Ο ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΗΣ

Εγώ είμαι και ο πρώτος αξιοκράτης. Ρωτήστε τον Άκη Παπασάββα, το Νεοκλή Συλικιώτη και τον Άντρο Κυπριανού αν δε με πιστεύετε.

Σύντροφο Γριστόφκια μεγάλον αξιοκράτην. Εμέναν κάμει με Πρόεδρον.

Ηλιάδην όμως αθυρόστομον, πρέπει συλλάβει τον πάραφτα. Χάιλ!

Δημοσιεύουμε άρθρο του συναγωνιστή μας, Γιώργου Ηλιάδη, ο οποίος για μια ακόμη φορά δίνει ρεσιτάλ ευφυίας και βάζει στη θέση τους τους ανίκανους Οδοστρωτήρες.


Αντιδημοφιλές

Του Γιώργου Ηλιάδη



Εκείνο που λείπει από τον τόπο μας είναι η πληροφόρηση. Η πληροφόρηση με την έννοια της αντικειμενικής και αμερόληπτης αντίληψης των πραγμάτων – όπως είναι και όχι όπως εμφανίζονται, κάτω από τα ύποπτης προέλευσης και σκοπιμότητας πρίσματα.


Τέλειωσε και ο πρώτος γύρος (κατ’ άλλους η πρώτη ανάγνωση) των συνομιλιών Χριστόφια – Ταλάτ και τι μας είπε ο Πρόεδρος μας; Ότι αλλού υπάρχουν συγκλίσεις και αλλού αποκλίσεις. Πλήρης… ενημέρωση!

Σου είμεθα υπόχρεοι, κύριε Πρόεδρε.


Το θέμα, όμως, κύριε, είναι πού υπάρχουν οι συγκλίσεις και πού οι αποκλίσεις. Αυτό είναι το θέμα που ενδιαφέρει τον κόσμο. Το πού.


Αλλά αν είχαμε και απλώναμε μπροστά μας τα γεγονότα, τα στοιχεία, τους αριθμούς, τις ενδείξεις, την πραγματικότητα τελοσπάντων, ίσως διαπιστώναμε ότι δεν πάμε καθόλου καλά. Ότι οι συγκλίσεις είτε αφορούν άνευ σημασίας θέματα, είτε αφορούν σημαντικά θέματα όπου η σύγκλιση συνιστά το αποτέλεσμα δικής μας ασύνετης υποχώρησης. Δεν μας δίνουν όμως στοιχεία ή ενδείξεις. Με άλλα λόγια δεν επιθυμούν να μας πληροφορήσουν αλλά να μας αφήσουν να ζούμε σε μια νεφελώδη κατάσταση.


Στο θέμα των ημικρατικών οργανισμών. Έραψαν και ξήλωσαν όπως τους βόλευε, αλλά με αξιοκρατικά…κριτήρια, όπως μας είπαν. Ποτέ, όμως, δεν μας πληροφόρησαν γι’ αυτά τα διαβόητα κριτήρια ποια είναι και ποια ισχύουν για την ΣΥΤΑ, για την Αρχή Λιμένων, για το ΡΙΚ – ακόμα και για την Ε.Δ.Υ.


Αυτούς που διόρισαν, με τι κριτήρια τους διόρισαν. Αυτούς που επαναδιόρισαν με ποια κριτήρια τους επαναδιόρισαν και αυτούς που ξήλωσαν με ποιό κριτήριο τους απέπεμψαν.


Παραδείγματος χάριν, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου και πέραν των συνόρων της Κύπρου αναγνωρισμένος ως εξέχων ιστορικός, Πέτρος Παπαπολυβίου, γιατί δεν επαναδιορίστηκε στο ΡΙΚ (άσε που δεν θα αποδεχόταν επαναδιορισμό, αλλά αυτό είναι άσχετο) και επαναδιορίστηκε για πέμπτη συνεχή θητεία ο μαιευτήρας κύριος Χρυσάνθου; Ποιό κριτήριο ίσχυσε σ’ αυτήν την περίπτωση;


Tο παραδείγμα είναι απλώς ενδεικτικό. Υπάρχουν και δεκάδες άλλα. (Απλά λέμε και πρέπει να το πούμε, ότι οι πλείστοι των επαναδιορισθέντων μη Ακελικών στα Διοικητικά Συμβούλια, κατά τη διάρκεια της θητείας τους, διέπρεψαν ως… κωφάλαλοι).


Και εμείς τι κάνουμε; Όχι τι λέει ο Αναστασιάδης και τι σκέφτεται ο Κάρογιαν. Εμείς, τι κάνουμε;


Ανεχόμαστε να ζούμε σε μια ατμόσφαιρα που νοθεύει τα πάντα. Που εμφανίζει την αξιοσύνη σαν αναξιότητα και την αναξιότητα σαν αξιοσύνη. Που παρουσιάζει την ευφυΐα σαν εμπάθεια και την ευήθεια σαν κακοήθεια. Που μετατρέπει τη σοβαροφάνεια σε σύνεση και την σωφροσύνη σε αφροσύνη. Όμως, ο (προσωρινός) θρίαμβος του «πληροφορητή των μαζών» επιτυγχάνεται γιατί εμείς θέλουμε να επηρεαζόμαστε. Αντί να ζητούμε να πληροφορηθούμε, προτιμούμε να μας ετοιμάζουν άλλοι το πιάτο. Να σκέφτονται άλλοι για μας. Και μείς βολεμένοι, καταβροχθίζουμε σαν βλάκες* ό,τι σκουπίδι μας σερβίρουν χωρίς να το ξερνούμε.


Λοιπόν, για ό,τι μας κάνει σήμερα ο κ. Χριστόφιας και ο κ. Άντρος Κυπριανού, αυτό μας αξίζει. Γιατί εμείς απεμπολούμε την ελευθερία μας να εκφραζόμαστε. Δεν διαβάζουμε, δεν βλέπουμε, δεν αναζητούμε τα γεγονότα, δεν μας ενδιαφέρει που μας οδηγεί η ατζαμοσύνη και η πονηριά** των κυβερνώντων. Αν και θέλουμε να ονομαζόμαστε ελεύθεροι και αυτεξούσιοι άνθρωποι, υπερήφανοι για την ελεύθερη κρίση μας, εντούτοις δεχόμαστε ανεξέλεγκτα τα φώτα των ανθρώπων που δεν εμπιστευόμαστε την δική τους κρίση, δημιουργώντας έτσι τις αναγκαίες συνθήκες για την τύφλωση μας, πουλώντας την ελευθερία μας με αντίτιμο το βόλεμα μας και την ανεκδιήγητη ανία μας.



* Δύο ειδών βλάκες υπάρχουν: αυτοί που δεν έχουν συνείδηση της βλακείας τους και οι άλλοι που πιστεύουν τη βλακεία τους για σοφία.


** Πονηριά: μορφή εκλεπτυσμένης βλακείας.



Υ.Γ. 1. Είδα τις προάλλες στις εφημερίδες, όπως και όλος ο κόσμος, την φωτογραφία με τον Πρόεδρο και το Υπουργικό του Συμβούλιο, να συνεδριάζουν σε μιαν αυλή στο… Κελλάκι! Είδα και το στενόμακρο τραπέζι με το κόκκινο τραπεζομάντηλο και δεν ξέρω γιατί, μου θύμισε σκηνή από τη σειρά του ΡΙΚ «Ιστορίες του χωρκού».

Πάντως, πληροφόρηση από την συνεδρία είχαμε: Έφαγαν κουπέπια και μακαρούνια του φούρνου…

2. Είναι αξίωμα: Η γελoιοποίηση του Κράτους οδηγεί στην διάλυση του Κράτους.