Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΙΟΠΑΧΑΣ ΣΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH: ΜΕΡΟΣ 3ο

Το σκίτσο, είναι από το Blog του Γ.Μιτίδη

"Βεβαίως κι αυτή δεν είναι εικόνα προέδρου κράτους υπό κατοχήν! Κάθε τρεις και λίγο, επειδή κάποιος του είπε ότι η μύξα του είναι στραβή, ή δεν τον κοίταξε όπως αυτός ήθελε να τον κοιτάξει, ανάβει τη φιτιλιά κι όποιον πάρει ο χάρος!"

"Ούτε ο ομοϊδεάτης και σύμμαχος του στη "λύση" Αναστασιάδης, θα τα είχε κάνει χειρότερα. Παραπλανούν όσοι αναφέρονται σε “λάθη” του προέδρου και της ακελικής ηγεσίας στο κυπριακό. Δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για συνειδητές επιλογές, ειλημμένες από καιρό εν κρυπτώ και παραβύστω, επί ενός σχέδιο λύσης, ενάντια στη θέληση του λαού. Όπως συνειδητές ήταν και οι επιλογές του Κληρίδη, του Βασιλείου και των υπολοίπων."

"Ανάμεσα στην ανανική λύση του Ακέλ και την ανανική λύση του Δήσυ, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά. Και οι δύο ηγεσίες, συνεχίζουν απ’ εκεί που σταμάτησε η εοκαβήτα και μετά η εοκαγάμα, δηλαδή η πολιτική πτέρυγα των “μεταλλαχθέντων” πραξικοπηματιών και του αμετάλλακτου πρόεδρου του πραξικοπήματος Γλαύκου Κληρίδη. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στους δύο στρατηγικούς κομματικούς συμμάχους, είναι η πολιτική τους καταγωγή."

Συνεχίζουμε με τη συνέντευξη του σκηνοθέτη Χ.Σιοπαχά. Έπονται 4ο και 5ο μέρος.


Ποιο προβλέπετε ότι θα είναι το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού; Θα μπορέσει να επιβιώσει;

Λαοί που χάνουν τα εθνικά τους αντανακλαστικά, δεν επιβιώνουν. Η αποχώρηση του ελληνισμού απ’ την Ιστορία, άρχισε εδώ και δεκαετίες.

Πως θα αξιολογούσατε συνολικά την πολιτική του κ. Χριστόφια στο Κυπριακό;

Ούτε ο ομοϊδεάτης και σύμμαχος του στη "λύση" Αναστασιάδης, θα τα είχε κάνει χειρότερα. Παραπλανούν όσοι αναφέρονται σε “λάθη” του προέδρου και της ακελικής ηγεσίας στο κυπριακό. Δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για συνειδητές επιλογές, ειλημμένες από καιρό εν κρυπτώ και παραβύστω, επί ενός σχέδιο λύσης, ενάντια στη θέληση του λαού. Όπως συνειδητές ήταν και οι επιλογές του Κληρίδη, του Βασιλείου και των υπολοίπων. Η αποτυχία είναι συλλογική και η ευθύνη βαραίνει όλους, για εκείνες τις αποφάσεις επί των οποίων συμφώνησαν όλοι και τον κάθε ένα ξεχωριστά, για τα λάθη που έκανε ο ίδιος. Το καινοφανές στις προεδρικές συμπεριφορές Χριστόφια, αποτελεί η προσπάθειά του να φορτώσει τις δικές του απαράδεκτες υποχωρήσεις, στους προηγούμενους. Έλλειψη θάρρους κι ανεπίτρεπτη δειλία.

Πώς χάθηκε κατά τη γνώμη σας το κεκτημένο του “όχι” στο δημοψηφίσματος;

Με την άρνηση της πολιτικής ηγεσίας, σχεδόν στο σύνολό της, να το επιβάλει και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Με τον τρόπο που απενεχοποιήθηκε και με δική μας υπογραφή, η Τουρκία, με την άρνησή μας να υποβάλουμε βέτο στην έναρξη συνομιλιών ένταξής της στην ΕΕ, χωρίς αποχώρηση του Αττίλα, με την ακύρωση της 8ης Ιουλίου, με τον συνεταιρισμό των δύο συνιστώντων στέϊτς κοκ.

