ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΑΤΗ;

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η ιστορία του Ελληνικού Έθνους βρίθει ηρωομαρτύρων και ανδραγαθημάτων, που μας επέτρεψαν σήμερα να είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας και να αντλούμε δύναμη στις δύσκολες στιγμές.

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό γίνεται μια προσπάθεια για ν’αποκοπεί ο σύγχρονος Έλληνας από τις ρίζες του και να καταστεί άθυρμα και άβουλο ον μέσα στον κυκεώνα που δημιουργεί η Νέα Τάξη πραγμάτων. Πολλοί ημέτεροι ανέλαβαν σταυροφορία και ξαναγράφουν τα ιστορικά γεγονότα σύμφωνα με τη «θεωρία του κατευνασμού», προσπαθώντας να αμβλύνουν τις τριβές με τη γείτονα Τουρκία.

Γίναμε μάρτυρες απαράδεκτων ανακριβειών και προκλητικών φληναφημάτων, με σκοπό να σταματήσουμε να είμαστε τόσο εχθρικοί με τους γείτονες. Εξάλλου, κι εμείς «τους προκαλέσαμε πολλά δεινά», σύμφωνα με κάποιες καινοφανείς αντιλήψεις.

Εκτός από τη μετονομασία ιστορικών γεγονότων (η σφαγή στην προκυμαία της Σμύρνης που έγινε «συνωστισμός», η βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο που έγινε «ειρηνευτική επέμβαση»), αρκούντως επικίνδυνη είναι και η επινόηση γεγονότων που ουδέποτε συνέβησαν. Ένιοι ελληνόφωνοι «ερευνητές» ανακάλυψαν βαρβαρότητες των Ελλήνων της Κύπρου σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας, κάτι που "μας κάνει συνυπεύθυνους με την Τουρκία για όσα διαδραματίστηκαν στο νησί και άρα, θα πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες".

Εξίσου επικίνδυνο, όμως, είναι το να δημιουργούμε ήρωες και γεγονότα που ποτέ δεν υπήρξαν, δημιουργώντας σύγχυση ως προς το τι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και τι όχι.

Εν προκειμένω, μια τέτοια περίπτωση κατασκευής ηρώων και γεγονότων φαίνεται να έλαβε χώρα πριν δύο χρόνια στην Κύπρο. Με σειρά τηλεοπτικών εκπομπών του δημοσιογράφου Κώστα Χαρδαβέλλα, το Μάρτιο-Απρίλιο του 2008, παρουσιάστηκε η ιστορία μιας ομάδας 8 καταδρομέων που έδρασε στην Κύπρο την περίοδο 1964-1967 και αποδεκατίστηκε μετά από ρίψη βομβών ναπάλμ από την τουρκική αεροπορία στον Πενταδάκτυλο. Από τους 8 επέζησαν οι 2, ο λοχίας Αλεξίου και ο καταδρομέας Πατεράκης, που εξιστόρησαν το θάνατο των άλλων 6 και την περιπέτειά τους μέχρι να σωθούν. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επιζώντων, η ομάδα αυτή δρούσε με πλήρη μυστικότητα, κανείς δε γνώριζε την ύπαρξή της, αλλά και ουδέποτε αναγνωρίστηκε η προσφορά των καταδρομέων αυτών από το ελληνικό κράτος.

Μετά την αποκάλυψη αυτών των γεγονότων, τρεις Κύπριοι (Ν. Παππάς, Χ. Θεοφάνους, Μ. Σαββίδης) ευαισθητοποιήθηκαν και προέβησαν σε κινήσεις για να τιμήσουν τους «αθέατους καταδρομείς». Αρχικά, η «ομάδα των 3» ανέλαβε να διοργανώσει μια εκδήλωση μνήμης των Αφανών Ηρώων στις 23 Μαΐου 2008. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μεγάλο ξενοδοχείο της Λεμεσού, με τη στήριξη του Δήμου Αθηναίων, Δήμου Ηλιούπολης, Δήμου Μηθύμνης Κρήτης, Επαρχιακού Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων Λεμεσού, Συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», αθλητικού σωματείου «Απόλλων» Λεμεσού και παρουσιαστής ήταν ο κ. Κώστας Χαρδαβέλλας.

