Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΙΔΗΣ ΣΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH - ΜΕΡΟΣ Α'!

"Η δικοινοτική, διπεριφερειακή ομοσπονδία την οποία συμφώνησε ο Μακάριος το 1977 και η οποία μετονομάστηκε αργότερα σε διζωνική, συνιστούσε την ύστατη υποχώρηση της ελληνοκυπριακής πλευράς και ένα τεράστιο στρατηγικό σφάλμα."

"Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι φιλάνθρωποι χορηγοί κρατών που δεν βοηθούν τους εαυτούς τους είναι είδος προς εξαφάνιση."

"Ο λόγος για τον οποίο καταλήξαμε στο αποτρόπαιο σχέδιο Ανάν ήταν διότι σταματήσαμε να στηρίζουμε τα επιχειρήματά μας στο δίκαιο. Διότι μετατρέψαμε ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής, δηλαδή παραβίασης του διεθνούς δικαίου, σε ανατολίτικο παζάρι αναφορικά με το έδαφος, τον αριθμό των συμπροέδρων, τις μόνιμες παρεκκλίσεις από το κεκτημένο και την εφεύρεση συνταγματικών μεθόδων με τις οποίες θα διασφαλιζόταν ότι κανένας πρόσφυγας δεν θα επιστρέψει στο σπίτι του."

Είναι μεγάλη μας τιμή, που δημοσιεύουμε συνέντευξη του Αχιλλέα Αιμιλιανίδη στο ιστολόγιό μας (σήμερα δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος). Ενός ανθρώπου που διακρίνεται για την ευφυία και την παραγωγικότητά του, για την ανθρωπιά και την καλοσύνη του, για την επιστημονική του αρτιότητα και την πολιτική και επαγγελματική του ακεραιότητα.

Ενός από τους λαμπρότερους συμπατριώτες μας, που, σε τούτο το "άκρο πέλαγο, στη μικρή μας πατρίδα επάνω", παραμένει "ελιά τζιαι τερατσιά πάνω στον ρότσον τους" και που αντιστέκεται καθυμερινά στην απύθμενη αμετροέπεια των αδηφάγων και ιδιοτελών Μασέλων του Δημοσίου, στην αλαζονεία και ημιμάθεια των λογής-λογής Κατεστημένων και στην Αυθαιρεσία αυτών που υποθηκεύουν το μέλλον μας, που μαγαρίζουν την καλή αύρα του τόπου μας, που πυροβολούν την Ελπίδα μας και σκοτώνουν τα Όνειρά μας για το μέλλον.

Αχιλλέα Αιμιλιανίδη, γι' αυτά που συμβολίζεις και για αυτά που κάνεις καθημερινά, για το ότι είσαι το Μεγάλο Αντίδοτο στη Συλλογική Βλακεία που μας περιβάλλει, ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους μας.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ


κ. Αιμιλιανίδη σας ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη. Έγινε πολύς σάλος για τα έγγραφα Ντάουνερ και για το βιβλίο σας «Σημαδεμένη Τράπουλα». Κατ’ αρχήν να σας ρωτήσουμε, γιατί εκδώσατε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Ο πρώτιστος λόγος για τον οποίο γράφηκε το συγκεκριμένο βιβλίο είναι διότι τόσο εγώ, όσο και οι συνεργάτες μου Μιχάλης Κοντός και Γιώργος Κέντας, πιστεύουμε στην διαφάνεια και στην δυνατότητα του πολίτη να γνωρίζει τι συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαπραγματεύσεων για το μέλλον του.


Ο πολίτης πρέπει να έχει γνώση, ώστε να μπορεί να αποφασίζει και να κρίνει. Είναι δείγμα της υποκρισίας που καταδυναστεύει το κυπριακό πολιτικό σύστημα το γεγονός ότι οι άνθρωποι που επανειλημμένα ψεύδονται, ισχυριζόμενοι ότι ο κυπριακός λαός απέρριψε το σχέδιο Ανάν λόγω παραπληροφόρησης, είναι οι ίδιοι που εκφράζουν την αντίληψη ότι η γνώση και κατανόηση των πτυχών της διαπραγμάτευσης από τους πολίτες είναι ανεπιθύμητη μέχρι και ζημιογόνα. Εμείς πιστεύουμε ότι η γνώση είναι δύναμη. Το υλικό που έχουμε συγκεντρώσει επιβεβαιώνει ότι υπάρχει συντονισμένο σχέδιο με σκοπό την προτεκτορατοποίηση της Κύπρου μέσω της επαναφοράς ενός σχεδίου τύπου Ανάν.

Τα αδιάσειστα στοιχεία που παραθέτουμε στο βιβλίο παρουσιάζουν την ομάδα Ντάουνερ να υπερβαίνει τα όρια εντολής της, να φακελώνει τους Κυπρίους πολίτες σε κατηγορίες, να ενδιαφέρεται να συνομιλήσει μόνο με όσους πολίτες θεωρούνται ως «φιλελεύθεροι», δηλαδή πρόσωπα με θετική στάση απέναντι στην επαναφορά του σχεδίου Ανάν, να χαρακτηρίζει εφημερίδες όπως ο Φιλελεύθερος ως τσίρκο και να προσπαθεί να πιέσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την έκδοση απόφασης αντίθετης προς τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων. Παρουσιάζουν επίσης μια ελληνοκυπριακή διπλωματική αποστολή που συμμετέχει σε ένα οργανωμένο από τρίτους θεατρικό που στόχο είχε την επανεκλογή του Μεχμέτ Αλή Ταλάτ και την προώθηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, την μετατροπή της Τουρκίας σε μέρος της λύσης αντί μέρος του προβλήματος και την μετάλλαξη του προβλήματος σε πρόβλημα μεταξύ δύο κοινοτήτων, αντί ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής.

Παρουσιάζουν τους εντολείς του ΟΗΕ να χρησιμοποιούν Ελληνοκύπριους πληρεξούσιους και μηνύματα φόβου με σκοπό να παραπλανήσουν τον κυπριακό λαό και τους Ελληνοκύπριους εκπρόσωπους να συμμετέχουν σε ένα έξωθεν οργανωμένο σενάριο για να παραπλανηθεί ο λαός. Αυτά θεωρούμε πως ο λαός πρέπει να τα γνωρίζει.

Ο εκάστοτε διαπραγματευτής είναι εντολοδόχος του λαού, τον οποίο και εκπροσωπεί στις διαπραγματεύσεις για την λύση του κυπριακού προβλήματος. Κατά συνέπεια δεν διαπραγματεύεται όπως ο ίδιος καταλαβαίνει καλύτερα, αλλά σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έδωσε στον λαό, ο οποίος και έχει δικαίωμα να κρίνει ανά πάσα στιγμή κατά πόσο η διαπραγμάτευση εξυπηρετεί τις διακηρύξεις και τους τιθέμενους στόχους. Η μυστικότητα δεν εξυπηρετεί επομένως την διαπραγμάτευση.

Ιδιαίτερα όταν καθίσταται εμφανές ότι ο μοναδικός που απουσιάζει από την διαπραγμάτευση και δεν έχει επαρκή γνώση των πτυχών της είναι ο κυπριακός λαός. Με το βιβλίο «Σημαδεμένη Τράπουλα» επιχειρήσαμε -και τολμώ να πω ότι η θετική υποδοχή του από το κοινό δείχνει ότι το καταφέραμε - να φωτίσουμε το παρασκήνιο και να τεκμηριώσουμε με ντοκουμέντα ότι η τράπουλα των διαπραγματεύσεων είναι σημαδεμένη.

Γιατί πιστεύετε ότι, ακόμη και μετά από τη δημοσιοποίηση των εγγράφων, η κυβέρνηση Χριστόφια επιμένει να μη θέτει θέμα Ντάουνερ προς τα Ηνωμένα Έθνη;

Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση ακολουθεί την λογική του καλού παιδιού που ακολούθησαν τόσες και τόσες κυβερνήσεις πριν από αυτή. Μια πολιτική η οποία λυπάμαι να πω ότι ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα δεινά που μαστίζουν αυτό τον τόπο. Η κυβέρνηση φοβάται πως αν θέσει έντονα θέμα Ντάουνερ, αυτό θα έχει αρνητικές συνέπειες για την πορεία των διαπραγματεύσεων ή το περιεχόμενο της Έκθεσης του Γενικού Γραμματέα.