Δυστυχώς ο πρόεδρος Παπαδόπουλος, αντί, μετά το δημοψήφισμα να προχωρήσει σε άμεση εφαρμογή της λαϊκής εντολής, συνομιλούσε(!) τρία(!) χρόνια(!) με τις ελληνοκυπριακές ανανικές ηγεσίες, προτάσεις – αλλαγές(!) επί του σχεδίου Ανάν(!).

Εγκληματικό εθνικό λάθος, το οποίο βοήθησε τους απανταχού ανανιστές να νεκραναστήσουν το σχέδιο Ανάν και να πετάξουν στα σκουπίδια την εκπεφρασμένη λαϊκή θέληση των ελληνοκυπρίων. Προϊόν μάλιστα θεσμού άμεσης δημοκρατίας. Και βοήθησε και τις ηττημένες ανανικές κομματικές ηγεσίες, να ανασυνταχθούν και να προετοιμασθούν, με βοήθεια και άλλοθι της ελλαδικής ηγεσίας, για τη νέα τους επίθεση ενάντια στον κυπριακό ελληνισμό.

Ο κ. Χριστόφιας επικαλείται κατά καιρούς το μακαριακό “εφικτό”. Πώς σχολιάζετε το γεγονός;

Ο Μακάριος είναι παράδειγμα προς αποφυγήν κι όχι προς μίμησιν. Οι δικές του υπογραφές και τα δικά του έργα κατέστρεψαν την Κύπρο. Να βγάζεις σήμερα και να “πουλάς Μακάριο στο παζάρι”, αποτελεί πολιτικό καιροσκοπισμό ολκής. Όταν ο Χριστόφιας, πετάει με κάθε ευκαιρία διάφορες παρλαπίπες και περσινά ξινά σταφύλια περί “εφικτού”, το κάνει για λόγους πολιτικής παραπλάνησης, αλλά και για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας. Για να μας θέσει πονηρά δημαγωγικά διλήμματα, για να βαπτίσει, ως πονηροκαλόγερος, το κρέας ψάρι!

Ότι, τάχα μου, “εφικτό”, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι η υπογραφή των τουρκικών, αμερικανικών, αγγλικών και ελλαδικών (από κυβερνήσεις κουίσλιγκς) όρων για εκ περιτροπής προεδρία και σταθμισμένη ψήφο, πολιτική ισότητα και μύρια άλλα όσα εκπηγάζουν απ’ τον “στόχο”(!) της διζωνικής ομοσπονδίας και τις υποχρεώσεις που λάβαμε(!) ενώπιον της διεθνούς(!) κοινότητας! Και να υποβάλει στα πρόβατα – ψηφοφόρους,πως όσοι διαφωνούν με το ρατσιστικό “εφικτό”, θα φέρουν την καταστροφή, όπως έφεραν την ένωση με την Τουρκία οι “ενωτικοί” της γριβικής εοκαβήτα.

Ανάμεσα στην ανανική λύση του Ακέλ και την ανανική λύση του Δήσυ, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά. Και οι δύο ηγεσίες, συνεχίζουν απ’ εκεί που σταμάτησε η εοκαβήτα και μετά η εοκαγάμα, δηλαδή η πολιτική πτέρυγα των “μεταλλαχθέντων” πραξικοπηματιών και του αμετάλλακτου πρόεδρου του πραξικοπήματος Γλαύκου Κληρίδη. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στους δύο στρατηγικούς κομματικούς συμμάχους, είναι η πολιτική τους καταγωγή. Έτσι, οι “μακαριακοί” του Ακέλ, καμώνονται, ότι τάχα μου, το δικό τους “ναι” επί του νέου σχεδίου Ανάν, είναι διαφορετικό από το “ναι” των “γριβικών” του Δήσυ! Είναι θέμα πασπαλίσματος και μόνον. Πώς και πόση ζάχαρη άχνη, να ρίξεις πάνω στο κέικ δηλητήριο. Και πόση στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων. Οι προτεινόμενες ανανικές λύσεις, είναι όπως τα ποντικοφάρμακα. Επειδή τα ποντίκια μαθαίνουν απ’ τα θανατηφόρα παθήματα των συνποντικών τους, οι βιομηχανίες αλλάζουν συνεχώς τις γεύσεις των δηλητηρίων. Η “εκ περιτροπής προεδρία” με γεύση σιάμαλι, ως αποτέλεσμα “λύσης από τους κυπρίους, για τους κυπρίους”, σε τί διαφέρει από μια “εκ περιτροπής προεδρία” με γεύση κρέμας γάλακτος και παστουρμά ως αποτέλεσμα “λύσης από τους ξένους, για τους κυπρίους”;!

