Περί κομματικού πατριωτισμού

Το κείμενο που ακολουθεί, στάληκε στην Επιτροπή από το φίλο Κίμων.

Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι τα πολιτικά κόμματα θέλουν τους οπαδούς τους άβουλα αρνιά που να δέχονται υποτελικά και ως ανδρείκελα τις οποιεσδήποτε αποφάσεις και ενέργειες τους.

Μετά και το τρανταχτό παράδειγμα, αντεθνικής πολιτικής και δράσης των μεγάλων κομμάτων, με πρωταγωνιστή τον Πουργουρίδη και μιλώντας με διάφορους κομματικούς του ΔΗΣΥ κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όντας αρνιά οι πλείστοι των συναγερμικών εξακολουθούν να στηρίζουν το κόμμα τους (κόμμα ανέκαθεν, άλλοτε υπογείως άλλοτε φανερά, αντεθνικό και ανθελληνικό).

Ο κομματικός πατριωτισμός, όρος και βίος για μένα τουλάχιστον ηλίθιος, των ανθρώπων αυτών δεν τους επιτρέπει να έχουν την παραμικρή αμφιβολία για τους ηγέτες και το κόμμα τους. Είναι αδιανόητο και όμως συμβαίνει, ενώ τα αισθήματα των πλείστων εκ των ανθρώπων αυτών είναι πατριωτικά και εθνικά, στις προσεχείς εκλογές θα στηρίξουν το κόμμα που έχει την πιο αντεθνική πολιτική. Θυμίζω επιλεκτικά ότι:

• Ο ΔΗΣΥ ευνοεί αλλαγή της γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου από Ελληνικά σε εγγλέζικα και θέση του πάντοτε ήταν πως το Πανεπιστήμιο Κύπρου έπρεπε να έχει τα εγγλέζικα ως επίσημη γλώσσα.
• Πρωτοκλασάτα στελέχη του κατά περιόδους και σε τακτά χρονικά διαστήματα προβαίνουν σε ενέργειες ή δηλώσεις που κάθε άλλο παρά πατριωτικές μπορεί να χαρακτηριστούν του τύπου: «η καρδιά των εποίκων χτυπάει στην Κύπρο» ή ότι: « ήταν δικαιολογημένη η σφαγή και η εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους αφού εμείς στην Κύπρο πολεμούσαμε για την εθνική μας δικαίωση».
• Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, δηλαδή αυτός που εκπροσωπεί τον λαό του κόμματος στο κοινοβούλιο έθεσε θέμα ύπαρξης «τουρκικής μειονότητας» στα Δωδεκάνησα και τα κατέστησε έτσι πιο εύκολη λεία στα δόντια των Τούρκων.

Προτείνω φιλικά σε όσους ψήφιζαν το κόμμα αυτό να ξυπνήσουν έστω και αργά να βγουν απ’ το μαντρί και να μην του δώσουν άλλη μια ευκαιρία να θρέψει άλλον ένα Πουργουρίδη. Έστω και αν ο προδοτικός Πουργουρίδης δεν επανεκλεγεί το κόμμα του που υποθάλπει τέτοιες συμπεριφορές θα το κάνει ξανά με τον άλλο Πουργουρίδη του μέλλοντος ξέροντας ότι οι επιπτώσεις που θα έχει θα είναι μηδαμινές.

Τα επιχειρήματα που προβάλλουν τα κομματόσκυλλα είναι αβάσιμα και δεν αξίζουν την παραμικρή επεξεργασία από κανένα υγιή και ελεύθερα σκεπτόμενο εγκέφαλο.

• Ο Πουργουρίδης δεν εκπροσωπεί τάχαμου τον ΔΗΣΥ … ποιανού κόμματος είναι όμως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και θα συνεχίσει να είναι τουλάχιστο μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές αν φυσικά μέχρι τότε βρεθεί «αντάξιος» αντικαταστάτης;;;
• Το κόμμα σας τάχα με τις εθνικόφρονες ιδέες πρέπει να είναι δυνατό… Γιατί άραγε να είναι δυνατό; Για να μετράει ο λόγος του την επόμενη φορά που θα πρέπει να περάσει κάτι που να αντιστρατεύεται τα εθνικά μας συμφέροντα; Όπως την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την κατάργηση του Εθνικού μας Ύμνου, την κατάργηση της Ελληνικής μας γλώσσας ως επίσημης γλώσσας του ανώτατου εκπαιδευτικού μας ιδρύματος ή την αναγνώριση τουρκικών μειονοτήτων σε ελληνικά χώματα;;;

Από την άλλη το ΑΚΕΛ, το κατά τα άλλα κόμμα το φτωχού εργαζόμενου λαού, κόμμα που εδώ και σχεδόν δύο χρόνια εφαρμόζει πλήρως εχθρική πολιτική προς αυτή την κοινωνική τάξη αφού:

• Στηρίζοντας το κεφάλαιο και την ανθούσα οικονομικά τάξη ξεπληρώνοντας ίσως δεσμεύσεις προεκλογικές βυθίζει τον εργαζόμενο λαό όλο και περισσότερο στο βούρκο των χαμηλών απολαβών και των συνεχώς αυξανόμενων τιμών.
• Το κόμμα αυτό επίσης εφαρμόζει εδώ και δεκαετίες χαλαρότατη μεταναστευτική πολιτική του τύπου «μπάτε σκύλλοι αλέστε» στηρίζοντας έτσι την φθηνή εργασία και στερώντας το δικαίωμα εργασίας σε χιλιάδες ντόπιους μαστόρους.

Αφού τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το ΑΚΕΛ για να κρατήσει τα δικά του αρνιά στο μαντρί φρουρούνται ως κόρη οφθαλμού από την επαγρύπνηση δεν θα κάνω προσπάθεια να τα αποκωδικοποιήσω. Ζητώ ταπεινά όμως από τον κοσμάκη να διερωτηθεί αν η αφοσίωση του στο ΑΚΕΛ για τόσα χρόνια έχει αποφέρει έστω και το ελάχιστο αυτών των οποίων προσέμενε.

Προτείνω λοιπόν στους οπαδούς του ΔΗΣΑΚΕΛ μαζική έξοδο απ’ το μαντρί. Έστω και αν οι εναλλακτικές λύσεις δεν είναι οι κατεξοχήν ιδανικές η μαζική αυτή έξοδος ίσως θορυβήσει τους τσοπαναίους του Ελληνισμού της Κύπρου και δείξει στους σκηνοθέτες εγγλέζους πάτρωνες ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί και δεν θα περάσουν εύκολα οι επιβουλές τους.

Ας μείνει λοιπόν γνωστή η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση ως:

« Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ»