ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΕΥΕΛΙΚΤΕ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑ!

Κάποιοι δε γίορτασαν γενέθλια Ευέλικτε Οδοστρωτήρα. Τους έκοψε τη ζωή τους ο Αττίλας, τους έκλεψαν τη ζωή τους διάφοροι "σύντροφοι" σου!

Σήμερα ο Δ. Χριστόφιας έχει τα γενέθλιά του. Του ευχόμαστε "Χρόνια Πολλά", άνθρωποι είμαστε άλλωστε.

Η σκέψη μας όμως πάει σε αυτούς που δε γιόρτασαν γενέθλια. Σε αυτούς που η ζωή τους κόπηκε στη μέση από την κατοχική Τουρκία. Σε αυτούς που δε γιόρτασαν γενέθλια, γιατί στην προσφυγία και στην κλεμμένη από άλλους ζωή τους δεν μπορούσαν να γιορτάσουν. Σε αυτούς που δεν μπόρεσαν να γιορτάσουν τα γενέθλια των αγαπημένων τους. Στις μάνες των νεκρών, στους συγγενείς των αγνοουμένων, στους εξαθλιωμένους σε τρώγλες συνοικισμών εκτοπισμένους που έχασαν τα πάντα.

Είναι όλους αυτούς που ο Ευέλικτος Οδοστρωτήρας πρόσβαλε με τις ανιστόρητες δηλώσεις του για ¨τα κόκκινα χαλιά που στρώσαμε στην Τουρκία.". Είναι όλους αυτούς που προσβάλλουν οι άθλιοι προβοκάτορες του μηχανισμού του Οδοστρωτήρα, που μας λεν ότι ¨πρέπει να ξεχάσουμε" και να δούμε μπροστά και ότι "φταίμε και πρέπει να δεχτούμε μια κακή λύση". Είναι όλους αυτούς που προσβάλλει με τις μελιστάλακτες αγάπες του για το "σύντροφο" πρώην μουτζαχίντ της δολοφονικής ΤΜΤ και συμμετέχοντα στο τουρκικό έγκλημα του 1974 και πρωτοσυμμετέχοντα στο συνεχιζόμενο τουρκικό έγκλημα του σήμερα.

Ήταν πολλά τα θύματα της εισβολής που ΔΕ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΓΕΝΕΘΛΙΑ! Ακούς Οδοστρωτήρα;

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Σημείωση: Αφιερώνουμε στον Ευέλικτο Οδοστρωτήρα ένα άρθρο του συναγωνιστή Άθου Αντωνιάδη, σύγγενή ήρωα του 1974. Ενός θύματος της εισβολής που προσέβαλε ο Ε.Ο.

Στον Ηρωα Σαββα Αντωνιαδη- Συχωρεσε μας, Σ'ευχαριστουμε.

Του Αθου Κ. Αντωνιάδη

Από μικρό παιδί στο χωριό σου, στη Γιoλοu της Πάφου, πάντα έτρεχες με λεβεντιά και χαμόγελο. Έτσι σε θυμούνται οι μεγαλύτεροι συχωριανοί σου ,πρώτος να βοήσεις ,όπου μπορούσες ,οποίον σε χρειαζόταν. Ο καλύτερος φίλος, ο πιο πιστός , έτσι σε θυμούνται ακόμα οι φίλοι σου. Ο πιο αληθινός , έτσι σε θυμούνται ακόμα και οι εφηβικοί σου έρωτες. Η ψυχή της οικογενείας, το χαμόγελο όλων μας, έτσι σε θυμούνται ακόμα τα αδέρφια σου. Έτσι σε μοιρολογεί ακόμα και σήμερα στα 98 της χρόνια η μανά σου και ονειρεύεται τη μέρα που θα φύγει για να σε ξανακρατήσει στην αγκαλιά της, τόσο πολύ της έλειψες. Ο πατέρας σου έφυγε ,δεν άντεξε. Μονή του παρηγοριά ότι ο Σάββας Αντωνιάδης, ο Σαββάκης ο γιος του, είναι με τους άλλους αθανάτους.Έτσι έζησες την ζωή σου, με λεβεντιά και χαμόγελο. Με αρχές και οράματα σπάνια. Τελείωσες τις σπουδές σου στην Αθηνά , τελείωσες την στρατιωτική σου θητεία και άρχισες να οραματίζεσαι το μέλλον.

Μπορεί το νήμα της ζωής σου να κόπηκε στα 23 ακριβά σου χρόνια, αλλά η λεβεντιά και το χαμόγελο σου πέρασαν στην αιωνιότητα.

Όταν άκουσες στα μέσα του Αύγουστου του 1974 για την δεύτερη εισβολή έτρεξες ,φίλησες τη μανά σου και ξεκίνησες, έτοιμος από καιρό. Άκουσες για την γραμμή αντίστασης που έσπασε στον Άγιο Παύλο και ήξερες που έπρεπε να πας. Μάταια ο αδελφός σου έλεγε, «Αδελφέ, πολεμήσαμε, αντισταθήκαμε τα δώσαμε όλα, τώρα είναι όλα προδομένα» και ήταν όλα προδομένα. Είπες στην μικρή σου αδελφή που έκλεγε να είναι περήφανη γιατί κάποτε θα λένε ότι ο αδελφός της, ο Σάββας Αντωνιάδης, «έπεσε ηρωικός μαχόμενος υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Το ξερές. Οι ήρωες γραφούν το δικό τους πεπρωμένο, οι λιπόψυχοι είναι αυτοί που το ακολούθου ξενογραμμένα πεπρωμένα και υποκύπτουν. Στις 17 του Αύγουστου το 1974, εκεί στον Άγιο Παύλο με μια χούφτα γενναίους συμπολεμιστές σου, κρατήσατε την γραμμή, δεν δειλιάσατε. Πολέμησες με τη Λεβεντιά σου και έφυγες με το Χαμόγελο σου γιατί οι Τούρκοι δεν πέρασαν.

Τριάντα δυο χρόνια αγνοούμενος, μαύρο στις ψυχές όλων όσων σε αγάπησαν. Η μανά, ο πατέρας τα αδέρφια σου έτρεξαν ,ρώτησαν , ο αδελφός σου με κίνδυνο της ζωής του έφτασε ακόμα και στην Τουρκιά, μάταια.

Τα Χριστούγεννα του 2005 έφτασε η λύτρωση, Βρέθηκαν τα οστά σου, εκεί ακριβώς που πολέμησες, εκεί που το πεπρωμένο που μόνος έγραψες σε οδήγησε στην αιωνιότητα. Ευτυχώς που βρέθηκαν και σε πήραμε από εκεί, να μην δεις τον εξευτελισμό. Λίγα μετρά από το σημείο που σκοτωθήκατε για να κρατήσετε, θα πέρανε τώρα οι συγγενείς των κατακτητών. Για να πηγαίνουν στα Κόκκινα να επισκεφτούν τον κατοχικό στρατό που εσείς δώσατε την ζωή σας για να κρατήσετε μακριά. Είναι καινούριες έννοιες αυτές, ευέλικτες ,για να βγάλουμε τον Λιμνιτη από την απομόνωση. Να μένουν τα καημένα μεχμετζικ απομονωμένα, χωρίς να αγκαλιάζουν τις μανές τους? Και οι δίκες σας οι μανές?

Στην κηδεία στο χωριό σου, το κλάμα βουβό. Η μανά σου, τα αδέρφια σου, η οικογένεια σου, οι συχωριανοί, οι φίλοι σου, οι εφηβικοί σου έρωτες, περήφανοι. Το καλοκαίρι του 2007, ένας άλλος αγονάτιστος που είναι σήμερα εκεί μαζί σας τέλεσε τα αποκαλυπτήρια της προτομής σου στο χωριό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, με προσωπικές του οδηγίες μερίμνησε να μείνει ασβέστη η μνήμη σου αφού φρόντισε για την προτομή σου στο χωριό. Εκεί ψηλά που είστε όλοι μαζί οι απροσκύνητοι ευχαρίστησε τον εκ μέρους μας για την μεγαλοψυχία του , αλλά και την αξιοπρέπεια που μας έδωσε.Στο μνημόσυνο σου πάλι φέτος θα έρθουν πολλοί με στεφάνια. Άλλοι με στεφάνια αγάπης, εκτίμησης , σεβασμού και αναγνώρισης και άλλοι με τα στεφάνια της υποχρέωσης και της υποκρισίας. Θα μιλήσουν για τα ιδανικά σου , την θυσία και το όραμα σου για ελεύθερη πατρίδα.

Ίσως σε πουν και ηρώα . Κάποιοι άλλοι, πιο ευέλικτοι, θα σιγομουρμουρίζουν ότι, «σημασία πια έχει το μέλλον και η ισότητα την δυο κοινοτήτων στο καινούριο συνεταιρισμο με τους εποίκους και την εκ περιτροπής προεδρία». Έννοιες μακρινές από τα δικά σας ιδανικά.

Συχώρεσε μας θειε που τους ανεχόμαστε, που ανεχόμαστε να εξευτελίζουν τα ιδανικά της πραγματικής ελευθερίας που εσύ οραματίστηκες και έδωσες την ζωή σου. Συχώρεσε μας που τους παρακολουθούμε σχεδόν βουβοί , συνένοχοι. Αγνόησε τους, ασήμαντος ο λόγος τους και η αναφορά τους στην ιστορία. Ασήμαντοι μπροστά στην θυσία και τον ηρωισμό σου. Σ'ευχαριστουμε Θειε, που η Λεβεντιά και το Χαμόγελο σου είναι η συντρόφια και ο φάρος μας. Σ'ευχαριστουμε που έχουμε το προνόμιο να κυλά στις φλέβες μας το ίδιο αίμα με τον Ηρώα Σάββα Αντωνιάδη που έζησε και αγωνίστηκε με Λεβεντιά και Χαμόγελο και «Έπεσε Ηρωικός Μαχόμενος Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας» όπως ο ίδιος οραματίστηκε.

Του Αθου Κ. Αντωνιάδη(αδελφοτεκνος του Ήρωα)Εφημεριδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ ,17-8-2009