίτος άνθρωπος που έκανε αισθητή την παρουσία του στο Σύμπαν, μετά τον Μητσοτάκη και τον Adam. Ήτανε μπατζανάκης του κουνιάδου του χαμένου αδερφού της θείας του Adam (όλοι αυτοί γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του Νώε, από κλωνοποίηση του αριστερού του όρχι). Ο Μητσοτάκης ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ήξερε τον Νώε. Τον έμαθε μετά από 378 αιώνες. Ο Νώε έζησε 378 αιώνες, και έτρωγε μόνο πεπονόφλουδες, μαρουλόφυλλα και λεμόνια από τη γενεαλογική του λεμονιά. Ο Νώε ήταν πρόγονος του Αυνάν, ο οποίος είναι ο μόνος που δε δημιουργήθηκε από κλωνοποίηση του αριστερού όρχι του Νώε. Με την εμφάνιση των Ελ, ο Μητσοτάκης έδωσε εντολή σε ολόκληρο το κυτταρικό του σύστημα να ανοίξει το κουτί της Ντόρας και να κάνει όλο τον κόσμο μπουρδέλο. Ο Νώε κρύφτηκε σε ένα σαπιοκάραβο, όπου μαζί με τον Ξέρξη, τον Τζένγκις Χαν και τον Λουδοβίκο ΑΒΓΔ΄, έφτασαν στη χώρα των Βριλ, κάπου αλλού. Εκεί, ο Νώε γάμησε όλο το γυναικείο πληθυσμό των Βριλ. Έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ, αφού γαμούσε τη μικρή Αννούλα για 191 αιώνες, 154 χρόνια, και 236 μέρες. Αυτό το ρεκόρ το ξεπέρασε ο Γκουσγκούνης (για 1 δευτερόλεπτο παραπάνω γαμήσι, α ρε μεγάλε, ακόμα και το Νώε ξεπέρασες). Ο Νώε μετά γάμησε όλο τον αντρικό πληθυσμό των Βριλ, μεταξύ των οποίων τον Μαθουσάλα (ο οποίος έζησε 377 αιώνες και έχασε το ρεκόρ για 0,00001 αιώνες), τον Κουασιμόδο, ο οποίος έχει τραύματα ένατου βαθμού στη μούρη του από τότε, και τον Καρβέλα, για τον οποίο ο LAKIIIIIIIIIIIIIIIIIIIS κυκλοφόρησε το περίφημο ανέκδοτο με το Θεό Μακάκα. Ο Αυνάν έκανε δική του θρησκεία, στην οποία ανήκω ΕΓΩ
Πολιτιστικός σύλλογος, ιδρυθείς προ δεκαπενταετίας από οικογενειακά ευαίσθητους και κοινωνικά ανήσυχους νέους, με σκοπό την ορθότερη κατανόηση και εμβάθυνση σε θέματα όπως αστυνομοκρατούμενο κράτος, μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι, παρ' τα άρρωστε μπάτσε, της γιαγιάς σου ο κώλος κωλόμπατσε, και πάει λέγοντας και κλαίγοντας. Κάποιοι ιστοριοδίφες ισχυρίζονται ότι ο εν λόγω σύλλογος δραστηριοποιείται σε ανάλογα θέματα ήδη από 25ετίας, αλλά δρούσε υπογείως και μυστικώς για γνωστούς, ίσως και άγνωστους λόγους. Το ότι η παραπάνω υπόθεση ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού είναι κάτι παραπάνω από προφανές, αφού τότε ο σύλλογος θα ονομαζόταν Φιλική Εταιρεία.
Ελάχιστα είναι γνωστά για τα μέλη του συλλόγου. Τα διαθέσιμα στοιχεία (ονοματεπώνυμα, τόποι διαμονής, αριθμοί ταυτοτήτων, κλπ.) δεν επιτρέπουν την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για τα μέλη του συλλόγου. Γενικά, πάντως, πιστεύεται ότι πρόκειται για άτομα άγνωστα.
Ο σύλλογος δραστηριοποιείται κυρίως σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι ευκαιρίες προβληματισμού (γνωστές στο ευρύ κοινό και ως πορείες) είναι συχνότερες, ποσοτικότερες, και μαζικότερες. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα οι ευκαιρίες πολλαπλασιάστηκαν με τέτοιο ρυθμό, ώστε οι εγγραφές μελών να μην ικανοποιούν τη ζήτηση. Για τον λόγο αυτό, σε περιόδους έντονης δραστηριότητας εισάγονται συνάδελφοι από άλλα αστικά κέντρα ώστε να γίνει σαφές σε όλους ότι ο σύλλογος δεν κωφεύει στις προκλήσεις των καιρών.
Κάποιοι θεωρούν ότι οι Γνωστοί Άγνωστοι έχουν σχέση με κόμμα του αριστερού χώρου με το όνομα ΠΑΡΑΤΡΙΧΑ γιατί δικηγόροι του συγκεκριμένου κόμματος εθεάθησαν στην ΓΑΔΑ επανειλημμένα κατά τις προσαγωγές των Γνωστών Αγνώστων.