Πιστεύετε ότι σε παρόμοια λύση με το σχέδιο Ανάν, ο λαός θα ξαναπεί “όχι;

Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Κανείς όμως δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Εξάλλου, στην ιστορία του ελληνισμού, οι μεγάλες προδοσίες και αμέτρητες είναι και σχεδόν, πάντα, πετυχημένες. Αν η νέα γενιά, δεν μπει μπροστάρης στον αγώνα, είμαστε όλοι χαμένοι. Καιρός δεν είναι;! Δηλαδή, αν αύριο επέλθει το εθνικώς μοιραίον, τί θα λέμε; Ότι η ελπίδα τού, τότε, μέλλοντός μας, δεν πήρε είδηση τον επελαύνοντα εκτουρκισμό, γιατί σφαζόταν στα γήπεδα, στα καζίνα του Αττίλα, στη μαστούρα και στην αποτρίχωση;!



Ο Χριστόφιας παρουσιάζεται ως αναβάτης του Γολγοθά. Πως το σχολιάζετε;

Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος! Σας θυμίζω: ο “ανώνυμος αλκοολικός”, “ξαναγεννημένος χριστιανός” και πρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους, ισχυρίστηκε πως ο θεός(!) του ζήτησε να εισβάλει στο Ιράκ! Κρετίνος ή σχιζοφρενής! Δεν υπάρχουν άλλες διαγνώσεις για έναν άνθρωπο που ισχυρίζεται πως μίλησε με τον θεό! Κατευθείαν ζουρλομανδύας και εγκλεισμός σε ψυχιατρείο. Μπορούμε εμείς να επιτρέψουμε στον εαυτό μας παρόμοιες αυτοκρατορικές πολυτέλειες; Δυστυχώς, η αυτού μακαριότης κύπριος υπήκοος, τα επιτρέπει όλα και σε όλους! Διαβάστε, όση και όσο αντέχετε, την αρθρογραφία των επωνύμων.

Οι ιουδαιοχριστιανικές αναφορές είναι και συχνές και στα όρια της θρησκευτικής παράκρουσης. Η αγαπημένη τους φράση είναι το “πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”! Τη συνάντησα μέχρι και σε άρθρο του Π. Δημητρίου (Φιλελεύθερος 30/01/2010), τέως ευρωβουλευτή, τέως βουλευτή, τέως αντιπροέδρου του Δήσυ και τέως υπουργού της πραξικοπηματικής κυβέρνησης Σαμψών! “Ου γαρ οίδαμε τι ποιούμε..” . Το εννοούμενο “πάτερ άφες αυτοίς…”, είναι βέβαιον πως αναφέρεται στον πολιτικό θεό της δεξιάς Κληρίδη.

Σε ότι αφορά τον νυν πρόεδρο: υπάρχει κανείς που μπορεί να διαβεβαιώσει, ότι αυτός(!), ο άνθρωπος(!), αυτός(!), που θεωρεί εντελώς φυσιολογικό, να φυτεύει “ελιές ειρήνης” με τον εκπρόσωπο του Αττίλα που εξολόθρευσε το 1% της φυλής του (ή των υπηκόων του, αν δεν του αρέσει η λέξη “φυλή”), δεν θα βγει αύριο να ισχυριστεί πως ο θεός(!) του ζήτησε να κάνει δώρα στην Τουρκία την εκ περιτροπής προεδρία και τους πενήντα χιλιάδες έποικους;! Άρα και “Jesus Christofias superstar” που κουβαλάει τον σταυρό του, τον οποίον έλαχε να του φορτώσει ο κυπριακός λαός, μπορεί να είναι και ό,τι άλλο του καπνίσει! Επέλεξε να γιορτάσει την “ημέρα της ειρήνης” μαζί με τον ηγέτη της κατοχής της πατρίδας του, με τον οποίο ενώνει και σηκώνει ψηλά τα χέρια σε αγωνιστικές γροθιές(!) Αν έγινε ειρήνη και τέλειωσε ο πόλεμος, γιατί δεν έφυγε ο τουρκικός στρατός κατοχής; Οι ενωμένες “συντροφικές” γροθιές, του εντολοδόχου των θυμάτων και του εντολοδόχου των θυτών, ποιόν άραγε έχουν στόχο; Και ποιόν άραγε έχουν στόχο, οι ενωμένες υψωμένες γροθιές της πρώτης κυρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και της πρώτης κυρίας του Αττίλα;

