ΟΜΙΛΙΕΣ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΩΝ

Δημοσιεύουμε δύο ομιλίες. Μία του Τάσσου Παπαδόπουλου και μία του Βάσου Λυσσαρίδη. Τις αφιερώνουμε στους αμετανόητους πραξικοπηματίες και στους πραξικοπηματοκάπηλους.


Ομιλία Τάσσου Παπαδόπουλου στην εκδήλωση τιμής για τους αγωνιστές της αντίστασης στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, 7/12/2004

Όταν ο μεγάλος και αξέχαστος ηγέτης μας, ο Εθνάρχης Μακάριος, επέστρεψε στην Κύπρο στις 7 του Δεκέμβρη του 1974, η Κύπρος δεν ήταν πια η χώρα του χαμόγελου και των γλυκών ονείρων. Τα χαμόγελα και τα γλυκά όνειρα γκρεμίστηκαν στις 15 του Ιούλη μέσα στα ερείπια του Προεδρικού Μεγάρου και δολοφονήθηκαν, πέντε μέρες αργότερα, στις τουρκοπατημένες ακτές της Κερύνειας.

Όταν ο προδομένος και τραγικός ηγέτης, ο Εθνάρχης Μακάριος επέστρεφε, τέτοια μέρα, στην Κύπρο, πριν τριάντα ακριβώς χρόνια, η Κύπρος ήταν ένας απέραντος χώρος χαλασμού και οδύνης, μια φοβερή ένταση θρήνου και δακρύων. Το προδοτικό πραξικόπημα προλόγισε μακάβρια τη βάρβαρη τουρκική εισβολή. Η βάρβαρη τουρκική εισβολή συμπλήρωσε τραγικά το προμελετημένο έγκλημα εναντίον της Κύπρου.

Όταν ο αείμνηστος Εθνάρχης Μακάριος, επέστρεφε, τέτοια μέρα, στην ακρωτηριασμένη και αιμορραγούσα πατρίδα του, η πατρίδα του και ο αγαπημένος λαός του τον περίμεναν να ανασύρει ζωντανή την ελπίδα μέσα από τα συντρίμμια και να αναστήσει την πίστη μέσα από την απελπισία και την απόγνωση.

Και ο Μακάριος, με ραγισμένη πια την καρδιά του και με τραυματισμένη την ψυχή του, ανέβηκε ξανά στους προμαχώνες και στις επάλξεις, σημαιοφόρος ενός νέου αγώνα και πρωτοπόρος μιας νέας πορείας για τη σωτηρία και την επιβίωση της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού, μέσα σε συνθήκες ημικατεχόμενης πατρίδας που οι άνοες της Ελληνικής Χούντας και οι Κύπριοι συνοδοιπόροι δημιούργησαν.

Αυτή η πορεία σωτηρίας συνεχίζεται. Μέσα στην ατέλειωτη ακόμη δοκιμασία και αγωνία μας, ατέλειωτη και αστείρευτη παραμένει η αντοχή και η πίστη μας στην τελική δικαίωση. Αντιστεκόμαστε, μοχθούμε και μαχόμαστε να επιβιώσουμε ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και ως ελεύθερος λαός σε μια επανενωμένη πατρίδα, που αξίζει και δικαιούται ένα καλύτερο μέλλον, σε μια ενωμένη Ευρώπη.

Τιμώντας τη μέρα της επιστροφής του Μακάριου στην Κύπρο, τιμώντας τη μέρα της αποκατάστασης της δημοκρατίας, με την επάνοδο του νόμιμου και δημοκρατικά εκλελεγμένου Προέδρου, η πολιτεία τιμά και επιβραβεύει σήμερα τους αγωνιστές της αντίστασης ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα.

Ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκφράζω λύπη και απολογούμαι για τη μεγάλη καθυστέρηση στην απόδοση της οφειλόμενης αυτής τιμής. Λυπούμαι και απολογούμαι γιατί η πολιτεία παρέλειψε, για τόσα πολλά χρόνια, να εκπληρώσει το ηθικό χρέος της απέναντι σε όλους εκείνους τους ζώντες, που υπερασπίσθηκαν, με γενναιότητα και αυταπάρνηση, τη δημοκρατία και τη νομιμότητα, ενώ προηγήθηκε η αποκατάσταση και η αποζημίωση των 62 απολυθέντων για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Αισθάνομαι, πραγματικά, μεγάλη συγκίνηση, γιατί έχω σήμερα την τιμή να τιμώ, εκ μέρους της πολιτείας, τους αγωνιστές της αντίστασης και τους προμάχους της δημοκρατίας. Έστω και με αδικαιολόγητη καθυστέρηση, η πολιτεία εκπληρώνει τώρα το χρέος της και αμείβει, όπως οφείλει, εκείνους, που με κίνδυνο της ζωής τους αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα και υπερασπίσθηκαν τη νομιμότητα, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον αείμνηστο Εθνάρχη και Πρόεδρο Μακάριο. Νιώθω ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, γιατί έλαχε σε μένα το προνόμιο και η ευκαιρία να εκπληρώσω, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, την εκκρεμούσα για τόσα χρόνια οφειλή της πολιτείας και να αποκαταστήσω μια αδικία σε βάρος των αγωνιστών της αντίστασης.

Εκπληρώνοντας αυτή την οφειλή και αποκαθιστώντας αυτή την αδικία, θεωρώ ότι υπερασπίζομαι την ιστορική αλήθεια και την ηθική τάξη, υπερασπιζόμενος, την ίδια ώρα, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια της πολιτείας. Είναι πράξη αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας της πολιτείας η αναγνώριση της αγωνιστικής προσφοράς των πολιτών της και η απόδοση σε αυτούς της πρέπουσας τιμής και αμοιβής.

Δεν είναι χαριστική πράξη ούτε ευνοιοκρατική μεταχείριση, η από μέρους της πολιτείας έμπρακτη εκτίμηση της γενναιότητας και του ηρωισμού κάποιων ανθρώπων, που σε κρίσιμη ώρα της εθνικής ζωής, υπερέβησαν τα συνήθη όρια του συνήθους καθήκοντος και, υπακούοντες στη φωνή της συνείδησής τους και του χρέους, αντιστάθηκαν στους πραξικοπηματίες επιδρομείς και υπερασπίσθηκαν με πάθος τη δημοκρατία, το Σύνταγμα, την έννομη τάξη και το νόμιμο Πρόεδρο της χώρας. Είναι υποχρέωση, αλλά και αρετή της πολιτείας η απόδοση τιμής στους άξιους τιμής. Η πολιτεία ευθύνεται όχι μόνο να τιμά τους νεκρούς ήρωες των αγώνων της, αλλά και υποχρεούται να εκτιμά, να αναγνωρίζει και να επιβραβεύει τον ηρωισμό και την προσφορά των ζώντων μαχητών.

Οι αγωνιστές της δημοκρατίας και της νομιμότητας είναι στην πραγματικότητα αγωνιστές της ελευθερίας. Γιατί δεν νοείται και δεν υπάρχει πραγματική ελευθερία, όταν απουσιάζει η δημοκρατία και η νομιμότητα. Και δεν νοείται και δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία και νομιμότητα, όταν εκλείπει η ελευθερία. Την ελευθερία της Κύπρου υπερασπίσθησαν αυτοί που αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα. Για την ελευθερία της Κύπρου αγωνίσθηκαν, αυτοί που σήμερα τιμώνται.

To Υπουργικό Συμβούλιο, αναγνωρίζοντας τον αγώνα και την προσφορά των μαχητών της αντίστασης και εκπληρώνοντας το ηθικό χρέος της πολιτείας απέναντί τους, αποφάσισε:

1. Την απονομή Μεταλλίου «Ανδρείας Προασπιστή της Δημοκρατίας», συνοδευόμενου από το ανάλογο δίπλωμα, σε όλους τους αντιστασιακούς που περιλαμβάνονται στο Μητρώο Μαχητών της Αντίστασης.

2. Την επ΄ ανδραγαθία μεταθανάτια προαγωγή των πεσόντων μελών της Αστυνομίας και των ειδικών αστυφυλάκων, με ανάλογη οικονομική ρύθμιση από την ημερομηνία του θανάτου τους.

3. Την επ΄ ανδραγαθία προαγωγή στο βαθμό του Λοχία, των Αστυφυλάκων και Αναπληρωτών Λοχιών, που βρίσκονται στην υπηρεσία ή έχουν αφυπηρετήσει.

4. Την επ΄ ανδραγαθία προαγωγή στο βαθμό του Υπαστυνόμου, των Λοχιών και Αναπληρωτών Υπαστυνόμων, που βρίσκονται στην υπηρεσία ή έχουν αφυπηρετήσει.

5. Την επ΄ ανδραγαθία προαγωγή στο βαθμό του Ανώτερου Υπαστυνόμου, των Υπαστυνόμων, που βρίσκονται στην υπηρεσία ή έχουν αφυπηρετήσει.

6. Την επ΄ ανδραγαθία προαγωγή σε κανονικούς Αστυφύλακες των ειδικών αστυφυλάκων, που βρίσκονται στην υπηρεσία ή έχουν αφυπηρετήσει.

Έχω πλήρη επίγνωση ότι με αυτή την Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, δεν αποδίδεται πλήρης αναγνώριση σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες πολίτες, εκτός της Αστυνομίας και των Δυνάμεων Ασφαλείας, που αντιστάθηκαν εξίσου ηρωικά και με αρετή εναντίον του πραξικοπήματος και της εισβολής.

Έχω επίσης ανησυχία για την ακρίβεια των καταλόγων που έχουν ετοιμαστεί και αγωνιώ από το ενδεχόμενο να έχουν παραλειφθεί κάποιοι που έπρεπε δικαιωματικά και με τα ίδια κριτήρια να περιληφθούν στους καταλόγους. Γι’ αυτό έχουμε προνοήσει για διαδικασία εξέτασης τέτοιων περιπτώσεων, που δυνατό να υποβληθούν από ενδιαφερόμενους στην Επιτροπή.

Ελπίζω, όμως, να γίνεται κατανοητό ότι είναι πρακτικά και νομικά αδύνατο το Υπουργικό Συμβούλιο ή για μένα προσωπικά, να γνωρίζουμε μια-μια τις περιπτώσεις και να κρίνουμε δικαιολογημένες περιπτώσεις. Έχουμε αναθέσει το έργο αυτό σε Επιτροπές από ανθρώπους που η αντιστασιακή τους ιστορία, το ήθος και η αντικειμενικότητα τους είναι αδιαμφισβήτητη. Έχουμε καθιερώσει αντικειμενικές διαδικασίες που διασφαλίζουν τη δίκαιη κρίση, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, χωρίς λάθη και παραλείψεις. Μεμονωμένες περιπτώσεις λαθών και παραλείψεων δεν αποκλείονται, γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα.

Θέλω να διαβεβαιώσω ότι οι προθέσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, της Επιτροπής και εμένα προσωπικά, υπήρξαν πάντοτε αγαθές για να συντελεστεί αυτό το τιτάνιο και δύσκολο έργο της αποτίμησης της προσφοράς των μαχητών της Αντίστασης, με πλήρη αντικειμενικότητα, δικαιοσύνη και μακριά από οποιαδήποτε σκοπιμότητα.

Έχω την πεποίθηση ότι στο μέγιστο δυνατό βαθμό και όσο είναι ανθρωπίνως εφικτό, η Επιτροπή επιτέλεσε το καθήκον της εύορκα, με εντιμότητα, αντικειμενικότητα και δίκαιη κρίση. Το σύνολο, δεν αναιρείται από εξαιρέσεις και μεμονωμένες παραλείψεις.

Διερχόμαστε σήμερα μια κρίσιμη και καθοριστική για το μέλλον μας ώρα. Και αυτή η ώρα απαιτεί ομοψυχία και ενότητα. Ομοψυχία για αντίσταση ενάντια σε απόπειρες υπονόμευσης της κρατικής μας υπόστασης. Και ενότητα στον κοινό αγώνα για την προάσπιση των συμφερόντων του λαού και της χώρας μας. Μερικοί δεν μας συγχώρεσαν για το έντιμο και αξιοπρεπές «όχι» μας στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου. Μερικοί δεν ανέχθηκαν την αντίστασή μας στα απαράδεκτα για την Κύπρο σχέδιά τους. Μερικοί θεωρούν τη δική τους θέληση, τις δικές τους απόψεις και κρίση, ανώτερη και υπέρτερη της βούλησης του λαού μας.