Ο Θέος Πέος είναι ο πιο αδικημένος θεός της Αρχαίας Ελλάδας. Θα είχε ξεχαστεί για πάντα εξαιτίας των μηχανορραφιών του φθονερού- μικροτσούτσουνου αδερφού του, Δία, αν δεν είχαν επαναφέρει τη λατρεία του οι παγανιστές- ψηφοφόροι ΛΑ.Ο.Σ. Το πέος του Θεού Πέους, σύμφωνα με μυστικά αρχεία των Ελ(ς), είναι το πιο μεγάλο και το πιο άρτιο πέος που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης Γη.
--------------------------------------------------------------------------------
CURRICULUM VITAΕ
--------------------------------------------------------------------------------
Όνομα: Θεός Πέος ή Θεός Τυχών
Επώνυμο: μα καλά είχαν οι αρχαίοι επώνυμα;
Όνομα Πατρός: Κρόνος
Όνομα Μητρός: Ρέα (Τουτουντζή)
Διάσημα αδέρφια: Δίας, Άννα και Μαρία Καλουτά
Ημερομηνία γεννήσεως: πολύ παλιά, αρκετά μετά τον Τσακ Νόρις.
Διεύθυνση: μένει μόνιμα στον Άγιο Μαυρίκιο (μεγάλη η χάρη του!)
Οικογενειακή κατάσταση: έχει παντρευτεί περίπου 1.983 φορές, διατηρώντας πάραλληλες εξωσυζυγικές σχέσεις με 351.204 γυναίκες.
Δίασημες γυναίκες που πέρασαν από την ζώη του: Ήρα, Αφροδίτη, Ωραία Ελένη, Πηνελόπη, Ζήνα και Γκαμπριέλα (τρίο), Κλεοπάτρα, Λουκριτία, Θεοδώρα, Μαρία Αντουανέτα, Ζαν ντ'Αρκ, Μαντώ Μαυρογένους και Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (τρίο επίσης), η γυναίκα του Τσακ Νόρις, Queen Elisabeth, Στρουμφίτα, Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου, Καλομοίρα, Απόλυτη Ελληνίδα Σταρ και Δέσποινα Μαλέα (εκρηκτικό τρίο), Μικρή Λουλού.
Σπουδές:Πρωτοβάθμια εκπαίδευση: ιδιαίτερα με τον Κένταυρο Χείρωνα, Δευτεροβάθμια εκπαίδευση: Γυμνάσιο στη Γκράβα από όπου απεβλήθη λόγω τεντυμποισμού. Λύκειο στην Ακαδημία του Πλάτωνα με βαθμό απολυτηρίου 20,01. Τριτοβάθμια εκπαίδευση:DEREE COLLEGE OF ATHENS και Μεταπτυχιακό μπίζνες αντμινιστρέσιον στην Αγγλία
Ξένες Γλώσσες: αρχαία ελληνικά και γλώσσα του σώματος
Επαγγελματική εμπειρία:τζίγκολο επί 203 συναπτά έτη, μοντέλο για γλύπτες, ζωγράφους και εταιρίες παραγωγής προφυλακτικών και δονητών, πρωταγωνιστής σε όλες τις γυναικείες φαντασιώσεις
Ενδιαφέροντα- Ασχολίες: sex και κοπτοραπτική.
--------------------------------------------------------------------------------
ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΕΟΣ
--------------------------------------------------------------------------------
Ο Δίας ζηλεύοντας τις ανατομικές χάρες του μικρότερου αδερφού του, φρόντισε να εξαφανίσει όλα τα ιστορικά στοιχεία που μαρτυρούν την ύπαρξή του.
Το πέος του Θεού Πέους είναι το μοναδικό πράγμα που παρά λίγο να φοβίσει κάποτε τον Τσακ Νόρις.Του το έκοψε...
Το ακριβές μέγεθος του πέους του Θεού Πέους υπολογίζεται σε 313 παλάμες και 2 αντίχειρες μήκος και σε 25 πάτους μπουκαλιού μπύρας Μythos διάμετρος.
Ο Θεός Πέος μπορεί να φέρει σε οργασμό μία οποιαδήποτε γυναίκα πριν καν γδυθεί.
Η καρυάτιδα που λείπει από τον Παρθενώνα κλέφτηκε με τον Θεό Πέος. Ήταν ένας μεγάλος έρωτας...
Ο Θάνος Ασκητής και ο Κώστας Γκουσγκούνης πιστέουν στον Θεό Πέος.
Η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει τον Θεό Πέος στις 6-9.
Τα παιδιά του Θεού Πέους είναι πολλά ανά τον κόσμο.Μερικά από αυτά είναι ο Μπομπ Σφουγγαράκης,ο Γίωργος Παπανδρέου, το στρουμφομωρό, ο 50σεντς και άλλοι πολλοί.
Μια φορά που εκσπερμάτωσε ο Θεός Πέος, δημιουργήθηκε η Μεσόγειος.
Τα emo άρχισαν να μελαγχολούν από τότε που είδαν το πέος του Θεού Πέους.
