Αν ο Χριστόφιας παραποιεί την ιστορία του ΑΚΕΛ, τι θα κάνει με την ιστορία της Κύπρου;

Στην ΣΗΜΕΡΙΝΗ της 30ης Απριλίου 2009 ο Μάριος Δημητρίου έγραψε τα ακόλουθα:

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks%20aformis/148202

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, είπε προψές ωραία λόγια συμφιλίωσης με τα ιστορικά στελέχη του ΑΚΕΛ, που το 1991 αποχώρησαν από το κόμμα και πολεμήθηκαν άγρια από αυτό - τα στελέχη που ήθελαν ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως τον οραματίσθηκε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και όχι το απάνθρωπο σταλινικό καθεστώς του Μπρέζνιεφ, του Αντρόποφ και του Τσερνιένκο, που προσκυνούσαν ο Εζεκίας Παπαϊωάννου και οι ευνοούμενοί του στο κόμμα.

Ο κ. Χριστόφιας αξιοποίησε πολύ καλά την ευκαιρία της εκδήλωσης τιμής για τα 90χρονα του Ανδρέα Φάντη, που έγινε στη Δημοσιογραφική Εστία, για να αποκαταστήσει τις σπασμένες γέφυρες και να ενθαρρύνει τους αποξενωμένους «αιρετικούς» να προσεγγίσουν το κόμμα. Θέλω να πιστεύω ότι το έκανε από επιθυμία να δείξει τη μεταμέλεια των διωκτών (δεν ξέρω πόσο ταυτίστηκε με αυτούς εκείνα τα θλιβερά χρόνια), για το ανελέητο τσάκισμα των θυμάτων τους και όχι για μικροκομματικές σκοπιμότητες, που του καταλογίζουν πολλοί (επιστροφή των χαμένων ψηφοφόρων ενόψει Ευρωεκλογών).

Είπε, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ότι «ο Ανδρέας Φάντης υπήρξε μάρτυρας, συνοδοιπόρος και πάνω απ’ όλα συνδιαμορφωτης μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής, μεστής σε σημαντικά γεγονότα τόσο για το Κίνημα της Αριστεράς όσο και για την ευρύτερη πολιτικο-κοινωνική εξέλιξη της Κύπρου». Πρόσθεσε ότι «στους λαϊκούς αγωνιστές της γενιάς του Φάντη, ανάμεσα στους οποίους ξεχώριζαν ο Παπαϊωάννου, ο Ζιαρτίδης, ο Παυλάκης Γεωργίου, ο Γιώργος Χριστοδουλίδης, ο Γιάννης Κατσουρίδης, ο Χαμπής Μιχαηλίδης, ο Χρίστος Κουρτελλάρης, ο Κυριάκος Χρίστου, ο Μιχάλης Πουμπουρής και τόσοι άλλοι, το Κίνημα της Αριστεράς στην Κύπρο οφείλει την άνδρωση, τη μαζικοποίηση και τη μετατροπή του σε καθοριστικό παράγοντα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.

»Σε κάποιο σημείο χώρισαν οι δρόμοι μας με τον Ανδρέα Φάντη (!!!!!!). Κάναμε ο καθένας τις επιλογές του, για τις οποίες διατηρούμε τις απόψεις μας. Η Αριστερά, στη μακρόχρονη διαδρομή της, έμαθε να εκτιμά, να αποτιμά έστω με κριτική ματιά, αλλά να μη μηδενίζει πρόσωπα και καταστάσεις που υπήρξαν μέρος του “είναι” και της ιστορίας της».

Στη συνέχεια ανέφερε ότι «παρ’ όλες τις διαφορές που προέκυψαν, ο ίδιος δεν αισθάνθηκε ποτέ ότι ο Ανδρέας Φάντης απομακρύνθηκε από το Κόμμα, τις ιδέες και τα ιδανικά του. Απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός ότι βρεθήκαμε στη συνέχεια στα μετερίζια κοινών αγώνων και προσπαθειών».

Είναι χαρακτηριστικό το πατερναλιστικό ύφος της ομιλίας απέναντι στον «άτακτο» και «ανυπάκουο» Φάντη, που παρόλο που «χώρισαν οι δρόμοι τους», ο κ. Χριστόφιας «δεν αισθάνθηκε ποτέ ότι ο Φάντης απομακρύνθηκε από το Κόμμα, τις ιδέες και τα ιδανικά του», όπως πιθανόν να αισθάνθηκαν δικαιολογημένα κάποιοι άλλοι σύντροφοι.

Αλλά γιατί, άραγε, ο κ. Χριστόφιας δεν αισθάνθηκε ποτέ, ότι αυτοί που απομακρύθηκαν από το Κόμμα, τις ιδέες και τα ιδανικά του, είναι οι σκληροπυρηνικοί σταλινιστές που καταδίωξαν με λύσσα τον Ζιαρτίδη και τους άλλους Γκορμπατσοφικούς; Αυτοί που έδωσαν εντολή στους δημοτικούς συμβούλους του ΑΚΕΛ στη Λευκωσία, να απορρίψουν πρόταση για ονομασία δρόμου σε «οδό Ανδρέα Ζιαρτίδη» μετά το θάνατό του; Αυτοί που απέκλεισαν από τις δουλειές και απέλυσαν και οδήγησαν στην ανεργία και στη φτώχια όλους τους «αιρετικούς» και τους συγγενείς τους μέχρι τέταρτου βαθμού;

Γιατί ο κ. Χριστόφιας περιορίστηκε σε αυτά τα ωραία μεγάλα λόγια και δεν έκανε τη μοναδική χειρονομία που θα είχε σημασία, όσο μικρή και ασήμαντη κι αν φαίνεται, να ζητήσει δηλαδή συγγνώμη από τον Φάντη και από όλα τα άλλα θύματα των διωγμών; Η προσποίηση αμνησίας δεν φέρνει τη συμφιλίωση. Ούτε αποκαθιστά την εμπιστοσύνη. Ούτε υποκαθιστά την πολιτική γενναιότητα για να δει κανείς κατάματα τις αποτυχίες, τις μικρότητες και τα λάθη του.