Δεν πτοούμεθα. Όσο αδύνατοι και αν είμαστε, δεν θα κουρασθούμε να προασπίζουμε αυτά που θεωρούμε αναφαίρετα δικαιώματα του λαού μας και να αντιτάσσουμε το δίκαιο και την αντίστασή μας, σε απόπειρες και σχέδια που δεν θα διασφαλίζουν μια λειτουργική και βιώσιμη λύση του εθνικού μας θέματος. Είμαστε τόσο λογικοί και τόσο ρεαλιστές που να συμβιβαζόμαστε με μιά αμοιβαία αποδεκτή συναινετική λύση, στη βάση της διζωνικής και δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Δεν είμαστε, όμως, διατεθειμένοι να αποδεχθούμε μια στρεβλή διευθέτηση, που δεν θάχει καμιά προοπτική αντοχής στο χρόνο, ενώ θα έχει προδιαγραφές παραλυσίας και κατάρρευσης. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να προσυπογράψουμε μια διευθέτηση που λόγοις θα επανενώνει τη χώρα μας και έργοις θα εμπεδώνει τις χωριστικές τάσεις στο χώρο, στην κοινωνία, στην οικονομία και τους θεσμούς.

Με την ευκαιρία της αποψινής επετείου της αποκατάστασης της δημοκρατίας, με την ευκαιρία της αποψινής εκδήλωσης τιμής στους αγωνιστές της αντίστασης, θέλω, για μια ακόμη φορά, να τονίσω την προσωπική δέσμευση και υπόσχεσή μου στο λαό. Κανένας εκβιασμός, καμιά απειλή και κανένας φόβος δεν θα με εξαναγκάσουν ποτέ να εγκαταλείψω τις λογικές θέσεις και διεκδικήσεις μας και να προσχωρήσω στη βολική πορεία για μια πρόχειρη διευθέτηση του Κυπριακού, απλώς και μόνο για να κλείσει το θέμα και να τελειώνει το πρόβλημα. Δεν θα διστάσω να απορρίπτω νόθες και επικίνδυνες συνταγές διευθέτησης αλλά και δεν θα πάψω να επιδιώκω μια λειτουργική και βιώσιμη λύση, διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει την εθνική και φυσική επιβίωσή μας. Σε αυτό τον αγώνα, δεν θα υποκύψω και δεν θα λιποψυχήσω. Από την αγάπη και τη στήριξη του λαού αντλώ τη δύναμη να αντέχω. Και για τη δικαίωση του λαού θα αναλώσω τις δυνάμεις μου όλες.

Όταν ο τόπος μας απειλείται από τον επιδρομέα και κατακτητή των εδαφών μας, όταν το Κράτος μας, το ευρωπαϊκό Κράτος μας, απειλείται από άμεσες απόπειρες έμμεσης υπονόμευσης, ο κάθε πολίτης υποχρεούται να αντιστέκεται με την άρνησή του να παραδοθεί. Αυτό το μήνυμα φωνάζουν οι τιμώμενοι σήμερα αγωνιστές της αντίστασης. Αυτό το μήνυμα εκπέμπει μέσα από τον τάφο του ο σημαιοφόρος της αντίστασης και του αγώνα, ο ηγέτης Μακάριος.

Αυτή την πορεία και αυτό το μήνυμα, θα ακολουθήσουμε, ενωμένοι και αποφασιστικοί. Και θα δικαιωθούμε. Δικαιώνονται οι λαοί που πιστεύουν στην τελική δικαίωση, που αντιστέκονται και αγωνίζονται για την τελική δικαίωση. Η δικαίωση και η ελευθερία δεν χαρίζονται σε λαούς που ζητιανεύουν, με αναξιοπρέπεια και δουλικότητα, το δίκαιό τους. Τα «ναι» είναι πάντα εύκολα για εκείνους που δεν έχουν πρόβλημα ή αναστολές να περικόψουν τα δίκαια και τα δικαιώματά τους. Είναι, όμως, τα δύσκολα και αξιοπρεπή «όχι», είναι η συνετή στάση και η υπεύθυνη αντίσταση, που συντηρούν και ενισχύουν την ελπίδα της δικαίωσης και την πίστη στην ανατολή καλύτερων ημερών.

