Τι μας εισηγούνται να αποδεχθούμε;

Μόλις γκω εγιώνι Περίτροπος Πρόεντρος, εννα όκω σε εποικηλίκι

επίομα τέκνου δίχα κριτήρια ολάν!

Αναδημοσιεύεται πιο κάτω από την εφημερίδα Φιλελεύθερος, ένα εξαιρετικό άρθρο του Πέτρου Παντελίδη, το οποίο προσφέρει τροφή για σκέψη και προβληματισμό, σε όσους συμπολίτες μας αμφισβητούν ακόμα τη διαπραγματευτική ανικανότητα του Προέδρου Χριστόφια.


‘Οσο περνά ο καιρός και η λειτουργική λύση δεν πλησιάζει, οι εραστές της οποιασδήποτε λύσης για επανένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με το παράνομο κράτος της κατοχής, προσπαθούν να θέσουν διλήμματα και ιδιαίτερα ένα σημαντικό δίλημμα. Μας λένε ότι η λύση θα είναι οδυνηρή και θα αλλάξει πολλά πράματα, από όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Η εκ περιτροπής προεδρία, η παραμονή των εποίκων και πολλές διχοτομικές πρόνοιες θα είναι, μας λένε, απαραίτητα συστατικά της λύσης. Μας λένε όμως ότι πρέπει να αποφασίσουμε, αν θα δεχτούμε αυτή τη λύση, για να αποφύγουμε χειρότερες εξελίξεις. Μας απειλούν με πολλαπλασιασμό των εποίκων, με αναγνώριση του ψευδοκράτους, με απόλυτο έλεγχο της Τουρκίας σ’ αυτό το κράτος, που θα είναι μια Ταϊβάν για την Κύπρο και πόλος έλξεως για ξένες επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στην οικονομία μας. Ενώ μια κακή λύση θα επανενώσει την Κύπρο και θα την κάμει μια ενιαία ευρωπαϊκή χώρα, θα ματαιώσει την κάθοδο άλλων εποίκων και θα πάρουμε πίσω και μερικές εδαφικές εκτάσεις.


Απειλητικά τα διλήμματα που μας θέτουν. Μας λένε, να δεχτούμε την καταστροφική λύση, για να αποφύγουμε τα πιο οδυνηρά και πολύ χειρότερα της μη λύσης. Γιατί, λένε, η μη λύση θα είναι καταστροφή της Κύπρου.


Ας θεωρήσουμε ότι η βιομηχανία των διλημμάτων είναι μια πατριωτική διεργασία, για να μας βοηθήσει να σκεφτούμε ρεαλιστικά και να συμφωνήσουμε μαζί τους, για να σωθεί η Κύπρος.


Ας υποθέσουμε ότι όλοι λέμε, καλύτερα μια οδυνηρή λύση, από την τωρινή κατάσταση. ‘Ομως κι εμείς θέλουμε να μας βοηθήσουν να αποφασίσουμε σωστά και για τούτο ρωτούμε.


Ποιες θα είναι οι οδυνηρές πρόνοιες που πρέπει να αποδεχθούμε;


Να αποδεχθούμε την δημιουργία ενός νέου κράτους, που θα είναι «ένας νέος συνεταιρισμός δυο κρατιδίων» και θα προέλθει από παρθενογένεση;


Να αποδεχθούμε μια κυριαρχία που να εκπηγάζει από τα συνιστώντα κράτη και που θα είναι χωρισμένη στα δυο.


Να αποδεχθούμε μια ιθαγένεια, με δυο εσωτερικές ιθαγένειες των συνιστώντων κρατών;


Να αποδεχθούμε τον εκ περιτροπής Τούρκο ή έποικο εκτελεστικό πρόεδρο, του οποίου οποιαδήποτε απόφαση θα υπαγορεύει και θα στηρίζει η Τουρκία; Κι αν μια απόφασή του είναι καταστροφική για μας «να συνωστιζόμαστε στα λιμάνια και τ’ αεροδρόμια;»


Να αποδεχθούμε εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας στο «νέο κράτος»;

Δημήτρη εμπρός...το είπε ο λαός!

Να απεμπολήσουμε το ανθρώπινο δικαίωμα της ιδιοκτησίας, της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης;


Να αποδεχθούμε να αναλάβει το «νέο κράτος» τις αποζημιώσεις για την απώλεια περιουσίας;


Δηλαδή να αποζημιώσουμε τους εαυτούς μας;


Να αποδεχτούμε τη νομιμοποίηση των παράνομων συμφωνιών του ψευδοκράτους με την Τουρκία και να τις ανακηρύξουμε σε διεθνείς νόμιμες συμφωνίες;


Να αναγνωρίσουμε στο συνιστών κράτος το δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες;


Να τα αποδεχτούμε όλα τούτα, να νομιμοποιήσουμε το παράνομο κράτος, να αποδεχτούμε με την υπογραφή μας αυτά που κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει με την ελπίδα ότι θα αποφύγουμε τα χειρότερα του μέλλοντος. Δηλαδή να αυτοκτονήσουμε για να μη μας δολοφονήσουν;


Μας απειλούν με μετατροπή της Κύπρου σε Ταϊβάν. Μα η Ταϊβάν ήταν κινεζικό έδαφος. Δεν ήταν έδαφος της Ε.Ε. Μπορεί η Ε.Ε. ή άλλα κράτη να αναγνωρίσουν ως κράτος, έδαφος που αποτελεί τμήμα της Ε.Ε.; Μπορεί η Ε.Ε. να δεχτεί κάτι τέτοιο; Μπορεί, αν εμείς το δεχτούμε πρώτοι.


ΕΥΑΓΟΡΑΣ - για το christofias - watch