Γιατί αντιγράψαμε το πιο πάνω άρθρο;

1) Αποδεικνύει ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας και η παρούσα Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ δεν σέβονται την ίδια ιστορία του κόμματος του, και την παραποιούν ξεδιάντροπα. Ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και στην κηδεία του Τάσσου Παπαδόπουλου, στην ομιλία του ο Χριστόφιας ΑΠΕΦΥΓΕ να αναφερθεί στο ΟΧΙ, παραποιώντας, μπροστά σε όλα τα τηλεοπτικά συνεργεία και σε πλήθος κόσμου, την πρόσφατη ιστορία. Πως μπορούμε να εμπιστευθούμε αυτούς τους ανθρώπους να γράψουν την κυπριακή ιστορία, όταν δεν σέβονται την δική τους και παραποιούν σε "απευθείας μετάδοση" ακόμα και πρόσφατα γεγονότα;

2) Ο (καταγώμενος από την Κάτω Δερύνεια) Μάριος Δημητρίου υπήρξε ΕΔΟΝόπουλλο στα νιάτα του, και αυτό το έχει αναφέρει ουκ ολίγες φορές στα κείμενά του. Συνεπώς, η μαρτυρία/σχολιασμός του για τις μικρόψυχες και φασιστικές πρακτικές του κομματικού μηχανισμού κατά των διαφωνούντων αποτελεί μια ακόμη μαρτυρία από ένα δημοσιογράφο που ούτε φασίστας μπορεί να χαρακτηριστεί, ούτε γριβικός, ούτε ακροδεξιός (με τα στάνταρ που θέτουν οι διάφοροι παρατρεχάμενοι της Επαγρύπνησης στο ιντερνέτ).

3) Οι πολιτικές θέσεις της "Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο" είναι σε αντίθεση τόσο με αυτές του Προέδρου Χριστόφια, όσο και με αυτές των "φραξιονιστών"ΑΔΗΣΟΚ/ΕΔΗ (σχετικό κείμενο του Πράξανδρου: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/04/blog-post_27.html).

Τι έχει να πάθει η ιστορία μας από ένα άνθρωπο που δεν σέβεται ούτε την δική του;;

Τι έχει να πάθει η δημοκρατία μας από ένα κόμμα που καταπνίγει φασιστικά ακόμα και την εσωκομματική διαφωνία;;

ΟΝΗΣΙΛΛΟΣ

UPDATE - Για να μην νομίζετε πως υπερβάλλουμε στο θέμα της ιστορίας, δείτε τα τελευταία εγκληματικά καμώματα του Υπουργού Παιδείας! Τέλειωσε η επαναπροσέγγιση με τους Τ/κ, φαίνεται, και ξεκίνησε η "επαναπροσέγγιση" με τους έποικους τώρα!!

Έποικοι και εγλωβισμένοι διατάχθηκαν να ακούσουν μαζί μουσική
SIMERINI 05/05/2009 | ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ

http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/149512

Υπό τη σκιά της κατοχής και κάτω από τις λόγχες του Αττίλα διοργανώθηκε χθές βράδυ στην αυλή του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου μουσική εκδήλωση, στην οποία συμμετείχαν έποικοι και μικρός αριθμός εγκλωβισμένων. Οι περισσότεροι πήγαν εκεί, για να μην τους ρωτά αργότερα η ψευδοαστυνομία γιατί δεν πήγαν.
Η εκδήλωση, σύμφωνα με τους διοργανωτές, διεξήχθη στα πλαίσια του εκπαιδευτικού στόχου της χρονιάς για την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Ο Νίκος Φαλάς χαρακτήρισε την εκδήλωση ως αναγκαστική και όχι δικοινοτική, που πραγματοποιείται μεταξύ Ελληνοκυπρίων και εποίκων, δηλαδή των Τούρκων κατακτητών. Ο Νίκος Φαλάς χαρακτήρισε την εξέλιξη θλιβερή για την οποία, όπως είπε, το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να δώσει εξηγήσεις στον κυπριακό λαό.

Επικοινωνήσαμε με εγκλωβισμένους που με μισόλογα μάς ανέφεραν ότι η εκδήλωση έληξε με ειρηνικό τρόπο. Με την πάροδο 35 χρόνων κατοχής ήρθε η ώρα οι σκλαβωμένοι Καρπασίτες να αρχίσουν να ακούνε μουσική μαζί με τους δεσμώτες τους, αυτούς που τους πήραν με τη βία των όπλων τα χωράφια και βεβήλωσαν τους ιερούς τους χώρους. Με τέτοιες εκδηλώσεις -μας αναφέρθηκε από εγκλωβισμένους- η εθνική υπόθεση χάνεται οριστικά.