Ν.Α.: Εμένα πάντως, ο υποψήφιός μου, βγήκε ΠρόεδροςΘέλουμε τη γνώμη σας. Πως κρίνετε το χειρισμό του Κυπριακού από το Δημήτρη Χριστόφια; Τηρεί τις υποσχέσεις του προς το λαό και τους εταίρους του;
Οι καλύτερες απάντησεις/σχολια, ανώνυμες ή επώνυμες, θα δημοσιευθούν ως αναρτήσεις του Christofias- Watch.
Από την Επιτροπή
25 Σχόλια:
Ma poies yposxeseis olan???
Dame epien stin Hlia na tou dwsoun ena anamnistiko dwro gia ta lefta pou egkrine o Tassos gia na stirixtei i perioxi meta tis foties kai eipe tous oti to dwro anoikei se olo ton lao!!! Ellinikokyprious kai tourkokyprious!!!
Kala kyrie Xristofkia posa grosia edwkan oi tourkokyprioi gia na steiloume stous piropliktous???
Ekatantisame na akoume tourko kai na kamnoume topo na rexei na men mas laportarei o Xristofias! Se oulla exoun proteraiotita!!!
Telospanton, oso gia to Kypriako opou tziai na eiste en na to lysei to Kypriako gia auto arkepsete na mathenete tourkika... En na sas xreiastoun!!!
Sorry ekama lathos sto onoma!
Tziai min paei o nous sas stin Mpolivoriani Dimokratia... Giati ekeini ekaman epanastasi ekeini gia na kerdisoun to kratos tous!
Enw emeis eixame merikous trampoukkous pou enoxlousan tous filous mas tou Egglezous...
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Τούτο το "Ελληνοκύπριοι ΚΑΙ τουρκοκύπριοι" σε ΚΑΘΕ καταραμένη του κουβέντα κάμνει με να γελώ παρά να νευριάζω. Ρε για το αεροπλάνο που έππεσε, ρε για το αρνίν του Πάσχα ατού ο γαβρίλης να συναφέρει τους "αδελφούς".
Επί του προκειμένου τωρά, ο Δημήτρωφ μας εν καλό πλάσμα αλλά στην πολιτική δεν έχει υπόθεση. Στηρίζει όλη του την πολιτική στον λαικισμό παίζοντας το "καλό Παιδί" προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να αποδείξει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Μακαρίτη. Εν ετήρησε καμιά υπόσχεση, άσε που οι δηλώσεις του βρίθουν χωρκατισμού και αυθορμητισμού(πολλά κακό για πολιτικό). Για το κυπριακό επίσης είναι ΠΟΛΥ επικίνδυνος.
Εγώ ξέρω ότι την δέσμευσήν του προς τον Κάρογιαν ετήρησεν την. Έκαμεν τον Πρόεδρον της Βουλής. Τζιαι το Μαρκούιν το ταξιθκιάρικον, το "θείον βρέφος" έκαμεν το Υπουργόν Εξωτερικών.
Εν ήταν για τούτον που τον εστήριξαν; Ήταν τίποτε για ιδέες;
ΓΙΩΡΚΟΣ
Θα σχολιάσω μόνο το εάν τήρησε τις δεσμεύσεις του προς τους εταίρους του.
Υπάρχουν δύο επιστολές προς το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ με τις οποίες ο κ. Χριστόφιας δεσμεύτηκε ότι θα τηρούσε τα 18 σημεία του Τάσσου Παπαδόπουλου και ότι δε θα επανέφερνε το Σχέδιο Ανάν. Επιπλέον ότι θα ακολουθούσε τη διαδικασία της 8ης Ιουλίου.
Αυτές οι δεσμεύσεις δεν τηρήθηκαν. Ο κ. Χριστόφιας επαναφέρει το Σχέδιο Ανάν, αποδεχόμενος πρόνοιές του ( π.χ. έποικοι). Η 8η Ιουλίου δεν υπάρχει πλέον. Τα 18 σημεία του κ. Παπαδόπουλου δεν τηρήθηκαν ( π.χ. αποχώρηση εποίκων).
Αλλά και η συμπεριφορά του προς τους εταίρους του δεν είναι η καλύτερη. Ακόμη και με τον κ. Ομήρου, ο οποίος είναι πολύ χαμηλών τόνων, υπήρξε πολύ επιθετικός, γιατί ο κ. Ομήρου κατηγόρησε τον Ταλάτ.
Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να είναι βασιλικότερος του βασιλέως. Αν οι εταίροι του δεν έχουν παράπονο, τι να πούμε εμείς;
Το Συννεφάκι το έθεσε πολύ ... κομψά το αν τήρησε τις δεσμεύσεις του ο Χριστόφιας.
Θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο επιεικείς μαζί του, αλλά anw!
Το σημείο που θέτεις όμως αγαπητό Συννεφάκι είναι το πιο ουσιώδες τη δεδομένη στιγμή! Δηλαδή, ο Καρογιάν και Μάρκος Κυπριανού απολαμβάνοντας τα αργύρια που τους πρόσφερε ο Χριστόφιας, δεσμεύουν το κόμμα τους και ντροπιάζουν την Ιστορία του ΔΗΚΟ και των ιστορικών ηγετών του κόμματος!
Μίλησα ως δηκοϊκός...
Περιμένω τις εκτιμήσεις και εδεκιτών...
Παιδιά, πολλά συγχαρητήρια! Άψογη προσπάθεια το christofias-watch.
