E-mail προς την Επιτροπή από ακελίστρια σύζυγο

"Κάθεται όλη μέρα στην καρέκλα, με τσιπς, σοκολάτες και ποτά, μπροστά από ένα κομπιούτερ με το mouse στο ένα χέρι και το πληκτρολόγιο στο άλλο. Έχει βάλει 35 κιλά, αφού ελάχιστο σηκώνεται πια από την καρέκλα."

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή, από εξαγριωμένη-απελπισμένη ακελίστρια σύζυγο, η οποία μας παρακάλεσε να μείνει ανώνυμη.

Αγαπητοί κύριοι της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο,

Υπερβαίνω τις ιδεολογικές μας διαφωνίες και διαφορές, για να σας εξομολογηθώ το οικογενειακό μας δράμα, το μαρτύριο που αναγκάζομαι να περνώ εγώ και η οικογενειά μου από τη στιγμή της δημιουργίας του ιστολογίου σας.

Άλλες σύζυγοι αντιμετωπίζουν το δράμα του εθισμού των συζύγων τους στο τζόγο ή στον αγοραίο έρωτα ή στα ναρκωτικά. Το δικό μας οικογενειακό δράμα όμως, είναι διαφορετικό.

Ο σύζυγός μου, ο οποίος εργάζεται στο Παράρτημα Λάρνακας-Αμμοχώστου της ακελικής Επαγρύπνησης εδώ και δύο δεκαετίες, είχε πριν λίγα χρόνια την έμπνευση να εισηγηθεί στους ανωτέρους του, ως γνώστης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, να δημιουργήσει ένα Blog και να παρακολουθεί εκ μέρους τους την κίνηση στα κυπριακά ιστολόγια.

Στην αρχή, η ιδέα του, είχε δώσει άλλη ώθηση στο γάμο μας. Δούλευε σχεδόν αποκλειστικά από το σπίτι, σε ώρες που βόλευαν τον ίδιο και έτσι είχαμε το χρόνο που χρειαζόμασταν για εμάς και το γιο μας. Εγώ είμαι εκπαιδευτικός, οπότε σχολνούσα νωρίς και πάντα ο σύζυγός μου ο Χ. με περίμενε με έτοιμο ζεστό το φαί στο τραπέζι (ο Χ. φημίζεται σε όλα τα κοκκινοχώρια για τους ψαρομεζέδες του. Μάλιστα τον ζήλευαν και δύο ωραιότατες ταβερνούλες της περιοχής, που βρίσκονται στο χωριό Σωτήρα. Το Πλουμίν και το "Μουσικό (αποτελούνται από δύο αναπαλαιωμένα παραδοσιακά κοτσιονοχωρίτικα σπίτια με αυλή). Για επιδόρπιο, μου είχε πάντα έτοιμο ένα γλυκό καρυδάκι από οικογενειακή συνταγή, για το οποίο επίσης φημιζόταν σε ολόκληρη την Κύπρο.

Τα απογεύματα παίζαμε στην αυλή, ρίχνοντας ο ένας στον άλλο βραστή ΚΕΑΝ και έρχονταν και άλλοι ακελικοί χωριανοί να παίξουν μαζί μας.

Νωρίς το βραδάκι, ετοιμάζαμε ένα Blue Curacao και το πίναμε στη βεράντα μας, αναπολώντας το μεταπραξικόπημα και το Γλαύκο Κληρίδη.

Κυριολεκτικά, ένιωθα σαν πριγκηπέσσα. Ζούσα ένα όνειρο με τον αγαπημένο μου Χ., ο οποίος μάλιστα, μετά την απομάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου από την εξουσία το Φεβράρη του 2008, αντιμετώπιζε τη ζωή με όρεξη και αισιοδοξία. Μπορούσε ξανά να ονειρεύεται ότι το αγαπημένο του Σχέδιο Ανάν θα ξαναερχόταν σύντομα και ότι το Κόμμα θα έλεγε αυτή τη φορά και επίσημα το "ΝΑΙ".

Οι καθημερινές κυλούσαν τέλεια με το Χ. μου όλη μέρα χαρούμενο στο σπίτι, με μένα και το γιο μας. Ο Χ. δε χρειαζόταν να δουλεύει, αλλά απλώς καθόταν μια δύο ωρίτσες μπροστά από το κομπιούτερ τα βράδια όταν πήγαινα για ύπνο.

Το Πάσχα του 2009, είχαμε πάει για διακοπές με το γιο μας στην Ελλάδα. Πήγαμε στα Μετέωρα, τα οποία είναι ένας από τους αγαπημένους μας προορισμούς. Εντάξει, η Ελλάδα είναι μια ξένη για εμάς χώρα, που συμβολίζει το εθνικιστικό μίσος ενάντια στους τούρκους αδελφούς μας, αλλά δεν μπορεί κανένας να αγνοήσει το πολυσύνθετο πανέμορφο γεωγραφικό τοπίο (επίσης το πόσο φτηνό είναι το φαί εκεί σε κάτι κρεατοταβέρνες κάποιων σημιτικών εκσυγχρονιστών που γνώρισε ο Χ. μου από το 2004). Εκείνες οι υπέροχες διακοπές ήταν οι τελευταίες ήρεμες και όμορφες μέρες της ζωής μας.

Γυρίζοντας από τις διακοπές, ο Χ. μου ανακάλυψε το Blog σας. Από τότε η ζωή μας άλλαξε. Δεν υπάρχει πια ζεστό φαί στο τραπέζι να με περιμένει στην επιστροφή στο σπίτι.

Δεν είναι ο Χ. μου πια, ένα όμορφο στολίδι στο σπίτι όπως ήταν παλιά, αλλά έχει καταντήσει ένα παρασιτικό άχθος. Κάθεται όλη μέρα στην καρέκλα, με τσιπς, σοκολάτες και ποτά, μπροστά από ένα κομπιούτερ με το mouse στο ένα χέρι και το πληκτρολόγιο στο άλλο. Έχει βάλει 35 κιλά, αφού ελάχιστο σηκώνεται πια από την καρέκλα. Δεν ανέχεται κανέναν να του μιλήσει και συνεχώς μας βάζει τις φωνές ότι το διακόπτουμε. Το τηλέφωνο είναι συνεχώς κρατημένο, αφού βρίσκεται συνεχή επαφή με το κόμμα για να το ενημερώνει για την κίνηση στο Blog σας και δεν μπορεί κανένας από τους παλιούς μας φίλους να επικοινωνήσει μαζί μας.

Η κοινωνική μας ζωή έχει γίνει πια ανύπαρκτη. Δεν πάμε πουθενά. Δεν κάνουμε τίποτα. Ο γιος μας, από αντίδραση προς τον πατέρα του, κάνει παρέα με κάποιους εδεκίτες και δηκοϊκούς από το χωριό και έχει βάλει μια φωτογραφία του Νίκου Κουτσού στο δωμάτιό του!!! Δηλώνει μάλιστα (αν είναι ποτέ δυνατόν το δικό μας παιδί!!!!), "αυτόνομος και αντιομοσπονδιακός". Έχει βάλει μάλιστα έξω από το σπίτι μια μεγάλη ελληνική σημαία και ο πατέρας του, ούτε καν το έχει προσέξει!!!!!

Τα βράδια, εκτός του ότι ο Χ. ροχαλίζει σαν δέκα γουρούνια, φτύνει και τα τσιπς που έμειναν μέσα στο στόμα του κολλημένα μέσα στα δόντια του (έχει πάψει να βουρτσίζει τα δόντια του, αφού κοιμάται πάνω στην οθόνη και αναγκάζομαι να τον μεταφέρω εγώ και ο γιος μου για ύπνο στο κρεβάτι του) και σιγομουρμουρίζει όλο το βράδυ στον ύπνο του ακατανόητες ασυναρτησίες όπως "Anef_Oriwn, Αρχιεπίσκοπος, Κατάμουτρας, Σε μισώ Πενταρόγιωρκε, Σε μισώ Ιοσίλιε, Σε μισώ Νικόλα Παπαδόπουλε. Καταραμένε Κήρυκα, θα'ρθει η ώρα που θα σε πιάσω στα χέρια μου.".

