Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατοΉταν 27 του Απρίλη 1941. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Μια απ' τις πρώτες τους δουλειές ήταν ν' ανεβούν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, να κατεβάσουν το σύμβολό μας, τη σημαία μας και να υψώσουν τη δική τους. Φρουρός και παραστάτης της σημαίας μας ένας εικοσάχρονος από τον Πόντο, που το αίμα του έβραζε, η καρδιά του φλεγόταν κι η ψυχή του πέταγε, φτερουγίζοντας αετίσια, πάνω στις δοξασμένες σελίδες της χιλιοδοξασμένης Ιστορίας μας...
...Ο Γερμανός αξιωματικός διατάζει το στρατιώτη μας να υποστείλει την γαλανόλευκη κι εκείνος απαντά αυστηρά και μονολεκτικά, ΟΧΙ. Εκστατικοί στέκονται και κοιτάζουν, μια το παλικάρι και μια τη σημαία μας, οι παριστάμενοι Γερμανοί στρατιώτες. Με σεβασμό κατεβάζουν απ' τον ιστό την Ελληνική Σημαία, τη διπλώνουν προσεκτικά και την τοποθετούν στα χέρια του φρουρού της. Εκείνος ακούει μέσα του μυριάδες φωνές να απαγγέλλουν τον τιμημένο όρκο "Ου καταισχυνώ σύμβολα τα ιερά"... Σαν αστραπές περνούν, απ' το μυαλό του άξιου παλικαριού, οι θυσίες των προγόνων μας. Βλέπει τον Λεωνίδα ν' αναφωνεί το "Μολών λαβέ", τον Ρήγα στη φυλακή να τραγουδά τον Θούριο, τις Σουλιώτισσες να χορεύουν το "έχε γεια καημένε κόσμε...", τους φαντάρους στη Βόρεια Ήπειρο να φωνάζουν "Αέρααα". Μια κίνηση, ο Κώστας ΚΟΥΚΙΔΗΣ (αυτό ήταν το όνομα του παλικαριού) ξεδιπλώνει το ιερό πανί, τυλίγει το σώμα του μ' αυτό κι αγέρωχα, σταθερά κι αποφασιστικά κάνει δεκατέσσερα βήματα μπροστά. Το δέκατο πέμπτο ήταν στο κενό. Άπλωσε τα χέρια του, σαν το αϊτόπουλο τα φτερά του και πέταξε στην αθανασία...
...Κανένας δεν ανέφερε το όνομα του φαντάρου, σκοπού της Ακρόπολης το πρωινό εκείνο της 27ης Απριλίου 1941. Κανένας δεν σκέφτηκε ν' ανέβει εκεί, στην ανατολική πλευρά της Ακρόπολης, ούτε στρατιωτικός, ούτε πολιτικός και να κάνει ένα πνευματικό μνημόσυνο στον ήρωα φαντάρο της φρουράς εκείνης. Απούσα και η Εκκλησία. Βλέπετε, είναι δύσκολο να φτάσει κανείς το ύψος του πατριάρχη Χρύσανθου. Χρειάζεται να 'χει μεγάλη ψυχή και γενναία καρδιά. Ούτε οι τοπικές Αρχές μπόρεσαν να σκεφτούν, να δώσουν σ' ένα μικρό δρομάκι της Πλάκας τ' όνομά του. Εμείς οι λίγοι, οι ταπεινοί, ήρωα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΚΟΥΚΙΔΗ σου υποσχόμαστε να κρατήσουμε τη μνήμη σου ΑΙΩΝΙΑ.
Αναδημοσίευση: "ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" Γενάρης-Φλεβάρης 2003 - Γιάννης Μαθές
Την αντιγραφή επιμελήθηκε ο Μόδεστος για το Χριστόφιας - Watch
34 Σχόλια:
Υπάρχει μια πλάκα στην ακρόπολη προς τιμή του. Αλλά ιστορικά θεωρείται αστικός μύθος παρεμπιπτόντως. Η ελληνική παράδοση είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα.
Η επίσημη θέση του ελληνικού στρατού, και έπειτα από μεγάλη έρευνα, είναι ότι ο Κουκίδης δεν υπήρξε.
Στρατιώτης με το όνομα Κουκίδης δεν υπήρξε ποτέ και στο αρχείο των Ευζώνων δεν υπάρχει καταχωρισμένο τέτοιο ονοματεπώνυμο.
Η ύπαρξη ενός μύθου ή ενός θρύλου και οι αναπόφευκτες συγκρίσεις με το αντικείμενο της εξιδανίκευσης, τον εθνικό ήρωα, είναι περισσότερο άμεσες και ενεργοποιούν μια ξεχωριστή συναισθηματική δυναμική: τον θαυμασμό για τις πράξεις ηρωισμού του παρελθόντος συνοδεύει μια μονίμως ελλειμματική σύγκριση με την σχετική απραξία και αναξιότητα του παρόντος, που με την σειρά της επιτείνει και επιμερίζει προσωπικά την ηθική υποχρέωση για πράξεις αυταπάρνησης και αυτοθυσίας υπέρ του έθνους στο παρόν και στο μέλλον. Με τους εθνικούς ήρωες, πραγματικούς ή φανταστικούς, η δι-ιστορική επικοινωνία του σύγχρονου κοινωνικού υποκειμένου με το παρελθόν φορτίζεται συναισθηματικά αποκτώντας, προσωπικό, σχεδόν μυστικιστικό χαρακτήρα. Εν προκειμένω, ο μύθος του Κουκίδη χρησιμοποιείται από την σημερινή Άκρα Δεξιά ως ιδεολογικό αντιστάθμισμα της πράξης των Γλέζου-Σιάντα, με την διαφορά ότι η τελευταία είναι πραγματικό γεγονός.