Μόνοι τους τα σκέφτονται ή υπάρχει κάποιος σεναριοσκηνοθέτης παρασκηνίων που τους συμβουλεύει;! Τους πληρώνει (κι) από πάνω ή τον πληρώνουν (κι) από κάτω; Καλά, δεν ντρέπονται τον ίδιο τους τον εαυτό· δεν ντρέπονται τον λαό τους· δεν ντρέπονται την ιστορία του λαού τους· δεν ντρέπονται την καταγωγή τους· τα παιδιά(!) τους, δεν(!) τα ντρέπονται;! Και καλά αυτός! η μάνα που τ’ ανάστησε, δεν μπορούσε να εξηγήσει στον άντρα της πως ό,τι κάνει ξεβάφει κι απάνω τους;! Και το καλό και το κακό και το γελοίο;!

Φαίνεται πως το ρεπερτόριο του προέδρου είναι ανεξάντλητο και πως έχουμε πολλά επεισόδια ακόμη να δούμε! Πιστεύετε πως η εικόνα που εκπέμπει ο πρόεδρος μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στους πολίτες και σεβασμό στο εξωτερικό;


Βεβαίως κι αυτή δεν είναι εικόνα προέδρου κράτους υπό κατοχήν! Κάθε τρεις και λίγο, επειδή κάποιος του είπε ότι η μύξα του είναι στραβή, ή δεν τον κοίταξε όπως αυτός ήθελε να τον κοιτάξει, ανάβει τη φιτιλιά κι όποιον πάρει ο χάρος! Κι αν δεν το κάνει αυτός, θα το κάνει ο διάδοχός του στο Ακέλ κι αν δεν το κάνει ούτε αυτός, θα βγουν οι εκπρόσωποι και οι βουλευταράδες και θα ρίξουν τις δικές τους πολιτικές μολότωφ.

Φανταστείτε, αν στις επιθεωρησιακές του διακαναλικές συνεντεύξεις – παραστάσεις, όταν πελαγοδρομεί αυτοθαυμαζόμενος, όταν ακκίζεται με τη φωνή του, με τις βαρύγδουπες παύσεις του, τις μούτες και τις ανοικονόμητες χειρονομίες σπαθισμούς, τα μάγκικα καρφώματα δια του βλέμματος, τις νοηματικές τρίπλες εκτός θέματος, τις βιρτουοζιτέ μουσολινικές επιδείξεις φατσών σοβαρού, πολύ σοβαρού, σκληρού, ακόμη πιο σκληρού, λαϊκού, βαρύ λαϊκού και λάιτ μετά ασπαρτάμης, του ανάλαφρα λαϊκού, του μια ιδέα λαϊκού, του έξυπνου, του ωραίου, του καρφωτή, του πιάνειν πουλιά στον αέρα, του καλού, του προστάτη, του συγκαταβατικού, του χιουμορίστα, αλλά και του ‘πρόσεξε καλά να δεις’, του ‘πρόσεξε μιλάς στον πρόεδρο’, όλες φάτσες και όψεις ενός αυθεντίκ γητευτή του λαού, αν λοιπόν σ’ αυτές τις συνεντεύξεις - παραστάσεις, είχε απέναντί του, όχι χορό πασαδόρων αποκριτών, αλλά μαχόμενους δημοσιογράφους, αληθινούς αντιπροσώπους ενός νικημένου λαού, που ψάχνει υπολείμματα εθνικής αξιοπρέπειας, να κοντοσταθεί και να πάρει ανάσα!

Θα πάθαινε χειρότερα απ’ ό,τι έπαθε το πρωτοπαλίκαρό του, ο πολύς Τσιελεπής των σεμιναρίων, στη συζήτηση με τους νομικούς στον Αντένα, που μόλις τα βρήκε σκούρα τράπηκε εις άτακτον φυγήν!

Επιμέλεια: Αλκίνοος-Θεόφιλος-Αγησιστράτη