Ο ΦΑΛΗΡΟΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH

"Η Κυβέρνηση αυτή νιώθει πως είναι Ιδιοκτήτης της Κύπρου και των πολιτών της. Και αυτό συνιστά το ιστορικό της και συνολικό της ατόπημα."

"Αν ο κος Χριστόφιας και ο οικονομικός του εγκέφαλος ο κος Σταυράκης είχαν πραγματικό στρατηγικό σχέδιο, θα είχαν περιφρουρήσει την Οικονομία μας. Δεν το θέλησαν. Την κατασπάραξαν."

"Πολιτική με χτυπηματάκια στις πλάτες των ξένων ηγετών δεν μπορεί να γίνει, αυτά τα πράγματα μόνο θυμηδία μπορούν να φέρουν και ως αποτέλεσμα έχουν να μην μας παίρνει κανείς στα σοβαρά. Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει για μια χώρα να είναι υπό κατοχή με τα μισά της εδάφη να αποτελούν το παράνομο μακρύ χέρι του εισβολέα –που γεωγραφικά είναι δίπλα- και ταυτόχρονα να μη σε παίρνει κανείς στα σοβαρά;"

"Είναι τόσο περίπλοκο το Κυπριακό, είναι τόσα τα παρελκόμενα, είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί με τους οποίους εξελίσσεται η διεθνής σκηνή, που όταν ένα τόσο κεφαλαιώδες ζήτημα μετατρέπεται σε «προσωπικό στοίχημα» το ναυάγιο είναι σχεδόν βέβαιο. Ας έχουν υπόψην τους τα κόμματα που εμμένουν στη συνεργασία, πως στο καράβι είναι και οι ίδιοι επιβάτες. Θα πνιγούν, και σωσίβιες λέμβοι δεν υπάρχουν."




Ο Φάληρος Κυπριώτης (ο οποίος είναι γνωστό πρόσωπο στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της Κύπρου), ο μυστηριώδης αυτός blogger και συνεργάτης της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο, μιλά έξω από τα δόντια. Δημοσιεύουμε σήμερα το πρώτο μέρος της συνέντευξης.


κ. Κυπριώτη, πότε και γιατί αποφασίσατε να δραστηριοποιηθείτε στον τομέα των blogs;

Στην πραγματικότητα, δεν δραστηριοποιήθηκα παρότι ήταν πόθος ευσεβής. Λίγο η έλλειψη χρόνου λίγο η μάλλον κακή σχέση που έχω (δυστυχώς) με τις σύγχρονες τεχνολογίες δεν μου επιτρέπουν άλλη δραστηριότητα πέραν της περιοδικής συνεργασίας που διατηρώ με το Christofias Watch. Υπάρχει και τούτο άλλωστε, όταν ξεκινήσαμε το blog Πολιτική και Πωλητική , μαζί με τη φίλη κα Μαριάνθη Ανδριώτη, είχαμε σκοπό να κάνουμε κάτι ανάλογο με δικό σας ιστολόγιο, το οποίο εμφανίστηκε αν δεν απατώμαι την ίδια περίοδο. Εύλογα, επειδή εσείς είστε Ομάδα, το δικό σας όχι απλά ζωντάνεψε, αλλά αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς στην Κυπριακή μπλογκοσφαίρα. Τι λόγο είχαμε να επιμένουμε μόνοι στο δικό μας; Κανέναν.


Πως αποτιμάτε συνολικά την πολιτική Χριστόφια;

