ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τα μηνύματα που εκπέμπει η εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι πάντα επίκαιρα. Το Πολυτεχνείο ζει! Ζει στις καρδιές όλων εμάς που αντιλαμβανόμαστε ότι η ελευθερία είναι ένα αγαθό το οποίο δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται μέσα από ακατάπαυστους αγώνες και ηρωικές θυσίες και όχι με την υπόκλιση στον κατακτητή, τη σύμπλευση με τις απαιτήσεις του βιαστή, τη συγκατάνευση στη νομιμοποίηση και μονιμοποίηση της παραβίασης θεμελιωδών πανανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ένα αγαθό, για το οποίο οφείλουμε να αγωνιζόμαστε, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Για την 17^η Νοεμβρίου 1973, η Κωστούλα Μητροπούλου, στο ποίημα της "1050 χιλιόκυκλοι", έγραψε:

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου 'στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.
"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.
Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.
"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.

Η εξέγερση της νεολαίας, η οποία επεκτάθηκε με τη συμμετοχή και τη συμπαράσταση ολόκληρου του ελληνικού λαού, κατά της ξενοκίνητης Χούντας, είναι η κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης και μια από τις πιο σπουδαίες στιγμές των αγώνων για ελευθερία και δημοκρατία.

Η αντίστροφη μέτρηση για το δικτατορικό καθεστώς ξεκίνησε στις 5 Φεβρουαρίου, όταν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, αποφασίζουν γενική αποχή από τα μαθήματα. Στις 13 Φεβρουαρίου, η δικτατορία απαντά με ένα νομοθετικό διάταγμα, βάσει του οποίου θα διακόπτεται η αναβολή στρατεύσεως των φοιτητών, που θα κάνουν αποχή. Την ίδια μέρα ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του χουντικού νόμου 1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της "περιύβρισης αρχής" (Σημ.: Παρόμοιες τακτικές χρησιμοποιεί το σημερινό καθεστώς στην Κύπρο). Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Εφτά μέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου, οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα "Δημοκρατία", "Κάτω η Χούντα" και "Ζήτω η Ελευθερία". Επρόκειτο για μια πράξη ανοιχτής πρόκλησης προς το καθεστώς της δικτατορίας.

Η εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" που κυκλοφόρησε στις 22/02/1973 έγραφε: "Τρεις χιλιάδες φοιτηταί ­ως μετέδωσε το Ασσοσιέιτεντ Πρες ­ παρέμειναν και πέραν του μεσονυκτίου εντός του κτιρίου του Πανεπιστημίου επί των οδών Σίνα, Σόλωνος και Μασσαλίας, εις εκδήλωσιν διαμαρτυρίας διά την άρσιν των αναστολών κατατάξεως των συναδέλφων των. Έξω του κτιρίου διενυκτέρευσαν επίσης ισχυραί αστυνομικαί δυνάμεις, αφού προηγουμένως διέλυσαν μικροσυγκεντρώσεις άλλων και αντιφρονούντων φοιτητών εις τας γύρω παρόδους".

Σε άλλο σημείο αναφέρει: "Οι φοιτηταί δεν επέτρεπαν την είσοδο στο κτίριο της οδού Σόλωνος παρά μονάχα στους φοιτητάς με την επίδειξη ταυτότητος. Κατά τις 2 το μεσημέρι οι φοιτηταί που ευρίσκοντο στους διαδρόμους του κτιρίου και στην ταράτσα της Νομικής έδωσαν όρκο, ο οποίος επανελήφθη και από τους φοιτητάς που ευρίσκοντο στις σκάλες και στους κάτω ορόφους του κτιρίου".

Στον όρκο αναφέρεται: "Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στο όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση:
α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών,
β) του πανεπιστημιακού ασύλου,
γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων".