Bilim adamları ve araştırmacılar Türkiye sözcüğünün İtalyanca'dan geldiğini kabul ederler. Tarihçi İlber Ortaylı bir makalesinde Cenevizli ve Venedikli tüccar ve diplomatların, 12. yüzyılda, Türkiye'yi Turchia ve Turmenia olarak tanımladıklarını belirtir.[30] Ayrıca, Türkiye adı ilk defa 1190'da bir yazılı kaynakta, Haçlı Seferi vak'ayinamesinde geçmektedir. Abdulhaluk Çay ise Turchia tanımını çok daha gerilere götürür ve Turchia tabirine ilk defa 6. yüzyılda Bizans kaynaklarında rastlandığını belirtir ve şöyle der "Bu tabir 9. ve 10. yüzyıllarda İdil/Volga Nehri'nden Orta Avrupa'ya kadar uzanan saha için kullanılmıştır. Bu kullanımın Kafkasya bölgesinde Hazar Kağanlığı için Doğu Türkiye’si, Arpad Hanedanı'nın kurduğu Macar Devleti için Batı Türkiyesi şeklinde olduğunu ve aynı tabirin 12. yüzyıldan itibaren Anadolu için kullanıldığını belirtir. Tarihte 13-14. yüzyıllarda Mısır Memlûkleri de Türkiye adını kullanmışlardı: "ed-devlet üt Türkiya" (1250-1387). Türkçedeki kelime anlamı ise Türk ve İye (ait) kelimelerinin birleşmesi ile oluşan Türkiye kelimesidir.
Osmanlı Devleti'nde, 19. yüzyıla kadar Türkiye adı kullanılmadı; Devlet-i Âliyye, Devlet-i Osmaniye, Memalik-i Şahane, Diyar-ı Rum adları kullanıldı. Fakat dış dünya Osmanlı İmparatorluğu (Ottoman Empire) adını kullanmak yerine Türkiye (Turkey) adını kullanmışlardır. O dönemde yabancı dillerle çizilmiş haritalara bakıldığında bu durum açıkça ortadadır. Daha sonra, Jön Türkler arasında Osmaniye yerine Türkistan, Türkeli, Türkili gibi adlar önerildiyse de, Orta Asya'da Türkistan adlı bir devlet olduğundan bu benimsenmedi. Anayasada (1921) "Türkiye"[31] adı yazıldı ve 1923'de devletin resmi adı Türkiye olarak kabul edildi.
Türkiye Cumhuriyeti'nin 29 Ekim 1923'ten 1 Kasım 1928'e kadarki isminin yazılışı Osmanlı Türkçesi ile توركيه جمهوريت şeklindedir . 1 Kasım 1928 tarihinde 1353 sayılı "Yeni Türk Harflerinin Kabul ve Tatbiki Hakkında Kanun"un kabul edilmesi ile yazılış bugünkü halini almıştır.
Bilim adamları ve araştırmacılar Türkiye sözcüğünün İtalyanca'dan geldiğini kabul ederler. Tarihçi İlber Ortaylı bir makalesinde Cenevizli ve Venedikli tüccar ve diplomatların, 12. yüzyılda, Türkiye'yi Turchia ve Turmenia olarak tanımladıklarını belirtir.[30] Ayrıca, Türkiye adı ilk defa 1190'da bir yazılı kaynakta, Haçlı Seferi vak'ayinamesinde geçmektedir. Abdulhaluk Çay ise Turchia tanımını çok daha gerilere götürür ve Turchia tabirine ilk defa 6. yüzyılda Bizans kaynaklarında rastlandığını belirtir ve şöyle der "Bu tabir 9. ve 10. yüzyıllarda İdil/Volga Nehri'nden Orta Avrupa'ya kadar uzanan saha için kullanılmıştır. Bu kullanımın Kafkasya bölgesinde Hazar Kağanlığı için Doğu Türkiye’si, Arpad Hanedanı'nın kurduğu Macar Devleti için Batı Türkiyesi şeklinde olduğunu ve aynı tabirin 12. yüzyıldan itibaren Anadolu için kullanıldığını belirtir. Tarihte 13-14. yüzyıllarda Mısır Memlûkleri de Türkiye adını kullanmışlardı: "ed-devlet üt Türkiya" (1250-1387). Türkçedeki kelime anlamı ise Türk ve İye (ait) kelimelerinin birleşmesi ile oluşan Türkiye kelimesidir.
Osmanlı Devleti'nde, 19. yüzyıla kadar Türkiye adı kullanılmadı; Devlet-i Âliyye, Devlet-i Osmaniye, Memalik-i Şahane, Diyar-ı Rum adları kullanıldı. Fakat dış dünya Osmanlı İmparatorluğu (Ottoman Empire) adını kullanmak yerine Türkiye (Turkey) adını kullanmışlardır. O dönemde yabancı dillerle çizilmiş haritalara bakıldığında bu durum açıkça ortadadır. Daha sonra, Jön Türkler arasında Osmaniye yerine Türkistan, Türkeli, Türkili gibi adlar önerildiyse de, Orta Asya'da Türkistan adlı bir devlet olduğundan bu benimsenmedi. Anayasada (1921) "Türkiye"[31] adı yazıldı ve 1923'de devletin resmi adı Türkiye olarak kabul edildi.
Türkiye Cumhuriyeti'nin 29 Ekim 1923'ten 1 Kasım 1928'e kadarki isminin yazılışı Osmanlı Türkçesi ile توركيه جمهوريت şeklindedir . 1 Kasım 1928 tarihinde 1353 sayılı "Yeni Türk Harflerinin Kabul ve Tatbiki Hakkında Kanun"un kabul edilmesi ile yazılış bugünkü halini almıştır.
Osmanlı Devleti veya Osmanlı İmparatorluğu (Osmanlı Türkçesi: Devlet-i Âliye-yi Osmâniyye[3] 1299-1922 yılları arasında varlığını sürdürmüş bir Türk devletidir. Tarihçi Halil İnalcık, 27 Temmuz 1302 Koyunhisar Savaşı (veya Bafeus Savaşı)'nı devletin kuruluş tarihi kabul etmektedir.[4] 29 Ekim 1923 tarihinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti'nin yıkılışının ardından kurulan ardıl devletlerin arasında (o dönem bağımsız kalan tek devlet olarak) başlıca ardıl devlet olarak kabul edilmektedir[5][6][7][8][9][10][11][12][13]. Arnold Joseph Toynbee gibi bazı tarihçiler ise Türkiye'nin (başlıca ardıl olmak bir yana) tek ardıl devlet sayılması gerektiğini savunurlar.[14].
Devletin kurucusu ve Osmanlı Hanedanının atası olan Osman Gazi, Oğuzların Bozok kolunun Kayı boyundandır.[15] Devlet, Bilecik ilinin Söğüt ilçesinde kurulmuştur. Buna karşın Prof. Dr. Halil İnalcık, Osmanlı'nın 1299'da Söğüt'te değil 1302'de Yalova'da Bizans'a karşı yaptığı Bafeus Savaşı sonrasında devlet niteliğini kazandığını iddia etmiştir[16], Osmanlı'nın Yalova'da kurulduğu iddiasına Yalova Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Niyazi Eruslu da destek vermiştir.[17] İstanbul ile sınırlı bir şehir devletine dönüşmüş olan Bizans İmparatorluğu'nu yıkmış, bazı tarihçilere göre bu Yeni Çağ'ı başlatan olay olmuştur. Osmanlı Devleti gücünün doruğunda olduğu 16. ve 17. yüzyıllarda üç kıtaya yayılmış ve Güneydoğu Avrupa, Orta Doğu ve Kuzey Afrika'nın büyük bölümünü egemenliği altında tutmuştur. Ülkenin sınırları batıda Cebelitarık Boğazı (ve 1553'te Fas kıyıları'na, doğuda Hazar Denizi ve Basra Körfezi'ne, kuzeyde Avusturya, Macaristan ve Ukrayna'nın bir bölümüne ve güneyde Sudan, Eritre, Somali ve Yemen'e uzanmaktaydı.[18] Osmanlı Devleti 29 eyaletten ve vergiye bağlanmış Boğdan, Erdel ve Eflak prensliklerinden oluşmaktaydı. Devlet zaman zaman denizaşırı topraklarda da söz sahibi olmuştur. Atlantik Okyanusu'ndaki kısa süreli toprak kazanımları Lanzarote[19] (1585), Madeira (1617), Vestmannaeyjar[20] (1627) ve Lundy[21] (1655) bu duruma örnek olarak gösterilebilir.
Devlet altı yüzyıl boyunca Doğu dünyası ile Batı dünyası arasında bir köprü işlevi görmüştür. Hakimiyeti altında bulunan topraklarda yaşayan halklar zaman zaman, toplu ya da yerel ayaklanmalar ile Osmanlı iktidarına karşı çıkmışlardır. Genel olarak din, dil ve ırk ayrımından uzak durduğu için yüzyıllarca birçok devleti ve milleti hakimiyeti altında tutmayı başarmıştır.[22] Osmanlı Devleti, eski Türk örf ve adetlerinin ve İslam kültürünün yükümlülüklerinin doğrultusunda bir yönetim şekli belirlemiştir.[23]
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ[1] (Θεσσαλονίκη 1881 - Κωνσταντινούπολη 10 Νοεμβρίου 1938) ήταν Τούρκος στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της τουρκικής δημοκρατίας. Ουσιαστικά ανέλαβε, πραξικοπηματικά, σε μια διαμελισμένη Οθωμανική αυτοκρατορία, της οποίας το εναπομείναν υπόλοιπο των εδαφών της, στην Ανατολία, κατόρθωσε να μετατρέψει σε κράτος δυτικού πρότυπου ονομάζοντάς το Τουρκία.
Προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική του, δεν δίστασε να διαπράξει αγριότητες όπως η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων Ελλήνων. Θεωρείται παρόλα αυτά χαρισματικός ηγέτης, του οποίου η μορφή, σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά με την παρουσία τους τον 20ό αιώνα. Απο τον λαό ο Κεμάλ προσέλαβε τον χαρακτηρισμό «Ατατούρκ», που σημαίνει «πατέρας των Τούρκων».
Osmanlı Devleti veya Osmanlı İmparatorluğu (Osmanlı Türkçesi: Devlet-i Âliye-yi Osmâniyye[3] 1299-1922 yılları arasında varlığını sürdürmüş bir Türk devletidir. Tarihçi Halil İnalcık, 27 Temmuz 1302 Koyunhisar Savaşı (veya Bafeus Savaşı)'nı devletin kuruluş tarihi kabul etmektedir.[4] 29 Ekim 1923 tarihinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti'nin yıkılışının ardından kurulan ardıl devletlerin arasında (o dönem bağımsız kalan tek devlet olarak) başlıca ardıl devlet olarak kabul edilmektedir[5][6][7][8][9][10][11][12][13]. Arnold Joseph Toynbee gibi bazı tarihçiler ise Türkiye'nin (başlıca ardıl olmak bir yana) tek ardıl devlet sayılması gerektiğini savunurlar.[14].