Σημειωτέον ότι, η βραδιά είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς πολύς κόσμος συγκινημένος από την ιστορία των αθέατων καταδρομέων έσπευσε να τους τιμήσει, συμμετέχοντας και στον έρανο που διεξήχθη για ενίσχυση των οικογενειών τους.

Επ’ αυτού, με επιστολή του κ. Νικόλαου Παππά, ημερομηνίας 30/04/2008, ζητήθηκε από το σύλλογο «Βετεράνοι Κύπρου 1974» ν’ αποστείλει κατάλογο των μελών του συλλόγου που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και έχουν οικονομικά προβλήματα, ούτως ώστε να λάβουν οικονομική βοήθεια από τα έσοδα της ρηθείσας εκδήλωσης. Ο Σύλλογος ανταποκρίθηκε και στις 18/05/2008 με επιστολή του, αφού ευχαρίστησε τους «τρεις» για την πρωτοβουλία τους, παρέθεσε τα ονόματα 11 βετεράνων που πολέμησαν στην Κύπρο κατά την τουρκικη εισβολή το καλοκαίρι του 1974 και οι οποίοι έχρηζαν οικονομικής ενίσχυσης.

Ακολούθως, την Κυριακή 25/05/2008, τελέστηκε το εκκλησιαστικό μνημόσυνο των 6 πεσόντων στον ιερό ναό του χωριού Ασγάτα Λεμεσού. Αργότερα, στο λατομείο του κ. Μάκη Σαββίδη, στη Βάσα Κελλακίου, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που ανήγειρε ο κ. Σαββίδης με δικές του δαπάνες, προς τιμήν των 6 νεκρών και των 2 επιζησάντων καταδρομέων του βομβαρδισμού. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Αστυνομίας, του ΓΕΕΦ, της ΕΛΔΥΚ, της τοπικής αυτοδιοίκησης και πλήθος κόσμου. Επίσης, στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές.

Στην αποκάλυψη του μνημείου προέβη ο πρόεδρος του συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», κ. Νικόλαος Αργυρόπουλος. ‘Αμα τη αποκαλύψει του μνημείου, ο κ. Αργυρόπουλος είδε έκπληκτος ότι οι 6 καταδρομείς είχαν φονευθεί την 31η Ιουλίου 1966 κι επειδή δεν είχε υπόψιν του το γεγονός αυτό, ρώτησε τους διοργανωτές αν όντως είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Εκείνοι του απάντησαν ότι το γεγονός αυτό είχε συμβεί, απλά εκείνος δεν το γνώριζε.

Μετά απ’ αυτό το περίεργο συμβάν, ο σύλλογος «Βετεράνοι Κύπρου 1974» κινητοποιήθηκε για να ξεκαθαρίσει την ιστορία αυτή. Με επιστολή του, την 22/09/2008- που κοινοποιήθηκε στον Υπουργό Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο, τον Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Στρατού Ελλάδος και Διευθυντή Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού- ο σύλλογος περιέγραφε τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο το Μάιο του 2008 και ζητούσε επαλήθευση του γεγονότος του βομβαρδισμού του Πενταδακτύλου από την τουρκική αεροπορία με βόμβες ναπάλμ, την 31η Ιουλίου 1966.

Από τις απαντήσεις που λήφθησαν, άρχισε να επιβεβαιώνεται πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την όλη υπόθεση. Σε απαντητική επιστολή της, την 01/10/2008, η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού ανέφερε ότι στο Αρχείο της ΕΛΔΥΚ δεν υπήρχε καταγεγραμμένο τέτοιο συμβάν.

Ακόμη, με επιστολή του, την 11/10/2008, ο Αρχηγός του ΓΕΕΦ γνωστοποιούσε στο Σύλλογο ότι στα τηρούμενα Αρχεία του ΓΕΕΦ δεν υπήρχε ένα τέτοιο γεγονός. Επιπλέον ο Σύλλογος, με επιστολή του, την 17/10/2008, ζητούσε να μάθει από το Γενικό Επιτελείο Στρατού αν οι αναγραφόμενοι στο μνημείο, φερόμενοι ως πεσόντες καταδρομείς, περιλαμβάνονταν στα αρχεία απωλειών που τηρούνται στο 1ο Επιτελικό Γραφείο.




