Το ΑΚΕΛ να δει το πρόβλημα στον καθρέφτη

Ρε παλιόπαιδο Μαριούι, θωρείς με ίνταλος σε θωρώ; Ετσι σε εδασκαλέψαμεν στην ΕΔΟΝ ρε παλιοδερυνιώτικο; Τον θείο τον Λένιν που πίσω μου θωρείς τον; Αν ξαναγράψεις πελλάρες για Το Κόμμα εννά σου πέψει την Cheka και τον Κκουλλά να σε σάσουν καλά

ΣΗΜΕΡΙΝΗ - 18/06/2009 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks%20aformis/163837

Είναι παράδοξο και αντιφατικό αφ’ εαυτού, αλλά ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού το επανέλαβε προχθές. Επιστράτευσε, δηλαδή, την παλιά ψυχολογία του κόμματος-θύματος καταδίωξης, για να περιγράψει τη φρέσκια επιτυχία που το ΑΚΕΛ, ως κόμμα εξουσίας πλέον, είχε στις πρόσφατες Ευρωεκλογές στην Κύπρο. Μετά από συζήτηση των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών στο Πολιτικό Γραφείο, ο Άντρος Κυπριανού διαβεβαίωσε ότι αυτά τα αποτελέσματα «απέδειξαν στην πράξη ότι ο λαός αποστρέφεται και καταδικάζει τον αντιακελισμό-αντικομμουνισμό, και τις συκοφαντίες περί αντιευρωπαϊκού τάχα και ευρωφοβικού ΑΚΕΛ. Καταδεικνύουν, επίσης, ότι ο λαός αποστρέφεται και καταδικάζει, μεταξύ άλλων, την ισοπεδωτική ατεκμηρίωτη αντιπολίτευση, τις επιθέσεις κατά της πολιτικής του ΑΚΕΛ και του Προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό, τις πολιτικές των κενών συνθημάτων και της υπερπατριωτικής ρητορείας, καθώς και τις λογικές που παραμένουν προσκολλημένες στο παρελθόν, χωρίς να αρθρώνουν πειστικό πολιτικό λόγο για το πώς απαλλάσσουμε την Κύπρο από την κατοχή και επανενώνουμε τη χώρα μας».

Παρά το ότι ο Άντρος Κυπριανού τάσσεται φιλολογικά ενάντια «στις λογικές που παραμένουν προσκολλημένες στο παρελθόν», εντούτοις εξωτερικεύει τις σκέψεις του, χρησιμοποιώντας φρασεολογία που παραπέμπει σε εκείνες ακριβώς τις λογικές του παρελθόντος. Οι δηλώσεις του για τις Ευρωεκλογές είναι ανεδαφικές και θα έλεγα σουρεαλιστικές, τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά-πολιτικά. Μιλά για το 34,90% του ΑΚΕΛ, «που απέδειξε στην πράξη ότι ο λαός αποστρέφεται και καταδικάζει τον αντιακελισμό-αντικομμουνισμό», αλλά αν δούμε τη θέση του αυτή με τη δική του λογική σε κυριολεκτικό επίπεδο, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι «ο λαός» που «αποστρέφεται και καταδικάζει τον αντιακελισμό-αντικομμουνισμό», αλλά το 34,90% που ψήφισε ΑΚΕΛ. «Λαός» είναι και το 65,10% που δεν ψήφισε ΑΚΕΛ, εκτός κι αν ο Άντρος Κυπριανού διαφωνεί.

Αν δούμε τώρα τη θέση του αυτή σε συμβολικό-πολιτικό επίπεδο θα διαπιστώσουμε ότι ο Άντρος Κυπριανού, ένας νέος άντρας, ένας νέος αριστερός πολιτικός και ένας νέος Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, εν έτει 2009, με το κόμμα του να είναι πλέον κυβέρνηση στην Κύπρο, μιλά όπως θα μιλούσε ο Δημήτρης Χριστόφιας στη θέση του, μιλά όπως θα μιλούσε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου στη θέση του, μιλά όπως θα μιλούσε ο Φιφής Ιωάννου στη θέση του και μιλά όπως θα μιλούσε κάθε άλλος παλιός Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, όταν το κόμμα λειτουργούσε σε συνθήκες παρανομίας επί αγγλοκρατίας ή ακόμα όταν υπέφερε διακρίσεις και διώξεις από παλιές κυβερνήσεις της Δεξιάς. Όταν δηλαδή υπήρχε πραγματικά ο «αντιακελισμός-αντικομμουνισμός», στον οποίο αναφέρεται ο Άντρος Κυπριανού.

Σήμερα όμως, με τον κομμουνισμό να έχει καταρρεύσει και καταργηθεί μετά από λαϊκές ειρηνικές επαναστάσεις εδώ και είκοσι χρόνια, δεν υπάρχει αντικομμουνισμός, όχι τουλάχιστον στην Ευρώπη και όχι τουλάχιστον στην παλιά ιδεολογική του φόρτιση και φανατισμό.

Όσο για τον «αντιακελισμό» που βλέπει ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, δεν είναι τίποτε άλλο από την έκφραση πολιτικών διαφωνιών προς το κόμμα του, μέσα στο δημοκρατικό προτσές. (Για να θυμηθώ και λίγο τη γλώσσα της αριστερής εφηβείας μου). Δεν νομίζω να προσφέρει υπηρεσία στο κόμμα του ή στην Κύπρο ο Άντρος Κυπριανού, με το να παρουσιάζει κάθε πολιτική διαφωνία προς το ΑΚΕΛ ως «αντιακελισμό». Μέσα σε μια δημοκρατία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και είναι όλες σεβαστές. Ένας που διαφωνεί με το ΑΚΕΛ, δεν σημαίνει ότι θέλει να το αφανίσει, όπως δηλώνει η παλιά και οπισθοδρομική λογική του «αντιακελισμού».

Το ΑΚΕΛ, ένα ολοκληρωτικό κομμουνιστικό κόμμα που έγινε εξουσία μέσα στο δημοκρατικό σύστημα στην Κύπρο, χάρη στην ευελιξία του να συνεργαστεί με αστικές δημοκρατικές δυνάμεις και να αφήσει κατά μέρος την επιδίωξη της μονοκομματικής δικτατορίας του προλεταριάτου, θα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να δέχεται καλοπροαίρετα την πιο βασική αρχή της δημοκρατίας, δηλαδή ακόμα και την πιο σκληρή αρνητική κριτική.

Το πρόβλημα του ΑΚΕΛ είναι με τον αυταρχικό και συγκεντρωτικό εαυτό του, όχι με τους άλλους. Θα πρέπει, λοιπόν, να συνηθίσει την πολυφωνία της δημοκρατίας, να προσαρμοστεί και να ενσωματωθεί πραγματικά σε αυτήν, και όχι να τη χρησιμοποιεί μόνο για να αυξάνει τα ποσοστά του.

Για την αντιγραφή: ΟΝΗΣΙΛΛΟΣ για το christofias-watch