Το προστιθέμενο θράσος

Εγώ πάντως Πρόεδρε, είμαι ο τελευταίος που θα σε κατηγορήσω για θράσος

Δημοσιεύουμε άρθρο του συναγωνιστή Γιώργου Ηλιάδη

Το προστιθέμενο θράσος

Σύμφωνα με την θερμοδυναμική υπάρχουν δύο κατηγορίες αξιών και μεγεθών. Εκείνα που προστίθενται και εκείνα που δεν προστίθενται.

Για παράδειγμα:

Το βάρος δύο ατόμων προστίθεται και είναι το άθροισμα του βάρους του καθενός.

Η θερμοκρασία, όμως, δύο ατόμων δεν προστίθεται όσο κι αν πλησιάσει ο ένας τον άλλο.

Κατά τον ίδιο τρόπο θα ’λεγε κανείς πως το θράσος, η αδιαντροπιά και η αλαζονεία προστίθενται, ενώ η αξιοπρέπεια, η σοβαρότητα και η συνέπεια δεν δείχνουν τάσεις ενοποιητικές και αναζητούν δικούς τους δρόμους.

Στον τόπο μας σήμερα, έχουμε έμπρακτη απόδειξη αυτής της θεωρίας. Το προστιθέμενο θράσος των κυβερνώντων τείνει όχι απλώς να υποτιμήσει τη νοημοσύνη ενός λαού, αλλά και να εξελιχθεί σε ύβρη κατά του λαού.

Διότι, τι άλλο από θράσος και ύβρη ήταν η δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΑΚΕΛ κ. Σταύρου Ευαγόρου, ότι «ο Πρόεδρος Χριστόφιας έβγαλε την Κύπρο από το τέλμα στο οποίο βρισκόταν», εννοώντας προφανώς ότι σε τέλμα το παρέλαβε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο;

Ας δούμε το «τέλμα» που παρέλαβε ο νυν από τον τέως Πρόεδρο.

Κατ’ αρχάς παρέλαβε την 8η Ιουλίου, η οποία με την επιστολή Γκαμπάρι, ξεκαθάριζε ότι η βάση της λύσης θα προερχόταν από την προετοιμασία των συνομιλιών και αποσαφίνιζε ότι οι απευθείας συνομιλίες θα άρχιζαν μόνο αν και εφόσον γινόταν η αναγκαία προετοιμασία σε όλα τα Κεφάλαια. Έτσι, το σχέδιο Ανάν δεν ήταν απλώς νεκρό, ενταφιαζόταν κιόλας μετά βαΐων και κλάδων.

Αντ’ αυτού, ο κ. Χριστόφιας έθαψε την συμφωνία της 8ης Ιουλίου και εξαφάνισε εκείνη του Γκαμπάρι, χωρίς δε ουσιαστική προετοιμασία εσπευσμένα και με την οίηση που τον διακρίνει και θεωρώντας τον εαυτό του δεινότατο διαπραγματευτή, άρχισε ανετοίμως τις διαπραγματεύσεις στις 3 Σεπτεμβρίου του 2008, διακηρύσσοντας ανεντίμως ότι υπήρξε επαρκής προπαρασκευή τους.

Σήμερα, έχουμε χάσει τον λογαριασμό των συναντήσεων μεταξύ των δύο ηγετών, δεν καταμετρούνται καν οι συναντήσεις των βοηθών τους και είναι γενική η πεποίθηση ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση απ’ εκείνη στην οποία βρισκόταν όταν ανερριχάτο στην εξουσία ο κ. Χριστόφιας.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρισκόμαστε και ενώπιον των πιο δυσοίωνων προοπτικών στο Κυπριακό. Στην πέρα των δύο ετών περίοδο Χριστόφια, συζητήθηκε σε βάθος μόνο το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, όπου, ενώ τίποτα δεν κερδίσαμε, μας έμειναν «αγγονί» η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και άλλα επαχθή, όπως η αναδρομική, κατά τη λύση αναγνώριση των νομοθεσιών και διεθνών συμφωνιών του νυν ψευδοκράτους, που θα θεωρείται έτσι ότι θα έχει προϋπάρξει της λύσης και μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία θα έχουν συγκροτήσει τη νέα οντότητα, που το Σχέδιο Ανάν ονόμαζε «Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία» - που ούτε ενωμένη θα ήταν ούτε δημοκρατία.

Πότε, λοιπόν, βρισκόμαστε σε τέλμα, επί Παπαδόπουλου ή επί Χριστόφια;

Αλλά και παραπέρα: Ενώ το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης δεν έκλεισε, τώρα οι δύο ηγέτες συζητούν το Περιουσιακό, όπου πρόοδος δεν σημειώνεται.

Όμως, από τις διαδικαστικές συμφωνίες των ηγετών, έχει γίνει φανερό ότι κι εδώ θα δώσουμε χωρίς να πάρουμε· κι αυτό όχι μόνο λόγω της τουρκικής απληστίας, αλλά κυρίως λόγω της διαπραγματευτικής ατζαμοσύνης του κ. Χριστόφια, η οποία πηγάζει τόσο από την επιφανειακή, όπως αποδεικνύεται, γνώση των επί μέρους πτυχών του Κυπριακού όσο και από τον σοβιετικού τύπου αυταρχισμό του.

Να πάμε όμως και παρακάτω.

Λίγο μετά το δημοψήφισμα, έρευνες γνώμης έδειχναν πως οι ρυθμίσεις του Σχεδίου Ανάν για την Ασφάλεια ήταν ο κύριος λόγος που οι Ελληνοκύπριοι το απέρριψαν.

Πλησιάζουμε «αισίως» δύο χρόνια διαπραγματεύσεων. Ούτε η Ασφάλεια, ούτε τα ζωτικά ζητήματα των εποίκων και του εδαφικού δεν συζητήθηκαν. Και όλοι συμφωνούν ότι κατά τον επερχόμενο χειμώνα οι πιέσεις πάνω στη δική μας πλευρά θα είναι αφόρητες για να τελειώνει πια και να κλείνει το Κυπριακό, ανεξαρτήτως της πορείας των διαπραγματεύσεων. Για τους Τούρκους και τους διεθνείς μεσολαβητές, αυτά που εμάς ενδιαφέρουν έχουν λυθεί στο Σχέδιο Ανάν και θα παραμείνουν, όπως ασφάλεια, εδαφικό, έποικοι. Γι’ αυτό συζητούνται μόνο τα Κεφάλαια στα οποία θα δώσουμε, δηλαδή, η Διακυβέρνηση και οι Περιουσίες.

Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων του Κυπριακού επί Χριστόφια υπήρξε μια πορεία προς το κέντρο του τέλματος. Η λάσπη ευρίσκεται ήδη στο ύψος της κάτω γνάθου του Κυπριακού Ελληνισμού.

Τελικά, το Κυπριακό θα χαθεί διαδικαστικά μέσα στο τέλμα, τη δυσωδία του οποίου πολλοί ευτυχώς άρχισαν να οσμίζονται.

Επιμέλεια: Αριστοφάνης για το Christofias-Watch