Την 10/11/2008 το 1ο Επιτελικό Γραφείο γνωστοποίησε με επιστολή του στο Σύλλογο, ότι το αίτημά του εξετάζεται και με νέα επιστολή, την 12/06/2009, η Διεύθυνση Μόνιμου Στρατιωτικού Προσωπικού ανέφερε τα εξής: στο αρχείο του ΓΕΕΦ δεν ανευρέθηκε οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο, στο αρχείο της Διεύθυνσης Μόνιμου Στρατιωτικού Προσωπικού δεν ανευρέθηκαν σχετικά στοιχεία, στα Μητρώα των Στρατολογικών Γραφείων των τόπων καταγωγής των φερόμενων ως καταδρομέων, δε βρέθηκαν καταχωρημένα τα ονόματα που αναγράφονται στο μνημείο.





Όπως γίνεται αντιληπτό, τα στοιχεία οδηγούν σε μια απάτη μεγάλης ολκής. Ειδικά από το τελευταίο σημείο, συνάγεται ότι τα πρόσωπα των οποίων τα ονόματα αναγράφονται στο μνημείο, δεν υπήρξαν καν στην πραγματικότητα! Αυτό γιατί, κάθε αρσενικό παιδί που γεννιέται καταχωρείται αμέσως στα μητρώα του οικείου στρατολογικού γραφείου. Από τη στιγμή που τα ονόματά τους δεν υπήρχαν στα μητρώα αυτά, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα πρόσωπα αυτά δεν ήταν υπαρκτά. Ωστόσο, ο αντίλογος λέει πως οι Ελλαδίτες αξιωματικοί και οπλίτες που υπηρέτησαν την περίοδο 1964-1967 στην Κύπρο, είχαν ψεύτικα ονόματα και δεν έρχονταν με τη στρατιωτική τους ιδιότητα, αλλά με διάφορους άλλους τρόπους (π.χ σαν τουρίστες) για να μην κινήσουν υποψίες, καθώς η Μεραρχία βρισκόταν στο νησί με βάση συμφωνίας Ελλάδας και Κύπρου, χωρίς βεβαίως τη συγκατάθεση Αγγλίας και Τουρκίας. Όμως, ακόμα και με αυτό το δεδομένο, έστω κι αν οι καταδρομείς αυτοί είχαν ψεύτικα ονόματα, δε θα ‘πρεπε στο μνημείο που στήθηκε προς τιμήν τους να αναγράφονται τα πραγματικά ονόματα;

Δεν υπήρχε λόγος πλέον να μην αναφέρονται τα αληθινά τους ονόματα, ασχέτως με το τι συνέβαινε το 1964-1967. Εξάλλου, δίπλα από τα ονόματα υπάρχει και ο τόπος καταγωγής τους, όμως κανείς από τα μέρη εκείνα δε γνωρίζει τα πρόσωπα αυτά. Έτσι, λοιπόν, έχουμε ένα μνημείο το οποίο στήθηκε για ανύπαρκτα πρόσωπα και μηδέποτε συμβεβηκότα γεγονότα.

Πέραν των ιστορικών αναληθειών, προκύπτει και ζήτημα μη τήρησης της απαραίτητης διαδικασίας για την ανέγερση μνημείου. Για να ανεγερθεί ένα μνημείο, θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να θέσουν το αίτημά τους ενώπιον της Επιτροπής Μνημείων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και να πάρουν γνωμοδότηση από την αρμόδια πολεοδομική αρχή. Σε επιστολή του προς το Υπουργείο Παιδείας, την 07/07/2009, ο σύλλογος «Βετεράνοι Κύπρου 1974» αναφέρει τα σχετικά γεγονότα και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την έρευνά του, ζητώντας την άρση των ανακριβειών και την αποτροπή της παραχάραξης της Ιστορίας.

Σε απάντηση της ρηθείσας επιστολής, την 06/10/2009, οι πολιτιστικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας αναφέρουν ότι το θέμα είναι εις γνώσιν του Υπουργού. Επίσης, γνωστοποιείται ότι το μνημείο στο λατομείο του κ. Σαββίδη ανεγέρθηκε χωρίς προηγουμένως να τηρηθεί η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία.