Το ποτήρι ξεχείλισε αυτές τις μέρες, όταν ο Χ. υποσχέθηκε ότι θα μας έπαιρνε διακοπές. Δε φτάνει μάλιστα που μας έκλεισε στο σπίτι για 2 χρόνια σχεδόν, είπε ότι θα μας έπαιρνε διακοπές εντός Κύπρου, που είναι φτηνά. Θα ενημέρωνε το Blog του με προγραμματισμένη ανάρτηση για την Τρίτη.

Κυριακή φύγαμε για ένα φτηνιάρικο διαμέρισμα της ΠΕΟ, από αυτά που δίνουν στα στελέχη της Επαγρύπνησης (και όχι από εκείνες τις πολυτελείς ντάτσες που δίνουν στα ανώτατα κομματικά στελέχη). Δυστυχώς, δεν άντεξε ούτε δύο ώρες!!! Που τον έχανες, που τον έβρισκες ήταν συνεχώς σε ένα Internet Cafe με διάφορους τουρίστες για να παρακολουθεί τη σελίδα σας.

Το αποκορύφωμα ήταν χθες το βράδυ, όταν έδειρε τον ιδιοκτήτη του internet cafe, όταν ήθελε να κλείσει ο άνθρωπος το μαγαζί του η ώρα 2 το πρωί. Μου τον έφερε η Αστυνομία σπίτι. Ευτυχώς δεν τον συνέλαβαν, γιατί πλέον ελέγχουμε την Αστυνομία και μόλις τους έδειξε την κομματική ταυτότητα, του απολογήθηκαν κιόλας.

Ο Χ., σε πλήρη αναισθησία και μη συνειδητοποιώντας τις συνέπειες των πράξεών του, αρνούμενος να δει την αλήθεια κατάματα, άρχισε να φταίει εμένα και το γιο μας, που του ζητήσαμε διακοπές. Εξοργισμένος, μας έβαλε με το ζόρι στο αυτοκίνητο και μας πήρε πίσω στο σπίτι. Μόλις είδε το κομπιούτερ του το φίλησε και το άνοιξε αμέσως για να μπει στο Christofias-Watch.

Επικαλούμαι την ανθρωπιά σας. Ξέρω ότι ο δρόμος που πήρε ο Χ. δεν έχει επιστροφή. Ξέρω ότι το παιδί μας το χάσαμε πια και μας το ξεμυάλισαν οι αντιομοσπονδιακοί. Μπορούμε τουλάχιστον, να πάμε έστω για λίγες μέρες διακοπές;

Παρακαλώ δημοσιοποιείστε το γράμμα μου. Ίσως τουλάχιστον το δει ο Χ. και μπορέσω έστω κι έτσι να επικοινωνήσω μαζί του και να του εκφράσω τα παράπονά μου.

Σας ευχαριστώ,

Μαρία Χ.
Πονεμένη σύζυγος


Απάντηση της Επιτροπής στην κυρία Μαρία Χ.

Αγαπητή κυρία,

Ο σύζυγός σας δεν μας είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Είναι ηλικιακός ρατσιστής με διαστροφικές τάσεις. Όμως το γράμμα σας μας συγκίνησε.

Έτσι, θα μειώσουμε τις αναρτήσεις μας (είναι ζέστη και χρειαζόμαστε κι εμείς ξεκούραση) και σε λίγες μέρες, μετά όμως την επέτειο της 2ης εισβολής (γιατί δεν είμαστε ο Κάρογιαν που παραλιάζεται στις μαύρες επετείους), θα διευθετήσουμε να πάμε κι εμείς για διακοπές. Θα σας ειδοποιήσουμε έγκαιρα για να πάτε κι εσεις στις διακοπές σας.

Μια συμβουλή όμως: μην τον αφήσετε να σας ξαναπάει στα εξοχικά της ΠΕΟ. Το πρόβλημα του άντρα σας είναι κυρίως ο κομματικός φανατισμός του. Αυτός δεν τον αφήνει να ηρεμήσει. Αυτός είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι εμείς. Όμως σας καταλαβαίνουμε και σας νιώθουμε, απολογούμαστε για το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί στα προβλήματα που σας δημιουργήθηκαν και θα υποσχόμαστε να το κλείσουμε το Blog μας για λίγες μέρες.

Επιμέλεια: Αγησιστράτη για την Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο