ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΜΕΡΟΣ Α'

Δεν κατάλαβα τι εννοείτε. Μήπως ότι είμαι ρουφιάνος;

Το αντικατοχικό μας κίνημα, αυτό το οποίο θα έπρεπε να πρωτοστατεί κοινωνικά και πολιτικά στην απελευθέρωση της πατρίδας μας, δυστυχώς πάσχει από ανίατες ασθένειες, που αφήνουν επί δεκαετίες, την ενδοτική και υποχωρητική πολιτική, να πρυτανεύει.

Σήμερα ασχολούμαστε με την ανίατη ασθένεια, Νο 1: τη ρουφιανιά.

Η ρουφιανιά, είναι το να προχωρείς σε κάποια πολιτική συναλλαγή, όχι με γνώμονα κάποιο πολιτικό όφελος, δηλαδή να περάσεις μια πολιτική σου θέση, αλλά με το να βολέψεις τον εαυτούλη σου.

Όταν είσαι ρουφιάνος, δεν έχεις πολιτική αξιοπιστία. Δε σε παίρνουν στα σοβαρά ούτε οι οπαδοί σου, ούτε οι συνεργάτες σου, ούτε ο κόσμος γενικότερα.

Και καλλιεργείς έτσι μια απαξίωση για τα κοινά.

Για παράδειγμα: το ΔΗΚΟ του Κάρογιαν, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν, δεν οδηγείται σε ανυποληψία;

Το υπολογίζει ο Δ. Χριστόφιας; Το σέβεται ο κόσμος σήμερα; Θυμάται ο κόσμος, τους αγώνες του ΔΗΚΟ για την Κύπρο ή απλά το θεωρεί κόμμα της καρέκλας;

Τι παράδειγμα δίνει στην κυπριακή κοινωνία ο Μάριος Καρογιάν με την εγωιστική συμπεριφορά του;

Πράξανδρος για το christofias-watch