Έχω μιάλον παράπονον που το σύντροφον Γρουστόφκιαν. Υπεσχέθην μου έναν νόμπελ, ότι ιπιάμεν το μαζίν τζιαι πάει ιπιάει το με το Έρογλου. Αλλά Γρουστόφκιαν ποττέ εν ικρατά το υποσχέσεις του. Τζιαι το τζερυνειώτες έντο έτασσεν ότι ιπάρει τους ισπίτιν τους τζιαι τωρά διά μας τα χούλα ιμάς; ‘Ολοι βλέπουμε ότι ο ίδιος έχει κάμει καταστροφικές παραχωρήσεις και υποχωρήσεις, ενώ η Τουρκία και ο ‘Ερογλου δεν έχουν υποχωρήσει ούτε και ένα γιώτα από τις απαιτήσεις τους και την αδιαλλαξία τους. Και όμως ο πρόεδρος Χριστόφιας ονειρεύεται ότι το Πάσχα των Ελλήνων και τo ραμαζάνι των Τούρκων θα γίνουν αδέλφια δίδυμα. Οι προτάσεις του στο περιουσιακό δείχνουν πώς αντιλαμβάνεται τη δίκαιη λύση. ‘Ολα δείχνουν ότι πλησιάζουμε στο τέλος, με ένα νέο σχέδιο λύσης παρόμοιο με το σχέδιο Ανάν, ένα νέο δημοψήφισμα για επικύρωση της συμφωνίας στην οποία όλα δείχνουν ότι θα καταλήξουν «οι δυο ηγέτες» και θα μας την επιβάλουν με τη διεθνή διάσκεψη. Είναι, λοιπόν, ο πρόεδρος τόσο αφελής ή είναι πολύ μεθοδικός για το στόχο που έθεσε, δηλαδή μια λύση παρόμοια με το σχέδιο Ανάν και επιβολή της στον Κυπριακό λαό με δημοκρατικό δημοψήφισμα, όπου ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ θα έχουν την πλειοψηφία;
Η γνώμη μου είναι ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν είναι αφελής, αλλά ενσυνείδητα προχωρεί προς αυτή τη λύση. Τούτο συνάγεται από τα εξής:
1.Ο πρόεδρος Χριστόφιας, η ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ ήταν και είναι εραστές του σχεδίου Ανάν, αλλά τα σχέδιά τους ανέτρεψε η πλειοψηφία του κυπριακού λαού. Τώρα ο Χριστόφιας εργάζεται για το τσιμέντωμα του ΝΑΙ, έχοντας συμπαραστάτες την ηγεσία του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ και την πλατφόρμα του ΝΑΙ. Πρωθιερέας ο κ. Τσελεπής, που «βελτιώνει» τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν.
2.Το μεγάλο ιδανικό του Δημήτρη Χριστόφια δεν είναι η επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου. Στη δική του "κομμουνιστική" ιδεολογία υπέρτερο ιδανικό είναι η επαναπροσέγγιση και η ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε ένα δικό τους διζωνικό κράτος με εκ περιτροπής προεδρία. Σημαντικότερο για τον ίδιο είναι η ευημερία και η οικονομική ανάπτυξη του λαού της Κύπρου, έστω κι αν αυτός ο λαός χάσει την ταυτότητά του ή καταστεί υποχείριο της Τουρκίας. Φτάνει οι δυο κοινότητες να ζουν μαζί και να συνεργάζονται, μακριά από εθνικιστικές εξάρσεις. Και η προσήλωση στην πατρίδα και τα εθνικά ιδανικά για τον κ. Χριστόφια είναι εθνικισμός.
3.Ο Χριστόφιας βλέπει πάντα την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση με μια δικαιολογημένη καχυποψία, λόγω και της ιδεολογίας του. Η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ, που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό για το Δημήτρη Χριστόφια. ‘Ετσι η λύση δυο συνιστώντων κρατών με μια καμουφλαρισμένη και αθέατη παρθενογένεση είναι κάτι που δεν ενοχλεί τον κ. Χριστόφια. Πιο πολύ τον ενδιαφέρει η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία στην οποία θα ζουν συνεργαζόμενα το κράτος των Ελληνοκυπρίων και το κράτος των Τουρκοκυπρίων. Οι εγγυήσεις θα διευρυνθούν, για να γίνουν ευκολοχώνευτες.
4.Οι μεγάλες παραχωρήσεις τώρα αρχίζουν. Αφορούν το περιουσιακό, που είναι το πιο δύσκολο θέμα. Οι παραχωρήσεις του προέδρου θα το κάνουν πανεύκολο. ‘Υστερα παίρνουν σειρά το εδαφικό και τις εγγυήσεις. Εδώ θα γίνουν οι τελικές υποχωρήσεις για να πλησιάσουμε τις τουρκικές θέσεις, για «να πετύχουμε την επανένωση και να αποφύγουμε τη διχοτόμηση». Θα μας πουν ότι τα εδάφη είναι που είναι χαμένα. Ας πάρουμε κάτι πίσω, όσο και νάναι, για «να πετύχουμε την επανένωση και να αποφύγουμε τη διχοτόμηση».
Ο ίδιος φυσικά δεν ενδιαφέρεται για τον εθνικό στόχο της επιβίωσης του Ελληνισμού στην Κύπρο και της διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ισότιμου μέλους της ΕΕ. ‘Αλλωστε ας μη ξεχνάμε και το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ.
Δωριεύς, για το Christofias-watch