Μα αυτές οι αρνητικές συνέπειες υπάρχουν έτσι κι αλλιώς. Αν η Κυβέρνηση θέσει επιτέλους έντονα τις θέσεις της, τότε θα υπήρχε δυνατότητα να ξεφύγει από τα πλοκάμια των εκβιαστών και να διεκδικήσει. Είναι χαρακτηριστικό το επεισόδιο που περιγράφουμε στη «Σημαδεμένη Τράπουλα» σε σχέση με την αφαίρεση της παραγράφου για την Όραμς από το τελικό κείμενο της Έκθεσης του Γενικού Γραμματέα, μια αφαίρεση που έγινε κατ’ εντολή της Τουρκίας και με πρωτοβουλία της ομάδας Ντάουνερ. Μέχρι και ο Ντέιβιντ Χάρλαντ, Διευθυντής του Τομέα Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής του ΟΗΕ χαρακτήρισε την ενέργεια αυτή ως απίστευτη και ζήτησε την δημοσίευση του αρχικού κειμένου της Έκθεσης, ώστε να μην παραμείνει εκτεθειμένος ο ΟΗΕ.

Μια τεράστια πολιτική ευκαιρία χάθηκε διότι επιλέξαμε εκ νέου ως κράτος να ακολουθήσουμε πολιτική καλού παιδιού και να μην επιμείνουμε στην άσκηση κριτικής. Η επιστολή Χάρλαντ αποδεικνύει πως αν η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν πιο επίμονη πάνω στο θέμα της αφαίρεσης της παραγράφου, τότε ίσως αυτό θα είχε οδηγήσει σε μια έντονη συζήτηση στο εσωτερικό των Ηνωμένων Εθνών που θα απέβαινε μακροπρόθεσμα προς όφελος των θέσεων του δικαίου.

Προσωπικά μου προξενεί τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι ακόμα και δημοσιεύματα του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη σύμφωνα με τα οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέκλεψε ή έδωσε εντολή στην ΚΥΠ να υποκλέψει τα έγγραφα Ντάουνερ, παρήλθαν σε γενικές γραμμές ασχολίαστα. Ενώ η Κυβέρνηση κατακρίνει διαρκώς όσους ασκούν πολιτική κριτική στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σχεδόν αδιαφόρησε για μια κατηγορία ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου. Πιστεύω ότι τα δημοσιεύματα δεν στηρίζονται επί αληθών γεγονότων, εφόσον και ο πρότερος βίος του Ντάουνερ σε ότι αφορά τις διαρροές εγγράφων, επιβεβαιώνει ότι ουσιαστικά η διαρροή των εγγράφων είχε γίνει από την ίδια την ομάδα Ντάουνερ με σκοπό να υπάρξει παγίδευση πολιτικών προσώπων.

Δεν είχαν όμως υπολογίσει ορθά, όπως συμβαίνει πολλές φορές με όσους τυφλώνονται από αλαζονεία. Εν πάση περιπτώσει ο φόβος της κυβέρνησης απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα την καθιστά ευάλωτη σε εκβιασμούς μέσω παρόμοιων δημοσιευμάτων.

Για την επίτευξη στόχων απαιτείται στρατηγική, όραμα και τόλμη. Κυρίως απαιτείται να καταστεί αντιληπτό ότι ο κάθε λαός και το κάθε κράτος καθορίζουν με κάθε τους πράξη το μέλλον τους στον κόσμο.

Δεν είναι δυνατόν να αναμένουμε από «καλούς Ευρωπαίους» να μας προστατεύουν, ούτε και είναι δυνατόν να φταίμε για όλα μας τα βάσανα τους «δαιμονικούς αγγλοαμερικάνους». Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανεξάρτητο κράτος μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και είναι καιρός να αρχίσει να συμπεριφέρεται ως τέτοιο.

Ο Δημήτρης Ψαθάς στο βιβλίο του «Στο καρφί και στο πέταλο», γραμμένο την περίοδο του κυπριακού αγώνα του 1955 αναφέρει τα ακόλουθα: «θα ξαναγίνει η πανελλήνια εκδήλωση της διαμαρτυρίας μας για το κυπριακό. Επί μισή ώρα θα σταματήσει κάθε κίνηση, θα κλείσουν τα μαγαζιά, θα σταματήσουν τα εργοστάσια, θα καρφωθούν τα λεωφορεία και τα ταξί στη θέση τους και οι καμπάνες των εκκλησιών θα αρχίσουν να κτυπάνε πένθιμα. Τι είναι τούτοι; Έλληνες! Και γιατί κλαίνε; Αγωνίζονται για την Κύπρο!… Και μας κοιτάζει η Αγγλία και ψελλίζει: Βρε κοίτα ένας φοβερός λαός. Αυτοί είναι επικίνδυνοι. Ας τους δώσουμε την Κύπρο». Ο Ψαθάς είχε δίκαιο. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι φιλάνθρωποι χορηγοί κρατών που δεν βοηθούν τους εαυτούς τους είναι είδος προς εξαφάνιση.