Η κατάληψη της Νομικής έληξε την άλλη μέρα το βράδυ, ειρηνικά. Παρ' όλο που η αστυνομική δύναμη ξυλοκόπησε όσους έβγαιναν από την κατάληψη, αυτό το γεγονός ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους. Ο δρόμος για το Πολυτεχνείο είχε ανοίξει και η Έλλη Κιούση, στο ποίημα της "Εδώ Πολυτεχνείο" έγραψε:

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο
ακούτε ελεύθερο σταθμό
εδώ είναι το σκληρό σχολείο
οι φοιτητές μαζί με το λαό.
’ντε, βοηθάτε παληκάρια
βάλτε όλα σας τα δυνατα,
ν' αγωνιστούμε σαν λιοντάρια
να θυμηθούμε τα παληά.
Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο
ακούτε ελεύθερη φωνή
εδώ είναι το κρυφό σχολείο
για λευτεριά, ειρήνη, προκοπή.
Εμπρός, εμπρός Πολυτεχνείο
εμπρός, δεν βγάζει τσιμουδιά
έξω το κάνανε σφαγείο
νεκροί οι φοιτητές κι' η ανθρωπιά.

Στις 4 Νοεμβρίου 1973, με αφορμή το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου, ακολούθησε μεγαλειώδης διαδήλωση, η οποία καταπνίγεται από τα δακρυγόνα και τα γκλομπς των σωμάτων ασφαλείας και την οποία ακολούθησαν πολυάριθμες συλλήψεις και βασανηστήρια, γεγονός που αναθέρμανε το κλίμα εξέγερσης κατά της δικτατορίας.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: Το πρωί εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο του Ιδρύματος. Αρχίζουν συνελεύσεις για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο σχέδιο της Χούντας για την υποταγή του κινήματος.

Συγκέντρωση γίνεται και στη Νομική που αποφασίζει να κατευθυνθεί στο Πολυτεχνείο. Στις 14:00, 5.000 περίπου φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, ενώ αρχίζει να συγκεντρώνεται κι άλλος κόσμος. Η Πατησίων δονείται από τα συνθήματα κατά της χούντας. Η Ασφάλεια κινητοποιείται και καλεί τους συγκεντρωμένους να αποχωρήσουν.

Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκροτούν μια επιτροπή κατάληψης. Κλείνουν οι πόρτες και στις 20:30 γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Αμέσως οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία" και "Κάτω η Χούντα".

15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: Η κατάληψη αποτελεί πόλο έλξης του λαού της Αθήνας, που αρχίζει να συρρέει στο Πολυτεχνείο. Ως τις 21:30 η κατάληψη έχει πυκνώσει, ενώ ο λαός στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους, φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα.

Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος, ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο (Σημ.:Το καθεστώς Χριστόφια στέλνει άνδρες της ΚΥΠ για να φωτογραφίζουν τους παρευρισκόμενους) και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια.

Οι συγκεντρωμένοι παραμένουν όλη τη νύχτα, για συμπαράσταση στους φοιτητές της κατάληψης του Πολυτεχνείου. Η ανταπόκριση του κόσμου ξεπερνά κάθε προσδοκία και για πρώτη φορά, δημιουργείται η πεποίθηση ότι η Χούντα μπορεί να πέσει. Ταυτόχρονα οι συνελεύσεις δίνουν και το ιδεολογικό στίγμα του αγώνα.

16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: Μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού στους 1.050 χιλιόκυκλους, που μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα σε όλη την Αθήνα, που παρακολουθεί τα γεγονότα.

Στις 09:00 στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και σχηματίζονται δύο μεγάλες διαδηλώσεις στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου. Το μεσημέρι, επιτροπή των αγροτών από τα Μέγαρα, που είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης τους, επισκέπτονται τη Συντονιστική Επιτροπή και ο σταθμός μεταδίδει: "Ο λαός των Μεγάρων στέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού και εργαζόμενου λαού... Ο αγώνας είναι κοινός... Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο... Είναι για την Ελλάδα. Για το λαό της, που θέλει να καθορίσει τη ζωή του. Να πορευτεί στο δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας". Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο, τραγουδάνε το "πότε θα κάνει ξαστεριά".

Το απόγευμα οι διαδηλωτές στο χώρο, γίνονται χιλιάδες με συμμετοχή των εργαζομένων. Στις 18:00 αρχίζουν οι συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας με πολλούς τραυματίες. Στις 19:00 μεγάλη διαδήλωση κατευθύνεται στο Πολυτεχνείο. Η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, που δεν ήταν άλλος από την καταστολή της εξέγερσης. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να ελέγξει το εξεγερμένο πλήθος, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό.

Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από το Γουδί προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών, ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά απορρίφθηκε. Στη Σόλωνος, στην Κάνιγγος, στη Βάθη, στην Αριστοτέλους, στην Αλεξάνδρας και στην πλατεία Αμερικής, γίνονται μάχες σώμα με σώμα.

Στις 21:30 η αστυνομία απαγορεύει την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας, μέχρι νεοτέρας διαταγής. Στις 23:00 ο ραδιοσταθμός και τα μεγάφωνα, καλούν τον κόσμο να μη φύγει. Οι αύρες έχουν κυκλώσει το χώρο του Πολυτεχνείου και τα δακρυγόνα έχουν πνίξει την περιοχή. Όσοι μένουν, ανάβουν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα και στήνουν οδοφράγματα.

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες. Στη 01:00 μετά τα μεσάνυχτα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: "Μην φοβάστε τα τανκς", "Κάτω ο φασισμός", "Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι".

Στις 01:30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν μια "Μερσεντές" πίσω από την κεντρική πύλη, για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέρφια".


Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι εξεγερμένοι φοιτητές. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.

Ωρα 02:50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του, φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου "Αβέρωφ". Μαζί του μπαίνουν άνδρες της Ασφάλειας και άνδρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν αστυνομικοί με πολιτικά. Συλλαμβάνουν κάποιους, άλλους τους κυνηγούν. Οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών τους προσφέρουν άσυλο.

Στις 03:20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο. Έχει εκκενωθεί πλήρως. Πολλοί φοιτητές φοβούμενοι την σύλληψη, αν και βαριά τραυματισμένοι, αρνούνται τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο.

Η επαίσχυντη Χούντα δηλώνει 34 νεκρούς και 840 συλλήψεις. Με τη μεταπολίτευση, δηλώθηκαν άλλες 21 τουλάχιστον περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού και τουλάχιστον 2.400 συλλήψεις.

Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν:

ΤΟ ΒΗΜΑ

Η εφημερίδα κυκλοφόρησε με τίτλο "Νεκροί και Τραυματίες στο Κέντρο των Αθηνών". Προτάσσει επίσης τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα και τις συνεχείς εκκλήσεις των φοιτητών. Στις εσωτερικές σελίδες φιλοξενεί τις δηλώσεις της "κυβέρνησης" και των πολιτικών Π. Κανελλοπουλου, Γ. Μαυρου, Ι Ζιγδη και Α. Παπανδρέου.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το "Δίδαγμα" της εφημερίδας στην πρώτη σελίδα, το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων: "Από την όλη μέχρι τώρα στάση του ελληνικού λαού και από την διαδρομή των τελευταίων εξήμισυ ετών, μέχρι και των γεγονότων των ημερών αυτών, θα έπρεπε να είχε ήδη πεισθεί η σημερινή Κυβέρνηση πως μοναδική διέξοδον αποτελεί η πραγματική αποκατάσταση της ανόθευτης λαϊκής κυριαρχίας. Στις κρίσιμες αυτές ώρες, υποδηλώνεται πόσον ασύμφορη είναι η εμμονή σε αυταρχικά καθεστώτα. Ο ελληνικός λαός στο σύνολό του, καθώς και οι πραγματικοί του φίλοι στην Ευρώπη, επιθυμούν την πολιτική γαλήνη για τον τόπο μας. Όχι όμως με μιαν επιβεβλημένη αποτελμάτωση που προκαλεί περιοδικά επικίνδυνες εκρήξεις δυσφορίας, αλλά δημοκρατικήν ομαλότητα που θα ετερμάτιζε μιαν αποδεδειγμένα μη βιώσιμη κατάσταση".

Στις εσωτερικές σελίδες η εφημερίδα δίνει επίσης το χρονικό των τραγικών γεγονότων, τους νεκρούς, τους τραυματίες ενώ συνεχίζει το εκτενές ρεπορτάζ της από τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα.