Devletin kurucusu ve Osmanlı Hanedanının atası olan Osman Gazi, Oğuzların Bozok kolunun Kayı boyundandır.[15] Devlet, Bilecik ilinin Söğüt ilçesinde kurulmuştur. Buna karşın Prof. Dr. Halil İnalcık, Osmanlı'nın 1299'da Söğüt'te değil 1302'de Yalova'da Bizans'a karşı yaptığı Bafeus Savaşı sonrasında devlet niteliğini kazandığını iddia etmiştir[16], Osmanlı'nın Yalova'da kurulduğu iddiasına Yalova Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Niyazi Eruslu da destek vermiştir.[17] İstanbul ile sınırlı bir şehir devletine dönüşmüş olan Bizans İmparatorluğu'nu yıkmış, bazı tarihçilere göre bu Yeni Çağ'ı başlatan olay olmuştur. Osmanlı Devleti gücünün doruğunda olduğu 16. ve 17. yüzyıllarda üç kıtaya yayılmış ve Güneydoğu Avrupa, Orta Doğu ve Kuzey Afrika'nın büyük bölümünü egemenliği altında tutmuştur. Ülkenin sınırları batıda Cebelitarık Boğazı (ve 1553'te Fas kıyıları'na, doğuda Hazar Denizi ve Basra Körfezi'ne, kuzeyde Avusturya, Macaristan ve Ukrayna'nın bir bölümüne ve güneyde Sudan, Eritre, Somali ve Yemen'e uzanmaktaydı.[18] Osmanlı Devleti 29 eyaletten ve vergiye bağlanmış Boğdan, Erdel ve Eflak prensliklerinden oluşmaktaydı. Devlet zaman zaman denizaşırı topraklarda da söz sahibi olmuştur. Atlantik Okyanusu'ndaki kısa süreli toprak kazanımları Lanzarote[19] (1585), Madeira (1617), Vestmannaeyjar[20] (1627) ve Lundy[21] (1655) bu duruma örnek olarak gösterilebilir.
Devlet altı yüzyıl boyunca Doğu dünyası ile Batı dünyası arasında bir köprü işlevi görmüştür. Hakimiyeti altında bulunan topraklarda yaşayan halklar zaman zaman, toplu ya da yerel ayaklanmalar ile Osmanlı iktidarına karşı çıkmışlardır. Genel olarak din, dil ve ırk ayrımından uzak durduğu için yüzyıllarca birçok devleti ve milleti hakimiyeti altında tutmayı başarmıştır.[22] Osmanlı Devleti, eski Türk örf ve adetlerinin ve İslam kültürünün yükümlülüklerinin doğrultusunda bir yönetim şekli belirlemiştir.[23]
Εικάζεται ότι γεννήθηκε την 12η Μαρτίου του 1881 στην Πάνω Πόλη της τότε τουρκοκρατούμενης Θεσσαλονίκης και το όνομα του ήταν Μουσταφά. Η ακριβής ημερομηνία γέννησης δεν είναι γνωστή. Όταν ρωτήθηκε απο τα μέλη συγγραφικής ομάδας εγκυκλοπαίδειας απάντησε πως γεννήθηκε τη 19η Μαΐου του 1919, δηλαδή την ημέρα που αποφάσισε να γίνει αντάρτης.[2] Πατέρας του ήταν ο Αλβανός μουσουλμάνος Αλή Ριζά ή Ριζί, τελωνειακός υπάλληλος, που πέθανε όταν ο Μουσταφά ήταν επτά ετών, και μητέρα του η Ζουμπεϊντέ Χανίμ. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του κατέφυγε στο σπίτι του αδερφού της στην επαρχία, και συγκεκριμένα στο χωριό Χρυσαυγή του Λαγκαδά, απ'οπου έφυγε μετά απο λίγα χρόνια, επιστρέφοντας πάλι στη Θεσσαλονίκη.
Στα δώδεκα του χρόνια και παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του, ο Μουσταφά εισήχθηκε στην κατώτερη στρατιωτική σχολή της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή του Μοναστηρίου, για να καταλήξει το 1889 στην Αυτοκρατορική Στρατιωτική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης από την οποία εξήλθε το 1902. Αμέσως μετά εισήχθηκε στη Σχολή Ειδικής Εκπαίδευσης του Γενικού Επιτελείου, όπου το 1904 αποφοίτησε με τον βαθμό του λοχαγού. Κατα τη διάρκεια της φοίτησής του στη στρατιωτική σχολή της Θεσσαλονίκης διακρίθηκε στα μαθηματικά και ύστερα απο προτροπή ενός δασκάλου του, που συμπτωματικά ονομαζόταν Μουσταφά, υιοθέτησε το όνομα Κεμάλ, που σημαίνει ωριμότητα και τελειότητα.[3] Απο εκείνη την εποχή οι πολιτικές του απόψεις ήταν αντίθετες προς το Οθωμανικό κράτος και γι'αυτό είχε αρχίσει να εκδίδει πολιτική εφημερίδα, η οποία μοιραζόταν στους συμμαθητές του, ενάντια στο τότε καθεστώς.
