Ο Χριστόφιας στο δρόμο των Κληρίδη-Ντενκτάς

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010



Αναδημοσιεύουμε από τη Σημερινή 3/8/2010, ένα εξαιρετικά επίκαιρο άρθρο του συναγωνιστή Χ.Σενέκη, για το απαρτχάιντ της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που με τόσο φανατισμό υποστηρίζει και προωθεί ως λύση του Κυπριακού, το καθεστώς Χριστόφια.

Η διζωνική υπήρξε μια πάγη τουρκική-ντενκτασική-κληριδική θέση. Και ο Δημήτρης Χριστόφιας, είναι, για να χρησιμοποιήσουμε μία δική του φράση, ο καλύτερος πλασιέ του Ντενκτασισμού-Κληριδισμού.

Συνθηκολόγηση επί των τουρκικών απαιτήσεων
Χ.Σενέκης, Σημερινή, 3/8/2010

«Ουδέν επιχείρημα δύναται να δικαιολογήση την απαίτησιν της Τουρκίας διά γεωγραφικήν ομοσπονδίαν, η οποία ουχί μόνον θα ήτο απάνθρωπος, αλλά, ωσαύτως, θα επέφερεν αλλαγήν του χαρακτήρος της Κύπρου» - απόσπασμα από την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ’ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, την 2α Οκτωβρίου 1974.

Από το ανωτέρω απόσπασμα του αειμνήστου Εθνάρχη γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι η λύση με γεωγραφικό διαχωρισμό, δηλαδή επί δύο ζωνών, ήταν πάγια τουρκική απαίτηση από την επομένη μέρα της τουρκικής εισβολής. Άρα, το δίλημμα που τίθεται δεν είναι «Διζωνική ή Διχοτόμηση», που ακούμε συχνά, τελευταίως, αλλά «συνθηκολόγηση επί των τουρκικών απαιτήσεων ή συνέχιση του αγώνα για αξιοπρεπή λύση». Επίσης, προς αποκατάσταση της αλήθειας, που τόσο βάναυσα κακοποιήθηκε την τελευταία διετία, πρέπει να θυμίσουμε πως ο πρώτος Ελληνοκύπριος πολιτικός που μίλησε υπέρ λύσεως στη βάση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ήταν ο Γλ. Κληρίδης στην γκαλερί «Αργώ» (6 Νοεμβρίου 1974). Συνεπώς, όσοι σήμερα τάσσονται αναφανδόν υπέρ της ΔΔΟ, ως της μόνης «εφικτής» λύσης, αποτελούν συνεχιστές της «διορατικής» πολιτικής του ιδρυτή του ΔΗΣΥ. Βεβαίως, ακόμα και το επιχείρημα της «μόνης εφικτής λύσης» ελέγχεται, αφού για 36 χρόνια δεν κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί…

Επιπροσθέτως, σε όσους επικαλούνται το περιεχόμενο της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου 2006, για να χρεώσουν στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο αποδοχή λύσης στη βάση ΔΔΟ, πρέπει να πούμε ότι το μέγεθος του πολιτικού ανδρός, όπως αυτό θα καταγραφεί από την Ιστορία, θα κριθεί από το «τι παρέλαβε και τι παρέδωσε». Και η πραγματικότητα είναι ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος παρέλαβε ένα έτοιμο σχέδιο λύσης του Κυπριακού, που προνοούσε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη δημιουργία ενός νέου κράτους «φράνκενσταϊν» υπό τουρκοβρετανική κηδεμονία (που θεωρήθηκε από τους εμπνευστές του ως ΔΔΟ) και σε μόλις πέντε χρόνια κατόρθωσε και παρέδωσε μια νέα διαδικασία επίλυσης από μηδενική βάση. Μια νέα διαδικασία, μέσω της οποίας η δική μας πλευρά θα μπορούσε να επιδιώξει λειτουργικότερο και δικαιότερο περιεχόμενο.

