ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΑΛΗΡΟΥ ΚΥΠΡΙΩΤΗ ΜΕΡΟΣ Β'

"Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Τάσσος , ο Τάσσος μας, δεν είχε τον παραμικρό ναρκισσισμό- μια παγίδα στην οποία πέφτουν οι περισσότεροι πολιτικοί που έχω γνωρίσει και-όπως ξέρετε, έχω γνωρίσει και γνωρίζω ουκ ολίγους."

"Τι θα πει «πρέπει να πληρώσουμε»; Ποιος το λέει αυτό; Όποιος το λέει, εγγίζει τα όρια της μειοδοσίας. Ξεχνούν κάποιοι πως το 1974 έγινε εδώ εισβολή, πόλεμος, κατοχή, νεκροί, βιασμοί και προσφυγιά; Τι να πληρώσουμε δηλαδή; Ωραία, ας σηκώσουμε τα χέρια και ως άλλοι Οιδίποδες ας βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας."

"Η Λύση για την Τουρκία, είναι η κατάΛυση του Κράτους μας."



(Συνεχίζουμε τη συνέντευξη του Φ. Κυπριώτη)


Γνωρίζατε πολύ καλά τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο. Θα θέλατε να μας διηγηθείτε κάτι που είναι έντονα χαραγμένο στη μνήμη σας;


Δεν επιθυμώ να μπω σε προσωπικές λεπτομέρειες. Σε λίγο, είναι Δεκέμβριος. Μια περίεργη συγκυρία φέρνει τον ένα χρόνο από τον θάνατο του να συμπίπτει με τις πιο κρίσιμες μέρες του Κυπριακού από το 2004 και εντεύθεν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, υπήρξε Κύριος σε όλα του. Ήταν άνθρωπος φιλοσοφημένος που κρατούσε από το χέρι την ιστορία του έθνους του και την άφηνε να τον καθοδηγεί. Ποτέ δεν προσπάθησε να την τραβήξει προς το δικό του μέρος- να τι θα πει Ηγέτης!- και ακριβώς για αυτό τον λόγο έγραψε ιστορία. Δεν θα καταθέσω «στιγμιότυπα» είναι λίγο κουτσομπολιό αυτό. Θα πω όμως κάτι χαρακτηριστικό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος , ζητούσε τη γνώμη των συνεργατών του και όταν αυτοί μιλούσαν, εκείνος άκουγε πολύ προσεχτικά. Και άκουγε πραγματικά. Δεν περίμενε απλά να τελειώσει ο άλλος για να επανέλθει στα δικά του. Αν ο άλλος του έλεγε κάτι που ανέτρεπε τη δική του σκέψη και ήταν άρτια η επιχειρηματολογία, απλά, δεν απαντούσε την ίδια στιγμή. Αλλά, θα επανέρχονταν την άλλη μέρα ή και μετά από λίγες ώρες έχοντας αναδιαμορφώσει τη σκέψη του στη βάση των όσων άκουσε και αποδέχτηκε. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος , όταν εξελέγει δεν «κοίταξε» ποτέ τον καθρέφτη για να πει «είμαι τώρα Πρόεδρος». Σήκωσε τα μανίκια και άρχισε τη δουλειά το ίδιο δευτερόλεπτο. Και δεν σταμάτησε ποτέ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, την πικρή νύχτα της ήττας το 2008, τη νύχτα της προδοσίας θα την πω, παρά την εύλογη πικρία του ένα μέλημα είχε: Να μην μείνει ούτε ένας υπάλληλος του Προεδρικού απλήρωτος.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Τάσσος , ο Τάσσος μας, δεν είχε τον παραμικρό ναρκισσισμό- μια παγίδα στην οποία πέφτουν οι περισσότεροι πολιτικοί που έχω γνωρίσει και-όπως ξέρετε, έχω γνωρίσει και γνωρίζω ουκ ολίγους.