Το 1905 διορίστηκε υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Ακαδημίας στην Κωνσταντινούπολη αλλά θεωρήθηκε αντίθετος προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για λίγους μήνες και έπειτα να σταλεί, ουσιαστικά να εξοριστεί, στο 5ο τάγμα Δαμασκού. Εκεί ίδρυσε ένα μυστικό πολιτικό σωματείο, το οποίο ονόμασε Vatan ve Hürriyet, που στα τουρκικά σημαίνει πατρίδα και ελευθερία. Κατάφερε να μυήσει αρκετούς αξιωματικούς και να δημιουργήσει παρακλάδια στη Θεσσαλονίκη. Όμως γρήγορα η επαναστατική κίνηση αποκαλύφθηκε και αναγκάστηκε να διαλύσει την οργάνωση. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Ιόππη.
Οι απόψεις για την συμμετοχή του Κεμάλ στο κίνημα των Νεότουρκων διίστανται. Θεωρείται οτι δεν έλαβε ενεργά μέρος στο κίνημα των Νεότουρκων αν και πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν οτι την εποχή του ξεσπάσματος του κινήματος ο Κεμάλ βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, στην οποία εργάστηκε για την επιτυχία της επαναστατικής αυτής κίνησης και οτι έπειτα επέστρεψε στην Ιόππη. Πάντως βέβαιο είναι οτι στη συνέχεια ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία των Νεότουρκων και παράτησε προσωρινά την πολιτική, στρέφοντας την προσοχή του στα στρατιωτικά. [4][5]
Το 1911 στάλθηκε στη Λιβύη για να οργανώσει την αντίσταση ενάντια στους Ιταλούς και σύντομα διακρίθηκε στον Ιταλοτουρκικό πόλεμο. Παρά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1912, προβιβάσθηκε σε ταγματάρχη. Το ξέσπασμα του Α΄ Βαλκανικού πολέμου τον βρήκε στην Καλλίπολη, όπου λίγο αργότερα προάχθηκε σε αντισυνταγματάρχη και διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στη Σόφια της Βουλγαρίας. Στις επιχειρήσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου κατάφερε να διακριθεί, με αποτέλεσμα να γίνει διοικητής του 2ου Σώματος Στρατού, με το οποίο υπηρέτησε στον Καύκασο στις επιχειρήσεις του 1916 και στη συνέχεια να προαχθή σε Πασά.[4]
Συγκεκριμένα η μεγάλη διάκριση ήρθε στις πολεμικές επιχειρήσεις της χερσονήσου της Καλλίπολης ή των Δαρδανελίων το 1915, όταν ο Κεμάλ κατάφερε να αποκρούσει τις δυνάμεις της Αντάντ, και συγκεκριμένα τις Αγγλογαλλικές, εισπράτοντας σχόλια του τουρκικού τύπου όπως «υπερασπιστής του Ισλάμ» και «σωτήρας της Κωνσταντινούπολης».[6] Έχοντας προβλέψει τη συγκεκριμένη κίνηση των συμμάχων, ο Κεμάλ είχε ζητήσει νωρίτερα να αναλάβει την διοίκηση της άμυνας της Ραιδεστού, τις οποίες ανέλαβε προαχθείς σε συνταγματάρχη, για να εφαρμόσει δικιά του αμυντικη τακτική. Το 1917, ως διοικητής του 2ου Αυτοκρατορικού Σώματος, νίκησε τους ήδη ανοργάνωτους από την επανάσταση, Ρώσους, στο μέτωπο του Καυκάσου, και ανέκοψε την προέλαση κάποιας Ρωσικής στρατιωτικής δύναμης αποσπώντας τις περιοχές Μπίτλις και Μους, οπότε και η Οθωμανική κυβέρνηση τον προήγαγε σε υποστράτηγο (Πασά).
Στη συνέχεια μετατέθηκε στο 7ο σώμα στρατού στην Παλαιστίνη και την Συρία, αλλά στις 7 Οκτωβρίου επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη για να συνοδεύσει τον διάδοχο του θρόνου, Μεχμέτ, στη Γερμανία. Κατα τη διάρκεια όμως του ταξιδιού αρρώστησε και αναγκάστηκε να παραμείνει για λίγο στη Βιέννη. Επέστρεψε στις 28 Αυγούστου του 1918 στη Παλαιστίνη, όπου μελέτησε αναλυτικά την κατάσταση στη Συρία. Ο ερχομός των Άγγλων ήταν θέμα χρόνου ενώ οι Οθωμανικές δυνάμεις ήταν φανερό οτι δεν μπορούσαν να τους αναχαιτίσουν. Σχολιάζοντας την όλη κατάσταση είπε: «είμαστε όπως ένα νήμα βαμβακιού που σύρεται στο μονοπάτι του».[7] Μέσα σε λίγες μέρες ο Οθωμανικός στρατός είχε υποχωρήσει στην Ιορδανία ενώ χιλιάδες ήταν οι νεκροί. Αξίζει να σημειωθεί οτι την υποχώρηση την είχε οργανώσει ο Κεμάλ ενώ ταυτόχρονα είχε αναλάβει και τη διοίκηση του Νοτιο Ανατολικού μετώπου χωρίς όμως καμία επιτυχία. Σε εκείνη την υποχώρηση μόλις που κατάφερε να διαφύγει την αιχμαλωσία. Ύστερα απο αυτή την εξέλιξη, έστειλε ένα εξαγριωμένο τηλεγράφημα στον Σουλτάνο, όπου κατηγορούσε τους ανωτέρους του για την υποχώρηση και τις τεράστιες απώλειες του στρατού.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1918 πραγματοποιήθηκε η ανακωχή του Μούδρου μεταξύ της Ανταντ και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οποία όμως ο Κεμάλ θεώρησε ταπεινωτική για την πατρίδα του.