ΤΑ ΝΕΑ

Η εφημερίδα κυκλοφόρησε με τίτλο "Εξεκενώθη το Πολυτεχνείο, Επενέβησαν Άρματα Μάχης". Σύμφωνα με τις πληροφορίες εξάλλου της εφημερίδας, "θεωρείται πολύ πιθανή Αιφνίδια Επιστροφή Καραμανλή", ο οποίος φαίνεται να πιέζεται από πολιτικούς φίλους για να πάρει την παραπάνω απόφαση.

Το χρονικό των γεγονότων είναι εκτενέστατο όπως άλλωστε και τις προηγούμενες ημέρες στην ίδια εφημερίδα, ενώ αναφέρονται τα ονόματα των νεκρών και ο αριθμός των τραυματιών και των συλληφθέντων. Κάτω αριστερά, στην πρώτη σελίδα, φιλοξενείται και το σχόλιο του "Βηματος" που αναφέραμε πιο πάνω. Επίσης στην πρώτη σελίδα παραθέτει τις "Δηλώσεις των πολιτικών και της Κυβέρνησης".

Στις εσωτερικές σελίδες έχει πολύ καλό ρεπορτάζ μέσα από το Πολυτεχνείο. Γράφει για τις ολονύχτιες συνελεύσεις των φοιτητών, παραθέτει την ανακοίνωση τους, τις δραματικές εκκλήσεις τους, τη στιγμή της επίθεσης καθώς επίσης και το πρώτο μήνυμα που απέστειλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα από το Τορόντο του Καναδά.

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ

Η εφημερίδα κυκλοφόρησε την 17η Νοεμβρίου με τίτλο "3 μετά τα μεσάνυχτα Τα τανκς κατέστειλαν την εξέγερση". Στο χρονικό της αναφέρει: "Η τριήμερη φοιτητική εξέγερσις, που άρχισε το μεσημέρι της παρελθούσης Τρίτης με επίκεντρο το Πολυτεχνείο κατεστάλη σήμερα τα ξημερώματα από τα τανκς που άρχισαν να κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα και αφού είχαν προηγηθεί σκληρές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και φοιτητών σε μεγάλη έκταση στο κέντρο των Αθηνών, με αποτέλεσμα κατά πρωινές πληροφορίες, τέσσερις νεκρούς και δεκάδες τραυματίες".

Στο άρθρο της "Τι λένε αντιπολίτευση και κυβέρνηση για τα γεγονότα", γράφει: "Η αντιπολίτευση με χθεσινές δηλώσεις των εκπροσώπων της κκ.Π Κανελλοπούλου και Γ. Μαύρου, έλαβε σαφή θέση συμπαραστάσεως στο φοιτητικό κίνημα και τους φοιτητές, που αποτελούν, όπως τονίζουν, την πρωτοπορία του Έθνους στο δρόμο της Δημοκρατίας".

Στις εσωτερικές σελίδες έχει ρεπορτάζ από το χρονικό των μαχών και την έφοδο των τανκς και επίσης παρουσιάζει τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας.

Η ΒΡΑΔΥΝΗ

Η Βραδυνή κυκλοφόρησε με τίτλο: "Άρματα Μάχης Έζωσαν Την Αθήνα". "Αίμα Έρρευσε. Νεκροί και τραυματίαι κατά τας συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών - Αστυνομίας".

Το χρονικό της εφημερίδας αναφέρει: "Την 3.30 πρωϊνήν εξεκένωσαν το Πολυτεχνείον. Τα τανκς ενεφανίσθησαν και πάλιν από του μεσονυκτίου εις την πρωτεύουσαν δια να προσδώσουν απολύτως δραματικήν μορφήν εις τας φοιτητικάς εκδηλώσεις αι οποίαι εσημειώθησαν κατά το τελευταίον τετραήμερον εις Αθήνας, με τον αιματηρόν επίλογον.
Ολίγας ώρας ενωρίτερον το αίμα έρρευσεν εις κεντρικάς περιοχας των Αθηνών, κατόπιν των αλλεπαλλήλων διαδηλώσεων και των συγκρούσεων αι οποίαι ηκολούθησαν μετά την δυναμικήν επέμβασιν της Αστυνομίας. Υπολογίζονται εις 4 οι νεκροι των χθεσινών αιματηρών συγκρούσεων και εις εκατοντάδας οι τραυματίαι".