Ίσως ενοχλήσω κάποιους, αλλά τον συγκρίνω ευθέως με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ωστόσο, θεωρώ πως η ιστορία θα αποτιμήσει το πέρασμα του Τάσσου Παπαδόπουλου ως ακόμα πιο έντονο μιας που η δική του συμβολή, κυριολεκτικά διέσωσε από βέβαιη καταστροφή τον Ελληνισμό της Κύπρου κόντρα στα σχέδια όχι μόνο των Αγγλοαμερικανικών διευθυντηρίων αλλά, ακόμα και μεγάλης μερίδας της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ο Τάσσος, διέσωσε σε καιρούς βαθύτατα κυνικούς και αναξιοπρεπείς την αξιοπρέπεια του Έθνους επιδεικνύοντας γνήσια Ελληνικά χαρακτηριστικά, Αρετή και Παρρησία. Για αυτό άλλωστε, κατέκτησε μοναδική δημοφιλία στην Ελλάδα. -κάτι που ορισμένοι καθ έξιν και κατά σύστημα μίζεροι, παριστάνουν πως δεν γνωρίζουν. Δεν πειράζει, αυτούς η ιστορία είτε θα τους λησμονήσει τάχιστα είτε θα τους εγγράψει στο μαύρο κατάστιχο με τους Εφιάλτες.

Ακόμα οι Κύπριοι φοβάμαι πως δεν έχουν κατανοήσει σε βάθος το τι έχασαν. Και η μη επανεκλογή του –θα το πω και αυτό- ήταν μια πράξη γιγάντιας αχαριστίας προς τον άνθρωπο που όχι μόνο διέσωσε την Κύπρο το 2004 αλλά για μία πενταετία έβαλε τις βάσεις για μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Κύπρο. Και όσοι έκαναν τα πάντα για να μην εκλεγεί (δεν μιλώ για το ΑΚΕΛ, αυτό τη δουλειά του έκαμε) θα έπρεπε να εξαφανιστούν από την πολιτική σκηνή δια παντός.



Μπορείτε να προβείτε σε μια σύγκριση της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου με αυτήν του Δ. Χριστόφια;


Όχι, δεν υπάρχει σύγκριση. Η διακυβέρνηση Παπαδόπουλου ήτο μία διακυβέρνηση Αξιοπρέπειας, Αξιοπιστίας, Αποτελεσματικότητας και Ανθοφορίας. Διακυβέρνηση Ακμής, σε όλα τα επίπεδα. Αν υπάρχουν αντιρρήσεις, προκαλώ να κατατεθούν με νούμερα, δείκτες ανάπτυξης και καταγραφή συγκεκριμένων έργων. Αλλά, αντιρρήσεις πέραν από ποταπές συνθηματολογίες δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν. Δεν υπάρχει πεδίο σύγκρισης!


Παρακαλώ, τοποθετηθείτε πάνω στην ακόλουθη άποψη "¨Έχουμε κάνει εγκλήματα εναντίον των Τουρκοκυπρίων και συνεπώς πρέπει να τα πληρώσουμε και η λύση του Κυπριακού θα είναι οδυνηρή."


Βαρέθηκα αυτή τη συζήτηση, καταντάει γελοία και σχεδόν ύποπτη.

Ακούστε: Όταν έρθει ένας Ηγέτης της Τ/Κ στην Κυπριακή Δημοκρατία και μπει στη Βουλή και δηλώσει «Έχουμε κάνει εγκλήματα κατά των Ελληνοκυπρίων και ζητούμε συγνώμη, ας πάμε πια μπροστά» τότε, θα δεχτώ την συζήτηση.

Ασφαλώς σε μία περίοδο εθνοτικών συγκρούσεων που υποδαυλίστηκαν τόσο από τον Τουρκικό εθνικισμό ο οποίος βεβαίως «ξύπνησε» από τα Βρετανικά συμφέροντα, όσο και από τον Ελληνικό εθνικιστικό μεγαλοϊδεατισμό, ναι, έγιναν εγκλήματα εκατέρωθεν. Και έγιναν κυρίως από μειοψηφίες ένθεν και ένθεν. Εμείς έχουμε πει «συγνώμη» τόσες φορές, που καταντάει αυτομαστίγωμα. Εκείνοι, οι Τούρκοι, ούτε μία φορά. Οι αγαθές προθέσεις των Τ/Κ εκπαιδευτικών κλπ είναι αγνές και ωραίες αλλά ούτε πολιτική διαμορφώνουν ούτε στρατηγική. Τι θα πει «πρέπει να πληρώσουμε»; Ποιος το λέει αυτό; Όποιος το λέει, εγγίζει τα όρια της μειοδοσίας. Ξεχνούν κάποιοι πως το 1974 έγινε εδώ εισβολή, πόλεμος, κατοχή, νεκροί, βιασμοί και προσφυγιά; Τι να πληρώσουμε δηλαδή; Ωραία, ας σηκώσουμε τα χέρια και ως άλλοι Οιδίποδες ας βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας.

Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας;

Να είναι σε εγρήγορση και ταυτόχρονα ψύχραιμοι.

Να διαβάζουν πολύ και να μην αναλώνονται σε ύβρεις κατά των ιδεολογικών αντιπάλων αλλά να μένουν σε επιχειρήματα.

Αν, που δεν το πιστεύω, αν φτάσουμε σε Δημοψήφισμα να υπερασπιστούν την ιστορία μας και την αδιατάρακτη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά, αν γίνει δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα είτε μας αρέσει είτε όχι θα πρέπει να γίνει από όλους σεβαστό. Γιατί προέχει η Κύπρος, γιατί αυτό-και το εννοώ- θα ήθελε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος.

Ελπίζω, η Κυβέρνηση να κάνει αυτήν την περίοδο δημοσκοπήσεις της Κοινής Γνώμης. Ελπίζω, αν μας φέρουν «Σχέδιο», πριν μας το σερβίρουν για έγκριση ή απόρριψη να μετρήσουν την Κοινή Γνώμη πολλές φορές.

Γιατί, αν η Κοινωνία είναι διχασμένη ένα δημοψήφισμα θα αποτελέσει θρυαλλίδα για νέες τραγωδίες. Το 2004 όπως κάπου γράφτηκε πρόσφατα, η τάση ήταν στο 60% με 65% ΟΧΙ , πριν το διάγγελμα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Για αυτό και εκείνος, ως πραγματικός ηγέτης που ήταν, πήρε στην πλάτη του τον ίδιο τον λαό.

Η Τουρκία θέλει Λύση;

Η Τουρκία ασφαλώς και θέλει λύση. Λένε μερικοί πως η «ΤΔΒΚ» της κοστίζει πολλά χρήματα και για αυτό θέλει να την πετάξει από πάνω της. Αυτό είναι πλάνη και αφέλεια αν δεν είναι ύποπτη σαν προσέγγιση. Η Τουρκία θέλει να ελέγχει πλήρως την Κύπρο η οποία γεωγραφικά βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της. Κατέχει τη μισή Κύπρο. Ασφαλώς και θέλει «λύση» λοιπόν και αυτό επιδίωξε με το Σχέδιο ΑΝΑΝ –ιδανικό για τα συμφέροντά τους κατά δική τους δημοσιευμένη δήλωση- και αυτό επιδιώκουν τώρα.

Ένα «συνιστών» κρατίδιο στο Βορρά που θα ελέγχει απόλυτα η Άγκυρα και άλλο ένα «συνιστών» κρατίδιο στο Νότο, στο οποίο θα έχει τη…συνδιαχείριση.

Εσείς, εγώ, εμείς, θα είμεθα τότε οι κάτοικοι της Τέως Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Λύση για την Τουρκία, είναι η κατάΛυση του Κράτους μας.

Και επειδή θα χαρακτηριστώ ως «απορριπτικός» ένα έχω να πω. Έχετε δει καμία έστω ΜΙΑ πίεση προς την Τουρκία; Όταν τη δείτε, πείτε μου και μένα να αναθαρρήσω.

Οι παρεμβάσεις σας όπως ξέρετε συζητιούνται. Θα πείτε ποτέ δημόσια ποιος είστε;

Αν οι παρεμβάσεις που επιχειρώ κατά καιρούς συζητιούνται έτσι και αλλιώς, αυτό συνηγορεί στο ψευδώνυμο, αυτό σημαίνει πως έχουν κάποιο βάρος από μόνες τους.

Όχι, δεν θα πω, όχι πάντως σε αυτή τη φάση. Όπως εσείς ξέρετε, κατέχω μία Θέση στην οποία οι Πολίτες θα πρέπει να νιώθουν την άνεση να προσφύγουν σε αυτήν για τις Υπηρεσίες μου χωρίς να σκέφτονται τις πολιτικές μου απόψεις που μπορεί να είναι διαφορετικές από τις δικές τους. Ωστόσο, επειδή έχουν γίνει νύξεις θα πω ξεκάθαρα πως δεν έχω καμία σχέση με το Ευρωκό.