O Μαρίνος Κλεάνθους, μας εκπλήττει τελευταία πολύ ευχάριστα.
Η πολιτική του σκέψη φαίνεται να ωριμάζει σιγά-σιγά και κυρίως ο Μαρίνος φαίνεται να τολμά να πάρει θέση για τα τεκταινόμενα. Ελπίζουμε να αντιλαμβάνεται πλέον, ότι κάποια πράγματα είναι πράγματι άσπρο-μαύρο.
Η τελευταία του ανάρτηση μας ενθουσίασε και την αναδημοσιεύουμε, μαζί με το σημερινό σκίτσο του ΠΙΝ, που ως συνήθως καταφέρνει να λέει 1000 λέξεις με μια εικόνα.
Τα πανηγύρια στο Λιμνίτη
του Μαρίνου Κλεάνθους,
Αναμφίβολα το άνοιγμα του οδοφράγματος στον Λιμνίτη, αποτέλεσε ένα ιστορικό και πολύ σημαντικό γεγονός για τους κατοίκους του απομακρυσμένου Πύργου της Τυλληρίας, αφού η απόσταση που τους χωρίζει από τη Λευκωσία έχει μειωθεί σημαντικά.
Ο δρόμος που φτιάχτηκε και που περνά μέσα στις κατεχόμενες περιοχές τους δίνει τη δυνατότητα να βρίσκονται στο κέντρο, στο μισό χρόνο. Η ταλαιπωρία τους που κράτησε δεκαετίες σταματά. Θα πρέπει, όμως, πριν αρχίσουμε τους πανηγυρισμούς για "την τρύπα στο τείχος" που έφερε το άνοιγμα οδοφράγματος, να υπενθυμίσουμε τους όρους με τους οποίους άνοιξε ο Λιμνίτης.
Σύμφωνα λοιπόν με τη συμφωνία της 26ης Ιουνίου 2009 μεταξύ Χριστόφια και Ταλάτ, ο Λιμνίτης ανοίγει επειδή :
1. Η Κυπριακή Δημοκρατία ανέλαβε την υποχρέωση να προμηθεύει με ηλεκτρικό ρεύμα το θύλακα των Κοκκίνων
2. Κανένας έλεγχος δεν θα γίνεται στα άτομα που επιθυμούν να μεταβούν από τα κατεχόμενα στο θύλακα των Κοκκίνων, αρκεί να συνοδεύονται από την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ.
3. Επιτρέπεται η μεταφορά λογικών ποσοτήτων φαγητού, νερού και άλλων προμηθειών μη στρατιωτικού χαρακτήρα προς τα Κόκκινα με τη συνοδεία της δύναμης του ΟΗΕ. Αξίζει να αναφερθεί πως τα καύσιμα δεν θεωρούνται από τον ΟΗΕ στρατιωτικό υλικό.
Με λίγα λόγια, η Κυπριακή Δημοκρατία σήμερα πληρώνει το ρεύμα στα στρατόπεδα του κατοχικού στρατού, επιτρέπει στους έποικους (και σε όποιους άλλους το επιθυμούν από τα κατεχόμενα) να πηγαίνουν στα Κόκκινα με τη συνοδεία του ΟΗΕ και επιτρέπει την τροφοδότηση σε φαγητό και καύσιμο υλικό του Αττίλα.
Η υποχρέωση του ΟΗΕ είναι να συνοδεύει τα αυτοκίνητα και όχι να τα ελέγχει. Και άρα ο κάθε ένας από μας μπορεί να υπολογίσει τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό. Αφού , λοιπόν, προβληματιστούμε για τα πιο πάνω, είναι να απορεί κανείς πως πανηγυρίζουν κάποιοι και γιατί λένε πως"το άνοιγμα του Λιμνίτη φέρνει τη λύση του κυπριακού πιο κοντά".
Εκτός αν αυτοί που το λένε, εννοούν τη "λύση της διχοτόμησης". Γιατί άλλη λύση που να έρχεται με την επιχορήγηση του Αττίλα δεν βλέπω να έρχεται!
Επιμέλεια: Πράξανδρος για το christofias-watch