Νομίζετε ότι το θέμα τελικά θα συζητηθεί στη Βουλή ή θα παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες;

Αυτό δεν μπορώ να σας το απαντήσω. Οπωσδήποτε αυτό εξαρτάται από την Βουλή και την στάση των κομμάτων που αποφάσισαν την αναβολή της συζήτησης. Εκείνο που μπορώ να αναφέρω είναι πως δεν γράψαμε το βιβλίο με στόχο να πάμε να το συζητήσουμε στη Βουλή.

Συγχαίρουμε τους βουλευτές που έγραψαν το θέμα για το γεγονός ότι τόλμησαν να ζητήσουν την συζήτηση αυτής της πρωτοφανούς κρίσης θεσμών και αξιών που αποκαλύπτουμε με το βιβλίο μας, αλλά σε τελική ανάλυση εμάς ο στόχος μας υπήρξε όπως ενημερωθούν οι πολίτες. Και αυτό, ανεξάρτητα από το αν θα γίνει ή όχι η συζήτηση στη Βουλή, επετεύχθη με την κυκλοφορία του βιβλίου και το γεγονός ότι αυτό έχει διαβαστεί από τους πολίτες.

Πρέπει επίσης να αναφέρω ότι οι συγγραφείς δεν λαμβάνουν χρήματα από την κυκλοφορία του βιβλίου. Τα όποια κέρδη του βιβλίου χρησιμοποιούνται για την εξόφληση χρεών του πολιτικού περιοδικού «Σύγχρονη Άποψη», η οποία εκδίδεται ανελλιπώς τα τελευταία 2.5 χρόνια, υφιστάμενη τεράστιο οικονομικό και διαφημιστικό πόλεμο λόγω της πολυμέτωπης πολιτικής κριτικής που ασκεί. Στο σημείο αυτό να μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου στο περιοδικό για την συνεργασία.

Είμαι ευτυχής που είχα την δυνατότητα στην Κύπρο να συνδεθώ με δεσμούς φιλίας και συνεργασίας με εκλεκτούς επιστήμονες της γενιάς μου, όπως ο Ιωάννης Μαυρομμάτης, η Ιωάννα Χατζηκωστή, ο Μιχάλης Κοντός, ο Γιώργος Κέντας, ο Πάρις Φωκαϊδης, ο Δημήτρης Ηλιάδης, ο Μάριος Χριστοφόρου, η Χριστίνα Ιωάννου κ.α.

Πως κρίνετε συνοπτικά τη διαχείριση του Κυπριακού από την εκάστοτε ηγεσία μας, από το 1974 μέχρι σήμερα; Ποια τα σημαντικότερα λάθη και παραλείψεις;

Η επομένη του πραξικοπήματος και της εισβολής βρήκε μια ματωμένη Κυπριακή Δημοκρατία πρόθυμη να υποχωρήσει ως προς το θέμα λύσης του κυπριακού. Η δικοινοτική, διπεριφερειακή ομοσπονδία την οποία συμφώνησε ο Μακάριος το 1977 και η οποία μετονομάστηκε αργότερα σε διζωνική, συνιστούσε την ύστατη υποχώρηση της ελληνοκυπριακής πλευράς και ένα τεράστιο στρατηγικό σφάλμα.

Ουσιαστικά η ελληνοκυπριακή πλευρά προέβη σε μια υποχώρηση που έκτοτε στοιχειώνει κάθε διαπραγμάτευση, χωρίς να εξασφαλίσει οποιοδήποτε ουσιαστικό αντάλλαγμα και με τον τρόπο αυτό καταδίκασε τις διαπραγματεύσεις του κυπριακού σε αποτυχία. Οι εκάστοτε Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ και οι Αγγλοαμερικάνοι ποτέ δεν είδαν τη συμφωνία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως οι Ελληνοκύπριοι. Για εκείνους η οποιαδήποτε υποχώρηση των Ελληνοκυπρίων έπρεπε να συνεχιστεί με μια νέα υποχώρηση ελαφρώς μεγαλύτερης έντασης ώστε να καμφθεί η αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς.