Ο μύθος του Κουκίδη λειτουργεί ως ένα υποκατάστατο εθνικής δράσης για το κομμάτι αυτό της Δεξιάς το οποίο όχι μόνο δεν πολέμησε τον κατακτητή, αλλά συνεργάστηκε μαζί του. Η πρόσληψη δηλαδή του συμβολικού μηνύματος της πράξης του Κουκίδη δεν προβάλλεται με λογικούς όρους (αποδείξεις, επαληθεύσεις, πειστήρια, τεκμήρια) και ως πράξη «αγιοποίησης» απαιτεί τις δικές της εκλογικεύσεις, στηριζόμενη περισσότερο στην (ιδεολογική) ανάγκη παρά στην πραγματικότητα.
Οι άγνωστοι ή ανώνυμοι ήρωες, είναι διάφορες μορφές της εθνικής ιστορίας ή –εν προκειμένω- της εθνικής καθημερινότητας τις οποίες η εθνικιστική ιδεολογία αναδεικνύει παραδειγματικά με σκοπό να καταδείξει το μεγαλείο της ψυχής του έθνους. Πρόκειται συνήθως για χαρακτήρες που συμπυκνώνουν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της εθνικής ταυτότητας και καλούνται να παίξουν τυποποιημένους ρόλους στο εθνικό δράμα, όντας περισσότερο συνθετικά κατασκευάσματα παρά υπαρκτά πρόσωπα. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία αλλά εντάσσεται μέσα στην συλλογιστική της «επινοημένης πραγματικότητας» ή ενός κατασκευασμένου ιστορικού παρελθόντος ως εξαγνισμός και ηθελημένη απενεργοποίηση της λογικής για πράξεις που δεν έγιναν ή έγιναν εναντίον του έθνους και της πατρίδας (συνεργασία της άκρας δεξιάς με τους γερμανούς στην περίπτωσή μας).
Ο μύθος, τέλος, μπορεί να περιέχει και στοιχεία «λαθροχειρίας» ή «παραχάραξης»:
1) Τον 18ο αιώνα, ο Σκώτος συγγραφέας Τζέιμς Μακφέρσον δημοσίευσε τις Μπαλάντες του Οσσιανού, τις οποίες ισχυρίστηκε ότι είχε μεταφράσει από την αρχαία γαελική. Οι μπαλάντες δεν έπαψαν να συγκινούν τους Σκώτους εθνικιστές, παρότι είναι γνωστό ότι ο Μακφέρσον είχε αρνηθεί να παρουσιάσει το πρωτότυπο κείμενο, όταν δημιουργήθηκε ζήτημα αυθεντικότητας, και ότι είχε κατηγορηθεί για απάτη ή στην καλύτερη περίπτωση για πολύ «ελεύθερη» διασκευή (βλ.σχετικά M.Pearton, Notions in nationalism», p.3).
2) Παρόμοια ήταν και η τύχη του χειρογράφου με τα ποιήματα που πλαστογράφησε ο Βάτσλαβ Χάνκα τον 19ο αιώνα, για να αποδείξει την δόξα του τσέχικου πολιτισμού στον Μεσαίωνα. Ο Χάνκα αντιμετωπίστηκε από τους ομοεθνείς του ως εθνικός ήρωας (P.F Sugar, External and Domestic Roots of East European Nationalism, p.41).
Φίλε με το copy paste, δεν νομίζεις ότι αδικείς την Ελλάδα που και το 40 έδειξε τόλμη και αποφασιστικότητα εναντίον του Άξονα;
Μια ζωή ρε Ακελικοί προβοκάτορες είσαστε μέσα στο ψέμα και τη διαβολή. Όπως το Σολωμό Σολωμού που πήγατε να τον βγάλετε πελλόν.
Πρώτ' απ' όλα δεν τον διεκδίκησε η δεξιά τον Κουκίδη για να μας λες τέτοιες μπαρούφες.
Δεύτερον, το ότι αυτοκτόνησε ο φρουρός της Ακρόπολης, αποδυκνείεται από πολλές πηγές:
1. Η δήλωση τού επί κεφαλής τής Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού (Δ.Ι.Σ.), ότι πράγματι εκ των ιστορικών αρχείων, εμφαίνεται ότι «ο φρουρός στρατιώτης τής σημαίας ηυτοκτόνησεν περιβληθείς ταύτην».
2. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, στα απομνημονεύματά του, αναφέρει ότι: «Ο Έλλην φρουρός τής Ελληνικής σημαίας επί τής Ακροπόλεως, μή θελήσας νά παραστή μάρτυς τού θλιβερού θεάματος τής αναρτήσεως τής εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ τής Ακροπόλεως κρημνισθείς καί εφονεύθη. Εκάθησα στό γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου καί δακρύων…».
3. Η εφημερίδα Daily Mail δημοσίευσε στις 9 Ιουνίου 1941, σε δημοσίευμα με τίτλο «A Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο) γράφει: «Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης ο οποίος φρουρούσε το εθνικό σύμβολο των Ελλήνων πάνω στην Ακρόπολη, τυλιγμένος με την Γαλανόλευκη, εφόρμησε στο κενό και αυτοκτόνησε (27/4/1941)».
4. Ο Νίκολας Χάμοντ (Nicolas Hammond), καθηγητής τού Πανεπιστημίου τού Κέμπριτζ, αξιωματικός Ειδικών Επιχειρήσεων Καΐρου στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, γράφει: «Την 27ην Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό τής Ακροπόλεως να κατεβάσει το ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο…».
5. Μια αναφορά του λογοτέχνη Μενέλαου Λουντέμη στο διήγημά του «Τα άλογα του Κουπύλ», που γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1944: «…την κατέβασε, τυλίχθηκε μέσα κι έπεσε χωρίς ηρωισμούς απ’ το βράχο».
6. Το Λεύκωμα «Έπεσαν για τη ζωή», του ΚΚΕ: «Τη στιγμή που άλλοι έδιναν γη και ύδωρ στους χιτλερικούς, ο Έλληνας στρατιώτης, πιστός στα πατριωτικά ιδανικά, προτίμησε να αυτοκτονήσει τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη, πέφτοντας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, παρά ν’ ανεβάσει στον ιστό τη σβάστικα».
7. Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα τού αντιστασιακού ερευνητή Κώστα Γ. Κωστοπούλου: «Ο Ήρωας Στρατιώτης, χτυπώντας πάνω στα βράχια, στην διαδρομή τής πτώσεώς του στον γκρεμό από τον βράχο τής Ακροπόλεως, όταν τελικά κατατρακυλώντας, έπεσε στην οδό Θρασύλλου στήν Πλάκα, είχε πολτοποιηθεί και η στολή του ήταν καταξεσκισμένη. Όταν τον περιμάζεψαν δύο-τρεις κάτοικοι τής Πλάκας, δεν βρήκαν τίποτε επάνω του εκτός από ένα τσαλακωμένο ταχυδρομικό δελτάριο στο οποίο έγραφε πολύ κακογραμμένα το όνομα τού παραλήπτη: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ. Αυτά τα στοιχεία είχαν καταθέσει δύο γέροντες (επιζώντες ακόμη) σχετικά με το ανωτέρω περιστατικό».
8. Μια προσωπική έρευνα του αντιστασιακού Χαράλαμπου Ρούπα, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα της Αιγιαλείας» (12 Μαΐου 2006):
«Εγώ και οι φίλοι μου, περίεργοι και αργόσχολοι συνταξιούχοι, αρχίσαμε νά ψάχνουμε στήν Πλάκα μέσα στα παραδοσιακά ταβερνάκια και καφενεία, μήπως βρούμε κάποιο γεροντάκι που να μάς έλεγε κάτι το σχετικό. Όλοι γνώριζαν το περιστατικό, αλλά μάς έλεγαν, “άκουσα… μού είπαν…”, δηλαδή αυτά πού γνωρίζαμε κι εμείς. Τελικά, ψάχνοντας καί κάνοντας με υπομονή την έρευνά μας, βρήκαμε μία γριούλα που μάς είπε: “Πηγαίνετε κάτω στού Μακρυγιάννη (μάς είπε περίπου την διεύθυνση), κι εκεί ζει ένας πρώην τσαγκάρης. Αυτός είναι ο γιος τού παγοπώλη ο οποίος μέ τό καροτσάκι του πήρε τον νεκρό στρατιώτη, και τον επήγε στο Α’ Νεκροταφείο καί τόν έθαψε”.
Τελικά, συναντήσαμε τον γερο-τσαγκάρη. Δυσκολευθήκαμε όμως να τού δώσουμε να καταλάβει το τι θέλαμε να μας πει, διότι ούτε άκουγε, κι ούτε έβλεπε καλά. Στο τέλος, συγκινημένος, μάς είπε: “Εκείνη την ημέρα είχαμε κλεισθεί στα σπίτια μας, όπως κι όλη η Αθήνα. Εγώ τότε ήμουν 16 χρονών. Ακούσαμε στον δρόμο μία γριά που στρίγκλιζε. Πεταχθήκαμε τότε στον δρόμο δύο-τρεις, για να δούμε το τι συμβαίνει, και τότε είδαμε το τραγικό αυτό θέαμα: Ένα χιλιοστραπατσαρισμένο πτώμα ντυμένο στο χακί και μία σημαία γύρω του ματωμένη. Χαρτιά, πορτοφόλι κλπ. δεν βρέθηκαν επάνω του, εκτός από ένα δελτάριο που έγραφε το όνομά του. Τό δελτάριο το κράτησε ένας φίλος τού πατέρα μου. Επειδή ο πατέρας μου κι εγώ μοιράζαμε κολώνες πάγου στα σπίτια, είχαμε ένα καρότσι. Το έβαλαν το παλληκάρι μέσα μαζί με την σημαία, το σκέπασαν με μία κουβέρτα και το πήγαν μαζί με τον φίλο του στο Α΄ Νεκροταφείου και το έθαψαν.
Εκεί βρήκαν έναν παπά και του είπαν τι είχε συμβεί. Αυτός τούς πήγε σε έναν ανοικτό τάφο, τύλιξαν το παλληκάρι με ό,τι είχε μείνει από την σημαία, είπε και δύο-τρία λόγια ο παπάς και το παράχωσαν. Εκείνο όμως που πρέπει να σας τονίσω, αυτό το τραγικό περιστατικό από στόμα σέ στόμα το είχε μάθει όλη η Αθήνα. Ο πατέρας μου φοβήθηκε και δεν με πήρε μαζί του. Εάν πήγαινα κι εγώ, τότε θα σας υπέδειχνα που ακριβώς είναι παραχωμένο το παλληκάρι. Τον πατέρα μου, τον έχασα τον Ιανουάριο τού 1942 στην μεγάλη πείνα.”».