Εν κατακλείδι, βρισκόμαστε ενώπιον ενός πολύ δυσάρεστου γεγονότος. Κάποιοι άνθρωποι, εκμεταλλευόμενοι το φρόνημα Ελλαδιτών και Ελλήνων της Κύπρου, έστησαν μια σκευωρία που δημιουργεί κινδύνους, ως προς την παραχάραξη της Ιστορίας και τη μεθοδευμένη προσπάθεια πολλών προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν ξέρουμε τα ακριβή κίνητρα εκείνων που κατασκεύασαν αυτή την υπόθεση. Μπορεί να το έκαναν για ν’ αποκομίσουν οικονομικά οφέλη, όμως πιθανόν να μην κατάλαβαν ποιες διαστάσεις μπορεί να πάρει το θέμα.

Δηλαδή, όταν κάποιος απ’ όσους που γνωρίζουν την ιστορία αυτή έρθει και αμφισβητήσει τη γνησιότητα του μνημείου (τους «πεσόντες» και το «βομβαρδισμό») και, με βάση όσα προεκτέθηκαν, αποκαλύψει πως όλα αυτά ουδέποτε έγιναν, μπορεί αυτή η αμφισβήτηση να επεκταθεί και επί πολλών άλλων μνημείων, ηρώων και γεγονότων. Πολύ εύκολα μπορεί να πει κάποιος: «όπως φτιάξατε αυτό το μνημείο για ψεύτικους ήρωες, τόσο ψεύτικα μπορεί να είναι και τα Φυλακισμένα Μνήματα, ο τύμβος της Μακεδονίτισσας και άλλα μνημεία που στήνετε».

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανόν να θέσει υπό αμφισβήτηση τους ήρωες, τα κατορθώματα και τις ένδοξες στιγμές της Ιστορίας του Ελληνισμού, κάτι το οποίο είναι διαχρονική επιδίωξη κάθε είδους ανθελλήνων, ημετέρων και ξένων. Επίσης, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ανοχή, αδράνεια και εκκωφαντική σιωπή σημαντικότατων Μέσων Ενημέρωσης της Κύπρου που, αν και γνωρίζουν από καιρό το θέμα αυτό, εντούτοις δεν προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή την απάτη. Επιπλέον, όπως φαίνεται από τις επιστολές του συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», το ζήτημα αυτό είναι εις γνώσιν και των κυβερνώντων, στους οποίους κοινοποιήθηκαν όλα τα σχετικά έγγραφα. Τούτων δοθέντων, δεν μπορούν να επικαλεστούν άγνοια και να επαναπαυθούν σ’ αυτό.



Όσοι γνωρίζουν και συμβιβάζονται με τη συγκεκριμένη κατάσταση , χωρίς να κάνουν κάτι για ν’ αλλάξει, θεωρούνται συνένοχοι στην προσπάθεια για διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων. Είμαστε μια γενιά που βάλλεται πανταχόθεν, όχι πλέον από συμβατικά όπλα, αλλά από διάφορες έμμεσες και υπόγειες προσπάθειες εθνικής απονεύρωσης και άμβλυνσης των ηθικών αντιστάσεων. Μπορεί να φαίνεται πως οι διάφοροι εχθροί της πατρίδας πετυχαίνουν το στόχο τους, καθώς οι μόνοι που τυγχάνουν προβολής πλέον είναι οι ριψάσπιδες και οι απάτριδες, ωστόσο δεν υπολόγισαν καλά όσους δεν είναι τόσο ευήθεις για να πιστέψουν τα παραμύθια τους. Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που δε συμβιβάζονται με την κατοχή, τον εθνικό ξεπεσμό, την παραχάραξη της Ιστορίας και τον ενδοτισμό. Αυτοί θ’ αποτελέσουν το ισχυρό κοινωνικό ρεύμα που θ’ αντιταχθεί στον ωχαδερφισμό, το μιθριδατισμό και την αποδόμηση του Ελληνισμού.

Αδέλφια γρηγορείτε, πρέπει να σταθούμε ανάχωμα στο ξεπούλημα της πατρίδας!

Φιλίππαρχος για το christofias-watch