Και οι καλύτερες ημέρες για την Κύπρο, θα έλθουν. Θα έλθουν, με την ενότητα και την ομοψυχία του λαού μας. Του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμένιων, Μαρωνιτών και Λατίνων, αυτού του λαού που αξίζει μιας καλύτερης τύχης και που δικαιούται ένα καλύτερο μέλλον, σε μια δημοκρατική, επανενωμένη και ευημερούσα πατρίδα.


Ομιλία Δρ Βάσου Λυσσαρίδη για τις επετείους πραξικοπήματος-εισβολής, Αθήνα 17/7/2007


Ο χρόνος δεν έχει επουλώσει τις πληγές. Τα επακόλουθα της προδοσίας και της τραγωδίας πιο επικίνδυνα σημαδεύουν τη ζωή και τις σκέψεις μας.

Έτσι σ΄ αυτή την παρθενική παρουσία μου στην περιοχή σας αισθάνομαι την ίδια αμηχανία που με διακατέχει όταν καταθέτω στον Ελληνικό μητροπολιτικό χώρο ακόμα και για εξοντωτικώς υπεραναλυθείσες καταστάσεις και απόψεις.

Γιατί στην Κύπρο την πάλαι ποτέ αέρινη τη μακαρία τη γη ζούμε ακόμα σε συνθήκες αρχαιοελληνικής τραγωδίας.

Με τον Τεύκρο φυλακισμένο στη Σαλαμίνα, με τα αρχαία θέατρα ορφανά με τις εκκλησίες να μετατρέπονται σε κυλικεία και στάβλους.

Με πατρογονικές εστίες υπό κατοχή, με την πολυχιλιόχρονη Ελληνική πολιτισμική κληρονομιά να βιάζεται.

Με τον Τουρκικό στρατό να διχοτομεί την πατρίδα μας.

Με το δήθεν διάτρητο συρματόπλεγμα να εξευτελίζει την αξιοπρέπεια και να πληγώνει την εθνική μας κυριαρχία.

Με τον Πενταδάκτυλο αλυσοδεμένο με τους πέτρινους ήλους της κατοχικής σημαίας να σαρκάζει τις εκκλήσεις μας για να αποδιώξει τον εισβολέα.

Με τα εδάφη μας υπό κατοχή και τον κατακτητή να εισπράττει εύσημα για εποικοδομητική στάση.

Με το θύμα να σύρεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου γιατί δεν προσυπογράφει την εθελούσια αυτοδιάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Γιατί δεν δέχθηκε την πολυαποικιοποίηση της Ευρωπαϊκής τώρα πατρίδας μας με εκχώρηση δήθεν εγγυητικών, επεμβατικών στην ουσία, δικαιωμάτων στην κατοχική Τουρκία.

Τη νομιμοποίηση ξένης στρατιωτικής παρουσίας, υποκατάστασης της κοινοβουλευτικής και εκτελεστικής εξουσίας από ξένους δικαστικούς που θα έλυαν τα πολιτικά αδιέξοδα και θα κατάθεταν εν ανάγκη και τον προϋπολογισμό μας.

Δεν δεχθήκαμε εθελούσια απεμπόληση ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τους Ελληνοκύπριους Ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην δική τους πατρίδα όπως προνοούσε το σχέδιο Ανάν, με όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες να ασκούν τα Ευρωπαϊκά τους δικαιώματα εγκατάστασης και άσκησης επαγγέλματος σ΄ ολόκληρη την Κύπρο, πλην των Ελληνοκυπρίων.

Με τον πλανητάρχη και τον Βρετανό δορυφόρο να απειλούν ένα λιλιπούτειο λαό, γιατί αποφάσισε δημοκρατικά όπως ο ίδιος πρόκρινε σ΄ ένα απαράδεκτο δίλημμα που τέθηκε ενώπιον του.

Κι εμείς ταπεινοί μνήμονες Θερμοπυλών και Μαχαιράδων απαντούμε με τους στίχους που αποτελούν μόνιμο βίωμα μας παραφρασμένο αυτή τη φορά.

Μας λένε: Είσαστε μικροί

Αν δεν κάνετε ένα ακόμα βήμα υποχώρησης

θα σας αφανίσουμε

Απαντούμε: Αν το κάνουμε

θάμαστε ακόμα πιο μικροί.

