Ποια είναι η "υποφερτή" Λύση

Now for the trick: "how to sell our solution to the Cypriots".
Demetris my friend, the stage is yours (or should I say, mine?)

Πολλοί φίλοι αναγνώστες έχουν γράψει στα σχόλια των αναρτήσεών μας ότι θα ήθελαν να τοποθετηθούμε για το τι ακριβώς θεωρούμε «υποφερτή» λύση του Κυπριακού προβλήματος. Με τον όρο «υποφερτή» λύση εννοούμε την λύση που θα αντέξει στο χρόνο…

Κάποτε ο Εθνάρχης Μακάριος είπε: «Δεν μπορούμε να επιβάλουμε λύση, έστω υποφερτή, μπορούμε όμως να αποτρέψουμε ανυπόφορη λύση». Βεβαίως, όταν ο Μακάριος το έλεγε αυτό, στην Κύπρο ακόμα μύριζε το μπαρούτι του τουρκικού στρατού. Σήμερα, η Κύπρος (ολόκληρη η επικράτειά της) είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καθημερινός κριτής της Τουρκίας στην ενταξιακή της πορεία.

Πρόκληση για το τί προτείνουν όσοι απορρίπτουν το μοντέλο λύσης τύπου Ανάν, δηλαδή τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία απέστειλε και ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ κ. Α. Κυπριανού σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Σημερινή», την περασμένη Κυριακή (13/12/2009). Μας είπε λοιπόν: «Θα πρέπει να γνωρίζει ο κυπριακός λαός», είπε, «όταν θα κάνει τις επιλογές του, πού οδηγείται με τη μια επιλογή, πού με την άλλη, πού με κάποια τρίτη (…). Το πιο εύκολο είναι να λέμε, δεν μας αρέσει αυτό, δεν το επιλέγουμε. Θα πρέπει, όμως, να πούμε στον κυπριακό λαό ποια είναι η εναλλακτική επιλογή. Παρακολουθώ άρθρα και στη δική σας εφημερίδα και από συναδέλφους σας, που λένε πολλά. Δεν βλέπω να γίνεται πρόταση».

Πριν πούμε τι θεωρούμε «υποφερτή λύση» θα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία σε ένα άρθρο του κ. Γ. Χαραλαμπίδη στις 6/11/2009 με το οποίο καταρρίπτεται το σλόγκαν του Προέδρου Χριστόφια για «Δίκαιη Λύση». Με τον όρο «Δίκαιη Λύση», θα έπρεπε να εννοείται από όλους ότι απαιτείται η πλήρης αποκατάσταση των τριών βασικών ελευθεριών (διακίνησης, εγκατάστασης και ιδιοκτησίας) και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αμέτρητες είναι οι φορές που οι παραφυάδες του Προέδρου Χριστόφια μας λένε ότι «ο Πρόεδρος διαπραγματεύεται στη βάση αρχών»! Λέει λοιπόν ο κ. Γ. Χαραλαμπίδης: «Εάν πάντως υιοθετηθεί μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δημοκρατικού χαρακτήρα, σύμφωνη με τις αξίες της Ε.Ε. και τη δημοκρατική αρχή «one man one vote», χωρίς ρατσιστικούς διαχωρισμούς και σοβινισμούς, τότε οι πλειοψηφούντες νόμιμοι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι του βόρειου και νότιου τμήματος της Κύπρου θα μπορούν να εκλέγουν αυτούς τους οποίους επιθυμούν. Οπότε θα έχουμε δύο ελληνικά συνιστώντα κράτη, γεγονός που δεν αποδέχεται η τουρκική πλευρά, η οποία, εάν ετίθετο κάτω από μια τέτοια πίεση, θα προτιμούσε μια βελτιωμένη Ζυρίχη, στη βάση ενός ενιαίου κράτους αντί δύο συνιστώντων ελληνικών! Επειδή, όμως, η διζωνική είναι επί τάπητος για να οδηγήσει στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, η υπό συζήτηση λύση στηρίζεται στον ακρωτηριασμό των δημοκρατικών αρχών και αξιών, όπως είναι η αρχή της πλειοψηφίας με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Η κατάργηση της αρχής της πλειοψηφίας οδηγεί στην πολιτική και πολιτειακή ισότητα, που κατοχυρώνεται είτε μέσω της αριθμητικής ισοτιμίας είτε/και μέσω των θεσμικών υπερδικαιωμάτων της μειονότητας κατά τρόπον ώστε να μπορεί να μπλοκάρει την πλειοψηφία και κατ’ επέκταση το πολιτειακό σύστημα. Όπως συνέβη με τη Ζυρίχη. Ερώτημα: Πώς θα μπορεί να μη συμβεί νέο μπλοκάρισμα και κατάρρευση ή λαθροβίωση μιας λύσης, όπως είναι η υπό συζήτηση διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, όταν η «λειτουργία» της θα είναι πολύ πιο περίπλοκη και δυσλειτουργική από ό,τι ήταν το ενιαίο κράτος της Ζυρίχης;»

Τώρα στο διά ταύτα. Τι ζητούμε! Ζητούμε λύση που θα ανατρέπει τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής. Τούτο σημαίνει αποχώρηση ΟΛΩΝ των τουρκικών στρατευμάτων και ΟΛΩΝ των εποίκων. Σημαίνει εξασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής σε ΟΛΟΥΣ τους πρόσφυγες. Η λύση πρέπει να διασφαλίζει την πλήρη εφαρμογή των τριών βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ΟΛΩΝ των νομίμων κατοίκων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η λύση για να αντέξει στο χρόνο θα πρέπει να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να κυβερνά η πλειοψηφία και η μειοψηφία να ελέγχει… Πρέπει, επίσης, οι νόμιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας να είναι ισότιμοι ευρωπαίοι πολίτες με τους υπόλοιπους 450 εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα, η λύση πρέπει να είναι πλήρως συμβατή με το Κοινοτικό Κεκτημένο, χωρίς μόνιμες ή προσωρινές (ουδέν μονιμότερο του προσωρινού) παρεκκλίσεις.

Τώρα, επειδή η κλασική ερώτηση που γίνεται όταν αναφερθούμε στο τί θεωρούμε υποφερτή λύση (την οποία κάποιοι αποκαλούν ως «ανέφικτη») είναι «πώς πετυχαίνουμε μιαν τέτοια λύση», θα επανέλθουμε σε επόμενη ανάρτηση για να απαντήσουμε και σε αυτό… Μέχρι τότε, ας διερωτηθούμε γιατί για 35 χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να καταλήξουμε σε λύση, διεκδικώντας τη «μόνη εφικτή λύση», τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία!


Μόδεστος για το Christofias-Watch