Φίλε δηκοϊκέ, τελευταία πολλοί από το κόμμα σου, λεν τα ίδια με σένα. Υπάρχει μεγάλη αγανάκτιση φαίνεται. Μου έχουν μιλήσει κάποιοι από την
Καθόλου δεν τηρεί τα όσα υποσχέθηκε ο Δ. Χριστόφιας. Θα ψάξω να βρω και να στείλω στα παιδιά του site, τις έγγραφες δεσμεύσεις του προς το Κίνημα. Είναι πιστεύω όπως τις γράφει ο/η πιο πάνω.
Είναι ξεκάθαρο από τις δηλώσεις του Β. Λυσσαρίδη ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι.
Απλά όπως κι εσείς στο ΔΗΚΟ, έχουμε κι εμείς της ΕΔΕΚ τα δικά μας κακά. Κυρίως έναν περίγυρο του Γ. Ομήρου από ανίκανους θεσιθήρες, που δυστυχώς τον παρασύρουν γιατί ονειρεύονται "τακτοποίηση".
Κρίμα, γιατί νιώθουμε πολύ ντροπιασμένοι ως ΕΔΕΚίτες σήμερα. Έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας.
Ο Γιατρός θέλει αποχώρηση. Ελπίζουμε να γίνει σεβαστή η επιθυμία του. Εμείς θα αγωνιστούμε για την αποχώρηση, για να μην εκθέτουμε και να μην πικραίνουμε τον ιδρυτή μας άλλο.
Έχουμε πολλές ομοιότητες φίλε δηκοϊκέ. Και μία από αυτές είναι να μη σεβόμαστε όσο πρέπει τους ιστορικούς ηγέτες μας.
Αρέσει δεν αρέσει ο Χριστόφιας είναι αυτή τη στιγμή Πρόεδρος της Κύπρου εκλεγμένος από τον λαό μέσα από νόμιμες διαδικασίες που δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν.
Έτσι, κάθε κριτική θα πρέπει να ικανοποιεί αν μη τι άλλο ένα βασικό κριτήριο σεβασμού αν όχι προς το πρόσωπο, αλλά προς τον Θεσμό, αλλιώς θα υπάρξει μια έντονη διολίσθηση στην πολιτική χυδαιότητα.
Το Κυπριακό, δεν ξεκίνησε το 74 και όσοι το αγνοούν αυτό μόνο καλή υπηρεσία δεν προσφέρουν στην πατρίδα.
Το Κυπριακό και η διακοινοτική ρήξη πάει από το 63 και σε αυτό έχουν ευθύνες αμφότερες οι "μητέρες πατρίδες" για διαφορετικούς λόγους και μέσα από διαφορετικές πραγματικότητες.
Το Κυπριακό από το 74 και μετά όμως δεν είναι πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μέσα από τις δύο κοινότητες γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ξεκάθαρα ζήτημα Εισβολής και Κατοχής -και μάλιστα πλέον, Ευρωπαϊκού χώρου από χώρα που "επιθυμεί" να μπει στην Ε.Ε.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έχασε τις εκλογές επειδή ήταν "ανίκανος" ή ανεπαρκής. Ούτε γιατί ο λαός ήθελε 'έναν "Πρόεδρο Λύσης" λες και ο Τάσσος ήταν Πρόεδρος...διχοτόμησης. Αυτά, είναι ντροπή και να λέγονται.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, 'έχασε γιατί οι ίδιες οι δυνάμεις που έπρεπε να κινηθούν και να τον στηρίξουν είτε θεώρησαν τη νίκη δεδομένη είτε σαμποτάρισαν την κλειστή ομάδα συνεργατών που περιέβαλλε τον αείμνηστο Πρόεδρο.
Παράλληλα, μερίδα των πολιτικών του φίλων μετά το Ιστορικό Όχι του 2004, ερήμην του Προέδρου καλλιέργησαν στην κοινωνία μία τραγικά απαράδεκτη επιθετική συμπεριφορά προς όσους επέλεξαν το ΝΑΙ τότε, αγνοώντας πως πολλοί εξ αυτών ψήφιζαν το ΝΑΙ με τεράστια αγωνία για το μέλλον, με την ίδια αγωνία που είχαμε όσοι τότε ψηφίσαμε το ορθό ΟΧΙ.
Έμοιασε τότε, αυτή μερίδα να θέλει να ξανασπείρει διχασμό. Τεράστια επιπολαιότητα την οποία πληρώνουμε σήμερα έχοντας στην διακυβέρνηση της χώρας ανθρώπους που είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν και έναν Πρόεδρο, στο ανώτερο σκαλοπάτι της Ιεραρχίας στερημένο ουσιαστικής Παιδείας και κινούμενο περισσότερο συναισθηματικά παρά Πολιτικά, αγνοώντας , υποτιμώντας επικίνδυνα το ίδιο το γεγονός της Κατοχής, υποτιμώντας επικίνδυνα το γεγονός πως η Κύπρος είναι Ευρωπαϊκή Χώρα (και ευτυχώς ενταγμένη στην Ευρωζώνη…).
Όσο ο κος Χριστόφιας παίζει χωρίς καμία αντίδραση από την κοινωνία τόσο θα διολισθαίνει προς μοιραία σενάρια, ακόμα και άθελά του, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει την φιλοδοξία του να γίνει ο «άνθρωπος που επιτέλους έλυσε το Κυπριακό» και να τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης με τον σύντροφο Μεχμέτ.