Με ημετέρους Ευρωπαίους εταίρους να παρακολουθούν απαθείς τον εκβιασμό μιας χώρας-μέλους και να ανέχονται μια Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte όταν ωμά και κυνικά διακηρύττει ότι δεν θα συμμορφωθεί προς τις αυτονόητες υποχρεώσεις κάθε υποψήφιας για ένταξη χώρας. Ως πότε όμως; Γιατί υπάρχουν οι ενδείξεις για αντίστροφη μέτρηση, με την πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών να συνειδητοποιούν την ανάγκη για ουσιαστικά ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή Ένωση στηριγμένη στις δικές της Ευρωπαϊκές αξίες χωρίς ημιδορυφορικές εξαρτήσεις Ατλαντικών και Ατλαντοστρεφών.

Το είπα κατ΄ επανάληψη. Η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού.

Ενός εφικτού όμως που περιλαμβάνει την στάση κάθε ενδιαφερομένου λαού.

Δεν αιθεροβατούμε.

Διαγιγνώσκουμε και εμπόδια και δυσχέρειες και κινδύνους.

Όμως στόχος μας δεν είναι η παθητική προσαρμογή και η υποδούλωση ώστε να γίνουμε αρεστοί στους ξένους νέο-αυτοκρατορικούς κύκλους αλλά η υιοθέτηση ρεαλιστικής, αλλά αγωνιστικής γραμμής μέσα στα σημερινά δεδομένα.

Αν οι αριθμοί και μόνο υπαγορεύουν εθνική πολιτική θα το επαναλάβω ότι ο Ελληνισμός θα ήταν ίσως μια καταπιεζόμενη μειονότητα στα όρια μιας μετα-Οθωμανικής επικράτειας.

Μοιραία αυτές οι εκδηλώσεις ταξιδεύουν τη μνήμη στη γένεση και τους υπεύθυνους της τραγωδίας. Αναμιμνησκόμεθα τους ολιγάριθμους Ελληνόφωνους προδότες του Ελλαδικού και Κυπριακού χώρου. Αλλά στεκόμαστε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη μπροστά στους Ελληνοκύπριους αντιστασιακούς και τους Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες που παρά τις χειροπέδες της προδοσίας αγωνίσθηκαν με λεβεντιά και πολλοί έπεσαν για προάσπιση της Κύπρου.

Η σκέψη στρέφεται με οργή προς στους χουντικούς δεσμώτες του αδελφού Ελληνικού λαού που σε συνεργασία με την ΕΟΚΑ Β άνοιξαν χίλιες κερκόπορτες στον Τούρκο εισβολέα που δεν θα μπορούσε να πατήσει την Κύπρο αν η προδοσία δεν άφηνε αφύλακτα τα Κυπριακά εδάφη.

Όχι δεν τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας όπως μας λέει το τραγούδι.

Κανένας δεν τους έφερε.

H θάλασσα αγαλήνευτη βογκούσε

Ο Ποσειδώνας γερασμένος

και με την τρίαινα κουλή

αδικαταριόταν τις μοίρες

και τους άμοιρους.

Ξέγνοιαστοι οι νεοαχαιοί

ή και με πρόσφορα ντροπής

καλοδεχόντουσαν τους νεοπέρσες

πού ούτε πέρσες καν δεν ήσανε.

Οι αρχαίοι θεοί και τα αρχαία

κάστρα βρέθηκαν ξαρμάτωτα

Ο εφιάλτης κυβερνούσε την Αθήνα

Στις εκκλησιές δεν πρόλαβαν

να ψάλουνε τη υπερμάχω

πού όμως κι αυτή είχε βαρεθεί τις

χωρίς πια πάθος ψαλμωδίες

Και τώρα βρέθηκα στο τέρμα

της πορείας

χωρίς ούτε καν τον οβολό για ναύλα

για τον Άδη

‘Όμως αν άταφος γυμνόσαρκος

στην προδομένη χώρα

απομείνω

Το λάθος θάναι πια δικό τους

γιατί τη στρατιά των άταφων νεκρών

θα ξεσηκώσω

από τον ύπνο τον βαθύ τον

Ποσειδώνα θα ξυπνήσω

Καινούριους κεραυνούς στον Δία

θα δανείσω

και για τους νιόφερτους οχτρούς

δεν θα φανεί ούτε αναπαμός

ούτε και σπιθαμή

από την γη που

τώρα την πατάνε

Εγώ ούτε στην γη γυρνώ

ούτε στον Άδη πάω

Θα χτίσω μια καινούρια

χτίση.

Και τώρα;

Αντιμετωπίζουμε την λαθροβίωση του σχεδίου Κίσσιντζερ που προνοούσε πραξικόπημα, απομάκρυνση του Μακαρίου, εισβολή, εθνοκάθαρση και επιβολή ενός πειθήνιου καθεστώτος (αυτού που ονόμασα μεταπραξικόπημα) που θα αποδεχόταν λύση στη βάση δυο χωριστών κρατικών μορφωμάτων με χαλαρή συνομοσπονδιακή κεντρική κυβέρνηση.

Σ΄ αυτή τη βάση ο λόρδος Χάνι ετοίμασε το νέο σχέδιο στο οποίο ο άβουλος Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. δάνεισε το όνομα του.

Η απόπειρα εθελούσιας αποδοχής στη διάρκεια του μεταπραξικοπήματος της διασποράς του Τουρκικού στρατού σ΄ ολόκληρη την Κύπρο με το σχέδιο Γκιουνές ματαιώθηκε με αποτέλεσμα όμως την γνωστή δολοφονική απόπειρα και τον χαμό του Δώρου Λοϊζου που από τότε κρατάει τσίλιες στα σταυροδρόμια της ανθρωπότητας.

Εκείνο τ΄ Αυγουστιάτικο πρωϊνό

μάζεψα μια πεθαμένη σφαίρα

από την ξεραμένη αυλή μου

Σήμερα την παράχωσα βαθειά στην

πράσινη γραμμή

Μαζί μ΄ένα πακέτο προσδοκίες

και με ένα πικραμένο κίτρινο

σάλιο

Στις Βρυσούλες ένα παιδί μασάει

καλαμπόκι

Και μια γριά ξεγνέθει όνειρα

Πάντα κάπως πρέπει τον χρόνο

να σκοτώνεις

Οι άλλοι άλλα ήσυχα

Δολοφονούν.

Και λοιδορώ τον Δώρο πού μού χάρισε μια δανεική ζωή και μού στέρησε ένα όρθιο θάνατο.

Όμως παρά τις δυσχέρειες πού δημιουργήθηκαν και λόγω δικών μας λαθών σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν δυνατότητες για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση.

Η Κύπρος, με την βοήθεια της Ελλάδας, είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε.

Η Τουρκία έγινε αποδεκτή ως υποψήφια χώρα χωρίς να υλοποιήσει τις προαπαιτούμενες υποχρεώσεις για κάθε υποψήφια χώρα.

Και όχι μόνο. Με κυνικότητα και προκλητικότητα διακηρύττει ότι δεν θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν θα υλοποιήσει το πρωτόκολλο τελωνειακής ένωσης και δεν θα αποσύρει τα στρατεύματα της από την Κύπρο.

Κι εμείς επιτρέπουμε παρέκκλιση από την ουσία –που είναι η κατοχή- και ασχολούμαστε με τα επί μέρους, προσφέροντας έτσι άλλοθι στην κατοχική Τουρκία.

Αν ένας λαός δεν διεκδικεί τα δικαιώματα του κανένας δεν θα του τα χαρίσει.

Χρειαζόμαστε μια νέα διεκδικητική πολιτική που

1. να τοποθετείται το Κυπριακό στην σωστή του αντικατοχική βάση
2. αδρό περίγραμμα λύσης, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

(3) σωστή έντονη ενημερωτική εκστρατεία

1. συμμαχίες χωρίς αδόκιμη ενασχόληση με ελατήρια, αξιοποιώντας τη σύμπτωση έστω και προσωρινών συμφερόντων
2. να διαλύει τον μύθο για δήθεν εκ μέρους μας απομόνωση των Τουρκοκυπρίων που παραμένουν όμηροι της κηδεμονίας της Άγκυρας και δοτών Τουρκοκυπριακών ηγεσιών.

Άλλωστε ποιάς απομόνωσης;

Έχουμε υπερβεί κάθε όριο ασφάλειας. Με εκχώρηση Ευρωπαϊκών διαβατηρίων, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε φτωχούς και πλούσιους Τουρκοκύπριους, με ελεύθερη εμπορία των προϊόντων των υφαρπαγεισών Ελληνοκυπριακών περιουσιών κατά παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς και Ευρωπαϊκού δικαίου.

Η προβολή του απ΄ απευθείας εμπορίου αποτελεί προσβολή προς κάθε έννοια κυριαρχίας και δικαίου. Από πότε υπάρχουν εμπορικές σχέσεις με υπό κατοχή εδάφη ή έστω χωριστές επαρχίες;

Με το πρόσχημα της άρσης της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων επιχειρούν νομική αναβάθμιση του καθεστώτος, Ταϊβανοποίηση και εν συνεχεία διάλογο για ισότιμη συνεργασία των δύο κρατών σ΄ ένα συνομοσπονδιακό κηδεμονευόμενο μόρφωμα.

Πιέζουν για μέτρα πού δημιουργούν αντικίνητρο για λύση.

Γνωρίζουν ότι η απομόνωση οφείλεται στην συνεχιζόμενη κατοχή.

Σ΄ αυτές τις τόσο σημαδιακές επετείους είναι αντιπαραγωγικό, να αναλισκόμεθα είτε σε θρηνωδίες είτε σε φραστικές καταδίκες ή υμνωδίες για αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους χωρίς να αισθανόμεθα την ανάγκη για υιοθέτηση πορείας που θα εναρμονίζεται με τα μηνύματα αυτών που στάθηκαν στο μετερίζι της αντίστασης.

Δεν υπάρχει ελευθερία για όσους εθελόδουλα σκέφτονται.

Να αξιοποιήσουμε την παρουσία μας στον Ευρωπαϊκό χώρο που αντιλαμβάνεται τη γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου.

Θα το επαναλαμβάνω κατ΄ επανάληψη.

Κανενός τα δικαιώματα δεν επιβουλευόμεθα, αλλά και σε κανένα δεν εκχωρούμε τα δικά μας.

Κι εγώ, σ΄ αυτό το ύστατο βιολογικό σκαλοπάτι θα συνεχίσω όσο μπορώ και όπως μπορώ. Και δεν εκλιπαρώ αλληλεγγύη, από τον αδελφό Ελληνικό λαό γιατί αλληλεγγύη προσφέρεται από ξένους. Απαιτώ συμπόρευση και συμπαράταξη γιατί αυτό υπαγορεύεται από την εθνική ταύτιση αλλά και την ταυτότητα συμφερόντων έναντι κοινών κινδύνων.

Δηλώνουμε. Αυτή η γη είναι δική μας και κανείς δεν θα μας την πάρει. Θέλω τους Τουρκοκύπριους ελεύθερους ισότιμους πολίτες και με σεβασμό στη δική τους πολιτισμική παράδοση και στα δικά τους δικαιώματα και στα δικά τους χώματα. Όμως υπενθυμίζω χωρίς καμιά διάθεση μονοπώλησης πως τα πανάρχαια χώματα μας δεν είναι προς πώληση.

Χώματα αιώνια, χώματα σοφά, χώματα διψασμένα

Χώματα πλούσια σε σπέρμα Ελληνικό

Χώματα που φιλοξενούν το ντι εν έϊ

του Ζήνωνα, του Κίμωνα, του Ρε

Χώματα αδούλωτα, χώματα δουλεμένα

Χώματα πικρά, χώματα στεγνά

Χώματα επαναστατημένα

Χώματα πικρά από το άδικο δάκρυ

Χώματα γλυκά από το δίκαιο

αίμα

Χώματα αγαπημένα

Πως θα σας παραδώσω το

ανάξιο σώμα μου

χώματα πικραμένα.

Τους καλούμε σε κοινό αγώνα για μια ελεύθερη Κύπρο, χωρίς ξένους στρατούς και με τα δικαιώματα όλων κατοχυρωμένα, ανεξάρτητα από εθνική προέλευση ή θρησκεία.

Δύσκολο το έργο της ανατροπής των κατολισθήσεων αλλά εφικτό. Και θα το αναλάβουμε, γιατί δεν θ΄ ανεχθούμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελληνοκυπρίων στην Κύπρο.

Κι εγώ με τις μακρές τραγικές εμπειρίες δεν δικαιούμαι απουσίας είτε ζωντανός είτε νεκρός.

Αυτή τη μοίρα όρισαν οι θεοί για μας.