9. Από το βιβλίο «Μυστική Ακρόπολη» του Ιωάννη Γιαννόπουλου, παρατίθενται δύο ακόμα μαρτυρίες.
Ο Κυριάκος Γιαννακόπουλος, παιδί ακόμη, πουλούσε τσιγάρα στην Πλάκα, γεννημένος πριν ένδεκα χρόνια στο Θησείο. Έτυχε την στιγμή της θυσίας να στρέψει το βλέμμα του προς την Ακρόπολη: «Την ώρα ακριβώς που έπεφτε το παιδί με την σημαία τυλιγμένο και κτυπούσε στους βράχους. Έκανα να τρέξω προς τα εκεί και δεν μπορούσα. Ναι προσπάθησα, να πάω και εγώ εκεί… Το παιδί… τρέξανε, χάλασε ο κόσμος, έγινε σεισμός εκείνη την ώρα που είδαν το παιδί, όλος ο κόσμος αναστατώθηκε. Πού να πάω εγώ παιδάκι τότε, να χωθώ, εκεί μέσα στην στοά της Ακροπόλεως, να μαζέψω… να προσφέρω τι; Απλώς πήρα τα πράγματά μου και έφυγα. Σκοτώθηκε εκείνη την ώρα. Κτύπησε στους βράχους και εκτινάχθηκε. Το θυμάμαι, το βλέπω σαν να το βλέπω τώρα. Αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από τα μάτια μου, μόνο όταν πεθάνω!».
Ο Στάθης Αρβανίτης, μικρό παιδί κι αυτός, θυμάται: «Ήμουνα τότε επτά χρονών. Μέναμε ακριβώς κάτω απ’ την Ακρόπολη. Εκείνη την ημέρα στις 27 Απριλίου -μια ημέρα ηλιόλουστη με καθαρότατο ουρανό- ο πατέρας μου είχε απαγορέψει και στον αδελφό μου και στην μητέρα μου να βγούνε απ’ το σπίτι. Εγώ ήμουνα στην ταράτσα και έπαιζα με το αυτοκινητάκι μου. Ξαφνικά βλέπω ένα σώμα, μάλλον πρέπει να ‘τανε τσολιάς, να πέφτει από την Ακρόπολη και να χτυπιέται στους βράχους. Κατέβηκα κάτω και το ανέφερα στον πατέρα μου, ο οποίος μέσα στην σύγχυση την στιγμή που έμπαιναν οι Γερμανοί, κάπως δεν με πίστεψε. Μετά 15 ημέρες έρχεται και μου λέει: “Μικρέ είχες δίκιο. Το είπε το BBC.”».
10. Το γεγονός φέρεται να μνημονεύτηκε σε εφημερίδες του τότε αθηναϊκού Τύπου.
ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΔΕΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΗΡΩΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΜΒΟΛΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΤΑΧΤΟΥΜΕ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ;
Ανώνυμε 2 καλή η μαρξιστική-υλιστική σου ανάλυση με μόνο μειονέκτημα ότι δεν πείθετε ούτε μικρά παιδιά πλέον!
Εχτός από φασιστόπαιδα εισαστε και κομπλεξικοί.Επίτροποι επιστρογή στα θρανία για ορθωγραφία
αχαχαχα
Ε Μούχαχαχα φτανέ, get a life μάνα μου.
Όσο για εσάς ρε Επίτροποι, αφού σας κάμνει καθαρή παρενόχληση ο Μουχάχας, γιατί δεν τον καταγγέλλετε στην αστυνομία;
Ελληνική λέξη "εχτος" δεν υφίσταται βρε ζούδι......
Το επίπεδο των ΑΚΕΛΙΚΩΝ είναι αντάξιο του Προέδρου τους. Να τους χαιρόμαστε!
"...Ο μύθος του Κουκίδη λειτουργεί ως ένα υποκατάστατο εθνικής δράσης για το κομμάτι αυτό της Δεξιάς το οποίο όχι μόνο δεν πολέμησε τον κατακτητή, αλλά συνεργάστηκε μαζί του..."
Τι μου θυμίζει τώρα αυτό, στα δικά μας εδώ στην Κύπρο...; Όποιος το βρει κερδίζει ένα διαρκείας της Ομόνοιας, μια κάσσια μπύρες ΚΕΟ, ένα σώβρακο που την ΕΣΕΛ τζιαι μιαν κονκάρδα με την φάτσα του Πάπη
Τελικά φαίνεται πως τον ερούφησεν ο ανώνυμος (που δεν είναι άλλος από τον άνευ_πορδίων - άμα μάθεις ένα στυλ γραψίματος μένεις ο ίδιος και φανερώνεσαι, ακόμα κι αν βάλεις για ψευδώνυμο "Πάμελα Άντερσον"- άστα να πάνε, σε πήραμε πρέφα πάλι)
ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΔΕΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΗΡΩΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΜΒΟΛΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΤΑΧΤΟΥΜΕ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ;
Παρόλο που κανονικά έπρεπε σε απαξιώσω και να μην απαντήσω σε μια τόσο φαιδρή ερώτηση εντούτοις δεν μπορώ απο την άλλη να σε αφήσω να νομίζεις ότι η Ελλάδα είναι απλά ένας Ουροβόρος Όφις. Αν κάποιοι απαξιώνετε την Ελληνική ιστορία είστε εσείς που προσπαθείτε να προδώσετε ιστορική αξία σε παραμυθάκια την ίδια ώρα που η Ελληνική ιστορία βρίθει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ παραδειγμάτων όπως αυτό του Σολομού, του Γλέζου και πληθώρα άλλων αληθινών ηρώων.
Αν όντως υπήρξε ποτέ ένας τέτοιος ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ εκτός του ότι θα είχε πατέρα μητέρα συγγενείς φίλους θα ήταν και καταγεγραμμένος στα αρχεία του Ε.Σ
ο αρμόδιος αξιωματικός της -τότε ανακτορικής- φρουράς Ανδρέας Μαχιμάρης αποκλείει την ύπαρξη τέτοιου ονόματος. Σε δηλώσεις του στην ΕΤ-1 είπε: "Αν ήταν στρατιώτης στους ευζώνους δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον ήξερα"
Ο Ιωάννης Κακουδάκης, διευθυντής στη ΔΙΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού) Δήλωσε: "Διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρξε την περίοδο εκείνη στρατιώτης με το όνομα Κουκίδης Κωνσταντίνος. Στείλαμε έγγραφα σε όλες τις μονάδες, στο ληξιαρχείο, παντού. Πήγαμε στην Πλάκα να ζητήσουμε πληροφορίες. Πραγματική μαρτυρία ως σήμερα δεν έχει υπάρξει". Ο κ. Κακουδάκης είναι απόλυτος: "Το ΓΕΣ έχει καταγράψει όλους τους φαντάρους κι όλους τους αξιωματικούς της περιόδου. Κάπου θα έπρεπε να ανήκει ο Κουκίδης. Ούτε εύζωνας υπήρξε ούτε ήταν φαντάρος. Όλα εξετάστηκαν". Το ενδιαφέρον είναι ότι -όπως ομολογεί σήμερα ο αντιστράτηγος- όταν υπηρετούσε σε τάγμα νεοσυλλέκτων έκανε "εθνική διαπαιδαγώγηση", χρησιμοποιώντας ο ίδιος -ως ιστορικό γεγονός- τη "θυσία του Κουκίδη".
Η φήμη περί ιστορικού γεγονότος όντος προέρχεται από την Daily Mail της 9/6/41 όπου σε ειδική ανταπόκρισή της από το Κάϊρο, η αγγλική εφημερίδα αναφέρεται αναλυτικά στο γεγονός, από το οποίο αντλεί και τον τίτλο του σχετικού δημοσιεύματος. Στις αμέσως επόμενες ωστόσο σειρές, η αξιοπιστία του άρθρου πλήττεται θανάσιμα από τα υπόλοιπα "στοιχεία" που παραθέτει, και τα οποία παρουσιάζουν την Αθήνα σαν εξεγερμένη πόλη: "Μαθαίνω ότι γερμανικές περίπολοι στους δρόμους της Αθήνας έχουν διαταχθεί να χρησιμοποιούν χειροβομβίδες για να διαλύουν λαϊκές συγκεντρώσεις. Ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο διοικητής της Χωροφυλακής διώχτηκαν επειδή απέτυχαν να διατηρήσουν την τάξη. Λέγεται ότι η Γκεστάπο δουλεύει σκληρά και ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν συλληφθεί είναι ο κ.Λαμπράκης, ιδιοκτήτης δύο αθηναϊκών εφημερίδων". Καθώς στην πραγματικότητα τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη, είναι προφανές ότι το άρθρο αναπαρήγε (κι ενδεχομένως διόγκωνε) κάθε λογής φήμες που κυκλοφορούσαν στην κατεχόμενη πρωτεύουσα, προκειμένου να υπηρετηθούν οι ανάγκες της τότε πολεμικής προπαγάνδας.
Η Απελευθέρωση του 1944 έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, με το σαφέστερο δυνατό τρόπο: κανείς απολύτως δεν εμφανίζεται για να τεκμηριώσει, ενώ οι μνήμες και η φόρτιση είναι ακόμη νωπές. Στο κλασικό ιστοριογραφικό έργο της περιόδου, που καταγράφει ακόμη και τους αριθμούς των γερμανικών τανκς που μπήκαν στην πόλη (μαζί με τα ονόματα και τις μονάδες των αξιωματικών που ύψωσαν τη σβάστικα στην Ακρόπολη), Κουκίδης φυσικά δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει, όμως, ούτε υποστολή της ελληνικής σημαίας (που υποτίθεται ότι τον οδήγησε στην αυτοκτονία): "Περί την 10ην πμ υψώθη πρώτον η σημαία των ναζί με τον αγκυλωτόν σταυρόν, παραπλεύρως δε ταύτης η Ελληνική" (Δ.Γατόπουλου "Ιστορία της Κατοχής", Αθήναι 1946, σ.126)
Η έρευνα περί Κουκίδη έγινε δοθείσας εντολής του τότε δήμαρχου της Αθήνας κ.Αβραμόπουλου. Οταν είχε πάρει την απόφαση να ''τιμήσει'' τον στρατιώτη φάντασμα με αναμνηστική πλακέτα κατόπιν προτροπών διαφόρων ''ρομαντικών'' και μη. Στη τελετή παρευρέθησαν εκπρόσωποι της τότε κυβέρνησης, ο Προκόπης Παυλόπουλος ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, αντιστασιακοί διαφόρων αποχρώσεων, καθώς και οι πραγματικοί ήρωες της περιόδου, ο Μανόλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας.
Ο κ. Αβραμόπουλος δήλωσε χαρακτηριστικά: "Τιμάμε τον Κουκίδη παρά το ότι η ιστορική έρευνα δεν απέδωσε επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξή του και για την πράξη του αυτή.'' (...)
"Ο θρύλος, όμως, ήταν και παραμένει υπαρκτός, και δημιουργήθηκε από την πρώτη στιγμή. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν υπήρξε ο εύζωνας Κουκίδης. Το ερώτημα είναι αν εμείς οι σημερινοί Έλληνες θέλουμε να υπάρχει".
Αν θέτετε λοιπόν καθαρά ρομαντικά και αλληγορικά το θέμα τότε ναι, υπήρξαν χιλιάδες αυτόχειρες στρατιώτες Κουκιδιδες...
Ομως αν προσπαθείτε να το θέσετε ως ιστορικό γεγονός αυτή την ανοησία προσβάλλοντας την τιμή των αληθινών ηρώων τότε να περιμένετε τις αντιδράσεις κάθε υγιή πολίτη αυτής της χώρας
και το πραγματικό ερώτημα θα έχει ως εξής:
ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΔΕΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ; ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΤΕ ΚΛΊΜΑ ΠΌΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΎ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΎ ΓΙΑ ΝΑ ΘΟΛΏΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΡΊΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΉΣΕΤΕ ΝΑ ΨΗΦΊΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΡΧΌΜΕΝΗ ΛΥΣΗ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΆ ΚΡΙΤΉΡΙΆ;
Ανώνυμε 2 βρες γκόμενα να σωθείς....
"...Ο μύθος του Κουκίδη λειτουργεί ως ένα υποκατάστατο εθνικής δράσης για το κομμάτι αυτό της Δεξιάς το οποίο όχι μόνο δεν πολέμησε τον κατακτητή, αλλά συνεργάστηκε μαζί του..."
Ο λόγος που χρησιμοποίησα τη συγκεκριμένη έκφραση είναι διότι ο πρώτος που αναβίωσε τον μύθο του στρατιώτη και επιχείρησε να τον παρουσιάσει ως ιστορικό γεγονός ήταν ο Δημήτρης Λαζογιώργου -γνωστός από τις εκπομπές εθνικής διαπαιδαγώγησης της χουντικής ΥΕΝΕΔ- έχει ανακαλύψει και "μάρτυρα", φίλο και συνεργάτη του Κουκίδη και μαζί προσπαθούσαν να πουλήσουν το βιβλίο του σε κάτι παρακμιακά μικροκάναλα της Αθήνας.
Πού θυμήθηκες την ΥΕΝΕΔ βρε παππού;Έλα έκανες την αριστερίστικη σου διάλεξη, πιες χαμομήλι και γύρνα στην γούρνα σου!!!
Ρε Bobby Sands,
Άλλως Σάκκε (του μποξ) ή “Ιοσίλιε”,
(Σε πήραμε πρέφα),
Πάλι το φάντασμα του Άνεφ βλέπεις να σας κυνηγά; Εμ, τέτοιες (μεταμεσονύχτιες) ώρες που βγαίνεις κι εσύ για βόλτα, όλο φαντάσματα θα οπτασιάζεσαι! Ξεκόλλα και θα πάθεις αγκύλωση στον εγκέφαλο με τις εμμονές σου! Υπάρχουν κι άλλοι που διαφωνούν μαζί σας, που δεν απαραίτητα και ΑΚΕΛικοί, ΔΗΣΥ-τόπουλο!
Ένας οπαδός του Τζερώνυμο
...και τωρα πρεπει να πιστεψουμε οτι αφησαν οι ναζι την νυκτα την σημαια τους στον ιστο,δεν εκαναν υποστολη σημαιας, και την κατεβασε ο γλεζος?
Esi tou disi ipegrapses to shedio anan?Ntaksi?Eprodoses tin patrida sou?
Mouahahahhaha
δεν έχω ανάγκη να αλλάζω ψευδώνυμα σαν κι εσένα άνευ_κονδυλίων. δεν είμαι ευέλικτος σδαν τον Γρουτσώφ. 50 χρονών άνθρωπος κι ακόμα δεν σοβαρεύτηκες! Αλλά τι λέω; "πετά ο γάρος σύντροφοι; Πετά!"
καλές πτήσεις με τους γάρους σας. Μπεεε
bobby sands
Inta psevdonimo.Mouhahahahahahhaha
Polli hazin.Mouhahahahhahahahhahha
Κατ αρχάς να δώσω συγχαρητήρια και στους δύο κους για τα στοιχεία που παράθεσαν, έχω να παραθέσω τις ποιό κάτω σκέψεις μου
1. Κε Ανώνυμε όλο το σκεπτικό σου είναι η επιχειρηματολογία του αριστερού
http://www.iospress.gr/ios2000/ios20001022b.htm
2. Πιθανά να μη υπήρχε στρατιώτης Κουκίδης, αλλά πολύ πιθανά να υπήρχε ΕΟΝίτης Κουκίδης και τέτοις εντοπίστηκε στα ληξιαρχία, δηλαδή :
Η στρατιωτική φρουρά της σημαίας είχε αποσυρθεί και είχε αναλάβει, προσφερόμενη εθελοντικά, η ΕΟΝ την φρούρηση της σημαίας. Ο Κουκίδης εντοπίστηκε σε ληξιαρχική καταγραφή. Οι κατάλογοι των μελών της ΕΟΝ δεν έχουν σωθεί για να γίνει διασταύρωση.