Επί της ουσίας, η αναθεώρηση των στρατηγικών επιδιώξεων της πλευράς μας όσον αφορά στην επιδιωκόμενη μορφή λύσης του Κυπριακού, κρίνεται ως επιβεβλημένη, κυρίως, λόγω τής κατά το δοκούν ερμηνείας της ΔΔΟ. Το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώθηκε, όσο ποτέ πριν, η διάσταση που υπάρχει στην ερμηνεία που δίνει η δική μας πλευρά στο περιεχόμενο της ΔΔΟ και σε αυτήν που δίνει η τουρκική πλευρά. Ουκ ολίγες φορές έχουμε ακούσει την πολιτική μας ηγεσία να λέει ότι οι προτάσεις της τουρκικής πλευράς είναι συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, ασχέτως αν επιμένουν κάποιοι ότι έχει ξεκαθαρίσει η βάση λύσης πριν ξεκινήσουν οι απευθείας συνομιλίες της τρέχουσας διαδικασίας. Το τραγικότερο, όμως, είναι ότι διαφορετική ερμηνεία δίνουν και οι διεθνείς μεσολαβητές. Πιο συγκεκριμένα, ο ειδικός σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ, υποστήριξε κατ’ επανάληψη ότι οι προτάσεις που κατατίθενται από την τουρκική πλευρά στο τραπέζι των συνομιλιών είναι στο πνεύμα της ΔΔΟ!

Οδυνηρή πραγματικότητα είναι ότι η εφαρμογή λύσης στη βάση δύο ζωνών επιβάλλει εγγυημένες πλειοψηφίες επί του πληθυσμού και επί των περιουσιών. Το μόνο που μπορεί να τύχει διαπραγμάτευσης, είναι οι ποσοστώσεις. Όμως, ακόμα και υπό χαλαρή διζωνικότητα (π.χ. 60-40) θα υπάρξει αναγκαστικά περιορισμός των βασικών ελευθεριών της εγκατάστασης και της ιδιοκτησίας, αφού, πριν από την εισβολή, η υπεροχή των Ελληνοκυπρίων ήταν πέραν του 80% επί του πληθυσμού και πέραν του 90% επί των περιουσιών στη σημερινή κατεχόμενη περιοχή. Συνεπώς, το ερώτημα που τίθεται, είναι αν έχουμε την εξουσιοδότηση από τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς, να συνθηκολογήσουμε επί των τουρκικών απαιτήσεων…

Επιμέλεια αναδημοσίευσης: Πράξανδρος για το christofias-watch

3 Σχόλια:

arxiepiskopos είπε...

Συμφωνία 8ης Ιουλίου 2006

Συμφωνία 8ης Ιουλίου 2006 μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Τάσσου Παπαδόπουλου και του Τουρκοκύπριου ηγέτη κ. Μεχμέτ Αλί Ταλάτ
Δέσμη Αρχών

1. Δέσμευση για την επανένωση της Κύπρου με βάση μια ΔΙΖΩΝΙΚΗ,ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ και πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.-ΠΟΙΟΝ,ΝΟΜΙΖΕΤΕ,ΛΟΙΠΟΝ,ΠΩΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΤΕ,ΡΕΜΑΛΙΑ,ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΩΝ ΜΕ ΕΥΦΥΙΑ ΤΣΙΕΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΡΟΓΙΩΡΚΟΥ;

Ανώνυμος είπε...

Συνθηκολόγηση επί των τουρκικών απαιτήσεων
Χ.Σενέκης, Σημερινή, 3/8/2010

Άρα, το δίλημμα που τίθεται δεν είναι «Διζωνική ή Διχοτόμηση», που ακούμε συχνά, τελευταίως, αλλά «συνθηκολόγηση επί των τουρκικών απαιτήσεων ή συνέχιση του αγώνα για αξιοπρεπή λύση».

Επιμέλεια αναδημοσίευσης: Πράξανδρος για το christofias-watch
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
Πράξανδρε, πε του έμμισθου κονδυλοφόρου, του γαουροΣεννέκκη, να ρωτήσει το Παπαδοπουλλούιν τζιαί την υπόλοιπην κλίκκαν (Λυσσαρίδης, Ομήρου, Ττόμης, Λιλλίτσιας, Κωλοκασίδης, Κενεβέζος, Αγγελίδης, Κωλίας κλπ), τζιαί να μας πει τζιαί μας να μάθουμεν ποιά εν η αξιοπρεπής λύση.
Αν εν για λοόυς (πόρτους του αέρα) ξέρουν ούλλοι να λαλούσιν για να κουρτίζουν τους πρόθυμους ηλίθιους.
Ποιά εν η αξιοπρεπής λύση ρε ρεμάλια;

Ανώνυμος είπε...

«Ουδέν επιχείρημα δύναται να δικαιολογήση την απαίτησιν της Τουρκίας διά γεωγραφικήν ομοσπονδίαν, η οποία ουχί μόνον θα ήτο απάνθρωπος, αλλά, ωσαύτως, θα επέφερεν αλλαγήν του χαρακτήρος της Κύπρου».

Απόσπασμα από την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ’ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, την 2α Οκτωβρίου 1974.

- - - - - - - - - - - - - - - - -

Α α α α ! Μάλιστα! Η ομοσπονδία θα επέφερεν αλλαγήν του χαρακτήρος της Κύπρου! Α α α α !
Ενώ η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδαν, έν θα επέφερεν αλλαγήν του χαρακτήρα της Κύπρου. Εκατάλαβες φίλε μου; Ορίστε τες μαλακίες, με τες οποίες ενομίζαμεν ότι κάμνουμεν πολιτικήν.
Γι' αυτόν τζιαί επεριπαίζαν μας οι ξένοι τζιαί εγελούσαν! Τζιαί ελαλούσαν τζιαί της Τουρκίας: Δώστους ραφτίν να μάθουσιν. Να φέρουν τον νούν τους. Να πιάουν τα μίλια τους.
Εεε σε τρία χρόνια ο "εθνάρχης" εμεταείδεν το! "Αντάν εγαμήθηκεν η ρκα, έβαλεν ρομανίσιν". Εδέχτηκεν τζιαί τον γεωγραφικόν διαχωρισμόν τζιαί την αλλαγήν του χαρακτήρος της Κύπρου τζιαί ούλλα!
Χα! Ξωπανάϋρα όμως. Οι Τούρτσιοι πιον εθέλαν τζι άλλα!
Αλλά οι κυριώττεροι σύμβουλοι του "εθνάρχη" τότε, ήταν ο Λυσσαρίδης τζι ο Παπαδόπουλος. Είσιεν τζι άλλους αλλά εν τους ελάμβανεν υπ' όψιν. Ο ο ο εθνάρχης!

Κάτι μου λαλεί ότι το ρομανίσιν έν έκατσεν καλά στην θέσιν του τζιαί τα ίδια εν να πάθουμεν τζιαί τωρά. Ρε άμμπα τζι εν γαμήσιν που θέλουμεν πάλε, τζι έν το καταλάβαμεν; Εν φανερόν ότι τούτοι οι κύριοι που ανάφερα πιο πάνω, προτιμούν να παθαίνουμεν καταστροφές, απλά τζιαί μόνον για να έχουν ευκαιρίαν να κατηγορούν την Τουρκίαν τζιαί τους "ξένους".
Γιατί τούτος εν μόνος τους τρόπος να συσπειρώνουν τζιαί τους πρόθυμους ηλίθιους οπαδούς τους, τζιαί να διατηρούν τζιαί την πολιτικήν τους ύπαρξιν.
Τα α α κεκτημένα τους.