Αντί να απαντήσω εγώ, θα μεταφέρω τα λόγια καλού φίλου που είναι μέλος του ΑΚΕΛ από τα γεννοφάσκια του. Δεσμεύομαι να πω το όνομα του, γιατί ήταν προσωπική συζήτηση, και θα τονίσω απλά πως είναι ένας καλοσπουδασμένος σύγχρονος Κύπριος με καλή δουλειά και ανοιχτούς ορίζοντες. Η ερώτηση που του έκαμα ήταν απλή: Πως τα βλέπεις; Μου απάντησε μονολεκτικά στην αρχή λέγοντας «Απογοητευτικά» για να τονίσει πως όλα όσα κάνει η σημερινή Κυβέρνηση, στους περισσότερους τομείς είναι ερασιτεχνικά άρα και επικίνδυνα. Εγώ από την πλευρά μου θα υπογράμμιζα αυτό το «ερασιτεχνικά» γιατί είναι μία λέξη που δεν αποκλείει την «καλή πίστη». Αλλά, η διακυβέρνηση μιας χώρας απαιτεί πολύ περισσότερα πράγματα από την «καλή πίστη». Απαιτεί know how και κυρίως στις μέρες μας άριστη γνώση του περιβάλλοντος στο οποίο διαμορφώνονται οι πολιτικές και οι στρατηγικές διεθνώς. Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία δεν μετέχει στο Ευρωπαϊκό Γίγνεσθαι γιατί όχι μόνο δεν το κατέχει αλλά γιατί κατά βάθος νιώθει αμηχανία απέναντί του. Πολιτική με χτυπηματάκια στις πλάτες των ξένων ηγετών δεν μπορεί να γίνει, αυτά τα πράγματα μόνο θυμηδία μπορούν να φέρουν και ως αποτέλεσμα έχουν να μην μας παίρνει κανείς στα σοβαρά. Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει για μια χώρα να είναι υπό κατοχή με τα μισά της εδάφη να αποτελούν το παράνομο μακρύ χέρι του εισβολέα –που γεωγραφικά είναι δίπλα- και ταυτόχρονα να μη σε παίρνει κανείς στα σοβαρά;


Πως αποτιμάτε την πολιτική Χριστόφια ειδικότερα, σε Παιδεία και Οικονομία;



Θα ξεκινήσω από την Οικονομία. Γιατί εδώ έχουμε τα πρωτοφανή αλλά και τα προφανή. Ο σημερινός Πρόεδρος, παρέλαβε την Κυπριακή Οικονομία με πλεονάσματα και στην πιο «συμμαζεμένη» κατάσταση που υπήρξε ποτέ στην ιστορία της νεαρής δημοκρατίας μας. Αυτή τη στιγμή, είμεθα στην ευθεία για την επιτήρηση. Η Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος θέλοντας να επιδείξουν φιλολαϊκό πρόσωπο έβαλαν τα χέρια τους βαθειά μέσα στα ταμεία και μοίρασαν ασύστολα χρήματα υπό την έννοια της σπατάλης. Διότι τα χρήματα αυτά δεν κατέληξαν πολλές φορές σε πένητες και έχοντες ανάγκην αλλά σε «έχοντες και κατέχοντες».

Γνωρίζω από πρώτο χέρι, συνταξιούχους με υψηλότατες συντάξεις και δηλωμένα μηνιαία εισοδήματα από ενοίκια κλπ που ξεπερνούν τα 3000 ευρώ που έλαβαν γενναία βοηθήματα!

Σε μία περίπτωση που ξέρω προσωπικά, ο άνθρωπος είχε την ευαισθησία να τα….γυρίσει πίσω και να ζητήσει τον αποκλεισμό του από το επίδομα. Και αυτά βέβαια, αν η πολιτεία το επιθυμεί, μπορεί να τα εξακριβώσει. Αλλά, η σπατάλη έχει ήδη γίνει και αναδεικνύει έντονα αυτό που λέγαμε νωρίτερα. Τον εγκληματικό ερασιτεχνισμό. Είμαστε μία πολύ μικρή χώρα, που βρέθηκε στα προηγούμενα χρόνια να κάνει τεράστια αναπτυξιακά άλματα. Αυτή τη στιγμή η Διεθνής Χρηματοπιστωτική Κρίση είναι έντονα παρούσα στην Κύπρο και θα γίνει ακόμα πιο έντονη στους αμέσως επόμενους μήνες. Αν ο κος Χριστόφιας και ο οικονομικός του εγκέφαλος ο κος Σταυράκης είχαν πραγματικό στρατηγικό σχέδιο, θα είχαν περιφρουρήσει την Οικονομία μας. Δεν το θέλησαν. Την κατασπάραξαν. Να αναφερθώ στο περίφημο θέμα «Κατάρ»; Έχουμε την αποθέωση του ερασιτεχνισμού, μέσα στον οποίο φαίνεται πως υπάρχει ακόμα και η βαθειά άγνοια των νόμων και των κανονισμών που διέπουν το ίδιο μας το κράτος!!!

Αυτός ο ερασιτεχνισμός, αυτή η επικίνδυνη ασχετοσύνη στη διαχείριση έχει περάσει σε όλους τους άξονες που αναφέρατε πιο πάνω, από τους οποίους ξεχάσατε να αναφέρετε την Υγεία, η οποία, ως παράμετρος της εσωτερικής πολιτικής έχει περιέλθει στην κατάσταση του κλινικώς νεκρού ασθενούς.

Με ρωτάτε για την Παιδεία. Η Παιδεία μας νοσεί βαριά. Τα όσα επιχειρήθηκαν με το μάθημα της ιστορίας αλλά και με τη λεγόμενη «επαναπροσεγγιστική παιδεία» δείχνουν πως το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος δεν μπορούν να κατανοήσουν τη διαφορά ενός κομματικού και ιδεολογικού πανηγυριού με την έννοια Παιδεία.

Η Κυβέρνηση αυτή νιώθει πως είναι Ιδιοκτήτης της Κύπρου και των πολιτών της. Και αυτό συνιστά το ιστορικό της και συνολικό της ατόπημα. Θυμηθείτε τις συλλήψεις για κάποια συνθήματα, τον πηχυαίο τίτλο της Χαραυγής «Αίσχος» για ένα σύνθημα σε έναν τοίχο. Τι δηλώνουν αυτά; Δηλώνουν έπαρση, αλαζονεία, δηλώνουν ένα «σκασμός όλοι» που εκτοξεύει το σημερινό καθεστώς προς πάσα κατεύθυνση. Θυμάστε τι απίστευτα και ανερυθρίαστα πράγματα έγραφε ο Κώστας Κωνσταντίνου στον Πολίτη για τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο; Δεν ενοχλήθηκε ποτέ, από κανέναν. Αλήθεια. Αν έγραφε τα απολύτως ανάλογα για τον κο Χριστόφια φαντάζεστε τι θα είχε γίνει; Σας διαβεβαιώνω, το λιγότερο θα ήταν οι προσωπικές απειλές.



Που πιστεύετε ότι το πάει στο θέμα του Κυπριακού ο κ. Χριστόφιας;



Ρωτήστε τον ίδιο! Εγώ, δεν μπορώ να καταλάβω. Όπως και δεν μπορούν να καταλάβουν έγκριτοι αναλυτές που γνωρίζουν άριστα το Κυπριακό και με τους οποίους συνομιλώ τακτικά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, έχει αφοπλίσει την Κυπριακή Δημοκρατία-έστω άθελά του- από όλες τις στρατηγικές συμμαχίες που θα μπορούσε να έχει μέσα στην Ευρώπη. Μοιάζει να μην καταλαβαίνει πως παίζονται τα «παιγνίδια» στη διεθνή σκηνή.

Όταν τρέχει στη Ρωσία (προσέξτε, τη Ρωσία, και όχι τη…Σοβιετική Ένωση) και αναλώνει τα 2/3 του χρόνου σε εναγκαλισμούς και συγκινησιακά φορτισμένες επαφές με τους εκεί Ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος και μόλις το 1/3 με τον κο Πούτιν που είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στη χώρα του, τι περιμένετε; Όταν γίνονται οι δηλώσεις που έγιναν στη Συρία –είναι γνωστά ας μη τα επαναλαμβάνω- όταν ο κος Σαρκοζί δεν κάνει κοινή δήλωση με τον Κύπριο Πρόεδρο, όταν στην Ιταλία αποκτά τεράστιο βάρος η δήλωση του άοπλου πολιτικά Ιταλού Προέδρου ενώ οι δηλώσεις του κου Μπερλουσκόνι φροντίζουν να είναι σε γλώσσα που δεν θα θίξουν την Τουρκία τι περιμένετε Εγώ τίποτα.

Έχουμε χάσει πλήρως την αξιοπιστία μας αναφορικά με το Κυπριακό και παρουσιάζουμε την εικόνα ενός… «ζελέ» που ο κάθε ένας μπορεί να το τραβήξει όπου θέλει. Τι θα γίνει στο τέλος; Ακούστε. Η Τουρκική αδιαλλαξία είναι δεδομένη.

Η Τουρκία, είναι στην πιο ισχυρή θέση που είχε ποτέ εδώ και χρόνια, τελείως αναβαθμισμένη διεθνώς.

Ο κύριος Ερντογάν, κακά τα ψέματα, είναι ο πιο ικανός πολιτικός οραματιστής που είχε ποτέ η χώρα του εδώ και δεκαετίες. Και το Κυπριακό-για την Τουρκία- δεν είναι «ιδεολογικό» ζήτημα, αλλά καθαρά στρατηγικό.

Έχουμε αντιληφθεί πως η Κύπρος είναι ήδη ηττημένη κατά κράτος στη διεθνή σκηνή; Έχουμε καταλάβει πως η «αμέριστη» στήριξη στην Τουρκία για την ένταξή της στην Ευρώπη έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά όταν αυτή η στήριξη γίνεται τη στιγμή που η Τουρκία αναδεικνύει εαυτόν ως τον σημαντικότερο παίκτη της περιοχής στο τεράστιο ζήτημα που λέγεται Ενεργειακό; Πόσο μας έχει πληροφορήσει η Κυβέρνηση για το τι εστί ο Αγωγός Ναμπούκο που θα περνάει από την κατεχόμενη Κύπρο; Τι ξέρει ο μέσος πολίτης; Τίποτα!

Ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ στην Πράγα όμως ζήτησε με σαφή τρόπο ως αντάλλαγμα για να τηρήσει η Άγκυρα την υπογραφή της, την παράκαμψη του κυπριακού βέτο στο κεφάλαιο της Ενέργειας κατά τις ευρωτουρκικές ενταξιακές διαπραγματεύσεις και έλαβε όλες τις διαβεβαιώσεις. Τι έκανε η Κυβέρνηση; Τι-πο-τα!

Ας μην ξεχνάμε ποτέ, ΠΟΤΕ πως η εισβολή διατάχτηκε από τον μακαρίτη τον "Σοσιαλιστή" Ετσεβίτ. «Αριστερός Πατριώτης» αυτοπροσδιορίζονταν, εκτός των άλλων και γνωστός ποιητής στη χώρα του και μάλιστα λάτρης της κλασσικής Ελληνικής Παιδείας, με σπάνια γνώση στους Έλληνες συγγραφείς κλπ. Παρόλα αυτά, δοθείσης της αφορμής βεβαίως, πραγματοποίησε τον στρατηγικό πόθο της χώρας του, κατέλαβε την μισή Κύπρο.

Αυτό, κάτι πρέπει να μας διδάσκει, αλλά φοβάμαι πως δεν διδασκόμεθα από τίποτα.

Που το πάει ο κος Χριστόφιας; Θα πω «καλοπροαίρετα» πως ίσως ξεκίνησε το εγχείρημα του με σκοπό είτε να φτάσει σε λύση είτε να επιστρέψει την ενοχή στην Τουρκία μετά τα «κέρδη» της Τ/Κ κοινότητας από το ΝΑΙ του 2004. Όμως, αγαπητοί φίλοι, αυτό θα έπρεπε να είναι μια συλλογικά χαραγμένη εθνική στρατηγική την οποία ο Πρόεδρος εκφράζει προς τα έξω και όχι ένα «προσωπικό στοίχημα». Φοβάμαι, πως ο κος Χριστόφιας έχει αναγάγει το Κυπριακό σε προσωπικό στοίχημα , γεγονός που ακυρώνει και ναρκοθετεί κάθε του βήμα. Είναι τόσο περίπλοκο το Κυπριακό, είναι τόσα τα παρελκόμενα, είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί με τους οποίους εξελίσσεται η διεθνής σκηνή, που όταν ένα τόσο κεφαλαιώδες ζήτημα μετατρέπεται σε «προσωπικό στοίχημα» το ναυάγιο είναι σχεδόν βέβαιο. Ας έχουν υπόψην τους τα κόμματα που εμμένουν στη συνεργασία, πως στο καράβι είναι και οι ίδιοι επιβάτες. Θα πνιγούν, και σωσίβιες λέμβοι δεν υπάρχουν.

Συνεχίζεται αύριο, Σάββατο 18/9/2009