Το ίδιο ακριβώς βραβείο με το οποίο τιμήθηκε και ο μέγας «φιλέλληνας» Χένρι Κίσινγκερ….
Σε αντίθεση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν έχει συναίσθηση της Ιστορίας του τόπου του.
Το εθνικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε η Κύπρος εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια του είναι κάτι το «φλου» και ο Πολιτισμός του εξαντλείται φοβάμαι στις συναυλίες με ολίγον Θεοδωράκη και Τόκα με μερικά πασπαλίσματα από Τόκα.
Δεν διαθέτει την πολύτιμη αίσθηση Ιστορικής Συνέχειας που διαπερνούσε τον Τάσσο Παπαδόπουλο και που σε μεγάλο βαθμό διαπερνά τον Γιατρό, αν και, πιστεύω πως ο τελευταίος υστερεί κατά παρασάγγας στην πολιτική οξυδέρκεια που διέκρινε τον τέως Πρόεδρο.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, είναι αυτός που είναι.
Πιθανόν, ένας αρκετά καλός ηθοποιός που πείθει για ένα φιλολαϊκό προφίλ, ίσως άριστος για τους στενούς πολιτικούς του φίλους και όσους τον εξυπηρετούν σε κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά, ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ και ΛΙΓΟΣ τόσο για την περιπλοκότητα του Κυπριακού, όσο και για την νέα διεθνή πραγματικότητα όπως αυτή αναδύεται από την Νέα Αμερικανική Πολιτική και την αποτελεσματική Τουρκική Διπλωματία.
Κανείς δεν θέλει να δει τον ηγέτη της χώρας του να αποτυγχάνει, εκτός αν πάσχει από πολιτική μωρία.
Ετσι, ούτε εγώ θέλω να δω τον κο Χριστόφια να αποτυγχάνει.
Αλλά, τι σημαίνει αυτό;
Σε τι να μην αποτύχει και σε τι να πετύχει;
Να πετύχει λοιπόν, στη «Λύση».
Ερώτηση: Ως Κύπριος Πολίτης, θέλω να ξέρω επακριβώς ποια θα είναι η επόμενη μέρα της Λύσης που ονειρεύεται ο κος Χριστόφιας και οι περί αυτόν.
Και ποια θα είναι η επόμενη μέρα και η μεθεπόμενη και παρά-μεθεπόμενη για μας και τα παιδιά μας που είναι ανήλικα και πρέπει να μεγαλώσουν σε αυτή τη χώρα για αρκετά χρόνια ακόμα.
Δεν έχει ειπωθεί ούτε μία λέξη επ αυτού.
Μοιάζει ο κος Χριστόφιας να θεωρεί πως όλοι μας θα συμφωνήσουμε χωρίς καμία συζήτηση σε όσα θα μας σερβίρει.
Κλασική, αναμενόμενη αλαζονεία που έλκει καταγωγή από την μόνη παιδεία που κατέχει βαθύτατα:
Την Σταλινική, αυτή του «Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού».
Έχει την εντύπωση, πως ο Κυπριακός Λαός, «παρασύρθηκε» από τον Τάσσο Παπαδόπουλο στο πανίσχυρο ΌΧΙ και λέει: «αφού αυτός μπόρεσε να τους πείσει για ΟΧΙ εγώ με τον ίδιο τρόπο θα τους πείσω για ΝΑΙ».
Κλείνω τα μάτια μου και τον φαντάζομαι να κάνει από τώρα πρόβες για το δικό του «ιστορικό διάγγελμα».
Βέβαια, δεν θα πει… «Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ», θα αρκεστεί στο «Κυπριακέ».
Κανονικά θα πρέπει να συνεχίσει λέγοντας «Παρέλαβα από τον Τάσσο Παπαδόπουλο Κράτος και παραδίδω μια Κοινότητα, ως Κοινοτάρχης που είμαι».
Όχι, δεν πιστεύω πως ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι «Τούρκος» «όργανο των Αμερικάνων» «Προδότης» .
Αυτά τα βρίσκω από φαιδρά έως γελοία και σε κάθε περίπτωση δεν είναι πολιτική κριτική και πολιτικός λόγος.
Είναι συνθήματα απερίσκεπτα και άστοχα, ίσως και άδικα.
Απλά, ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι ειλικρινής, πλην όμως περιορισμένης πολιτικής και κοσμοπολίτικης εμβέλειας.
Δεν φτάνει, δεν έχει ανάστημα, είναι ίσως άριστος για το κόμμα του αλλά μέχρι εκεί.
Αυτοί που με τα παίγνια τους πρόδωσαν τον Τ. Παπαδόπουλο ας όψονται. Όχι «εις Φιλίππους». Εδώ.
Αν πάντως στο τέλος γίνουν όλα αυτά που άλλοι σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς, δεν θα φταίει ο Χριστόφιας.
Εμείς θα φταίμε.
Αγαπητέ Φάληρε,
Πολύ καλή ανάλυση. Σε κάποια σημεία διαφωνούμε.
Κυρίως στο σημείο της επιθετικής συμπεριφοράς εναντίον των οπαδών του "ΝΑΙ". Αυτό γιατί, πιστεύουμε ότι την επιθετική συμπεριφορά, την προκαλούσαν διάφοροι επώνυμοι ( όχι όλοι) που είχαν υποστηρίξει το "ΝΑΙ".
Και λέμε όχι όλοι, γιατί υπήρξαν επώνυμοι υποστηρικτές του ΝΑΙ, όπως π.χ. ο Γ. Κασουλίδης που δεν προκάλεσαν. Και που είχαν πει να γίνει σεβαστή η λαϊκή ετυμηγορία και να διαλυθούν οι πλατφόρμες.
Υπήρχε μία σοβαρή πρόκληση εκ μέρους αρθρογράφων, δημοσιογράφων ακόμη και ομάδων που είχαν ταχθεί με το "ΝΑΙ", η οποία αγνοούσε τη λαϊκή ετυμηγορία.
Συγκεκριμένα:
Ομάδες στήνονταν στο round about της Ριζοελιάς και έβριζαν τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ως το "μέγα διχοτόμο"
Άλλοι τον Αύγουστο 2004 έβριζαν τους όσους είπαν ΟΧΙ ως προδότες που τους στέρησαν την επιστροφή τους, στις εκδηλώσεις για την Αμμόχωστο. Ήταν τότε που ξέσπασε και ο ίδιος ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος.
Άλλοι χειροκροτούσαν τον ηγέτη της κατοχής στον Άγιο Μάμα.
Βγήκαν στοιχεία που έδειχναν ότι υπήρξαν κονδύλια που δόθηκαν για υποστήριξη του Σχεδίου σε κάποιους.
Κάποιοι έβαλλαν εναντίον επώνυμων υποστηρικτών του ΟΧΙ, αποκαλύπτοντας "σκάνδαλα" ( π.χ. Χριστοδούλου, Λιλλήκα κ.α.), την ίδια ώρα που σοβαρότατα ζητήματα όπως η εξασφάλιση μετοχών από το Ν. Χρυσάνθου ως Αναστασιάδη,δεν τους ενοχλούσαν.
Κυρίως όμως:
Γίνονταν σεμινάρια, στα οποία κατηγορείτο ο Τάσσος Παπαδόπουλος, από ακραιφνείς οπαδούς του ΝΑΙ, μαζί είτε με Νεοπασόκους είτε με Άγγλους, ως το εμπόδιο για τη λύση του Κυπριακού.
Κάποιοι κατάγγελλαν τον Τ. Παπαδόπουλο στην Ευρώπη.
Κάποιοι έφτασαν να πουν ότι δεν ήταν " Πρόεδρος Λύσης".
Κάποιοι έφταιγαν τον Τ. Παπαδόπουλο για όλα τα κακά του τόπου. Άδικα. Πολύ άδικα.
Κάποιοι παρουσίασαν ένα απλό και σοβαρό άνθρωπο ως δικτάτορα και προέβηκαν σε δολοφονία χαρακτήρος εις βάρος του.
Υπήρχε σοβαρή πρόκληση εκ μέρους κάποιων οπαδών του "ΝΑΙ". Που προκαλούσε πιστεύω και κάποιες δυνάμεις γύρω από τον Πρόεδρο. Αυτή η αντίδραση δε δημιουργήθηκε από μόνη της. Και σίγουρα δεν ήταν εντελώς αδικαιολόγητη.
ΡΙΜΑΧΟΣ
Πολύ καλά τα σχόλια στο μπλοκ σας και θυμίζουν κάπως την ιστοσελίδα του αείμνηστου Τασσου Παπαδόπουλου πριν τις προεδρικές του 2008 την οποία παρακολουθούσα στενά χωρίς σχόλια.
Είμαι της γνώμης ότι οδηγούμαστε σε νέα διαμάχη ναι και οχι προς όφελος των "απομονωμένων αδελφών" που επιδιώκουν την όποια διχόνοια μας για αναβάθμιση.
Είναι λυπηρό που όσα κτίσαμε χαλούν με τη νέα "στρατηγική" του κουτουρού και του εκνευριστικού "λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους".
Μακάρι οι κυβερνώντες να γνωρίζουν παραπάνω πράγματα από τον μέσο πολίτη και να τα χρησιμοποιούν προς όφελος μας. Δυστυχώς αυτό δεν φαίνεται μέχρι στιγμής.
Αγαπητέ μου Ρίμαχε, κάθε αλήθεια, είναι αλήθεια. Συχνά διαφέρει η γωνιά από την οποία βλέπει κανείς τα πράγματα. Δεκτή από μένα η επί του ειδικού ανάλυση.
Στον φίλο μου Χ.Τ.(υπαρκτότατο πρόσωπο) που ξέρω πόσο πολύ πονάει τον τόπο μας πού ξέρω από πρώτο χέρι πως πριν καταλήξει στο ΝΑΙ έμεινε άγρυπνος μία εβδομάδα και έριξε την ψήφο του με αγωνία και δάκρυα ποιος θα του άπαλύνει την πίκρα για τα όσα άκουσε μετά από κάποιους άλλους;
Που τον είπαν από προδότη μέχρι "τούρκο";
Όσα έγραψα τα έγραψα απο τη σκοπιά του απλού καθημερινού πολίτη και όχι από τη σκοπιά του "παράγοντα". Και είναι και η μόνη σκοπιά που με ενδιαφέρει.