Σε άλλο άρθρο της η εφημερίδα παρουσιάζει την "εικόνα καταστροφής" που εμφάνιζε το κέντρο της Αθήνας το προηγούμενο βράδυ ενώ φιλοξενούνται και οι δηλώσεις των πολιτικών και της "κυβέρνησης". Στις εσωτερικές σελίδες ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει το ρεπορτάζ της εφημερίδας από την Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης και την Πάτρα.

Ο Βασίλης Ρώτας, στο ποίημα του "Εδώ Πολυτεχνείο..." έγραψε:

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
Πολυτεχνείο! Εδώ καλώ
βοήθεια, πρόφτασε,λαέ,
σκοτώνουν τα παιδιά σου, οϊμέ!
Τα νιάτα που έστησαν εδώ
του Αγώνα τραγικόν χορό
και τραγουδούν τη λευτεριά,
σου τα σκοτώνουν τα παιδιά.
Της βίας ο δούλος ο μωρός
δουλέμπορος,φονιάς μιαρός,
σκοτώνει, λαέ, τα τέκνα σου,
τ' αγόρια, τα κορίτσια σου.

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
τα νιάτα σέρνουνε χορό.
Της Επιστήμης τα παιδιά
και τραγουδάν τη Λευτεριά.
Εδώ της νιότης ο άξιος νους,
που χτίζει θέατρα, ναούς,
σκεδιάζει ιδέες και μηχανές
και δένει το αύριο με το χτες,
Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
μέσα στης Τέχνης το ιερό
σκοτώνει η βία τα παιδιά
που τραγουδάν τη Λευτεριά.

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
γίνεται ανήκουστο κακό!
Της βίας ο δούλος ο μωρός
του Χάρου μαύρος έμπορος,
σφάζει τα τέκνα του λαού.
τη νιότη, την ελπίδα του,
το άνθος του αύριο, τον καρπό
της τέχνης και της γνώσης, ω!

Εδώ Πολυτεχνείου κραυγή
καλούν το Χρέος κι η Τιμή
Λαέ μας, βοήθα τα παιδιά.
Ο αγώνας για τη Λευτεριά.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι λίγο πολύ γνωστά. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στο νησί μας. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση. Η δικτατορία καταρρέει, και οι δικτάτορες δικάζονται και καταδικάζονται.

Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά και θα παραμένουν επίκαιρα και αναλλοίωτα, όσα χρόνια και αν περάσουν από εκείνη την εξέγερση. Πάντα επίκαιρα, ιδιαίτερα που τα κατοπινά χρόνια, κάποιοι άκαπνοι και απόντες εκείνης της εξέγερσης, τα καπηλεύτηκαν είτε για να ανέλθουν πολιτικά , είτε ενάντια στους μετέπειτα αγώνες του λαού αποπροσανατολίζοντας την πορεία του με μευτοδιλήμματα.

Οι τελευταίοι φαίνεται να υπήρξαν τα μοναδικά διδάγματα του ευέλικτου και των συντρόφων του, από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Με την πραξικοπηματοκαπηλεία ανήλθαν πολιτικά και χρησιμοποιούν το προδοτικό πραξικόπημα, ενάντια στους μακροχρόνιους αγώνες του κυπριακού λαού, παρουσιάζοντας το σαν κόκκινο χαλί που απλώσαμε στην Τουρκία για να εισβάλει και μοιράζοντας με αυτό το χυδαίο τρόπο στα ίσα, τις ευθύνες του θύτη και του θύματος, με απώτερο στόχο την αποδοχή εκ μέρους μας του απαράδεκτου σχεδίου που εκκολάπτεται.

Οι ηρωικές φυσιογνωμίες των φοιτητών του Πολυτεχνείου και η συμπαράσταση ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά του φασισμού και της δικτατορίας, είναι η πιο ηχυρή απάντηση προς την αλαζονεία του ενοίκου του Προεδρικού και προς τη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας που επιχειρεί.

Το πραξικόπημα μεγάλε προσφοριοδότη του Αττίλα, δεν έγινε από εμάς τους Έλληνες. Έγινε από ελληνόφωνα πιόνια της ξενόδουλης Χούντας, εναντίον της οποίας οι Έλληνες αγωνίστηκαν, βάφοντας αυτό τον αγώνα ακόμα και με το αίμα τους.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