Και εδώ μπαίνει ένα ζήτημα ανάλογο με αυτό που έσύ έβαλες :
Το εμφυλιακό κλίμα, από πλευράς της αριστεράς, πιθανά να μη ήθελε ένα ΕΟΝίτη πρωταγωνιστή μιας τέτοιας πράξης...........
Πρέπει ναπω ότι περισσότερο με ακουμπά η θέση του του κου ΔΗΣΥ.
Θα πρέπει να πω ότι παλιά είχα ασχοληθεί με το θέμα διεξοδικά, δυστυχός το αρχείο που είχα συλλέξει χάθηκε, θα ξαναψάξω και θα επανέλθω, από μνήμης πρέπει να πω ότι τότε είχε βρεθεί Κουκίδης με συγκεκριμένη κατοικία στο Κερατσίνι ΕΟΝίτης....... αλλά καλύτερα να το ψάξω και θα γράψω πιό συγκεκριμένα.
ρε μουχάχα-χάχα, πόσες φορές τη μέρα;
να τις εκατοστήσεις!
ρώτα τους ακελικούς εγκεφαλο-πνίχτες που σε ανάγιωσαν να σου πουν ποιος ήταν ο Sands. Άνθρωπος που δεν ταιριάζει με τα χνώτα σου, δηλαδή αγωνιστής
Φίλε αν είχες στοιχεία για την αποκατάσταση αυτού του ήρωα και.. τα έχασες τι θέλεις να σου πω;
Είσαι το λιγότερο κατάπτυστος.
Αν όντος υπήρξε αυτός ο στρατιώτης θα ήμουν ο πρώτος που θα τον τιμούσε; Οταν μιλάμε για εθνικούς ήρωες δεν χωράνε κομματικές παρωπίδες διότι αυτοί ανήκουν σε όλους.
Όμως οταν ολόκληρη κρατική έρευνα απο ανθρώπους αποφασισμένους να αποδείξουν επιστημονικά την ιστορική ύπαρξη Κουκίδη απέδειξε το αντίθετο. Επέτρεψε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου.
Γιατί να μην τιμήσουμε τους πραγματικούς ήρωες του ελληνισμού όπως είναι ο Σολομού ή ο Αλέξανδρος Κορυζής;
Γιατί να φλερτάρουμε με την χουντική προπαγάνδα;
Οι κύπριοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτό το ζήτημα σε περίπτωση που δεν το ξέρεις.
Ασχέτως αν απο άγνοια πατούν συνεχώς μπανανόφλουδες.
Ego ennan ebbe sand eksera palia.Gmt en irten ston pirea.Megalos scorer.
Itan danos.Ara kai esi ise danos
Mouuuuuuuuuuuuuuuuuhahahahahahahahahahahahahahahaaa
Τώρα με ποιόν ανώνυμο μιλώ δεν ξέρω, τέλος πάντων πρέπει να ξέρεις ότι όλα κινούνται σε υποθέσεις γύρω αόπο τον Κουκίδη, και αυτά που εγώ έιχα συγκεντρώσει υποθέσεις ήταν (άκουσα, μου είπαν, τον είδα, είμασταν εκεί κλπ)αυτά όμως που λένε ότι τον καθιέρωσε ο Ελληνικός κλπ δεν είναι αλήθεια όπως είδες αναφέρεται από πολλούς αξιόπιστους ανθρώπους πχ Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού (Δ.Ι.Σ.), Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος κλπ
Ο συγγραφέα Ιωάννης Γιαννόπουλος (βιβλίο «Μυστική Ακρόπολη»), «Είναι μόλις 17 χρονών και μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ). Μόλις χθες (σ.σ: 26 Απριλίου 1941), η τοπική επιτροπή της Νεολαίας του Θησείου απεφάσισε όπως τα νεαρά της μέλη εκτελούν τα καθήκοντα του φρουρού της σημαίας μέχρις ότου το κατοχικό κράτος θα απεφάσιζε -με την συνεργασία των κατοχικών δυνάμεων- το τι θα έμελλε να γίνει».
Συγνώμη τώρα το είδα !
Μιλάς για ......... Γιατί να μην τιμήσουμε τους πραγματικούς ήρωες του ελληνισμού όπως είναι ο Σολομού ή ο Αλέξανδρος Κορυζής;
.........
Τι ακριβώς εννοείς για τον Kορυζή;
Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: A Greek carries his flag to the death (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Αιολος και λοιποί αναγνωστες Επειδή το έχω διασταυρώσει απο πολλές πηγές και ιδεολογικά αντίθετες ήταν μέλος της ΕΟΝ.Εχει κάποια σημασία αυτό; Η πράξη και η ενέργεια μετρά όπως και αυτή τον Σάντας και Γλέζου. Μας τιμούν σαν Φυλή, σαν Εθνος, σαν Λαό. Κάποτε πρέπει να πάψουμε να κρίνουμε την ιστορία με γνώμονα στενά ιδεολογικά κριτήρια. Ο πατριωτισμός δεν είναι κομματική ιδιότητα ανήκει σε κάθε Ελληνα
και δεν χαρίζεται σε κανέναν πολιτικό χώρο.
Αλλη μια πράξη ηρωισμού.
Ματθαιος Ποταγας Ενα παιδι στα 18 εναντια στους Γερμανους Φασιστες
Ένα παιδί 18 χρονών στην Βυτίνα ο Ματθαίος Πόταγας συγχρόνως σχεδόν, λες και είχαν συνεννοηθεί με το Σάντα και τον Γλέζο που κατεβάσανε την σημαία από την Ακρόπολη, αυτό το παιδί των 18 χρόνων στην Βυτίνα δεν μπορούσε να συμβιβαστεί στην ιδέα ότι η πατρίδα υποδουλώθηκε, ότι θα ζει σκλάβος. Και κατάμονος μόνος χωρίς να είναι οργανωμένος πουθενά, ούτε είχε παρέα, πήρε το πιστόλι του πατέρα του το γέμισε και πήγε στην θέση Κουτρουμπή αφού έμαθε, μαθεύτηκε στην Βυτίνα ότι θα περάσουν οι Γερμανοί, πήγε στην θέση Κουτρουμπή σε ένα βράχο στην στροφή του δρόμου και όρθιος ο Ματθαίος Πόταγας μόλις ήρθαν οι Γερμανοί άδειασε το πιστόλι στα σιδερένια αυτοκίνητα των Γερμανών. Τι να έκανε δηλαδή. Σταματήσανε οι Γερμανοί, κάνουν μία κυκλική κίνηση, το πιάσανε το παιδί και του λιώσανε το κεφάλι στο σημείο εκείνο που διάλεξε να στήσει την ενέδρα. Αυτό έκανε ο Ματθαίος Πόταγας. Πώς να το εξηγήσεις τώρα αυτό. Πάλι ο Σολωμός λέει για αυτές τις καταστάσεις, γιατί αυτό θα ένοιωσε ο Πόταγας, «Νοιώθω πατρίδα μου για σε στα σπλάχνα χαλασμό», λέει ο Σολωμός που έζησε την επανάσταση του 1821. Ο δε Ρήγας λέει. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή», αυτά που μαθαίνουμε μπλα μπλα έχει νόημα. Ο Πόταγας το είχε μέσα του αυτό και σου λέει θα τους ρίξω με το ντουφέκι. Τι θα κάνω; Θα ζήσω εκείνη την στιγμή που λέει ο Ρήγας. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Έχουμε λοιπόν εδώ Γλέζο και Σάντα, τον Λάκη τον Σάντα. Στην Βυτίνα τον Πόταγα. Όταν πάτε στην Βυτίνα θα τον δείτε στην πλατεία, σαν κυπαρίσσι είναι το άγαλμά του, άοπλος.
Ας πάψει πιά η μιζέρια το ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΣ
Ο κορυζής Αν δεν κάνω λάθος είναι ο μόνος έλληνας πολιτικός που προτίμησε να αυτοκτονήσει παρά να δει την Ελλάδα υπόδουλη στους Γερμανούς.
οι υπόλοιποι τότε πολιτικοί αρχηγοί είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα και άφησαν τον ελληνικό λαό να βιώσει την κατοχή μόνος του.
Ρε Μουα χαχαχα
Με έπεισες ότι ο Δαρβίνος είχε δίκιο. Καταγόμαστε από τους πιθήκους.
εν ξέρω αν θα με διαβάσεις αλλά ο Α Κορυζής, προσωπικά πιστεύω ότι δεν αυτοκτόνησε για λόγους κατοχής της χώρας από τους Γερμανούς, σε αυτή την ιστορία παίζει λίγο και η Κύπρος..............
Στις 18 Απριλίου, ο Κορυζής συμμετείχε σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Ακολούθησε κατ' ιδίαν συνομιλία του Κορυζή με τον βασιλιά Γεώργιο. Το τι ειπώθηκε ακριβώς σ' αυτήν την συνομιλία του Κορυζή με τον βασιλιά Γεώργιο δεν είναι γνωστό, αν και εικάζεται ότι οι δύο άνδρες διαφώνησαν ως προς την ενδεχόμενη μετακίνηση της ελληνικής κυβέρνησης στην αγγλοκρατούμενη Κ ύ π ρ ο.
Πάντως, ο Κορυζής εξήλθε συντετριμμένος από την συνάντησή του με τον βασιλιά. Επιστρέφοντας σπίτι του, αυτοκτόνησε με δύο σφαίρες στην καρδιακή χώρα.
Δηλαδή άκου τι μπορεί να παίζει :
Ο Γεώργιος Β ήταν πρώτα Άγγλός και μετά Έλληνας πιθανά να ήθελε ο Κορυζής εγκατάσταση της κυβέρνησης στην Κύπρο και ο Γεώργιος Β να εξέφρασε τις επιθυμίες της αγγλικής κυβέρνησης για μη εγκατάσταση Ελληνικής Κυβέρνησης στην Κύπρο. ΜΠΟΡΕΙ λέω.
Αν θες όμως ένα άτομο με τέτοιες ευαισθησίες υπάρχει:
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ
Στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα όπου τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτονεί παίρνοντας δηλητήριο. Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχτηκε η λέξη ΣIΩΠH.
Δημοσίευση σχολίου