Γιατί κατά τα άλλα υπάρχουν επαγγελματίες αρνητές κάθε λύσης όπως και επαγγελματίες ενδοτικοί σε κάθε σχέδιο. Αλλά όλοι αυτοί, δεν είναι καθημερινοί άνθρωποι, είναι αυτοί που παίζουν με τους καθημερινούς ανθρώπους. Κάτι που ουδέποτε έπραξε ο αείνηστος ιστορικός ηγέτης της Κύπρου-πιο σημαντικός για μένα από τον Μακάριο- ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ανησυχούμε! αυτό είναι το μήνυμα! Υπάρχει αγωνία και είναι πλειοψηφική. Και η αγωνία αφορά το τρόπο που πολιτεύεται η κυβέρνηση και κυρίως ο Πρόεδρος. Η αγωνία είναι υπαρκτή και΄απαιτεί απαντήσεις. Παρόλα αυτά οφείλουμε σεβασμό στους θεσμούς γιατί αν τους καταργήσουμε είτε από αγωνία είτε από βλακεία το αποτέλεσμα θα είναι εξίσου μοιραίο!
καλησπέρα! Μαριάνθη Ανδριώτη
Αγαπητέ Φάληρε,
Δεν έχουμε υπόψη μας χαρακτηρισμό των όσων πολιτών ψήφισαν ΝΑΙ, ως Τούρκων ή προδοτών, δημόσια από εκπροσώπους των δυνάμεων που στήριξαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ακόμη και από το ΕΥΡΩΚΟ, που έχει την πιο "σκληρή" γραμμή στο Κυπριακό.
Υπήρξε πολύ έντονος χαρακτηρισμός του Σχεδίου, ενίοτε και πολιτικών οι οποίοι προέβαιναν σε ακραίες δηλώσεις ( όπως η Καίτη Κληρίδου και ο Νίκος Αναστασιάδης), αλλά όχι των απλών πολιτών.
Βεβαίως σε επίπεδο προσωπικό και μεταξύ πολιτών, υπήρξαν εκατέρωθεν έντονες αντεκκλήσεις.
Οπωσδήποτε, τόσο αυτοί του ΝΑΙ όσο και αυτοί του ΟΧΙ, είχαν ανάμεσά τους ακραίους. Π.χ. αυτοί του ΟΧΙ είχαν ανάμεσά τους κάποιους ( πολύ λίγους) που λέγαν: "θέλουμε έναν τοίχο". Άτομα που υποστηρίζουν δηλαδή να δώσουμε τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία.
Αλλά και αυτοί που υποστήριξαν ΝΑΙ είχαν μεταξύ τους ακραίους. Άτομα που ψήφιζαν απερίσκεπτα το Σχέδιο και όποιος το απέρριπτε, είναι γι' αυτούς "οπαδός της διχοτόμησης" που " δε θέλει λύση". Άτομα που κατάγγελλαν σε διεθνή και ευρωπαϊκά βήματα τον Τάσσο Παπαδόπουλο ότι "δε θέλει λύση" και αποενοχοποιούσαν την Τουρκία για την κατοχή. Άτομα που έλαβαν λεφτά και επιχορηγήσεις και διαμονές και ταξιδάκια σε επιχορηγημένα "σεμινάρια" και μετά προωθούσαν το ΝΑΙ. Πολιτικούς που υπόσχονταν για χρόνια, "επιστροφή όλων των προσφύγων", "λύση που περνά μέσα από την Κερύνεια", "την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω" και την κρίσιμη στιγμή όχι μόνο άλλαζαν γνώμη ( δικαίωμά τους, άνκαι όφειλαν να παραιτηθούν), αλλά ήθελαν να την επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου.
Πιστεύουμε όμως ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ( το όλοι θα ήταν αυθαίρετο και ισοπεδωτικό), ότι κι αν ψήφισαν, το ψήφισαν με γνώμονα το συμφέρον της Κύπρου.
Θα σου αναφέρω μια ιστορία που άκουσα και με συγκίνησε. Ένας Κερυνειώτης, που ψήφισε "ΝΑΙ", είπε σε ένα Αμμοχωστιανό: " Ψήφισα ΝΑΙ, για να πας τουλάχιστον εσύ πίσω στο σπίτι σου". Και του αποκρίθηκε ο Αμμοχωστιανός: " Εγώ όμως ψήφισα ΟΧΙ. Όχι τόσο γιατί δεν ξέρω αν όντως θα πάμε πίσω εμείς οι Βαρωσιώτες. Αλλά κυρίως, γιατί δεν θα πάτε εσείς οι Κερυνειώτες".
Είναι σε κάτι που θα συμφωνήσουμε πλήρως: ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που τόσα και τόσα του απέδιδαν οι αντιπάλοι του, υπήρξε όχι μόνο ανεκτικός, αλλά κύριος με όλη τη σημασία της λέξης και δεν έκρινε με το ΝΑΙ και το ΟΧΙ. Απόδειξη: διόρισε συνεργάτες του πολλές φορές άτομα του ΝΑΙ.
ΡΙΜΑΧΟΣ
Να σας πει τζιαι ο Γιώρκος σας την γνώμην του:
Εν έσιει υπόθεσην ο τύπος. Άδρωπος που λέει ότι εν έναν βήμαν μπροστά που την Τουρκίαν, την ώραν που η Τουρκία εξανάγινεν το ανφαν γκατέ των Αμερικάνων εννεν σοβαρός. Άδρωπος που νομίζει ότι ούλλους έννα τους γελάσει, εν του εαυτού του που γελά. Άδρωπος που νομίζει ότι ούλα ξέρει τα, εν ιξέρει τίποτε. Άδρωπος αχάριστος με τους δικούς του, έννεν άδρωπος.
Άδρωπος που εν καταλάβει ότι για το Προεδρικόν κάμνει μόνον ως κηπουρός να κλαδέφκει τα δεντρά τζιαι να σάζει τα φκιόρα, τζιαι κορτώνει τζιαι νομίζει ότι εν κανένας Εθνάρχης, εν έσιει υπόθεσιν.