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
[Επεξεργασία] Ρήξη με την Υψηλή Πύλη και αντεπίθεση
Με την ανακωχή του Μούδρου τοποθετήθηκε σε μη μάχιμη θέση του υπουργείου Εθνικής Αμύνης στη Κωνσταντινούπολη, οργανώνοντας παράλληλα εθνικιστικές ομάδες, στις οποίες συμμετείχαν και πολλοί οι οποίοι είχαν παραγκωνιστεί απο τον Σουλτάνο.[8] Ύστερα απο πιέσεις των Άγγλων και προκειμένου να απαλαχθεί απο αυτόν ο Σουλτάνος τον διόρισε στρατιωτικό επιθεωρητή των Ανατολικών Επαρχιών. Εκεί ο Κεμάλ μαζί με άλλους αξιωματικούς υπέγραψε ένα μυστικό πρωτόκολλο με το οποίο οι αξιωματικοί δήλωναν την αντίθεση τους με την φιλικά προσκείμενη τουρκική κυβέρνηση προς την Ανταντ και ουσιαστικά ξεκινούσαν ανταρτοπόλεμο εναντίον της Υψηλής Πύλης. Τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο συγκάλεσε δύο εθνικά συνέδρια στο Ερζερούμ και στη Σεβάστεια αντίστοιχα. Στο δεύτερο συνέδριο εκλέχθηκε πρόεδρος της «Εταιρείας για την προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων των Ανατολικών Επαρχιών». Ως πρόεδρος της επαναστατικής επιτροπής απαίτησε την απόρριψη των συμμαχικών όρων ειρήνης, ασκώντας πιέσεις στον Σουλτάνο. Παράλληλα ξεκίνησε και η δεύτερη φάση των διώξεων του Ποντιακού Ελληνισμού.
Στις 23 Απριλίου του 1920 εγκαταστάθηκε στην Άγκυρα και ο Κεμάλ, ο οποίος είχε καταδικαστεί απο τον Σουλτάνο σε θάνατο, συγκάλεσε την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, η οποία εξέλεξε προσωρινή κυβέρνηση με πρόεδρο τον ίδιο, αναλαμβάνοντας παράλληλα και την ηγεσία του στρατού. Έτσι ο Κεμάλ Ατατούρκ έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Τουρκίας. Στις 10 Αυγούστου υπογράφηκε απο την Οθωμανική κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης η συνθήκη των Σεβρών, την οποία η κυβέρνηση Κεμάλ αρνήθηκε να αναγνωρίσει θεωρώντας την ντροπιαστική για το έθνος. Στη μεγάλη εθνοσυνέλευση είχαν σχηματιστεί δύο ομάδες, η μία υποστήριζε τον Κεμάλ και η άλλη ανετίθετο σθεναρά στα σχέδια του. Τελικά υπερίσχυσε η πρώτη ομάδα, η οποία και κατάφερε να ενισχύσει με περισσότερες εξουσίες τον ρόλο του προέδρου.
Σταδιακά κατάφερε να προσεταιριστεί τις Μεγάλες Δυνάμεις και να συνάψει βαρύνουσας σημασίας συμφωνίες, οι οποίες άλλαξαν δραματικά την κατάσταση στη Μικρά Ασία. Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε η Σοβιετική Ένωση, η οποία όχι μόνο παραχώρησε Οθωμανικές περιοχές που είχαν χαθεί στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1878 αλλά υπολογίζεται οτι είχε προσφέρει στην κυβέρνηση της Άγκυρας βοήθεια αξίας 6 εκατομμυρίων ρουβλίων.[9] Ο ελληνικός στρατός την 1η Αυγούστου του 1921 ανακόπηκε απο τον τακτικό στρατό του Κεμάλ και υποχώρησε ενώ την ίδια ώρα οι Μεγάλες Δυνάμεις με τηλεγραφήματα συνεχάρηκαν τον Κεμάλ για την νίκη του. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, κατόπιν παρασκηνιακών συνομιλιών, οι Γάλλοι συμφώνησαν να ακυρώσουν την συνθήκη των Σεβρών και να αποχωρήσουν απο την Μικρά Ασία, εγκαταλείποντας στρατιωτικό υλικό. Στις 2 Ιανουαρίου του 1922 η Ουκρανία υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με την κυβέρνηση Κεμάλ. Μέχρι τον Ιούλιο η μοναδική δύναμη που υποστήριζε την Ελλάδα ήταν η Αγγλία, η οποία θα στήριζε την κυβέρνηση της Άγκυρας μόνο σε ενδεχόμενη ήττα της Ελλάδας. Στις 13 Αυγούστου ο τουρκικός στρατός επιτέθηκε στην γραμμή του Αφιόν Καραχισάρ, αιφνιδιάζοντας τον ελληνικό στρατό για την ποιότητα του και γρήγορα κατάφερε να τον διασπάσε και τον στρέψει σε φυγή. Στις 27 Αυγούστου του 1922, και αφού οι Ιταλοί είχαν εκκενώσει την Έφεσσο, ο τουρκικός στρατός υπο την ηγεσία του Κεμάλ κατέλαβε την Σμύρνη, σφάζοντας τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό και πυρπολώντας την ελληνική και αρμενική συνοικία.