Η διαφορετική αυτή αντιμετώπιση υπήρχε σε κάθε ένδειξη «καλής θέλησης» της ελληνοκυπριακής πλευράς. Η ελληνοκυπριακή πλευρά προχωρούσε σε συνεχιζόμενες «ύστατες» υποχωρήσεις, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει τα αδιαπραγμάτευτα. Ο ΟΗΕ ερμήνευε τις υποχωρήσεις ως ένδειξη αδυναμίας.

Η προώθηση της ενταξιακής πορείας της Κυπριακής Δημοκρατίας έγινε με στόχο την μεταβολή των ισοζυγίων ισχύος και την ύπαρξη νέας δυναμικής στην πορεία λύσης του κυπριακού. Ορισμένοι άλλοι όμως είχαν διαφορετική άποψη. Είδαν την ευρωπαϊκή πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μέσο για να πραγματοποιηθούν ορισμένες επιπλέον υποχωρήσεις στο όνομα της ένταξης, ώστε να πειστεί η Τουρκία να δεχθεί μια λύση του κυπριακού. Το σχέδιο Ανάν αποτέλεσε την φυσιολογική κατάληξη των απόψεων αυτών. Οι πύραυλοι S 300 χρησιμοποιήθηκαν ως όχημα για να ενταφιαστεί το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου, να πειστούν οι Ελληνοκύπριοι ότι δεν μπορούν να αντιδρούν στον ξένο παράγοντα και να εκβιαστεί η Τουρκία να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών» οδήγησε σε μια χαζοχαρούμενη προσέγγιση του κυπριακού προβλήματος. Μια περίοδος κατά την οποία γράφηκαν χιλιάδες άρθρα από υποτιθέμενους ερευνητές με σκοπό να πείσουν ότι το κυπριακό πρόβλημα οφείλεται σε παραπληροφόρηση, εθνικισμό, ρατσισμό, φόβο για το αύριο και άλλα ψυχολογικά προβλήματα, κυρίως των Ελληνοκυπρίων.

Το σύνθημα «οποιαδήποτε λύση, αρκεί να είναι λύση τώρα» πρωτοστάτησε σε περιθωριακές επαναπροσεγγιστικές συνομιλίες, οι οποίες διεξάγονταν σε αλλοδαπά σεμινάρια στην απουσία του κυπριακού λαού και στις οποίες οι παρευρισκόμενοι αδιαφορούσαν εντελώς για τον αλληλοσεβασμό των δύο κοινοτήτων και για την αναζήτηση βιώσιμης λύσης του κυπριακού.

Ο λόγος για τον οποίο καταλήξαμε στο αποτρόπαιο σχέδιο Ανάν ήταν διότι σταματήσαμε να στηρίζουμε τα επιχειρήματά μας στο δίκαιο. Διότι μετατρέψαμε ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής, δηλαδή παραβίασης του διεθνούς δικαίου, σε ανατολίτικο παζάρι αναφορικά με το έδαφος, τον αριθμό των συμπροέδρων, τις μόνιμες παρεκκλίσεις από το κεκτημένο και την εφεύρεση συνταγματικών μεθόδων με τις οποίες θα διασφαλιζόταν ότι κανένας πρόσφυγας δεν θα επιστρέψει στο σπίτι του. Η απόρριψη του σχεδίου Αναν θα έπρεπε να είχε σηματοδοτήσει μια νέα αρχή. Μια αρχή η οποία θα πρέπει να έχει ως στόχο τη λύση. Μια λύση δημοκρατική που να στοχεύει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κυπριακού λαού και όχι των Άγγλων ή των Τούρκων, οι οποίοι επιθυμούν να διατηρήσουν και να νομιμοποιήσουν τα κεκτημένα της εισβολής. Κι όμως αυτό δεν συνέβη. Επιμένουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία να συρόμαστε σε συνομιλίες που έχουν ενορχηστρωθεί κατά τη μέθοδο που βολεύει τους Άγγλους διπλωμάτες και μάλιστα επιμένουμε και ότι σημειώνουμε βήματα μπροστά, αρνούμενοι να διδαχθούμε από οποιαδήποτε λάθη του παρελθόντος.

Επιμέλεια: Αγησιστράτη-Αλωεύς-Ρίμαχος για το christofias-watch