Άμαν εννάν έτσι οι Προέδροι, την άλλην φοράν να φκάλουμεν τον Χαμπήν το γερούιν που πουλά πόμπες τζιαι κούπες με το ποδήλατον. Τουλάχιστον ο Χαμπής εν πιο ταπεινός.
ΓΙΩΡΚΟΣ
Χριστόφιας μαινόμενος!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11420&subid=2&tag=8405&pubid=2748779
Πρωτοφανές επεισόδιο σε βάρος δημοσιογράφου με πρωταγωνιστή τον... Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια σημειώθηκε μετά τη λήξη της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες.
Προσερχόμενος στη συνέντευξη Τύπου ο κ. Χριστόφιας επιτέθηκε -ενώπιον Κυπρίων, Τούρκων και ξένων δημοσιογράφων- στον ανταποκριτή της μεγαλύτερης κυπριακής εφημερίδας, του «Φιλελεύθερου», και έγκριτο δημοσιογράφο Παύλο Ξανθούλη με εκφράσεις (όπως η πιο γνωστή ελληνική λέξη που αρχίζει από «μ»...) που δεν περιποιούν τιμή σε αρχηγό κράτους και μάλιστα αριστερής προέλευσης.
Δίνοντας την εντύπωση ότι το ΑΚΕΛ δεν ανέχεται και δεν αντέχει τη διαφορετική άποψη (ακόμη και όταν αυτή βασίζεται σε γεγονότα), ο κ. Χριστόφιας ακούστηκε να φωνάζει, εκτός όλων των άλλων, στον δημοσιογράφο ότι «εγώ θα βρω τη λύση (του Κυπριακού), ακόμη και αν εσύ δεν θέλεις»! Προφανώς το ξέσπασμα αποκαλύπτει τη δύσκολη θέση στην οποία έχει οδηγήσει την κυπριακή κυβέρνηση το αλισβερίσι με τον «φίλο» Ταλάτ...
Ρίμαχε, ναι.
Τέτοιες ιστορίες γνωρίζω και εγώ (σαν αυτή που περιγράφεις) και είναι καταλυτικές για να αντιληφθεί κανείς το μεγαλείο και την ευγένεια της ψυχής που κρύβουν οι απλοί, ανώνυμοι άνθρωποι της Κύπρου.
Για μένα, το 2004 υπήρξε μία κορυφαία στιγμή που δεν έχει να κάνει μόνον με τα ελαττώματα του σχεδίου Ανάν αλλά και με την ανάγκη ενός τεράστιου και συσσωρευμένου Εθνικού "γαμώτο" που εκφράστηκε έντονα κόντρα στη βούληση και την πίεση των ισχυρών.
Και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, δεν κουραστώ να το λέω, με το ένα χέρι του κρατούσε το τιμόνι της διακυβέρνησης και με το άλλο κρατούσε σφιχτά το ίδιο το χέρι της Ιστορίας.
Το 2004, πέρασε. Και αυτό που έχει πια μέγιστη σημασία είναι το Τώρα.
Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε σε όλα δεν έχει σημασία αν σε διάφορα σημεία έχουμε αποκλίσεις ή διαφορετικές ερμηνείες, σημασία έχει να υπηρετήσουμε στο μέτρο που μπορούμε το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας μέσα από μία Λύση που θα είναι πραγματικά Βιώσιμη και Λειτουργική και θα έχει το σωστό περιεχόμενο.
Και ως σωστό περιεχόμενο προσδιορίζουμε αυτό που θα επιτρέψει την αβίαστη Συνέχεια της Ιστορικής Πλειοψηφίας της νήσου χωρίς άλλες περιπέτειες και πισωγυρίσματα.
"Λύσεις" που συνιστούν, προωθούν, ενισχύουν το ιστορικό διακύβευμα δεν μπορούν να γίνουν δεκτές.
"Λύσεις" που αν εφαρμοστούν θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να τιναχθούν στον αέρα και να δικαιώσουν τους επεκτατικούς στόχους του βαθέως τουρκικού κράτους δεν μπορούν να γίνουν δεκτές.
"Λύσεις" που θα τινάξουν στον αέρα όλα όσα κατάφερε ο Ελληνισμός της Κύπρου τόσα χρόνια υπό καθεστώς Κατοχής, δεν μπορούν να γίνουν δεκτές.
"Λύσεις" που θα επιτρέψουν σε μία μειοψηφία να δικτατορεύει το σύνολο, δεν μπορούν να γίνουν δεκτές.
Ο Δ.Χριστόφιας δεν είναι ηγέτης και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα.
Γιατί αν ήταν, θα είχε συμπαρασύρει μεγάλη μερίδα του λαού σε μαζικές κινητοποιήσεις υπέρ της "Λύσης".
Όμως ο λαός, είναι παγωμένος και αδιάφορος. Οι λεγόμενες δικοινοτικές επαναπροσεγγιστικές συνάξεις δεν συγκεντρώνουν παρά ελάχιστους στην καλύτερη περίπτωση.θα τους χαρακτηρίσω στην πλειοψηφία τους καλόπιστους αλλά αφελείς.
Ταυτόχρονα όμως, ο Τάσσος Παπαδόπουλος άφησε ένα τεράστιο κενό που παραμένει κενό.
Και υπάρχει μεγάλη ανάγκη, να βρεθούν άνθρωποι, άνθρωπος, που να είναι ικανοί να εμπνεύσουν, να καθοδηγήσουν, να μπουν μπροστά. Άνθρωποι καινούργιοι, "αμόλυντοι" από το χθες και τις πληγές του, αλλά εμπνευσμένοι από την ιστορία του τόπου.
Δημήτρης Χριστόφιας, ο μοναδικός ηγέτης στα παγκόσμια χρονικά που δεν επιδιώκει ατόφια Ελευθερία για το λαό του.
Επισκεπτόμενος νωρίτερα στρατόπεδο καταδρομέων κοντά στη Λευκωσία, όπου έγινε ο καθιερωμένος εορτασμός του Πάσχα από την Εθνική Φρουρά, ο Δημήτρης Χριστόφιας τόνισε ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται εκ μέρους ολόκληρου του κυπριακού λαού τις αρχές στο Κυπριακό και θα εξακολουθήσει να αγωνίζεται για την επανένωση της Κύπρου στην βάση της Ομοσπονδίας.
Ανέφερε επίσης ότι η στασιμότητα και η απραξία «στο όνομα της ατόφιας λύσης και της ατόφιας ελευθερίας οδηγεί τον τόπο μας στην τελική και ολοκληρωτική καταστροφή και στη διχοτόμηση».
http://www.greekalert.com/2009/04/blog-post_4188.html
Φάληρε,
Έχεις μία πρωτοτυπία στη σκέψη σου. Οι αναρτήσεις σου είναι εξαιρετικές.
Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουν η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ;
@ Συννεφάκι βάζεις δύσκολο ερώτημα αν κάποιος δεν θέλει να απαντήσει με το θυμικό. Και εμένα μου αρέσει να μην παρασύρομαι από το συναίσθημα σε αυτά τα ζητήματα.
Λοιπόν.
Το εύκολο, είναι να πει κάποιος «να φύγουν, γιατί όσο μένουν νομιμοποιούν την κατάσταση».
Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως αποχωρούν από την «συγκυβέρνηση» ωραία και πανηγυρικά.
Κατά τη δική μου άποψη, αυτό εγκυμονεί μία εξαιρετικά δυσοίωνη προοπτική.
Την Κυβερνητική σύμπραξη ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ σε μία μίνιμουμ πολιτική βάση με άξονα το Κυπριακό και χρονικό ορίζοντα μέχρι το επερχόμενο δημοψήφισμα.
Έτσι, κατά τη γνώμη μου θα έχουν παίξει εκπληκτικά τον ρόλο της μαριονέτας στο σκηνικό. Γιατί;
Εξηγώ: Τι είναι η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ μαζί; Ένα 20%; Πάνω κάτω, τόσο. Αφήνει λοιπόν η αναχώρηση από την συγκυβέρνηση ανοιχτό, ορθάνοιχτο το πεδίο για τη δημιουργία ενός δήθεν «πανεθνικού μετώπου Αριστεράς-Δεξιάς» για το καλό του τόπου. Ένα απίστευτο πακέτο που με λίγο καλό πολιτικό μάρκετινγκ θα μοσχοπουληθεί στον κουρασμένο κόσμο της Κύπρου και θα μοσχοπουληθεί στο εξωτερικό ως το πιο ώριμο φρούτο για να περάσουν 100 ΑΝΑΝ.
Προσέξτε την τέλεια συμπαιγνία-συγκυρία-σκηνοθεσία:
Στο Βορρά με τις ευλογίες της Τουρκίας η «συνύπαρξη» Έρογλου –Ταλάτ.
Στο Νότο με τις ευλογίες της Τουρκίας επίσης η «συνύπαρξ绨Χριστόφια –Αναστασιάδη. Πως σας φαίνεται το πακέτο;
Δεν μοιάζει ιδανικό προϊόν για την «επίλυση»;
Θα παρουσιαστεί μάλιστα ως ο τεράστιος Ιστορικός Συμβιβασμός για το καλό της Κύπρου και θα μοιραστούν όλοι μαζί το βραβείο Νόμπελ στο παντοπωλείο της Στοκχόλμης.
Όχι λοιπόν! Να κάτσουν εκεί που βρίσκονται, να αναλάβουν τις ευθύνες της επιλογής που έκαμαν α) να μην στηρίξουν τον Τάσσο β) και να στηρίξουν μετέπειτα τον Χριστόφια και, να παίξουν ενεργά το ρόλο τους καταγγελτικά διαρκώς με στοιχεία για τις όποιες ατασθαλίες. Να εξαναγκάσουν έτσι, τον Χριστόφια σε ρήξη αντί να την προκαλέσουν εκείνοι.
Ο μόνος τρόπος για «υγιή» αποχώρηση θα ήταν μία ρηξικέλευθη ενέργεια μεγάλου βεληνεκούς, δηλαδή η ταυτόχρονη «διάλυση» όλων των κομμάτων του κέντρου και η ενοποίηση τους σε έναν νέο δυναμικό φορέα του Κέντρου με νέα ηγεσία με έντονο το στίγμα της πολιτικής παρακαταθήκης του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ώστε να προκαλέσουν έναν έντονο κυματισμό προβληματισμών στην κοινωνία. Αυτά νομίζω εγώ, προς το παρόν.
Επμνευσμένη η τοποθέτηση του Φάληρου Κυπριώτη και σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω, χωρίς να λάβω υπόψη τις ιδιαιτερότητες των κομμάτων ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ.
Η συμφωνία μου εστιάζεται στην αναγκαιότητα οικοδόμησης μιας νέας δυναμικής, στην περιφέρεια του κέντρου, με σαφή προσανατολισμό στο Κυπριακό, δεδομένης της κρισιμότητας των εξελίξεων. Αυτό που κάνει δύσκολη την δημιουργία ενός τέτοιου σχηματισμού είναι τα παζλ συμφερόντων που συγκροτούνται στα 2 κόμματα της συγκυβέρνησης και τα οποία αλλοιώνουν τους δεσμούς με την εξουσία σε λανθάνουσες πορείες ή και εξυπηρετούν μικροπολιτικές εσωκομματικές ισορροπίες.
Βέβαια είναι πολιτικά αδόκιμο αυτό που συμβαίνει σήμερα και τα 2 κόμματα οφείλουν να προβληματιστούν επ'αυτού, ότι δηλαδή βρίσκονται στο ενδιάμεσο της συμπολίτευσης- αντιπολίτευσης, οδηγώντας τον λαό σε μια ξενέρωτη πλατφόρμα επιφανειακής πολιτικής.
Ο Φάληρος έχει τοποθετήσει ένα σημείο που αξίζει να δούμε και αφορά την επισημοποίηση της σχέσης ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ στο Κυπριακό, γεγονός που αν γίνει, θα στριμώξει το λαό σε ένα πλαστό, πλην όμως ισχυρό δίλημμα, στέλλοντας τον στην κάλπη ενός γρήγορου δημοψηφίσματος λύσης, "πατώντας" στις ποσοτικές και μόνο πλειοψηφίες τους. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα οδηγήσει μεν από μόνο του στη συσπείρωση των δυνάμεων του Κέντρου - γιατί δεν θα έχουν επιλογή (ούτε εθνική, ούτε κομματική) - πλην όμως ενδέχεται να είναι πολύ αργά για να σωθεί κάτι (και το "κάτι" εμπεριέχει και το μέλον της Κύπρου).
Συνοψίζοντας, ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ πρέπει να πιεστούν να τοποθετηθούν άμεσα, χωρίς περιστροφές, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος της πολιτικής τους σκέψης την ανάγκη διαφοροποίησης του κομματικού χάρτη της Κύπρου. Σε αντίθετη περίπτωση οδεύουν να απωλέσουν τον ρυθμιστικό τους ρόλο, τον οποίο και προσπαθούν να διαφυλάξουν με σθένος για ευνόητους λόγους.
Ο Γιώρκος σας, έναν έσιη να πει:
Αν πουν τζιαι τολμήσουν το να παν μαζίν ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ, εννά φανεί ποιος εν ποιος.
Όι όπως ιστες εκλογές που εκάμναν ιμίσιμου τους αντίπαλους τζιαι αλλιλοπριμοδοτούνταν για να φκάλουν τον Γρουστόφκιαν.
ΑΚΕΛ ΔΗΣΥ εν το ίδιον πράμαν. Ας παν μαζίν, να μοιραστούν την κυβέρνησην, να τους μαυρίσει τζιαι ο κόσμος για τα καλά. Να πιαν τζιαι το Μαρκούιν όμως, όι να τον αξϊάσουν ποδά.
Κανεί σιόρ να μας κάμνουν ότι τσακκωνουνται ιμίσιμου τζιαι να συναντούνται στο Κελλάκιν μυστικά!
Εν τζιαι τρωμεν κόνναρα κύριε Γρουστόφκια μας.
Εγιώ προτείνω το ιστο blog τούτον, να συζητηθεί το θέμαν. Να παν μαζίν ΑΚΕΛ τζιαι Συναγερμός.
ΓΙΩΡΚΟΣ
Θα βγω λίγο εκτός θέματος αλλά αυτή η είδηση πως σας ξέφυγε;
Κόλιν Πάουελ το Σχέδιο Ανάν «προστατεύει τα νόμιμα στρατηγικά συμφέροντα» της Τουρκίας, τα συμφέροντα ασφαλείας των Τουρκοκυπρίων ενώ διευκολύνει την Ουάσιγκτον να υποστηρίξει την ένταξη της χώρας στην ΕΕ!
http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2009/04/to.html
ekane iposxesis oti tha mas poulisi..tha mas katastrepsi...
ego aporo giati d apologithike gia to sxedio anan,afou sti pragmatikotita itan me to nai k last moment alla3e gnomi... twra pou ipe k h hilary oti to sxedio itan adiko ti ekane ??
ta lefta pou epiase apo tous 3enous gia to 3epoulima tis xora mas tha ta mirasti toulaxisto mazi mas???
Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ο κύριος Χριστόφιας δεν έχει θάρρος. Πάντα θα κρύβεται πίσω από κάτι γιατί φοβάται να πάρει αποφάσεις μήπως τον κρίνουν αρνητικά στο μέλλον. Π.χ. η μείωση της στρατιωτικής θητείας, αφού δεν χρειάζεται εγκριση από τα κόμματα και την βουλή γιατί δεν την κάνει αφού ήταν προεκλογική του δέσμευση, τι φοβάται? Η προεδρία θέλει θάρρος κύριε Πρόεδρε μήν βρίσκεις δικαιολογίες και να τα ρίχνεις πάντα στους άλλους, αντιμετώπισε τις ευθύνες σου.
Δεν έχει θάρρος γιατί δε μειώνει τη θητεία ιμίσιμου.
Καθένας με τον πόνο του!
Δημοσίευση σχολίου