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
NAI ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
Στις 17 Νοεμβρίου του 1922 ο Σουλτάνος Μωάμεθ Στ΄ εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη, ουσιαστικά παραδίδοντάς την στην κυβέρνηση της Άγκυρας. Στις 29 Οκτωβρίου του 1923 ο Κεμάλ ορκίστηκε πρώτος πρόεδρος της, ενωμένης πια, Τουρκίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1938, ημερομηνία θανάτου του, αφού προηγουμένως είχε κερδίσει τις εκλογές του 1927, 1931 και 1935. Βέβαια απο το 1930 είχε καταργήσει τα αντιπολιτευόμενα κόμματα με αποτέλεσμα το δικό του, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, να είναι μόνο του στην βουλή.
Κατά τη διάρκεια της προεδρικής του θητείας ο Κεμάλ αναμόρφωσε και εκσυγχρόνησε την χώρα του, πραγματοποιώντας ριζοσπαστικές αλλαγές. Γενικά οι μεταρρυθμίσεις του είχαν σκοπό να μετατρέψουν την Τουρκία σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα βασισμένη στα δυτικά πρότυπα και πλήρως απελευθερωμένη απο την θρησκεία. Μια απο τις πρώτες του ενέργειες ήταν να καταργήσει το 1924 το Χαλιφάτο και να κλείσει τα ιδρύματα που λειτουργούσαν βάση της ισλαμικής νομοθεσίας. Στη συνέχεια απαγόρευσε την πολυγαμία, τον φερετζέ και το φέσι ενώ το 1928 επέβαλλε το λατινικό αλφάβητο. Το 1938 με νόμο υποχρέωσε τον κάθε Τούρκο να αποκτήσει οικογενειακό επώνυμο, κρατώντας για τον εαυτό του το Ατατούρκ, δηλαδή πατέρας των Τούρκων. Επίσης με δικές του νομοθετικές ρυθμίσεις αναβάθμισε τον ρόλο των γυναικών, δίνοντάς τους το δικαίωμα ψήφου, και θέσπισε την ισότητα των δύο φύλων, ενώ επί της θητείας του καθιερώθηκε και το γρηγοριανό ημερολόγιο.[10][11] Το 1934 επέτρεψε την εκλογή γυναικών στα δημόσια αξιώματα. Σημαντικές ήταν και οι προσπάθειες του για ανύψωση του εθνικού φρονήματος των Τούρκων. Για να το πετύχει χρησιμοποίησε το εκπαιδευτικό σύστημα, αναβαθμίζοντας τον ρόλο του μαθήματος της ιστορίας, και περιόρισε σημαντικά την θρησκευτική επιρροή. Στο διπλωματικό κομμάτι ο Κεμάλ προχώρησε με το σύνθημα «Ειρήνη στο εσωτερικό και ειρήνη στον κόσμο», πολιτική η οποία σε γενικές γραμμές πέτυχε, αφού η Τουρκία διατήρησε ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονες της. Αξίζει να σημειωθεί οτι το 1936 η Τουρκία πέτυχε την υπογραφή της Συνθήκης του Μοντρέ, με την οποία ανέκτησε τον έλεγχο των Στενών και η οποία θεωρήθηκε σπουδαία επιτυχία της Κεμαλικής κυβέρνησης και γενικά της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Λίγο πριν πεθάνει είχε ταξιδέψει στην Γιάλοβα για ανάρρωση, αφού λόγω του πάθους του με το αλκοόλ έπασχε από κίρρωση του ήπατος. Απεβίωσε στις 9.05 το πρωί της 10ης Νοεμβρίου του 1938 απο κίρρωση του ήπατος στο Παλάτι Dolmabahçe στην Κωνσταντινούπολη και κηδεύτηκε με λαμπρές τιμές[12]. Χαρακτηριστικό είναι ότι 17 χώρες έστειλαν ειδικούς αντιπροσώπους για να παρακολουθήσουν την κηδεία του. Είναι θαμμένος στο Ανίτκαμπιρ, μαυσωλείο που κατασκευάστηκε ειδικά γι'αυτόν, στην Άγκυρα. Είχε παντρευτεί μια φορά το 1923 αλλά χώρισε δύο χρόνια αργότερα. Είχε υιοθετήσει 8 παιδιά, εκ των οποίων η Sabiha Gökçen έγινε μετέπειτα η πρώτη γυναίκα πιλότος στον κόσμο. Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Ατατούρκ δωρήθηκε από το δήμο Θεσσαλονίκης στο Τουρκικό κράτος το 1935 και έκτοτε φιλοξενεί το Μουσείο Ατατούρκ.
Μου άρεσε η τελευταία παράγραφος: Κακό ψόφο να' χει ο σκύλος.
Δημοσίευση σχολίου