ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Γελάς σαν το χάχαν, αλλά έχουν δίκαιο ρε κολαούζε μου τα κοπέλια της Επιτροπής.

H Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο, καλωσορίζει το νέο της μέλος: Τον Νικοκλή.

Η Επιτροπή έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν ότι ,τάχα μου, έχει στο στόχαστρο τον Καρογιαν και ότι του κάνουμε πόλεμο. Λες και Μας έπιασε η έννοια για το τι κάμνει ο σπεαρ τροχός του Ευέλικτου. Τα έχουμε πει πολλες φορές όχι γιατί μας έπιασε η έννοια που το Μάριο αλλά γιατί δεν αντέχουμε, και ιδιαιτέρα η Κύπρος ζημιώνει από την σημερινή κατάντια του ΔΗ.ΚΟ.

Ο Μάριος ,οι προσωπικές του φιλοδοξίες, η αλαζονεία που διακρίνει τον ίδιο και τους «σοφούς» αυλικούς του έχουν καταντήσει το κόμμα του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου Παπαδοπούλου ένα κομπάρσο του Ευέλικτου. Το κόμμα που στάθηκε πάντα μπροστάρης του αγώνα από τότε που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έδωσε οδηγίες για την ίδρυση του έχει καταντήσει να στηρίζει πολίτικες άγνωστες προς τον κόσμο του, για αυτό άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν κάτω του 10%.

Έκανες τόσα και τόσα για να την πάρεις την καρέκλα. Τουλάχιστον να την τιμάς!

Ακούς Μάριε Κάρογιαν και «σοφοί» αυλικοί του πέμπτου ορόφου? Η καρεκλο-λαγνεία ,ο νεοπλουτισμός σας και αλαζονεία που σας διακατέχει σας οδηγεί από το ένα τραγικό λάθος στο άλλο. Λάθος η πολιτική σας, προσωπικοί και μονό οι στόχοι σας ,τραγική η κατάντια σας και η εικόνα που δίνετε στο ΔΗ.ΚΟ. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν τα λέει μόνο ο κόσμος του ΔΗΚΟ. Τα λέει και ο δημοσιογράφος Χρύσανθος Τσουρούλλης.

Υ.Γ Προς Μάριο Κάρογιαν και «σοφούς αυλικούς του πέμπτου ορόφου», σας ευχόμαστε καλές διακοπές και καλή ξεκούραση.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΗΜΕΡΙΝΗ 19-7-2009

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Βουλής

(ή Φίλε Μάριε, κατά δική σου απαίτηση),

Επικοινωνώ μαζί σου με ανάμεικτα συναισθήματα. Απορία, θλίψη, οργή, τολμώ να πω και απογοήτευση. Και εξηγούμαι.

Πληροφορήθηκα ότι επέλεξες να κάνεις τις διακοπές σου το χρονικό διάστημα 16 με 24 Ιουλίου. Την αποφράδα ημέρα της μαύρης επετείου της τουρκικής εισβολής εσύ, Μάριε, επέλεξες να… ξεκουράζεσαι και να γεμίζεις μπαταρίες.

Σίγουρα δεν ισχυρίζομαι ότι δεν δικαιούσαι διακοπές και, βέβαια, είναι δικαίωμά σου να επιλέγεις τη χρονική συγκυρία που σε βολεύει. Αλλά, Μάριε, είσαι ο νούμερο 2 -θεσμικά- πολίτης αυτού του τόπου και η 20ή Ιουλίου είναι η χειρότερη πληγή στο σώμα του μαρτυρικού νησιού μας. Την επόμενη φορά που θα μιλήσεις σε κάποιο σχολείο ή σε κάποιο μνημόσυνο για τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, είσαι βέβαιος ότι θα έχεις προσεχτικό ακροατήριο; Πώς θα (ξανά)σηκώσεις τα μανίκια του πουκαμίσου, Μάριε, για να μιλήσεις με πάθος για τα παιγνίδια των ξένων, τις προκλήσεις των Τούρκων και τη στεντόρεια θέλησή μας να… σταθούμε όρθιοι στη γη που μας γέννησε;

Τρία πιθανά σενάρια εξήγησης είναι σφηνωμένα στο μυαλό μου, Μάριε:

Πρώτο και λιγότερο σημαντικό: Ξέχασες την ημερομηνία και τη σημασία της. Με τα τόσα τρεχάματα σού ξέφυγε(!). Άνθρωποι είμαστε, αυτά συμβαίνουν. Οι γύρω σου, όμως, Μάριε; Οι συνεργάτες σου δεν έπρεπε να σε προφυλάσσουν από τέτοια ολισθήματα (εάν τελικά έγινε έτσι); Δεν βρέθηκε ένας σύμβουλος να σου πει: «Όχι τώρα, Πρόεδρε! Είναι η επέτειος της εισβολής. Πήγαινε την επόμενη εβδομάδα…».

Δεύτερο σενάριο: Κουράστηκες με τις πανομοιότυπες εκδηλώσεις καταδίκης και μνήμης. Οι ομιλίες και οι δηλώσεις είναι σχεδόν οι ίδιες κάθε χρόνο, οπόταν είπες «δεν βαριέσαι…». Εάν, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα, Μάριε, δεν θα έπρεπε να μας το πεις; Είπαμε ότι ανήκεις στη νέα γενιά πολιτικών. Αυτών που δεν κρύβονται και δεν μασάνε. Δεν όφειλες να βγεις και να μας πεις: «Παιδιά, 35 χρόνια είναι πολλά. Φτάνει με τις μεμψιμοιρίες… Αλλάξτε ρότα… Φτάνει με τα κλάματα. Ότι έγινε, έγινε. Η ζωή συνεχίζεται…».

Τρίτο και πιο σοβαρό: Ηθελημένα έφυγες, για ν' αποφύγεις τις δημόσιες δηλώσεις τέτοια ημέρα. Γνωρίζεις ότι έρχεται σχέδιο λύσης, λίγο πολύ ξέρεις το περιεχόμενο και συνεπώς η πορεία των πραγμάτων δεν σηκώνει πλέον φραστικές πατριωτικές κορόνες πάνω από τους τάφους των πεσόντων της εισβολής, μπροστά στους πρόσφυγες και τους συγγενείς των αγνοουμένων. Άλλωστε πώς να είσαι ήπιος (όπως υποσχέθηκες στο Δημήτρη), όταν οι ομοϊδεάτες σου στο κόμμα θα βγάλουν τα φλάμπουρα του πολέμου;

Τι να πω, Μάριε; Πραγματικά λυπάμαι…

Υ.Γ. Εάν λόγοι υγείας ή ανωτέρας βίας σε ανάγκασαν να φύγεις στο εξωτερικό, εις αντίθεσιν με τις δικές μου πληροφορίες, τότε ταπεινά απολογούμαι και ζητώ να μη λάβεις στα υπ' όψιν την επιστολή μου.


Φιλικά,
(Μετά τιμής)
Χρύσανθος Τσουρούλλης
Δημοσιογράφος

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ-ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΝΙΚΟΚΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH